Chapter 2 When will we marry?
Chapter 2 When will we marry?
จวงไหน่มองตาของคุณชายด้วยความกล้าหาญ ไหนๆเธอก็ตัดสินใจเดินทางมาถึงนี้ขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไป!!
เธอค่อยๆหลับตาลงเพื่อรอรับจุมพิตของเขาในไม่ช้า เมื่อเธอได้กลิ่นลมหายใจอ่อนๆของเขาเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยจนเธอคิดว่า เขาควจะตัดสินใจยอมรับเธอแล้วล่ะ ค่ำคืนนี้จะเป็นค่ำคืนที่เขาจะยอมรับเธอเสียที แต่ทว่า…
พรึบ!
จวงไหน่เบิกตาโพลงด้วยความตดใจเมื่อรู้สึกถึงแรงกดทับและถูกผ้านวมปิดหน้าอีกครั้ง คราวนี้มันพันหนาแน่นกว่าเดิมจนเธอคิดว่าเขาคงจะทำอะไรกับเธอสักอย่าง โอ้ ไม่นะ
ชายหนุ่มนำผ้านวมมาม้วนตัวจวงไหน่อีกครั้งและตั้งใจจะทำให้มันไม่ต่างอะไรจากการห่อเกี๊ยวเพื่อให้แน่ใจว่าไส้ข้างในจะไม่หลุดออกมาง่ายๆ คุณชายแอบยิ้มขำออกมานิดหน่อย เมื่อได้ยินเสียงร้องอู้อี้ดังอยู่ใต้ป้าห่มเป็นระยะ
รอยยิ้มของคุณชายเย็นชาคนนี้หาดูได้ยาก แต่เขากลับแอบยิ้มให้กับเกี๊ยวในชุดแดงคนนี้
จวงไหน่นอนกระดิกตัวแทบไม่ได้ เธอทำได้แค่ร้องขอความเมตตาจากเขาเท่านั้น ก่อนที่สักพัก เธอจะรู้สึกถึงร่างของตัวเองที่ลอยขึ้นกลางอากาศ ขนาดโดนผ้าห่มทับอยู่ แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงวงแขนกว้างของเขาที่โอบเธอไว้อย่างแน่นหนา
หรือว่า…เขาจะพาเธอขึ้นเตียงน่ะ
จวงไหน่คิดในใจ ภายในร่างที่อยู่ใต้ผ้านวมนี้ ก่อนจะเริ่มรู้สึกว่า เขากำลังใช้มือข้างใดข้างหนึ่งบิดลูกบิดประตู โอ้ว อีกแล้วสินะ
ยังไม่ทันที่จะได้เตรียมใจ เมื่อประตูอีกบานถูกเปิดออก ร่างของจวงไหน่ก็ลอยละลิ่วลงสู่พื้นโรงแรมอย่างสวยงามตามแรงที่คุณชายปล่อยเธออย่างไม่แยแสว่าเธอจะรู้สึกยังไง
ในตอนนี้ร่างของเธอถูกโยนมายังโถงทางเดินแล้ว ยังไม่ทันที่เธอจะได้เปิดผ้านวมและนำศรีษะออกมาจากผ้าห่ม เสียงของคุณชายที่ดังอยู่บนศรีษะเธอก็ดังขึ้นอย่างเย็นชา "ไปให้พ้น"ก่อนจะกระแทกประตูปิดด้วยเสียงอันดัง !
ในขณะนี้มีเพียงร่างของหญิงสาวจวงไหน่ที่นอนในท่าห่อเกี๊ยวอยู่คนเดียว ณ ห้องโถงแห่งนี้ ทำไมนะ? หรือว่าเธอเซ็กซี่ไม่พอทำให้เขาอยากจะทำอะไรด้วย ให้ตายสิ เธอคงถูกเขาเทจริงๆแล้วล่ะ
และพอจวงไหน่ตระหนักได้ว่าเขาทิ้งเธอไว้หน้าประตูจริงๆ นั้นทำให้เธอ…
"กรี๊ดดดด ซือเจิ้งถิง ไอบ้า! นายกล้าเอาฉันออกมาโยนไว้ข้างนอกได้ยังไง ทำแบบนี้กับผู้หญิงมันไม่ใช่สุภาพบุรุษเลยนะ ข้างนอกมันหนาวแค่ไหน นายรู้บ้างไหม น่ากลัวมากด้วย ให้ฉันนอนบนโซฟาห้องนายก็ได้ พลีสสสส" จวงไหน่ขยับร่างของเธอไปทุบประตูห้องของคุฯชายอย่างบ้าคลั่ง เธอต้องทำทุกวิถีทางให้เขายอมนอนกับเธอให้ได้!
ถึงจะโวยวายมากไปกน่อยแต่จวงไหน่ก็พยายามจับตัวเองออกจากผ้านวมผืนใหญ่นี่ได้สำเร็จ ก่อนจะนั่งในท่าปกติ แต่แล้ว…
ประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง
จวงไหน่เงยหน้าขึ้นมองดูซือเจิ้งถิงที่กำลังมองดูเธออย่างจักรพรรดิ ส่วนเธอที่สภาพทรงผมตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากอีแล้งสักนิด
เบื้องหลังนัยตาย์สีดำอมเทานั้น ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด มีหลายสิ่งมากมายที่ซ่อนอยู่ แม้คนภายนอกจะไม่มีทางเข้าใจมันก็ตาม
จวงไหน่เงยหน้ามองด้วยแววตาใสซื่อของเธอ เขาจะรับเธอกลับเข้าไปแล้วสินะ…
"เอามา! " ยังไม่ทันที่จวงไหน่จะได้โต้ตอบอะไร ผ้านวมเมื่อครู่ก็ถูกดึงกลับเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว และเสียงประตูก็ถูกปิดด้วยเสียงอันดังอีกครั้ง เหลือไว้แต่ความว่างเปล่า…
ซือเจิ้งถิงดึงผ้านวมกลับไปแล้ว?
'ปัง!'
ประตูปิดลง โชคดีที่มันไม่ได้โดนจมูกของเธอที่มัวแต่มองใบหน้าของเขา
ไอ้!
วงไหน่คิดในใจอย่างเสียอารมณ์ผู้ชายคนนี้นิเสียแย่จริงๆ ! เธอลุกขึ้นยืนและอยากจะเตะมันด้วยความโกรธที่มี แต่ก็ทำได้แค่ยืนดีดดิ้นด้วยความแค้นเท่านั้น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าทำไปก็เท่านั้น คนอย่างหมอนั้นก็ไม่มีทางเปิดประตูกลับมาหรอก ให้ตายสิ
เมื่อคิดได้ดังนั้น จวงไหน่ก็ทิ้งตัวรูดลงกังประตูอย่างหมดแรง เธอเดินทางนักเครื่องบินมาถึงที่นี้ก็หลายชั่วโมง นั้นทำให้เธอแอบเหนื่อยล้า และคิดว่าแผนการทั้งหมดนี่ เธอต้องทำอีกเท่าไหร่ เธอต้องทุ่มเทอีกมากแค่ไหน เธอถึงจะช่วยทุกคนไว้ได้ …
จวงไหน่นิ่งเงียบไปเพราะคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
ซือเจิ้งถิง คุณชายมาดนิ่งผู้มีใบหน้าหล่อเหลาจนใครก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ใบหน้าที่ฟ้าประทานมาให้จากทรวงสวรรค์ เขาเป็นถึงทายาทของ Di Hao Group ซึ่งถือได้ว่าในขณะนี้ พวกเขาเป็นผู้ครองโลกธุรกิจทั้งหมด นั่นทำให้เขาเป็นเป้าหมายของหญิงสาวที่ร่ำรวยทั่วราชอาณาจักร ไม่ว่าจะเป็นสาวเล็ก สาวใหญ่…หรือ สาวน้อย ไม่มีใครคิดว่าจะมีผู้ชายที่ไหนสมบูรณ์แบบได้เท่านี้
Di Hao Group เป็น บริษัท ที่ควบคุมภาคธุรกิจเดี่ยวเกือบจะทุกแห่งในประเทศจีน การเงิน, อสังหาริมทรัพย์, ความบันเทิง ฯลฯ หรือโดยทั่วไป ลบริษัทที่เป็นตัวแทนของประเทศ หรือมีอีกอย่างที่เรียกกันว่ากลุ่มธุรกิจชั้นนำของเอเชีย
และจวงไหน่ไหน่ หรือสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้ก็กลายเป็นหงษ์สีขาวขึ้นมาทันทีเมื่อไม่กี่วันก่อน จากสาวน้อยมาจากบ้านที่มีครอบครัวฐานะธรรมดาเท่านั้น และออกจะยากจนด้วยซ้ำ แต่เธอกลับกลายมาเป็นหนูตกถังข้าวสาร เพราะถูกค้นพบว่าเธอคือลูกสาวคนโตที่หายตัวไปของ Gu Enterprise เมื่อ 22 ปีก่อน
แต่ถึงแม้Gu Enterprise จะไม่ใช่บริษัทธรรมดาทั่วไปในโลกของธุรกิจ แต่กลับไม่มีอะไรสามารถเทียบเคียงกับ เครือของDi Hao Group ได้เลย เพราะนอกจากอำนาจและความรุ่งโรจน์ในการพัฒนาบุคลากรนั้น พวกเขามีความก้าวหน้ากว่ามาก
ถ้าหากทั้งสองตระกูลไม่ได้ทำการหมั้นกันไว้เมื่อนานมาแล้ว ป่านนี้คนอย่างจวงไหน่ไม่มีทางได้มาเข้าใกล้ชิดเขาอย่างแน่นอน รอให้โลกหมุนผิดด้าน ก็อาจจะไม่มีวันนั้นก็ได้ ไม่มีทางเลย…
ระยะห่างระหว่างสองพวกเขาทั้งสองอาจจะไม่ได้ถูกแยกออกจากกัน แต่เพราะการหมั้นโดยใช้ประตูเดียวเท่านั้น
'คุณเป็นแอปเปิ้ลเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน ฉันไม่สามารถรักคุณได้ ...... '
เสียงเพลงที่เธอเคยฟัง ก็ดังขึ้นในหัวอย่างช่วยไม่ได้
แต่แล้ว โทรศัพท์ที่อยู่บนพื้นของเธอก็ดังขึ้นเช่นกัน ใบหน้าของจวงไหน่ก็มีแววสลดลง เธอถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
จวงไหน่เงียบไปสักพัก ก่อนจะตัดสินใจกดรับ และเดินออกห่างจากประตูห้องของเขา เพื่อไปคุยโทรศัพท์
และเมื่อกดรับ เสียงปลายสายก็แทรกขึ้นมาทันที "เป็นไงบ้าง? คุณชายเจิ้งถิงยอมตกปากรับคำจะวางแผนแต่งงานกับหนูรึยัง? " เสียงปลายสายคือพ่อมหาเศรษฐีของเธอ ที่ถามอย่างร้อนรน ใช่ เขาคือ กูเต๋อโช เข้าของ Gu Enderprise นั้นแหละ
ชิงเยียน ... .. กูชิงเยียน... ..
จวงไหน่พยายามท่องไว้ใน จว่าตอนนี้เธอเป็นใคร
ถึงแม้จวงไหน่จะได้กลับไปบ้านที่หายไป22ปีก่อนของเธอ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่า เธอบังไม่ชินกับมันสะทีเดียว และมีอีกสิ่งหนึ่งที่เธอยังคงไม่ชินเช่นกัน คือการใช้ชื่อเป็นลูกสาวคนโตของบ้านหลังนี้ กูชิงเยียน…
จวงไหน่ถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจตอบปลายสายไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "คือ ... .. คุณพ่อค่ะ สถานการณ์ที่นี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย…"
ยังไม่ทันที่จวงไหน่จะได้พูดอะไรต่อ ปลายสาวหรือพ่อของเธอก็พูดแทรกขึ้นด้วยเสียงเข้มว่า "ชิงเยียน เงินทุนของ Gu Enterprise ของเราถูกแช่แข็งไได้พักหนึ่งแล้ว เรากำลังจะเป็นบุคคลล้มละลาย หากปราศจากการป้องกันของคุณชายเจิ้งถิง คงไม่มีธนาคารไหนที่พร้อมจะให้ครอบครัวเรากู้เงินหรอก และอีกอย่าง พ่อยังไม่สามารถเอาเงิน 500,000 ที่หนูต้องการให้ครอบครัวที่เหลือของหนูได้ เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะต้องใบ้วิธีอะไรก็ตาม หนูต้องให้นายซือเจิ้งถิงแต่งงานกับหนูให้ได้! อนาคตของพวกเราฝากไว้ที่ลูกแล้ว" กูเต๋อโชพูดด้วยเสียงหนักแน่น เหมือนต้องการย้ำเตือนว่าจวงไหน่คือใคร ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กสาวธรรมดาอีกต่อไป แต่เธอคือลูกสาวคนโตของตระกูล Gu เพราะฉะนั้นความหวังทุกอย่างอยู่ที่เธอ
จวงไหน่ที่ได้ยินน้ำเสียงที่ปลายสายพูดกับเธอ เธอก็รู้แล้วว่า นี่คงเป็นวาระแห่งชาติที่เธอต้องจัดการกับมันจริงๆ จวงไหน่จึงใช้เวลาหายใจสูดลมหายใจเข้าลึก ๆก่อนจะตอบว่ม "หนูเข้าใจแล้วค่ะ"
ความหวัง ของครอบครัวทั้งสอง กำลังตั้งอยู่บนสองมือของเธอ ไม่มีทางทั่เธอจะทำลายลมหายใจของครอบครัว ด้วยคำว่ายอมแพ้เด็ดขาด!!
จวงไหน่ห้ามยอมแพ้ !! เธอต้องทำมันให้ได้!!
To Be continue…
