Chapter 7 – Black Market First Shopping
Chapter 7 – Black Market First Shopping
ซังจินส่งตัวกลับมาที่ฮอลนักล่า ที่ฮอลแห่งนี้ก็ยังคงเต็มไปด้วยฝูงชนที่เขาไม่คุ้นหน้ามากมาย เขาไม่สามารถมองเห็นจุดสิ้นสุดของฝูงชนได้เลย
'เยี่ยม หวังว่าจำนวนจะลดเร็วจนพอ'
การรวมตัวของนักล่าเหล่านี้คือตัวแทนของประชาชนเพียง 1% ที่แข็งแกร่งที่สุดของมนุษยชาติ มันเป็นไปไม่ได้เลยหากจะเคลียการจู่โจมแรก 'ป่าสีเขียว' ได้โดยที่ไม่มีทักษะหรือความสามารถเฉพาะตัว
แต่ก็อาจจะมีบางคนที่โชคดีอยู่รอดมาได้จนถึงตอนนี้โดยที่ไม่ทำอะไรเลย แต่อีกเดี๋ยวพวกเขาก็จะถูกกำจัดออกไปในการจู่โจมครั้งถัดไปอยู่ดี
ที่นี้มันไม่ใช่ที่ๆคุณสามารถที่จะอยู่รอดได้โดยการที่คุณพึ่งพาแต่ผู้อื่น และสักพักนึงโอเปอเรเตอร์ก็ได้ประกาศออกมา
[ยินดีต้อนรับกลับ และก็ขอแสดงความยินดีด้วย]
[ที่ทุกคนประสบผลสำเร็จในการจู่โจมครั้งนี้และรอดกลับมา]
หน้าของโอเปอเรเตอร์ได้ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอด้านบน แต่ในรอบนี้ไม่มีใครตะโกนเสียงดังโวยวายอีกแล้ว คนส่วนใหญ่กำลังทรมานจากบาดแผลและไว้ทุกข์กับการสูญเสียพวกพ้อง
[อย่างที่คุณได้ประสบกับตัวเองในการจู่โจมในครั้งนี้]
[คุณจะไม่สามารถทำภารกิจได้สำเร็จได้โดยที่ร่างกายยังมีข้อจัดกัดทางกายภาพอยู่]
[ดังนั้นการเพิ่มสเตตัสให้เกินขีดจำกัดของมนุษย์ปกติ จึงเป็นสิ่งที่จำเป็น]
[และยังมีอีกหลายวิธีในการบรรลุความสำเร็จนี้]
กลุ่มคนส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเหน็ดเหนื่อย แต่พวกเขาทุกคนก็ได้ฟังสิ่งที่โอเปอเรเตอร์พูดอย่างระมัดระวัง มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่สามารถที่จะรอดได้โดยที่ไม่มีคำแนะนำของโอเปอเรเตอร์
[อย่างแรก เมื่อล่ามอนสเตอร์จะได้รับแต้มสเตตัส]
[ฉันเชื่อว่าพวกคุณได้เรียนรู้สิ่งนี้ในการจู่โจมครั้งแรกแล้ว]
[แต้มที่คุณยังไม่ได้ใช้อัพจะไม่เพิ่มอะไรให้กับคุณ]
[โปรดจำไว้ว่าให้อัพสเตตัสก่อนเข้าสู่การต่อสู้]
ตอนนี้คนส่วนใหญ่รู้ถึงสเตตัสของตนแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรอดจนถึงตอนนี้ได้โดยที่ไม่อัพสเตตัส
[อย่างที่สอง ได้รับฉายาและโบนัส]
[พวกคุณทุกคนคงจะได้รับฉายามาแล้วอย่างน้อย 1 ฉายาแล้วในกาจู่โจมครั้งนี้]
[เมื่อสวมใส่ฉายาที่เลือกนั้นฉายานั้นมันจะแสดงผล 100% และฉายาที่ไม่ได่ถูกเลือกสวมใส่จะแสดงผลเพียง 50% เท่านั้น โดยที่สามารถเลือกสวมใส่ได้ทีละเพียง 1 ฉายาเท่านั้น]
[ยิ่งคุณมีฉายามากคุณก็จะได้รับประโยชน์ที่มากขึ้นตามไปด้วย โปรดเลือกใช้ฉายาให้เหมาะสมกับสถานการณ์ภายในการจู่โจม]
มีหลายฉายาลอยอยู่บนหัวของพวกเขา โดยที่ฉายาที่ผู้คนส่วนใหญ่ใช้อยู่ก็มีฉายาอย่าง 'นักสอดแนม' 'นักล่าอ๊อค' และ 'นักดาบฝึกหัด'
ซังจินสวมใส่ฉายาสุดยอดนักล่า แต่ก็ไม่มีใครให้ความสนใจกับมันมากนัก เพราะยังไม่มีใครรู้ถึงความสามารถและความหมายของมัน
[อย่างที่สาม อุปกรณ์ อุปกรณ์นั้นโดยมีสำคัญโดยที่ไม่ต้องสงสัยเลย]
[อุปกรณ์พวกนั้นจะให้โบนัสสเตตัส และบางชิ้นก็จะมีทักษะพิเศษบางอย่างที่น่าตกใจ]
นักบ่าส่วนใหญ่นั้นจดจ่อไปกับการฟังสิ่งที่โอเปอเรเตอร์อธิบาย แค่ไม่ใช่กับซังจอนเขาไม่จำเป็นที่จะต้องฟังโอเปอเรเตอร์อธิบาย เขารู้มันหมดแล้ว
[มีโอกาสที่จะได้อุปกรณ์สักชิ้นจากรางวัลการจู่โจท แต่ก็สามารถที่จะไปหาซื้อจากตลาดมืดได้เช่นกัน]
[การอธิบายจะเริ่ทอีกครั้งหลังจากย้ายสถานที่]
[คุณจะถูกวาปไปในอีก 10 วินาที]
[10 9 8]
โอเปอเรเตอร์เริ่มที่จะนับถอยหลัง แต่ซังจอนก็ยังคงยืนกอดอกและอยู่ในความคืดของเขา
'19 เหรียญจสกรอบแรก 505 เหรียญจากการจู่โจมครั้งแรก 76 เหรียญจากการแลกเปลื่ยนกับเบลเทน รวมเป็น 600 เหรียญดำ...'
[3 2 1]
****
สถานที่ที่ซังจินถูกเคลื่อนย้ายไปเป็นตลาดที่มีหลังคาครอบอยู่ด้านบน
ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ"
มันเป็นตลาดแบบปกติที่มีการเรียกรู้ค้ามากมาย แต่จะต่างก็ตรงที่คนขายนั้นไม่ใช่มนุษย์ พวกเขาทั้งหมดเป็นครึ่งมนุษย์
พ่อค้าที่ขายขวานอยู่เป็นครึ่งมนุษย์ครั่งวัว มิโนทอร์ พ่อค้าที่ขายหอกเป็นคนึ่งคนครึ่งม้า เซนทอร์ พ่อค้ามี่ขายเวทไฟเป็นครึ่งคนครึ่งมังกร
สำหรับผู้ที่มาใหม่นี้ที่นี้เป็นที่ๆน่าตื่นตาตื่นใจมาก แต่สำหรับซังจินเขาคุ้นเคยกับที่นี่แล้ว และโอเปอเรเตอร์ก็ได้อธิบายต่อ
[สถานที่แห่งนี้เรียกว่า 'ตลาดมืด' เป็นตลาดที่ใช้เหรียญดำเป็นสกุลเงิน]
[นักล่าสามารถมาที่นี่เพื่อขอซื้อหรือขายไอเทมโดยแลกเปลิ่ยนกันด้วยเหรียญดำ]
[มันเป็นที่ๆดีสิ้นค้าที่นี่ไม่ได้จำกัดอยู่แค่อุปการณ์เท่านั้น คุณสามารถที่จะซื้อหนังสือเวทมนตร์เพื่อที่จะไปเรียนรู้ได้]
[หรือวัสดุสิ้นเปลืองหรืออุปกรณที้จำเป็นในการต่อสู่ได้ อย่างเช่น โพชั้นฟื้นฟู]
ผู้ดำเนินการยังคงอธิบายคำอธิบายที่ยาวนานของเธอเกี่ยวกับข้อมูลพื้นฐานแม้ว่าเธอจะกลั่นกรองความลับที่สำคัญบางอย่างของสถานที่นี้
[คุณไม่วามารถที่จะซิ้อของระยะไกลจากลูกบาศก์ได้อีก โปรดซื้อขายของให้เสร็จก่อนที่จะเข้าสู่การจู่โจม]
และโอเปอเรเตอร์ก็ได้อธิบายจบ ซังจินเริ่มที่จะเดินไปด้านในของตลาด
"ลูกค้าที่รัก ได้โปรดดูสิ่งนี้สิ"
มีคนพยายามที่จะดึงความสนใจของเขา แต่เขาก็ไม่สนใจและเดินไปสู่จุดหมายของเขานั้นคือแผงขายของของครึ่งมนุษย์ครึ่งงู นากา
[นี้คือร้านดาบคาตานะ ที่ชื่อว่า 'ลาทเอท' ซึ่งถูกดูแลโดยพ่อค้าที่ชื่อ เคนเนท]
[คุณสามารถหาดาบคาตานะทุกประเภทได้จากที่นี่]
เมื่อเขาเข้าไปในแผงลอยนากาก็ได้ทักทายเขา
"ยินดีต้อนรับสู่...'ลาทเอท' สสสสสสส์"
มีดาบมากมายอยู่ภายในร้านแค่มีเพียงเล่มเดียวที่ซังจินสนใจ มันเป็นดาบที่มีใบมีดสีแดงเข้มที่ถูกแขวนอยู่บนผนังด้านหนึ่ง
"ฉันต้องการที่จะดูดาบเล่มนั้น"
"เจ้ามีสายตาที่เฉียบคมมาก สสสสสส์"
พ่อค้าเผ่านากาคอบด้้วยน้ำเสียงใจดี
"ได้โปรดรอสักครู ข้าจะไปหยิบมาให้"
นากายื่นดาบคาตานะสีแดงเข้มให้แก่ซังจิน ซังจินมีสีหน้าสดใสขึ้นเป็นครั้งตั้งแต่ได้กลับมาเริ่มใหม่อีกครั้ง
นี้เป็นอาวุธคู่กายของเขาที่เขาใช้ไปจนถึงช่วงสุดท้ายของเขาในชีวิตที่แล้ว มันเป็นเหมือนเพื่อนเก่าของเขา โอเปอเรเตอร์ได้แสดงหน้าต่างสเตตัสของดาบขึ้นมา
บลัดเวเจน - เลือดแห่งการล้างแค้น
ดาบคาตานะระดับตำนาน - ความแข็งแกร่ง SS ความคล่องแคล่ว A
ทักษะใช้งาน
เลือดแห่งการล้างบาป(IV) - ลดพลังชีวิตวินาทีละ 100 เพื่อเพิ่มพลังโจมตี
ตามตำนานเจ้าของของดาบเล่มนี้ได้สูญเสียครอบครัวไปเพราะถูกหลอกลวงจากลูกน้อง เขาจังได่แก้แค้นทุกๆคนที่ทรยศเขาและล้างสถานที่ๆเขาไปด้วยเลือด
โอเปอเรเตอร์ได้เปิดหน้าต่างข้อมูลไว้ให้เขา แต่เขาไม่ได้สนใจมันข้อมูลของดาบเล่มนี้นั้นยังอยู่ภายในความทรงจำของเขา ซังจินทดลองแกว่งดาบดูสองครั้งเพื่อทดสอบ เขาอยากที่จะซื้อมันทันทีเลยแต่ปัญหาคือราคาของมัน
"สิ่งนี้ราคา 9700 เหรียญดำ สสสสสสส์"
เหรียญดำที่ซังจินมีอยู่นั้นมีเพียงแค่ 600 เหรียญ เขาไม่สามารถจะซื้อมันได้ เขาจึงส่งมันคือนากา
'และตอนนี้ฉันก็ไม่สามารถใช้งานทักษะของดาบเล่มนี้ได้เกิน 2 วิ'
ซังจินมาที่นี่เพียงแค่มาดูเพื่อนเก่าของเขาเท่านั้น ตอนนี้เขามุ่งหน้าไปจุดหมายปลายทางของเขาอีกครั้ง มันเป็นร้านขายเครื่องประดับที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในตลาดมืด หลังจากที่เขาเดินลึกเข้าไปในตลาดพักนึงเขาก็ได้มาถึงที่หมายของเขา
[ที่นี่เป็นร้านค้าของเมริเดียน ที่มีชื่อร้านว่า 'ช่วงเวลานิรันดร์']
[เครื่องประดับจำพวกสร้อย แหวนจะมีขายอยู่ทีนี่]
"สวัสดี"
พ่อค้าของที่นี่คือแมวเพศเมียที่วิ่งอยู่ในร้าน เมื่อซังจินได้เข้ามาเขาก็ได้บอกสอ่งที่ต้องการออกมา
"ฉันต้องการที่จะซื้อหัวใจแห่งทอง"
"ฉันมีไอเทมชิ้นนั้นนะ..แต่ว่าราคามันแพงมากสำหรับนักล่าที่เพิ่งผ่านการจู่โจมครั้งแรกสำเร็จ"
"ฉันรู้แล้ว 500 เหรียญดำ ฉันมีเงินอยู่ดังนั้นได้โปรดนำมันมาให้ฉัน"
"โอ้ มันน่าตกใจ.."
ดวงตาของเจ้าของร้านกระพอบขณะที่หยิบไอเทมออกมา
หัวใจแห่งทอง - แหวนแห่งความมั่งคั่ง
ไอเทมระดับแรร์
ติดตัว
เก็บดอกเบี้ย(II)
เมื่อได้รับเหรียญดำเป็นรางวัลจากการจู่โจม จะได้เพิ่มอีก 10%
ว่ากันว่าพ่อค้าเพรชพลอยที่มีชื่อเสียง ทาริม ได้เสียแหวนวงนี้ไปในตอนที่ข้ามหุบเขาจอมเวท
แหวนที่ดูเรียบง่ายทีมีไพลินฝังอยู่ มันเป็นแหวนที่ซังจินต้องการ
"โอเปอเรเตอร์ เริ่มการทำธุรกรรม"
ลูกบาศก์ของซังจินลอยเข้าไปหาแมวเมอริเดียน และเปล่งแสงออกมา
[หัวใจแห่งทองได้ถูกซื้อในราคา 500 เหรียญดำ]
แหวนปรากฏขึ้นอยู่บนมือของซังจิน
"สวมใส่"
แหวนได้ขยับและเข้าไปอยู่ในนิ้วก้อยขซังจินอย่างพอดี เขาตรวจสอบแหวนบนมือของ ซังจินได้วางแผนไว้แล้วว่าจะซื้อแหวนนี้ด้วยเงิน 500 เหรียญดำแรกของเขา
เหตุผลก็ง่ายๆมันเป็นไอเทมที่ให้ผลตอบแทนที่ดี แม้ว่าเขาจะเขาจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับการแจกเงินรางวัลการจู่โจมในครัิงต่อไป แต่เขาก็มีโอกาสที่จะได้เหรียญดำมากกว่า 5000 เหรียญดำในรอบอื่นๆอีก หรืออีกนัยนึงก็ไอเทมชิ้นนี้มันให้ค่าตอบแทนมากกว่าราคาของมันมาก
แน่นอนว่าซังจินเป็นคนเดียวที้ทำเรื่องเช่นนี้ได้ เพราะการทำเช่นนี้มันไม่ช่วยเพิ่มความสามารถของเขาในตอนนี้
แน่นอนว่าหากเป็นคนอื่นที่ลงทุน 500 เหรียญดำเช่นซังจอน มันก็จะทำให้โอกาสในการรอดชีวิตในการจู่โจมครั้งต่อไปของเขาลดลงจนใกล้เคียงกับศูนย์ และก็มันเป็นไปไม่ได้ที่นักล่าคนอื่นจะเก็บ 500 เหรียญดำในการจู่โจมครั้งแรก
เมื่อซังจินซื้อของเสร็จสิ้นเขาก็ได้ออกจากย่านตลาดมืด เมื่อเขาเดินออกมาเขาก็เห็นโรงแรมขนาดเล็กอยู่ไม่ไกล
[ที่แห่งนี้เป็นโรงแรมที่มีชื่อว่า เก้าสิบเก้าคืน]
[เป็นที่สำหรับให้นักล่าได้พักผ่อนก่อนการจู่โจมครั้งถัดไป]
ซังจินเดินเข้าไปในโรงแรมทันทันเขาคุ้นเคยกับสิ่งแบบนี้แล้ว เจ้าของโรงแรมเป็นครึ่งคนครึ้งนกฮูกได้ต้อนรับซังจินอย่างสุภาพ
"ยินดีต้อนรับสู่ 'เก้าสิบเก้าคืน' ชื่อของผมคือ ดารูปิน และผมก็เป็นเจ้าของโรมแรมนี้ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อดูแลคุณ คุณต้องการจะเข้าพักไหม"
ซังจินได้นักลงบนเก้าอีกใกล้ๆโต๊ะตัวหนึ่ง
"ฉันจะเข้าพักในภายหลัง แต่ตอนนี้นายมีอาหารไหม"
"คุณอยากจะทานอะไร เชิญเลือกได้เบยเมนูอยู่ข้างหน้าคุณ"
มีเมนูที่วางไว้อย่างเรียบร้อยที่ด้านบนของแต่ละโต๊ะ แต่เขาไม่ได้เอื้อมมือออกไป เขาจำเมนูได้ทุกอย่าง
"เอาเนื้อซี่โครงระดับปานกลาง"
ไม่กี่นาทีต่อมาครึ่งนกฮูกก็ได้นำ จานเนื้อซี่โครงมาเสริฟซังจิน ซังจินจึงได้รับประทานทันที
ซังจินได้เพลิดเพลินไปกับอาหารเนื้อที่ละลายภายในปาก รสชาติของที่นี่ดีไม่เป็นรองที่ใดเลย เมื่อเขาเพลิดเพลินได้พักหนึ่งเขาก็ถามโอเปอเรเตอร์
"โอเปอเรเตอร์ เหลือเวลาเท่าไหร่ก่อนการจู่โจมครั้งต่อไป"
[9 ชั่วโมง 3 นาที และอีก 36 วินาที]
เวลาที่เหลืออยู่นี้เป็นเวลาว่างของเขาที่เขาสามารถจะทำสิ่งใดก็ได้ตามต้องการ การกินอาหารและการหลับภายในโรงแรม 'เก้าสิบเก้าคืน' นั้นไม่มีค่าใช้จ่าย มันเป็นการช่วยลดความกลัวที้จะต้องตาย
ซังจินลุกออกจากโต๊ะหลังจากเขาทานอาหารเสร็จ และตรงไปสู่ห้องที่อยู่ชั้นบน
การอาบน้ำ 'เก้าสิบเก้าคืนนั้น' มันค่อนข้างผ่อนคลาย การอาบน้ำอุ่นในอ่างเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการบรรเทาความเครียดของเขา
ขณะเขากำลังแช่น้ำอยู่นั้นเขาก็คิดกับตัวเองว่าทำไมโอเปอเรเตอร์ถึงให้โอกาสเขาอีกครั้งผู้ที่เสียชีวิตเป็นคนสุดท้าย ทำการรีเซ็ตทุกอย่าง แต่ก็คำตอบไม่มีคำตอบที่ชัดเจน
อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดีทำไมโอเปอเรเตอร์ถึงจัดการล่าขึ้นมา สิ่งที่เขาคิดได้ตอนนี้ก็คือหากเขามีชีวิตรอดและต่อสู้ต่อไปก็คงจะรู้คำตอบเองในสักวันหนึ่ง
'...เพรานี่เป็นโอกาสครั้งที่สองของฉัน'
'ฉันจะต้องเคลียทุกภารกิจในตอนนี้...และบางทีคำตอบอาจจะปรากฏออกมา'
