ตอนที่ 143 ทะเลสาบ (FREE)

เหยียน ซิว กำลังปีนต้นไม้อยู่ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่ามีร่างหนึ่งบังแสงเขา

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเห็น ฟาง เจิ้งจือ ตกลงมาหาเขา พร้อมกับตะโกนคำว่า"ผี" ออกมา

"ผี?" เหยียน ซิว ไม่ค่อยเชื่อ ถ้าบอกว่าเป็นพระเจ้าเขายังจะเต็มใจเชื่อมากกว่า

อย่างไรก็ตาม เขายื่นมือคว้า ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้

ฟาง เจิ้งจือ ห้อยอยู่กลางอากาศ เหยียน ซิว มันถือเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเขาอย่างมาก

อยู่ระดับผนวกดารา

แต่ตกต้นไม้?

อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น เขายังคงรู้สึกไม่สบาย ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าการเจอสัตว์ประหลาดในหอสมบัติสวรรค์ ยังดีกว่าเจอมนุษย์เสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง

มีแค่ 10 คนเท่าจากกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่เข้ามาในหอสมบัติสวรรค์ นอกจากนั้นก็มี เขา เหยียน ซิว และ ลู่ ยู่เฉิน กับเหล่าผู้ติดตามของเขาอีก 7 คน

แต่ทว่า ลู่ ยู่เฉิน กับพวกของเขาอยู่ข้างหลัง

หรือว่า ลู่ ยู่เฉิน เป็นผู้หญิง?

ไม่มีทาง!

เหล่าคนที่ติดตามเขามาก็ไม่มีผู้หญิงเลยสักคนเดียว

แล้วหญิงนางนั้นมาจากที่ไหนกัน?

มิติคู่ขนานไม่ควรมีผู้หญิงอยู่?

ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ เหยียน ซิว แล้วบอกให้เขาปล่อยมือ  จากนั้นเขาก็รีบปีนขึ้นไปอีกครั้ง

ไม่นาน เขาก็ขึ้นไปเหยียบบนกิ่งไม้ กิ่งเดิมอีกครั้ง

เมื่อเขามองออกไปอีกครั้ง ...

หญิงสาวคนนั้นไม่อยู่แล้ว เหลือแต่เพียงความเงียบสงบบนผิวทะเลสาบ

"หายไปแล้ว?" ฟาง เจิ้งจือ เริ่มสับสน เขาแน่ใจว่าเขาเห็น ไม่ได้ตาฟาดแน่นอน เขาไม่ได้เห็นภาพหลอน แต่หญิงนางนั้นหายไปไหนกัน?

เมื่อเขานึกถึงหญิงสาวที่เต้นรำอยู่บนผิวน้ำ...

รูปร่างของนางดูคุ้นเคย

อย่างไรก็ตามเขาไม่ค่อยแน่ใจ เพราะตอนนั้นเขามัวแต่ตกใจ

เมื่อ เหยียน ซิว ขึ้นมาถึง ก็มองออกไปตามทางที่ ฟาง เจิ้งจือ มองอยู่

"มีทะเลสาบอยู่ข้างหน้า"

"อืม"

"ผีที่เจ้าพูดถึง อยู่ที่ไหนกัน?"

"เจ้าจะเชื่อข้าไหม ถ้าข้าบอกว่ามันหายไปแล้ว?"

"ไม่!"

ฟาง เจิ้งจือ พูดไม่ออก เหยียน ซิว ไว้ใจเขาเสมอ แม้แต่การสอนวางกับดักเมื่อครู่นี้ เขาก็เชื่อ

แต่ทำไมตอนนี้ ถึงไม่เชื่อ?

"เพราะว่ามันไม่มีผีอยู่ไงล่ะ!" เหยียน ซิว ตอบอย่างมั่นใจ

"ปู่เจ้าบอกอีกงั้นรึ?"

"ขงจื้อเคยกล่าวไว้ว่า อย่าได้ใช้คำพูดตัดสินการมีอยู่ของผีหรือพระเจ้า"

"มันเป็นประโยคที่ใช้เตือนเราให้อยู่ห่างพระเจ้าหรือผี ไม่ให้เคารพบูชาพวกเขา แล้วมันบอกว่าไม่มีผีอยู่ตรงไหน? " ฟาง เจิ้งจือ อยากฟังคำอธิบายของ เหยียน ซิว

"..." เหยียน ซิว มอง ฟาง เจิ้งจือ อย่างจริงจัง

"แต่ข้าเห็นหญิงสาวเต้นรำอยู่บนผิวน้ำจริงๆ เจ้าไม่เชื่อข้ารึ? " ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้อธิบายอะไรต่อนอกจากยืนยันสิ่งที่เห็น

"ข้าเชื่อ!"

"..." ฟาง เจิ้งจือ เงียบไป "ไม่ใช่เจ้าพึ่งพูดว่าไม่เชื่อข้าไม่ใช่หรือ?"

"ข้าเชื่อว่าเจ้าเห็นหญิงสาวเต้นรำบนผิวน้ำ แต่ข้าไม่เชื่อว่านางเป็นผี!" เหยียน ซิว อธิบาย

"แต่จะมีหญิงสาวคนใดมาอยู่ในมิติคู่ขนานได้?"

"นั่นเป็นเหตุผลที่เราต้องไปตรวจสอบ"

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ตอบ แต่เขานึกถึงตอนที่เห็น เขาคงไม่รู้สึคุ้นเคยกับสิ่งต่างๆขึ้นมาอีกครั้งใช่หรือไม่?

"ลองไปกันเถอะ" ฟาง เจิ้งจือ กล่าวด้วยความมุ่งมั่น

"ตกลง!"

ทั้งสองกระโดดลงจากต้นไม้ลงไปที่ด้านล่าง ขณะที่พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะเดินไปที่ทะเลสาบ ฟาง เจิ้งจือ ก็หยุดราวกับกำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง

"เราควรรอ ลู่ ยู่เฉินมาก่อน?"

"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ลู่ ยู่เฉิ ก็อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ ข้าคิดว่าเราควรจะระวังในการเจรจากับเขา! " เหยียน ซิวกล่าวอย่างใจเย็น

"แล้ว?"

"เราไปตรวจสอบที่ทะเลสาบกันก่อน แต่วางกับดักไว้สัก 2-3 อัน จากนั้นค่อยซ่อนตัว " เหยียน ซิว กล่าวอย่างใจเย็น

"ไม่นะ! เจ้าเปลี่ยนไป เจ้าเป็นปีศาจร้าย! ข้าจำได้ว่าเจ้าชอบเผชิญหน้ากับศัตรูตรงๆ?"ฟาง เจิ้งจือ กล่าวอย่างจริงจัง

"ถ้าข้าบอกว่าเรียนรู้มาจากเจ้า เจ้าจะเชื่อข้าไหม?"

"ไม่!"

"เหมือนว่า... ข้ายังชั่วร้ายไม่พอ "

"คนเราเรียนรู้และเติบโตอยู่เสมอ ยินดีด้วย ตอนนี้เจาโตขึ้นมาบ้าง ฮ่าฮ่า! "

"ข้าจะพยาม!"

ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกเหมือนเขากำลังสอนลูกในทางที่ผิดอยู่ แต่ตอให้เขามีทางเลือกอื่น เขาก็จะสอน เหยียน ซิว แบบนี้อยู่ดี เพราะ เหยียน ซิว ซื่อตรงเกินไป คนอื่นจะหลอกใช้ประโยชน์เขาได้ง่าย

ฟาง เจิ้งจือ นั้นไม่ใช่ฮีโร่ ตัวเขาเองถ้าเจอกับศัตรูที่สู้ไม่ได้ จะหนีทันที ไม่โง่เข้าไปตายเด้ดขาด!

ด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถมีชีวิตต่อไป

"ไปกันได้แล้ว!"

"ตกลง!"

ที่ด้านหน้าเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่รู้จัก พวกเขาต้องระวังให้กัน  ฟาง เจิ้งจือ อยู่ด้านหน้า ขณะที่ เหยียน ซิว อยู่ด้านหลัง ทั้งสองคอยเฝ้าระวังให้กันและกัน

ความชื้นในอากาศได้พัดผ่านพวกเขา

ทั้ง ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว ต่างระวังตัวอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องน่าตกใจ

จนกระทั่งพวกเขาเข้าไปใกล้ พวกเขาตัดสินใจหลบซ่อนในพุ่มไม้ คอยสังเกตุทะเลสาบที่ยังคงเงียบสงบ

มันเป็นความสงบที่แปลกราวกับโลกทั้งใบมีแต่ความว่างเปล่า

ฟาง เจิ้งจือ ขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบความสงบแบบนี้ ยิ่งเงียบสงบมากเท่าไร อันตรายยิ่งมากเท่านั้น

แล้วอันตรายจะมากจากไหน?

ทะเลสาบ?!

ฟาง เจิ้งจือ พยายามมองไปที่ทะเลสาบ น้ำนั้นใสมาก แต่เขามองไม่เห็นปลาหรือพืชน้ำสักนิด

อย่างไรก็ตามพื้นทะเลทราบนั้นเป็นสีดำเพราะมันลึกเกินกว่าที่เขาจะเห็นพื้นได้

ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ เหยียน ซิว

เหยียน ซิว ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ เขาก็กำลังมองไปที่ทะเลสาบ และขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"เจ้าเจออะไรงั้นรึ?"

"มืดเกินไป ข้าเห็นไม่ชัดเท่าไร แต่ข้าแน่ใจว่าไม่มีหญิงสาวอยู่แน่นอน!" เหยียน ซิว กล่าวอย่างตรงไปตรงมา

ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าเห็นด้วย ถ้ามีผู้หญิงอยู่จริงคงน่ากลัวไม่น้อย

แต่เขาเห็นจริงๆ

ในขณะที่กำลังคิด เขาก็เงยหน้าขึ้นไปมองดวงจันทร์ที่ส่องสว่างบนท้องฟ้า

หอสมบัติสวรรค์เป็นมิติคู่ขนาน ตามปกติแล้ว ดวงจันทร์ไม่ใช่ดวงจันทร์จากโลกของเขา แต่เป็นดวงจันทร์ของมิติคู่ขนานแห่งนี้

มันดูสว่างไสวกว่าดวงจันทร์ในมิติพิเศษของเขา นอกจากนี้เหมือนจะมีเงาเล็กๆอยู่บนดวงจันทร์

มันไม่ได้บังแสงจากดวงจันทร์มากเท่าไรนัก

เงาเล็กๆ แต่ ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ เกี่ยวกับเงานี้ มันเหมือนคมดาบ ไม่...หรือว่ามีด...บ้าแล้ว เดี๋ยวสิ..ตอนนี้มันเป็นหอก

"..."

ภายในเวลาไม่กี่วินาที เงานั้นแปรเปลี่ยนเป็นรูปร่างไปนับสิบ ฟาง เจิ้งจือ สับสนในขณะที่มองไปที่มัน

ขณะที่เขากำลังจะเริ่มพูด เขาก็ได้ยินเสียงข้างๆเขา

"ตูม!"

"มีใครตกลงไปในน้ำ?" ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าต้องมีอะไรตกลงไปในน้ำแน่นอน

จากนั้นเขาก็มองไปที่ทะเลสาบโดยไม่ตั้งใจ เขาเห็นคลื่นน้ำสีขาวค่อยๆซัดเข้ามาที่ริมทะเลสาบ

"ท่าไม่ดีแล้ว!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ เหยียน ซิว  ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้น ที่พุ่มไม้ก็ว่างเปล่า

"เหยียน ซิว ตกลงไปในน้ำ?"

ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในใจของ ฟาง เจิ้งจือ คือเกิดปัญหาขึ้นกับ เหยียน ซิว เสียแล้ว

ตามปกติ เหยียน ซิว ไม่มีทางกระโดดลงไปในน้ำแน่ เขาต้องพบปัญหาบางอย่าง หรือมีอะไรลากเขาลงไป

ฟาง เจิ้งจือ พยายามควบคุมสติ และสังเกตุว่า เหยียน ซิว ตกลงไปในน้ำได้ยังไง

อย่างไรก็ตาม เพราะตอนนี้ เหยียน ซิวก อาจจะกำลังอยู่ในอันตราย ฟาง เจิ้งจือ จึงไม่มีทางเลือก

ทะเลสาบทั้งลึก ทั้งมืด

ราวกับเป็นหมึกสีดำ

ฟาง เจิ้งจือ ไม่อยากลงไปเลยสักนิด เพราะไม่รู้ว่ามีอันตรายอะไรอยุ่บ้าง แต่เพราะคนที่ตกลงไปเป็น เหยียน ซิว ฟาง เจิ้งจือ จึงไม่มีทางเลือก

ไม่นานหลังจากที่ เหยียน ซิว หายไปเขาก็กระโดดลงไปในทะเลสาบ

"ตูม!"

...

ค่ำคืนที่เงียบสงบถูกรบกวนด้วยเสียงของน้ำที่กระทบกับริมฝั่ง แต่ไม่นานก็กลับมาเงียบสงบดังเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ดวงจันทร์ลอยอยู่บนท้องฟ้า แสงสว่างส่องลงมาบนผิวน้ำ ทำให้ผิวทะเลสายกลายเป็นสีเงินจางๆ

ร่างๆหนึ่งก็ค่อยๆลอยขึ้นมาเหนือทะเลสาบ ราวกับนางอยู่ที่นี่มาตลอดเวลา ไม่ได้หายไปไหน

และแล้วนางก็เริ่มเต้นรำอีกครั้ง การเคลื่อนไหวที่อ่อนช้อยดูสง่างามและน่าหลงไหล

ปลายเท้าของนางแทบจะไม่สัมผัสโดนผิวน้ำ แน่นอนผิวน้ำยังคงนิ่งสงบเหมือนเดิม นางราวกับถือบางอย่างอยู่ในมือ แต่ถ้ามองดีๆกลับไม่พบอะไรเลย

นางดูเหมือนกำลังเต้นรำ และไม่ได้เต้นรำในเวลาเดียวกัน!

...

เพจหลัก : Double gate TH