Chapter 4 - Greenskin Wildlands (4)
Chapter 4 - Greenskin Wildlands (4)
ซังจินมองไปรอบๆพื้นที่นี้ ในขณะที่ถือดาบคาตานะที่เต็มไปด้วยเลือด ไม่มีอะไรที่โดดเด่นในพื้นที่นี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่บอสกับบอสลับจะอยู่ในที่เดียวกัน
เมื่อซังจินกำลังจะเดินไปจากที่นี้เขาก็เหลือบไปเห็นตำรวจผิวดำเข้า เขาจึงได้ถามว่า
"เฮ้ นายชื่ออะไร?"
"เบลเทน...แกเร็ท เบลเทน"
"ดี เอาหละฟังนะบัลเทนนายกับอีกสองคนต้องช่วยฉันคนหารอบๆพื้นที่นี้ ด้วยพวกนายสามคนแล้วก็กระบองติดไฟนั้น นายจะสามารถจัดการกับสิ่งต่างๆได้รวมถึงโทรลด้วยเข้าใจนะ"
ตำรวจผิวดำหยักหน้าอย่างรวดเร็ว
"แล้วก็ถ้าหากเจออะไรแปลกๆพวกพื้นที่ลับหรือมอนสเตอร์แปลกๆ รีบบอกฉันทันที"
"แต่ฉันจะบอกนายยังไงถ้าหากนายอยู่ไกลออกไป"
"นายสามารถบอกกับโอเปอเรเตอร์ เพื่อขอที่จะสื่อสารกับเพื่อนร่วมทีม มันจะทำหน้าที่เหมือนกับวอตำรวจ มีคำถามอะไรอีกไหม"
"ไม่ ฉันเข้าใจแล้ว"
เบลเทนมองไปที่กระบองและหันไปมองคนรอบๆต่อ
"พวกนายได้ยินที่เขาพูดแล้วใช่ไหม ได้เวลาทำงานแล้ว"
ซังจินเริ่มที่จะเดินอีกครั้งเมื่อชายชาวเอเชียพยายามที่้จะถามคำถามกับเขา
"เฮ้ นายรู้ได้ยังไงว่ามันยังมีที่ลับอยู่อีก"
เขาเถียงกับซังจินและเป็นปฏิปักษ์กับซังจินเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ซังจินจึงรู้สึกว่าไม่จำเป็นที่จะต้องตอบเขา
เมื่อซังจินทิ้งให้เบลเทนนำทีมคนเหล่านั้น เขาก็เริ่มที่จะเคลื่อนไหวเข้าไปในป่า
****
"ก๊าก๊า"
มีก็อบลินหาตัวได้วิ่งเข้ามาหากลุ่มพวกเขา
"ตั้งวงล้อม"
ภายใต้คำแนะนำของเบลเทนชายอีกสองคนได้หันหลังมาชนกันเป็นวงล้อมระวหลังให้กัน เพราะถึงก็อบลินนั้นสูงเพียงแค่ครึ่งนึงของมนุษย์แต่พวกมันนั้นนิยมอยู่กันเป็นฝูง
ก็อบลินตัวแรกที่วิ่งเข้ามาได้เหวี้ยงดาบของมันเข้ามา เบลเทนได้ปัดดาบออกไปพร้อมกับฟาดกระบองไปบนหัวของมัน
"แค๊ก"
เมื่อก็อบลินถูกทุบที่หัว หัวของก็ยุบลงในทันที การเอาชนะก็อบลินนั้นมันไม่ได้ยากอย่างที้เขาคิดไว้ มันจึงทำให้เบลเทนกล้าหาญขึ้น และได้ไล่ทุบอีกตัวทันที
ชายผิวขาว และชายชาวเอเชียก็ได้จัดการอีกคนละตัว หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ไปต่อสู้กับโทรลแล้วเอาชนะมาได้
ถึงแม้ว่าหากพวกเขาเจอโทรลเป็นกลุ่มพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะได้ แต่ถ้าเป็นโทรลเพียงตัวเดียวเขาก็ยังพอจัดการได้อย่างไม่มีปัญหา
"มันเหมือนกับว่าเราสามารถทีจะชนะมันได้"
ดูเหมือนชายผิวขาวจะสามารถเรียกคืนความมั่นใจของเขากลับมาได้ แต่ชายชาวเอเชียก็เป็นคงมีปัญหาอยู่เช่นเคย
"เฮ้ ความจริงพวกเราไม่มีเหตุผลที่จะทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเลยนี้ เราได้เคลียภารกิจของเราแล้ว ฉันคิด..."
"นายจำประกาศตอนเริ่มต้นไม่ได้งั้นเหรอ พวกเราจะได้แต้มสเตตัส และก็เหรียญดำจากพวกก็อบลินและตัวอื่นๆ มันจะดีกว่าซะอีกถ้าเราฆ่ามอนสเตอร์มากขึ้น"
"อา...อย่างงั้นหรอกเหรอ"
"แน่นอน ฉันไม่รู้ว่าทำไม 'การล่า' ถึงได้เริ่มขึ้น แต่ฉันร้ว่าหลังจากนี้เราต้องใช้เหรียญดำแน่นอน"
เบลเทนได้พูดให้เขายอมรับในที่สุด
"ถูกต้อง แล้วเด็กหนุ่มนั้นยังได้บอกว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือของพวกเรา ให้พวกเราคอยล่าอยู่แถวๆรอบนอก"
เบลเทนได้คิดถึงคำพูดนั้น
'พวกนายไม่จำเป็นต้องช่วยฉัน แค่เกาะกลุ่มกันแล้วล่าก็อบลินอยู่รอบนอกอย่างระมัดระวังก็พอ'
และสุดท้ายเขาก็ได้ไปจัดการบอสด้วยตัวของเขาเองเพียงคนเดียว เบลเทนสามารถที่จะบอกได้ว่ามีอีกหลายอย่างที่เด็กหนุ่มรู้แต่ไม่ได้พูดออกมา ชายชาวเอเชียจับคางขณะฟังแล้วถามขึ้น
"...แล้วมันจะแบ่งคะแนนยังไง ไม่ใช่ว่ามันจะดรอปลงมาหรืออะไรสักอย่าง"
เบลเทนก็สงสัยเกี่ยวกับจุดนี้เหมือนกันเมื่อเขาเห็นลูกบาศก์ลอยอยู่เขาจึงถามขึ้น
"โอเปอเรเตอร์"
เสียงของโอเปอเรเตอร์ตอบกลับมาในทันทีจากลูกบาศก์
"ค่ะ มีอะไรให้ฉันช่วย"
เขาถามคำถามนี้อย่างระมัดระวัง
"เอ่อ แต้มสเตตัสกับเหรียญดำนี้แบ่งกันยังไง"
[รางวัลของนักล่านั้นจะขึ้นอยู่กับผลงานที่ทำระหว่างการจู่โจม]
"ผลงานที่ทำ?"
เบลเทนถามออกมา โอเปอเรเตอร์ก็ตอบกลับแทบจะทันที
[ในการล่า แต้มสำหรับดาเมจที่ได้รับ ดาเมจที่สร้างขึ้น การฆ่า บัพที่ให้ ดีบัพที่ให้ กาดสอดแนม การรายงาน ทั้งหมดนี้จะถูกนำมาวัดแล้วแบ่งอย่างถูกต้อง]
พวกเขาทั้งสามคนได้สำรวจตัวเองว่าพวกเขาได้ทำอะไรไปบ้าง ชายผิวขาวได้พึมพัมกับตัวเอง
"ฉันสงสัยว่าฉันได้ทำผลงานกับอะไรบ้าง..."
แล้วลูกบาศก์ที่อยู่ถัดไปจากชายผิวขาวก็ได้ตอบเขา
[ผลงานของคุณคือ 4.3%]
ชาวเอเชียได้ถามลูกบาศก์ของเขาอย่างรวดเร็ว
"แล้วฉันหละ ผลงานของฉันมันเท่าไหร่"
แต่ลูกบาศก์ก็ไม่ได้ตอบกลับมา
"ทำไม ทำไมแกถึงไม่ตอบฉัน"
ในขณะที่ชายชาวเอเชียกำลังบ้าคลั่ง เบลเทนได้ถามอย่างสงบ
"ฉันมีผลงานเท่าไหร่ในการจู่โจมครั้งนี้"
[ผลงานของคุณคือ 7.2%]
มันไม่มากนักแต่ก็มากกว่าชายผิวขาวอยู่คงเป็นเพราะการมีส่วนร่วมในการฆ่าโทรลในพื้นที่บอสก่อนหน้านี้จึงทำให้เขามีแต้มมากกว่าชายผิวขาว
ชายชาวเอเชียจับลูกบาศก์ของเขาพร้อมกับพูดอย่างระมัดระวัง
"ฉันมีผลงานเท่าไหร่ในการจู่โจมครั้งนี้"
[ผลงานของคุณคือ 1.8%]
เขาตกใจมาก
"อะไรกัน"
เขามีคะแนนน้อยกว่าแม้แต่ชายผิวขาว การที่เขาทำตัวที่ขาดและหลีกเลี่ยงการต่อสู้มันได้แว้งกลับมาทำร้ายเขาแล้ว ชายผิวขาวถอนหายใจแล้วพูดต่อ
"อา เราควรที่จะออกไปล่ากันเป็นกลุ่มตั้งแต่ที่เด็กหนุ่มนั้นได้บอกเรา"
เบลเทนตอบกลับทันที
"ยังเหลือเวลาอยู่อีก 10 นาทีก่อนที่การจู่โจมจะจบ มันยไม่สายเกินไปที่เล่าจะบ่าและเพิ่มผลงานของเรา ไปเถอะออกล่ากันพร้อมกับมองหาบางสิ่งแปลกๆ"
****
ซังจินคิดเกี่ยวกับป่านี้ในขณะที่ยังค้นหา
"อี๊กก~~"
"คว๊าา~~"
"แค๊กก~~"
เขายังคงไปข้างหน้าพร้อมกับกำจัดสิ่งที่ขวางทางของเขา มันไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดีที่เขาฆ่ามอนสเตอร์ทุกตัวที่ขวางทาง ตรงกันข้ามเลยมันช่วยจะให้แต้มสเตตัสและเหรียญดำแก่เขาในภายหลัง
แต่ปัญหาตอนนี้ก็คือเขายังหาที่อยู่ของบอสลับไม่เจอ เขาได้ค้นหารอบๆป่าแล้วแต่ก็ไม่เจอสิ่งที่ต้องการ
"โอเปอเรเตอร์เหลือเสลาเท่าไหร่"
[เหลือเวลาอีก 6 นาที 24 วินาที ก่อนที่จะถูกเลือกกลับฮอลล์นักล่า]
"เว้ยเอ้ย"
ซังจินสบถด้วยเสียงอันดังพร้อมกับวิ่งต่อโดยไม่หยุดพักแต่ตแนนี้พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยซากศพ กล่าวได้เลยว่าเราได้ค้นหาเกือบจะทุกที่แล้ว
"กู ก๊า"
โชคไม่ดีที่อ๊อคโผล่มาในตอนที่ซังจินกำลังหงุดงิด เขาพุ่งเข้าไปฟันมันในทันที ก่อนที่มันจะได้ยกขวานเสียด้วยซ้ำ
ซังจินหันไปมองพื้นที่รอบๆ แต่เขาไม่เห็นอะไรอีกนอกจากศพ
'หรือว่าจะไม่มีบอสลับในการจู่โจมในครั้งแรก'
เมื่อซังจินคิดได้เช่นนั้นเขาก็เปลื่ยนเป้าหมายของเขาทันที
'ถ้าอย่างนั้นฉันจะกวาดล้างพวกมันทั้งหมด'
ซังจินเริ่มที่จไล่ล่าสิ่งมีชีวิตทุกชนิดในพื้นที่นี้ ไม่ว่าจะเป็นพวกก็อบลินที่พยายามจะซ่อนตัวจากเขา อ๊อคที่กำลังกินเนื้อกันที่กองไ หรือโทรลที่เด่นสะดุดตาเขา...
จากนั้นเขาก็วิ่งไปเจอนักล่าคนอื่นๆที่กำลังต่อสู้กับโทรลแบบสามต่อสาม
ซังจินพุ่งเข้าไแเหมือนกับสายฟ้าฟาด พร้อมตัดหัวของโทรลสองตัวออกในทันที ทำให้เลือดสายกระจายไปทั่ว
"ขะ..ขอบคุณ"
เจ้าหน้าที่ตำรวจผิวดำแสดงความขอบคุณซังจินทันที แต่ซังจินได้ถามเขาทันที
"แล้วพวกนายสามารถหาอะไรแปลกๆเจอไหม"
"ไม่มีอะไรเลยนอกจากพวกมอนสเตอร์ปกติ"
'ไม่มีอะไรซ่อนอยู่เลยงั้นเหรอแม้แต่บอสลับหรือพื้นที่ลับ'
ซังจินได้เรียกโอเปอเรเตอร์
[โอเปอเรเตอร์ความคืบหน้าของการจู่โจมคือเท่าไหร่]
[ทั้งหมด 95%]
95% อีก 5% นั้นถูกสงวนไว้สำหรังบอสลับที่เหลืออยู่ เพราะว่าไม่มีมอนสเตอร์ที่เหบืออยู่ในพื้นที่นี้แล้ว ในเมื่อแน่ใจว่ามีบอสลับซ่อนอยู่ซังจินก็ได้เตรียมตัวที่จะค้นหาอีกครั้ง แต่เบลเทนได้หยุดเขาไว้
"เอ่อคือ..."
มันน่าหงุดงิดที่เบลเทนได้ขัดจังหวะความคิดของเขา เขาจึงได้เร่งให้เบลเทนรีบพูดออกมา
"มีอะไรหรอ พูดสิ่งที่นายคิดออกมาสิ"
เบลเทนได่ชี้ได้ชี้ไม้กระบองของเขาไปที่ไหนสักแห่ง
"เกี่ยวกับรั่วตรงรอบนอกของป่านั้น มันเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด"
ซังจินได้มองไปที่ที่ไม้กระบองได้ชี้ไแ
"ฉันเคยทำงานเกี่ยวกับการควบคุมจราจลมาก่อนและเคยได่ติดตั้งสิ่งขีดขวาง ความจริงก็คือรั่วเหบ่านั้นมันว่าซ้อนกันเกินไปทำให้มันไร้ประสิทธิภาพ"
ซังจินได้รีบไปที่สิ่งกีดขวางนั้นในทันทีเพื่อตรวจสอบ เมื่อเขาได้มาเห็นใกล้ๆแล้วมันก็ดูแปลกๆ ส่วนที่เหลือของรั่วนั้นมันรวมๆกันไม่มากไม่น้อยแต่ส่วนหนึ่งของกำแพงนี้ก็ดูเหมือนจะเยื้องไปด้านในเมื่อเอารั่วไม้ตนั้นออก ก็มีแท่งโลหะโผล่มา
แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจแต่ซังจินก็คิดว่า
'มันคล้ายกับคันโยก'
ซังจินได้ดูด้านหลังของเขาชายทั้งสามคนได้เฝ้ามองเขาอยู่ห่างๆ หลังจากเขาตรวจสอบอีกครั้งเขาก็ดึงคันโยกทันที
'มันสั่นสะเทือน'
ได้มีเสียงเหมือนกับบางอย่างกำลังหมุน แล้วกำแพงด้านหน้าเขาได้ถูกยกขึ้น
ซัจินตัดสินใจเข้าไปในทันที
ด้านในนั้นเป็นพื้นที่เล็กๆที่ถูกล้อมล้อมด้วยกำแพง แต่มันคล้ายกับด้านในของภายในปราสาท และในที่ลึกสุดได้มีอ๊อคสีแดงได้ถูกล่ามโซ่ไว้กับกำแพงอยู่
อ๊อคผิวสีแดงเพลิงลุกไหม้นี้ที่ซ่อนอยู่ในป่าสีเขียวนี้ ซังจินเต็มไปด้วยความมั่นใจว่านี่คือบอสลับ
"กรร~~"
เมื่อสิ่งนี้คำรามอยู่ในขณะที่ถูกล่ามโซ่ ลูกบาศก์ก็แจ้งเตือนในทันที เป็นเครื่องยืนยันความคิดของซงจินอีขั้นหนึ่ง
[คำเตือนบอสลับ 'อ๊อคที่บ้าคลั่ง รูก' ไดปรากฏตัว]
ซังจินจับคาตานะไว้แน่นแบะเตรียมสำหรับการต่อสู้ แต่เขากได้ยินเสียงนักล่าทั้งสามคนด้านหล
"ที่นี้คือที่ไหน"
"เกิดอะไรขึ้น"
ซังจินหันกลับไปตะโกนอย่างรวดเร็ว
"ถอยไปซะ ถ้าไม่อยากตาย"
"กร๊าา~~"
ซังจินได้ยินเสียงคำรามที่ทรงพลังจากด้านหลังของเขา เมื่อเขาหันกลับไปอ๊อคก็ได้ดึงโว่จนขาดพร้อมกับพุ่งเข้าใส่ซังจิน
