ตอนที่แล้วบทที่ 03: เฉพาะเสี่ยวหลง?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 05: คำประกาศที่ก้าวร้าว?

บทที่ 4: การประชุมประจำปีของตระกูล


เมื่อเห็นหวงเหว่ย และพวกเด็ก ๆ อีกหลายคนที่อยู่ข้างหลัง เขาเดินไปตามทางของพวกเขา หวงหมิ่นได้รีบไปหลบซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังของหวงเสี่ยวหลงอย่างรวดเร็ว

หวงเสี่ยวหลงยืนอยู่ที่นั่นการแสดงออกของเขาไม่แยแสต่อหวงเหว่ย และคนอื่น ๆ ที่กาลังใกล้เข้ามา

หวงเหว่ยเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าของหวงเสี่ยวหลงจ้องมองด้วยนัยน์ตาที่เครียดแค้นแล้วกล่าวว่า "หวงเสี่ยวหลงเจ้าอย่าคิดนะว่าเจ้าจะสามารถปกป้องน้องสาวของเจ้าไปได้ตลอดชีวิต"

ได้ยินคาพูดในเรื่องนี้หวงเสี่ยวหลงได้เปิดเผยรอยยิ้มอันชั่วร้าย ดวงตาของเขาจางลงด้วยความโหดเหี้ยมขณะที่เขาโต้ตอบกลับไปเบา ๆ ว่า "เช่นนั้นเจ้าคงต้องการต่อสู้ ?" หัวใจของเขาเหมือนกาลังได้คายไฟแค้นออกมา หลังจากที่ออกจากเรือนรองตะวันออก

ลูกชายคนโตของโจวกวง, โจวซู่ตงยืนอยู่เบื้องหลังของหวงเหว่ย และไม่พอใจกับทัศนคติของ หวงเสี่ยวหลง "เจ้าคิดจะทาอะไร ... !" ก่อนที่ประโยคของเขาจะจบลงเสียงร้องอันไพเราะดังขึ้นซึ่งเกิดจากการที่หวงเซี่ยวลองได้เตะท้องของโจวซู่ตงอย่างเต็มแรงจนส่งผลให้เขาบินกลับไปที่ด้านหลังล้มคลานเหมือนกุ้ง

ตั้งแต่หัวใจของหวงเสี่ยวหลงกาลังเต็มไปด้วยความโกรธ พลังที่เขาใช้ในการเตะไม่ได้เป็นไปธรรมชาติ โจวซู่ตงบินกลับลงไปนอนที่พื้น และกลิ้งไปมาก่อนที่จะหยุด มือของเขาจับกุมไปที่ท้องของเขา และปากของเขาก็เปิดกว้าง แต่ไม่มีเสียงดังใด ๆ ออกมามันก็เหมือนกับว่าอวัยวะภายในของเขากาลังถูกเผาไหม้

หลังจากหายใจไม่ออก 2-3 อึดใจ โจวซู่ตงร้องไห้ มันเป็นเสียงร้องที่น่าเบื่อ หวงเสี่ยวหลงมองไปที่โจวซู่ตงที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่น บนใบหน้าของเขาเปียกไปด้วยน้าตาที่ไหลออกมาเหมือนน้าตก หวงเสี่ยวหลงงอริมฝีปากยิ้มเย้ยและคิด "เด็กน้อยเป็นผู้นี้อ่อนแอเหลือเกิน เอะอะนิด หน่อย น้าตาไหลลื่นเหมือนปัสสาวะ ... แค่แตะนิดหน่อยก็จะเริ่มจะรั่วเสียแล้ว"

"เจ้า!" หวงเหว่ย และคนของเขาตอบโต้ในขณะนั้น ทุกคนจ้องไปที่หวงเสี่ยวหลงด้วยความ ตกใจ และตื่นตระหนกในสายตาของพวกเขา หวงเหว่ยไม่ได้คาดหวังว่าหวงเสี่ยวหลงจะ โหดเหี้ยมมากยิ่งกว่าเดิมเมื่อเทียบกับเหตุการณ์เมื่อสองปี ก่อน

"อะไรอีกล่ะ?" หวงเสี่ยวหลงมองตรงไปที่หวงเว่ย และเด็ก ๆ ที่อยู่ข้างหลัง เขาเผยรอยยิ้มอัน สดใสขึ้นมา "พวกเจ้ายังต้องการให้ข้าเตะพวกเจ้าอีกหรือ?"

ได้ยินอย่างนี้หวงเหว่ยและคนที่เหลือก็ถอยหลังไปสองสามก้าวสะท้อนแสงการมองห้อมล้อมที่ ไปขาขวาของหวงเสี่ยวหลง

หวงเสี่ยวหลงหัวเราะขณะที่ได้เห็นภาพนี้เสียงหัวเราะของเขาทา ให้ใบหน้าของหวงเหว่ย เปลี่ยนเป็นสีแดงซีดด้วยความโกรธและความอัปยศ ขณะนี้ภายในใจของเขาเหมือนมีไฟที่โหม กระหน่า ในหัวใจของหวงเหว่ย เขาตะโกนใส่หวงเสี่ยวหลงเพื่อปกปิ ดความลา บากใจของเขา "หวงเสี่ยวหลงเจ้ากล้าทาร้ายลูกชายของอาวุโสโจวโดยไม่มีเหตุผล ดี ดี ดีเหลือเกินเพียงแค่รอ เจ้าจะได้รับการลงโทษ!"

"จู่โจมโดยไม่มีเหตุผล?" ความน่ากลัวของหวงเสี่ยวหลงกวาดไปทั่วร่างของหวงเว่ยประดุจคม มีด

หวงเหว่ยไม่กล้าที่จะมองกลับไปตรง ๆ ที่ดวงตาของหวงเสี่ยวหลง และแทนที่ด้วยการประกาศ อย่างอ่อนแอด้วยความรู้สึกผิดพลาดว่า

"เจ้า ... เพียงแค่รอจนกว่าจะถึงการประชุมประจา ปี ของปี นี้ข้าจะทา ให้เจ้าได้รู้! " จากนั้นหวง เหว่ยกับเด็กที่เหลือเดินหลังเขาไปอย่างรวดเร็ว และไม่ลืมที่จะนา โจวซู่ตงที่ยังคงกอดท้องไว้ไป ด้วย

"พี่ใหญ่ เจ้าตีโจวซู่ตง ถ้าหวงเหว่ยนา เรื่องนี้ปีบฟ้องท่านลุงใหญ่ เมื่อถึงตอนนั้นเค้าจะ ... ? " หวง หมิ่นถามด้วยความรู้สึกกังวลใจคิดว่าท่านลุงหวงหมิงของพวกเขาจะทาร้ายคนระหว่างการ ลงโทษอย่างไร หวงหมิ่นคิดแล้วได้แต่รู้สึกกลัว

"ไม่มีอะไรหรอก อย่าได้วิตกกังวลกับเรื่องนี้อีกเลย " หวงเซี่ยวหลงกล่าวโดยไม่ต้องกังวลอะไรในขณะที่มองไปที่ด้านหลังของพวกหวงเหว่ยที่กาลังจากไป

เขามั่นใจว่าการเตะของเขาจะไม่ทาให้เกิดแผล หรือการบาดเจ็บที่ตรวจพบได้ แม้ว่าหวงหมิง หรือโจวกวง จะตรวจร่างกาย โจวซู่ตงพวกเขาจะไม่พบหลักฐานใด ๆ แม้ว่าท่านลุงหวงหมิงต้องการจะลงโทษเขา แต่เขาก็ยังคงต้องมีหลักฐานบางอย่างเหมือนเช่นเรื่องเมื่อสองปีที่แล้วที่เขาเอาชนะหวงเหว่ย และลูก ๆ ของเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลาย หวงเสี่ยวหลงไม่ได้รับการลงโทษแต่อย่างใดทาให้พวกเขาเหล่านั้นต่างเต็มไปด้วยความหดหู่

"สิ้นปี ก็จะถึงเวลาชุมนุมของตะกูล ... " หวงเสี่ยวหลงพึมพากับตัวเองหลังจากที่หวงเหว่ย และกลุ่มของเขาหายไปจากสายตาของเขา เกิดประกายแสงที่คมเข้มวาบผ่านดวงตาของเขา

ในช่วงปลายปีของทุก ๆ ปี คฤหาสน์ตระกูลหวง จะมีการชุมนุมของตระกูลซึ่งเหล่าเยาวชนของคฤหาสน์ตระกูลหวง ที่มีอายุใกล้เคียงกันจะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมประลองเพื่อเรียนรู้การต่อสู้

ดูเหมือนว่าหวงเหว่ยกาลังวางแผนที่จะต่อต้านเขาในระหว่างการประชุมประจาปีของตระกูล ในช่วงปลายปีนี้ โดยการทาเช่นนี้หวงเหว่ยจะไม่เพียงแสดงความสามารถของเขาต่อหน้าทุกคนเท่านั้น แต่ยังทาให้ หวงเสี่ยวหลงต้องอับอายต่อหน้าทุกคน ๆ ในที่สาธารณะ

ยังคงมีเวลาอยู่อีกห้าเดือนจนกว่าจะถึงการประชุมประจาปีของตระกูล และภายในห้าเดือนนี้มันก็เพียงพอกับความสามารถของหวงเหว่ย ในการที่จะก้าวไปถึงนักรบระดับแรกตอนปลายนอกจากนี้หวงเหว่ยยังมีการสนับสนุนและคาแนะนาในการบ่มเพาะของท่านปู่หวงฉี่เต๋อ

หวงเสี่ยวหลงได้แต่หัวเราะแม้ว่าจะดูน่ากลัวนิดหน่อย แต่ในอีก 5 เดือนต่อจากนี้ เขาจะเอาชนะลูกชายของหวงหมิงต่อหน้าของเขา และลงมือทุบตีจนกว่าเขาจะไม่สามารถจาหวงเหว่ยได้

ท่านปู่อาจจะมาดู ในความเห็นของหวงเสี่ยวหลงตั้งแต่หวงเหว่ยกลายเป็นหลานชายที่มีค่าของท่านปู่ และภายใต้การสั่งสอนส่วนตัวของเขา เขาก็จะต้องมาปรากฏตัว

ในเวลาไม่นานหวงเสี่ยวหลงส่งน้องสาวของเขากลับไปก่อน

ที่ด้านหลังของภูเขา หวงเสี่ยวหลงได้ฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นก่อนกลับไปที่บ้านพักหลังเล็ก ๆ ของเขา

คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นเป็นวิชาป้องกันตัวของฮัวเซี่ยจากชีวิตก่อนหน้าของเขา แม้ว่าหวงเสี่ยวหลงไม่ได้ฝึกฝนปราณฉี แต่เขาก็ยังคงฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นได้อยู่ดี มีข่าวเล่าลือว่าเมื่อได้รับการฝึกฝนไปจนถึงระดับสูงสุดแล้วจะได้รับพลังลึกลับที่ซ่อนอยู่ในคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น

ในระหว่างการฝึกฝนปราณฉีเมื่อคืนที่ผ่านมา หวงเสี่ยวหลงได้สังเกตเห็นลมปราณภายในร่างของเขาไหลเวียนไปตามเส้นลมปราณของเขาในเวลาเดียวกันกับปราณฉี หวงเสี่ยวหลงได้ก้าวไปสู่ขั้นกลางของนักรบระดับแรก เนื่องจากเขาได้รับการฝึกวิชาจากคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นเป็นเวลาสี่ปี มิฉะนั้นถึงแม้ว่าหวงเสี่ยวหลงมีพรสวรรค์ในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวไปถึงนักรบระดับแรกในคืนเดียว

ย้อนกลับไปในบ้านพักหลังเล็ก ๆ ของเขา หวงเสี่ยวหลงเริ่มต้นใช้ทักษะการบ่มเพาะซวนฉิน และดาเนินการฝึกฝนปราณฉีต่อ

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในช่วงสามวันที่ผ่านมานอกเหนือจากการรับประทานอาหาร และถูกเรียกจากท่านพ่อท่านแม่เข้าไปพบแล้วทุกนาทีเขาก็ใช้เวลาไปกับการฝึกฝน ระหว่างการฝึกฝนปราณฉีในบ้านพักของเขาและวิ่งไปที่ด้านหลังภูเขาเพื่อฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น

ในวันที่สี่

แสงจันทร์สีเงินส่องสว่างในความเงียบที่เงียบสงบของยามค่าคืน

เช่นเดียวกับสามคืนที่ผ่านมาหวงเสี่ยวหลงยังคงนั่งลงบนเตียง และฝึกฝนตามทักษะการบ่มเพาะซวนฉิน วิญญาณงูสองหัวโผล่ออกมาจากข้างหลังเขากลืนกินพลังงานทางจิตวิญญาณของสวรรค์และโลกด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว และส่งพลังไปสู่ร่างของหวงเสี่ยวหลงแปลงพลัง

เหล่านั้นให้กลายเป็นปราณฉี เมื่อเทียบกับสามวันก่อนหน้าความหนาของปราณฉีของหวงเสี่ยวหลงภายในร่างกายของเขาได้เพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า

ด้วยการใช้ทักษะการบ่มเพาะปราณฉีพุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็วตามเส้นลมปราณของเขา

หลังจากสามวันของการฝึกฝนที่ไม่เคยหยุด หวงเสี่ยวหลงก้าวไปถึงจุดสุดยอดของนักรบระดับแรกตอนปลาย ในเวลานี้เขามีลางสังหรณ์ว่าเขาจะประสบความสาเร็จในการพัฒนาครั้งที่สองในคืนนี้

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาเมื่อปราณฉีโคจรอยู่ภายในเส้นลมปราณของหวงเสี่ยวหลง ความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และผันผวนเช่นคลื่นของพายุทาให้เกิดอาการเจ็บปวดเมื่อเทียบกับเส้นลมปราณของเขา แต่หวงเสี่ยวหลงก็ไม่ได้ชะลอกการโจรแต่อย่างใดเหมือนราวกับว่าระดับความเจ็บปวดเหล่านี้ไม่มีอะไร

เมื่อปราณมฉีหมุนวนอย่างรุนแรงตลอดทั้งเส้นลมปราณของเขา หวงเสี่ยวหลงมีความรู้สึกว่าความก้าวหน้าของเขาใกล้เข้ามาแล้ว แต่ก็ยังคงมีอุปสรรคกีดขวางเขาไว้ เขาไม่สามารถข้ามเส้นไปขวางกั้นไปได้คล้ายกับคลื่นยักษ์ที่กระแทกกับผนังทึบ

หวงเสี่ยวหลงไม่ท้อแท้ เขารู้ว่าสิ่งสาคัญคือควรสงบของสติและอารมณ์ และยังคงใช้ทักษะการบ่มเพาะซวนฉินต่อไปเรื่อย ๆ ทันใดนั้นเสียงบางอย่างแทรกซึมเข้าไปในร่างของเขามีเพียงเขาที่จะได้ยิน ในที่สุดอุปสรรคด้านที่สองก็ถูกทะลวงผ่านไปได้!

เส้นลมปราณของขั้นแรกแตกเป็นเหมือนจุกไม้ก๊อกที่กาลังฉกฉวยปราณฉีทันทีที่ปราณฉีซึมเข้าสู่เส้นลมปราณของขั้นที่สอง

หวงเสี่ยวหลงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ในที่สุดเขาก็ทะลวงผ่านนักรบระดับสองได้เป็นผลสาเร็จหลังจากใช้เวลาเพียงไม่กี่วันที่ทาการฝึกฝนอย่างหนัก

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด