บทที่ 10 - ล่าอย่างโดดเดี่ยว (2)

บทที่ 10 - ล่าอย่างโดดเดี่ยว (2)

 

ความคิดของเขาได้กลายเป็นสับสน เวลาที่เขาคิดสุ่มๆคือ 'มันไม่น่าจะเกิน 200 ปีใช่ใหม่' แต่ความเป็นจริงแล้วกลับเป็น 1000 ปีและสัตว์ป่าก็ได้อยู่ในช่วงเวลานี้เหมือนกับเขาพร้อมทั้งเหล่าสัตว์ป่าได้วิวัฒนาการมาเป็นมอนสเตอร์

[ก๊าซซซซซซซซ!]

แต่แล้วมันจะทำไมล่ะ

หลังจากที่ได้พบกับฝูงมอนสเตอร์ที่โผล่ขึ้นมาอยู่บนถนนโดยการนำของหมาป่าโลกันณ์ที่มีขนาดตัวใหญ่เหมือนผู้นำกลุ่มแล้ว ยูอิลฮานที่คิดอยู่ก็ได้วิ่งไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ว่าเวลามันจะผ่านไปมากแค่ไหนยังไงมันก็เป็นแค่อดีตเท่านั้น

แม้ว่ามอนสเตอร์นโลกนี้จะแข็งแกร่งกว่าพวกตัวที่อยู่ในโลกอื่นก็ตาม แต่ฉันก็ไม่ได้รู้เลยว่าพวกมันแข็งแกร่งกว่ามากแค่ไหนในเมื่อฉันไม่เคยได้ไปที่นั้นเลย! ห่านเอ้ย ชั่งมันนี่ไม่ในเรื่องที่ฉันต้องสนใจอยู่แล้ว

แต่มีเรื่องหนึ่งที่ฉันมั่นใจ

นั่นคือฉันแข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์พวกนี้

[บรู๋วววววววววว]

หอกเหล็กกล้าได้แทงเข้าไปบนใบหน้าของหมาป่ายักษ์ตรงๆซึ่งพวกมันไม่ได้รู้เลยว่ายูอิลฮานได้เข้ามาใกล้ตั้งแต่ตอนไหนเพราะสกิลปกปิดของเขา

หอกเหล็กนี้ได้แทงผ่านระหว่างตา ผ่านหนังหนาๆ กล้ามเนื้อของมัน เนื้อหนังที่ถูกพัฒนาขึ้นมาอย่างเหนียวแน่นเพื่อป้องกันสิ่งแปลกปลอมและกระดูกที่แข็งกว่าเหล็ก หอกๆนี้ได้แทงจากข้างหน้าจนทะลุออกไปจากด้านหลัง

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 12,904]

[คุณได้รับบันทึกหมาป่าโลกันณ์น้ำตาล เลเวล35]

[คุณได้กลายเป็นเลเวล 9 พละกำลัง +4, ความว่องไว +2, สุขภาพ +2, พลังเวทย์ +2]

[คุณไม่สามารถจะเลเวล 10 ได้โดยที่ยังไม่มีคลาส บันทึกทั้งหมดที่ได้รับมาก่อนจะได้รับคลาสจะถูกคำนวนหลังจากที่คุณได้คลาส]

[บันทึกทั้งหมดของคุณจะถูกนำมารวมกันหาอาชีพให้กับคุณ อาชีพที่คุณจะเลือกได้มีดังต่อไปนี้....]

ในเวลาเดียวกันกับที่ค่าประสบการณ์และบันทึกจากหมาป่าโลกันณ์ได้ถูกยูอิลฮานซึมซับลงไปข้อความจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นมา

แต่ยังไงก็ตามในตอนนี้ยูอิลฮานจะต้องขยับตัวอย่างรวดเร็วโดยไม่มีแม้แต่โอกาสได้มาสนใจในเรื่องนี้ นี่มันเป็นเพราะว่ามอนสเตอร์บนท้องถนนได้เริ่มเข้ามาโจมตีเขาอย่างรุนแรงโดยที่ไม่ตกใจเลยแม้ว่าหัวหน้าของพวกมันจะตายไปแล้ว

"เหี้ย มอนสเตอร์นี่!"

"มีคน... คนเดียวกำลังสู้กับพวกมัน"

"เดี๋ยวนะ ฉันจะปล่อยไฟออกจากมือ!"

"ทหาร! จริงๆเลย ทหารพวกนี้ไม่เคยอยู่เลยในตอนที่เราต้องการ!"

ในเวลาเดียวกันกับที่ยูอิลฮานได้เริ่มเปิดฉากโจมตี คนอื่นๆตามท้องถนนก็ได้เริ่มวิ่งกันไปอย่างวุ่นวายหลังจากได้เห็นการโจมตีของมอนสเตอร์ พวกเขาแต่ละคนต่างก็ทำสิ่งที่แตกต่างกันไปอย่างวิ่งหนีอย่างสงบ รายงานเรื่องนี้ออกมาอย่างใจเย็น มองหาเหล่าทหารหรือมองหาสิ่งที่จะนำมาป้องกันตัวเองได้

ที่พวกเขาแสดงออกมาอย่างสงบแบบนี้ก็ยังเป็นผลมาจากการที่ต้องไปต่างโลกมาเป็น 10 ปีด้วย แต่ยังไงก็ตามในหมู่พวกเขาก็ยังมีคนอยู่ไม่มากนักที่พยายามจะโชว์การปล่อยลูกไฟที่ไม่มีตัวตนออกมาด้วยพวกเขาที่ไม่มีมานา

[ก๊าาาาา]

และหมาป่าได้สว่งเสียงต่ำออกมาและเข้าไปโจมตีเขา ยูอิลฮานที่พอจะคาดเดาในสถานการณ์แบบนี้เอาไว้แล้วได้เหวี่ยงหอกฟาดพวกมันออกไปและพุ่งออกไป

หลังจากที่เขาพุ่งออกไปด้วยพละกำลังที่มีและยูอิลฮานก็ชี้หอกออกไปข้างหน้าด้วย หอกที่เขาชี้ไปด้านหน้าได้พุ่งตรงยาวเข้าใส่หัวของหมาป่าที่กำลังจะเข้าไปทำร้ายมนุษย์

[เอ๋ง]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,700]

[คุณได้รับบันทึกหมาป่าลาดตระเวน เลเวล18]

สำหรับชื่อของหมาป่าตัวนี้มันเท่ไปแล้ว

ในขณะที่กำลังคิดอยู่ในใจตัวยูอิลฮานก็ได้ลงมาถึงพื้นแล้ว มอนสเตอร์ที่ไม่ได้สนใจมาทางเขาในตอนแรกก็ได้หันมาจ้องยูอิลฮานที่ฆ่าพรรคพวกของมันไปแล้ว พวกมันได้ค่อยๆจ้องมองเขาในขณะย่นระยะห่างข้ามาหายูอิลฮาน ด้วยแบบนี้จึงทำให้ไม่มีใครต้องตกอยู่ในอันตรายอีก

"ถอยไป"

ยูอิลฮานได้มองไปข้างหลังและเตือนไปสั้นๆ ยังไงก็ตามชายคนที่ได้รับการช่วยชีวิตเอาไว้ก็ตกตะลึงเมื่อได้เห็นหน้ากากที่ยูอิลฮานใส่และตะโกนออกมา

"อะ ไอรอนแมน...!?"

คนที่ได้ยินเสียงๆนี้ก็โพล่งออกมา

"บุรุษความเร็วแสงนั่นหรอ!?"

"อะไรนะนายเพิ่งจะพูดว่าเดอะแฟลช!"

"หน้ากากไอรอนแมนราคาถูกนั่น... เป็นเดอะแฟลชจริงๆด้วย"

ไม่นานนักชื่อเล่นเรียกที่น่าอับอายของเขาก็ได้แพร่กระจายออกไป ยูอิลฮานได้ซ่อนความรู้สึกที่จะร้องไห้ของเขาเอาไว้และหันกลับไป เขาได้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ทั้งจากมีความสุขที่เป็นที่รู้จักแต่ก็ยังเศร้าอยู่

"ฉันบอกให้ถอนไปไง!"

"ทำให้ดีที่สุดเลยนะบุรุษความเร็วแสง!"

"ว้าว แข็งแกร่งจังเลย เขาต้องเลเวลอัพมามากแค่ไหนกันนะภายในวันเดียวถึงได้แข็งแกร่งแบบนี้?"

"ไม่แน่ว่าเขาอาจจะได้อาชีพที่สองแล้วก็ได้"

พวกคนที่กลับมานี่ปรับตัวกับสถานการณ์ได้ดีเกินไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดได้รักษาระยะห่างออกไปและเฝ้ามองการต่อสู้จากไกลๆ บางคนทำแม้กระทั่งหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโออีกด้วยซ้ำไป

ยูอิลฮานได้คิดขึ้นว่าเขาโชคดีจริงๆที่ใส่หน้ากากเอาไว้และเหวี่ยงหอกเหล็กออกไป หอกเหล็กของเขาที่ทำมาจากเหล็กธรรมดาๆนี้ได้แสดงศักยภาพที่เหนือกว่าวัสดุอย่างแท้จริง

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 3,300]

[คุณได้รับบันทึกหมาป่าเทา เลเวล 26]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,950]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,500]

ข้อความจำนวนมากได้ปรากฏขึ้นมาที่ม่านตาของเขา ในที่สุดแล้วเขาก็รู้ตัวว่าเลเวลของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นไปเลยเนื่องจากว่าเขาต้องมีคลาสหรืออะไรซักอย่างก่อน แต่ว่าพวกมอนสเตอร์ก็ไม่ได้ยอมให้เขาได้พักเลย เขาไม่มีเวลาที่จะมาย้อนอ่านข้อความพวกนี้เลย

แน่นอนว่าเป้าหมายของเขาก็คือการฆ่าพวกมันให้เร็วที่สุดดังนั้นมันก็ไม่สำคัญเลยแม้ว่าเขาจะเลเวลอัพหรือไม่ก็ตาม

แต่ในตอนที่เขาได้ลดจำนวนของมอนสเตอร์ไปประมาณ 20 ตัวแล้ว อยู่ๆก็ได้มีหมาป่ายักษ์ปรากฏออกมาจากรูแลกที่พวกมอนสเตอร์ชุดแรกออกมาและมันได้หอนขึ้น

[บรู๊วววววววว!]

[มันเป็นตัวที่สองที่แข็งแกร่ง ดูเหมือนว่ามันจะส่งคำสั่งบางอย่างออกไป ระวังตัวด้วย]

"...ถ้างั้นก็หมายความว่าาพวกมันส่งอำนาจให้กันได้และยังทำได้แม้แต่ออกคำสั่ง"

เมื่อได้ยินเสียงเตือนจากเอิลต้าทำให้เขารู้ได้ในทันทีถึงสติปัญญาที่สูงของมอนสเตอร์พวกนี้ เขาได้ยกระดับพวกมันไว้ในใจ

ฉันจะไปสนในเสียงของคนที่พูดคุยกันข้างหลังไม่ได้แล้ว สิ่งสำคัญสำหรับฉันในตอนนี้อยู่ตรงหน้าและฉันจะต้องฆ่ามันด้วยหอกนี้

ในตอนนั้นเองหมาป่า 5 ตัวที่ได้ลดระยะห่างเข้ามาหาเขาแลละทำเพียงแค่ตั้งท่าเฝ้ามองอย่างเดียวได้เริ่มโจมตีพร้อมๆกัน

[กรรรรร!!!]

ขาซ้าย ขาขวา แขนขวา ไหล่ซ้าย หัว เขาได้คำนวนถึงทิศทางต่างๆที่มันจะโจมตีขึ้นมาภายในใจจากจินตนาการขึ้น

"ฟู่....ฮึบ!"

 

ในเมื่อเขารู้แบบนั้นแล้วยูอิลฮานได้เรียกที่จะโจมตีกลับไป ถ้าหากเขาถอยกลับท่าร่างของเขาก็จะไม่มั่นคงและเขาก็จะต้องตกอยู่ภายใต้สภาพที่ต้องรับการโจมตีอย่างต่อเนื่อง และถ้าหากเขาป้องกันถ้างั้นเขาก็จะต้องโดดกัดซักที่แน่นอน

ก้าวเท้าขวาออกไป โน้มตัวไปด้านหน้าและแทงหอกไปที่หัวของตัวที่เล็งมาที่ขาซ้าย จากนั้นใช้ศพของมันที่ติดอยู่กับหอกฟาดเข้าใส่ตัวที่เล็กขาขวา ด้วยค่าสถานะพละกำลังบวกกับน้ำหนักตัวของหมาป่าตัวนึงแล้วมันจะต้องการเป็นฉากที่น่าหวาดผวาแน่ๆ

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,300]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,250]

ยังไงก็ตามในตอนนี้หมาป่าตัวที่สามได้ห่างจากไหล่ซ้ายของเขาอีกแค่ 10 ซม.เท่านั้น ระยะนี้เขาไม่สามารถจะฟาดมันด้วยหอกของเขาได้อีกแล้ว เขาได้ปล่อยมือซ้ายออกมาจากหอกและเหวี่ยงแขนของเขาออกไป ในตอนนั้นเองเคียวที่คมกริบได้ยื่นออกมาจากข้อมือของเขาและตัดปากของมัน

[เอ๋งงงงง]

เขาได้หดแขนซ้ายกับมาจับหอกต่ออย่างรวดเร็วและสะบัดหอกเอาหมาป่าที่ติดอยู่กับหอกลงไปบนพื้น ในตอนนั้นที่เขายกหอกกลับมาหมาป่าที่ตัวที่สี่กับหากก็ได้เข้ามาใกล้จะกัดหัวและแขนของเขาตามลำดับแล้ว

"ฮึบ"

[อู๋?]

[เอ๋งงงงง]

ในตอนนั้นเองหอกที่เขาถืออยู่ได้สะท้อนกับแสงแวบหนึ่งร่างของหมาป่าทั้งสองก็ได้ถูกแยกออกครึ่งหนึ่งไปนอนแมะกับพื้นแล้ว

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,400]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,330]

ในท้ายที่สุดแล้วยูอิลฮานก็ได้จบการต่อสู้ด้วยการก้าวเหยียบลงไปบนหัวของหมาป่าที่กำลังครวญครางอยู่กับพื้นจากปากที่ขาดครึ่งของมัน เขาได้จบการต่อสู้ห้าต่อหนึ่งนี่ในพริบตาเดียว

[กรรรรร!]

ยังไงก็ตามหมาป่าที่เฝ้ามองดูอยู่ก็ได้คำรามขึ้นสั่นๆราวกับว่าหมาป่าตัวนั่นดูหมิ่นพวกตัวเอง ในตอนที่ยูอิลฮานได้เงยหน้าขึ้นไปมองมันกลับไปและคิดที่จะพุ่งไปทุบหัวของมันให้แบะไปซะเดี๋ยวนี้ ฉากๆหนึ่งก็เข้ามาในสายตาของเขา

"อั๊ก ชะ...ช่วยฉันด้วย....!"

[กรรรร!]

มันมีเป้าหมายเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาแต่แรกแล้วงั้นหรอ? มันกำลังจัดการหา 'ตัวประกัน' อย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่วินาที

ที่ไหนกันล่ะ? ตัวประกันไม่ได้มาจากท้องถนน ฝูงชนที่มาจากท้องถนนก็ยังถอยหลังออกไปอีกด้วยความตกใจเมื่อพวกเขาได้เห็นตัวประกันและเพราะแบบนี้ทำให้พวกมันไม่สามารถจะจับตัวประกันจากท้องถนนได้แน่

แต่ยังไงก็ตามในไม่นานยูอิลฮานก็เข้าใจ ในตอนที่มอนสเตอร์ได้โผล่ออกมาและตอนที่ยูอิลฮานได้เจอเข้ากับมอนสเตอร์ไม่ใช่เวลาเดียวกันพอดีเปะ ดังนั้นก็คือพวกมันได้โจมตีมาสักพักแล้วและพวกมันก็ยังใช้ตอนนั้นในการจับเอาตัวประกันเอาไว้

หมาป่าได้มองมาที่ยูอิลฮาน ฟันที่น่าขยะแขยงและเขี้ยวของมันได้ยื่นออกมาทำให้ดูเหมือนกับว่ามันกำลังหัวเราะเยาะยูอิลฮาน

เอิลต้าจะบอกว่าพวกมันได้ฆ่ามนุษย์เพื่อเอาค่าประสบการณ์และบันทึกนั้นมาจากสัญชาตญาณของมันเอง แต่นี่คือการที่มันได้ยับยั้งสัญชาตญาณของตัวเองเอาไว้ชั่วคราวเพื่อต้อนยูอิลฮานให้จนมุม

และถ้าหากมันเป็นแบบนั้นจริงๆแล้วถ้างั้นการตัดสินใจในตอนนี้เขาก็ผิดมาก เพราะในตอนที่เขาได้เห็นแบบนั้นยูอิลฮานก็ได้ขว้างหอกของเขาเป็นเส้นตรงออกไปโดยที่ไม่ลังเล

[เอ๋งงงง!!!!]

ในตอนที่มันได้เห็นยูอิลฮานเคลื่อนไหวหมาป่าได้ตื่นตระหนกและพยายามจะเพิ่มแรงไปที่เท้าที่เหยียบมนุษย์ของมันอยู่ แต่ว่าหอกที่ออกมาจากมือของยูอิลฮานแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาคืนกลับไป นี้ได้กลายมาเป็นสถานการณ์ที่คำขู่ไม่ได้ผลแล้ว

ตอนนี้แล้วหมาป่าได้คิดว่ามันก็ยังไม่สายเกินไปที่มันจะฆ่าตัวประกันและหลบออกมา และในตอนที่มันคิดแบบนั้นมนก็ได้เพิ่มแรงลงไปที่เท้าของมันแต่แล้วหอกเหล็กก็แทงเข้ามาที่หัวของมันซะก่อน

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 6,700]

[คุณได้รับบันทึกหมาป่ายักษ์เจ้าเล่ห์ เลเวล32]

ยูอิลฮานได้คิดว่าตัวเขาเองเป็นคนธรรมดาๆเท่านั้น

เขาก็อยากจะช่วยคนที่ตกอยู่ในอันตรายและเขาจะตั้งใจพยายามช่วยหากเขาทำได้ สำหรับเขาแล้วที่ใช้ชีวิตมาเป็นพันปีอย่างโดดเดี่ยวโดยที่ไม่มีมนุษย์คนอื่นด้วยเลยทำให้เขามองว่าชีวิตของมนุษย์เป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ

แต่ยังไงก็ตามเขาก็ได้ถามตัวเองว่า 'นายจะเอาตัวเองไปอยู่ในอันตรายหรือป่าว?' จากนั้นเขาก็แค่หัวเราะออกมาในท้ายที่สุด เขาก็เหมือนกับทุกๆคน คนที่ให้ความสำคัญกับชีวิตของตัวเองมากกว่าชีวิตของคนอื่น

นี้เป็นสิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างไปจากคนอื่นๆก็คือเขาสามารถจะตัดสินสถานการณ์ได้ในทันทีและเคลื่อนไหวต่อไปโดยที่ไม่ตื่นตนกแม้ว่าจะอยู่ในสถานการแบบนี้

[กรรรรรร]

[ก๊าาาา]

หลังจากที่ยูอิลฮานได้ขว้างหอกออกไปฆ่าหมาป่ายักษ์แล้ว หมาป่าที่เหลือก็ได้เข้ามาจู่โจมเขาในทันที

มันชัดเจนว่าพวกมันได้พยายามที่จะจัดการเขาในตอนที่ไม่มีอาวุธแต่ว่าสิ่งที่มันเลือกทำในตอนนี้ก็ผิดมากเช่นกัน นี้เป็นเพราะว่าร่างกายของยูอิลฮานนั้นได้มาจากการฝึกยิวยิตสูตั้งแต่แรกแล้ว อาวุธนี้ของเขาก็มากพอที่จะใช้ฆ่าพวกมันได้แม้ว่าเขาจะไม่มีทาวุธก็ตาม

"ฟู่"

ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมากับความจริงที่ว่าเขาสามารถระบายความโกรธออกไปได้บางในตอนที่เขามั่นใจว่าจะล่มพวกมันได้ และเขาก็ได้พุ่งเข้าไปหาพวกมันด้วยตัวเอง

[เอ๋ง]

[อุ้งๆ]

[แอ๊ก]

"ว้าว หมาป่าพวกนี้แม้แต่ฉันก็ยังฆ่าพวกมันไม่ได้มากขนาดนี้เลย"

"ดูนั่นสิเขาจิ้มตาหมาป่าถลนเลยนะ เป็นชายที่น่ามหัศจรรย์อะไรแบบนี้!"

"เขาช่วยผู้หญิงนั่นเอาไว้ด้วย รวดเร็วมาก! ผู้หญิงคนนั้นวิ่งหนีมอนสเตอร์มาแล้ว"

"กองกำลังที่สองเคลื่อนที่ออกไปเร็ว!"

และในตอนนั้นเองทหารก็ได้มาถึงที่เกิดเหตุแล้ว โชคดีที่พวกเขาได้มาถึงก่อนที่มอนสเตอร์จะแยกกันออกไปอย่างวุ่นวายเพราะการที่มันเสียผู้นำไป หากพวกมันกระจายตัวออกมาหาพลเรือนแล้วล่ะก็จะเกิดการบาดเจ็บขึ้นแน่นอน หลังจากที่ยับยั้งมอนสเตอร์พวกนี้แล้ว......

"อย่ายิงนะ บุรุษความเร็วแสงอยู่ตรงนั้น"

"พวกคุณควรจะมาเร็วกว่านี้นะ ทหารนี่ช้าเสมอเลย!"

"ดะ เดี๋ยวก่อน! อย่ายิง ไม่ได้ยินหรอว่าตรงนั้นมีคนอยู่!?"

พวกทหารได้แต่ถอยกลับมาเนื่องจากความตื่นตระหนกที่ประชาชนได้พุ่งเข้ามาหาพวกเขาก่อนที่จะได้แม้แต่ยิงปืนออกไป ในขณะเดียวกันยูอิลฮานก็ได้จัดการดับลมหายใจมอนสเตอร์ลงไปทีละตัวๆด้วยการเคลื่อนที่ที่พริวไหวเหมือนกับสายน้ำ

หลังจากที่เขาได้บดขยี้ผู้นำของพวกมันไปสองตัวแล้วก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีตัวใหม่มาทำหน้าที่เป็นผู้นำอีกแล้วทำให้การต่อสู้นี้ง่ายขึ้นในทันทีและยูอิลฮานที่กำลังอาดวาดอยู่นี่ก็สามารถจะจัดการมอนสเตอร์ทั้งหมดที่นี่ได้ในเวลาเพียง 3 นาที

นี้คือการต่อสู้ที่เหนือกว่าจริงๆ

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,100]

"ฟู่"

หลังจากยูอิลฮานได้จบลมหายใจสุดท้ายของหมาป่าแล้วเขาก็ได้ถอนหานใจออกมากับความเหนื่อยล้าและเงยหน้าขึ้น สายตาแบบๆเดียวกันกับในตอนที่เขาได้อาละวาดที่มหาลัยได้จับจ้องมาที่เขา

และได้มีคนหนึ่งที่มองเขาอย่างดุร้ายมากที่สุดและคที่จ้องนั่นก็คือร้อยตรีคนนั้นนั่นเอง!! นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาได้เจอกับร้อยตรีคนนี้ที่ใส่หมวกเบเรห์อยู่บนหัวของเธอ เธอได้มองตรงมาที่ยูอิลฮานที่ใส่หน้ากากไอรอนแมนอยู่และตะโกนออกมา

"ในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณแล้ว บุรุษความเร็วแสง!"

อ่า เธอคนที่อยู่เบื้องหลังข่าวลือชื่อนี้ของเขานี่เอง!