Chapter 34 - Kutan Desert (1)
Chapter 34 - Kutan Desert (1)
[เหลืออีก 1 ชั่วโมงก่อนการจู่โจมจะเริ่มขึ้น]
ซังจินได้ตื่นขึ้นมาจากเสียงของโอเปอเรเตอร์
'อืมม?'
ปกติในตอนที่เขาหลับเขาจะตั้งเวลาเตือนขึ้นมาในเวลาก่อนการจู่โจมจะเริ่ม 2 ชั่วโมง แต่ในตอนนี้เขาได้ลืมมันและหลับไป ซังจินขึ้นคิดกับตัวเอง
'ฉันได้อัพเสตตัสไปแล้วหรือยังนะ?'
ใช่แล้ว เขาจำขึ้นได้ว่าเขาได้ทำมันไปในตอนที่อาบน้ำ ซังจินได้หลับตาลงอีกครั้ง ทุกๆอย่างที่ต้องทำเร่งด่วนได้ถูกจัดการไปแล้ว ดังนั้นเวลาเตรียมตัวเพียง 50 นาทีก็เพียงพอแล้ว
"โอเปอเรเตอร์ เตือนฉันเมื่อผ่านไป 10 นาที"
[รับทราบ]
แต่แล้ว 5 นาทีต่อมา
"ก๊อก ก๊อก"
ดารูปินได้มาเคาะประตู
"นายท่าน?"
ซังจินไม่มีทางเลือกได้แต่ลุกขึ้นมา
"ว่าไง?"
เขาตอบออกไปพร้อมกับเปิดประตู ที่ด้านนอกดารูปินยืนรออยู่พร้อมกับขวดน้ำและผ้ายาวๆในมือ
'โอ้ ใช่สิ'
"ปกติท่านมักจะตื่นก่อนหน้านี้....แต่คุณได้ใช้เวลาช่วงเช้าอยู่บนเตียงผมจึงตัดสินใจนำสิ่งนี้มาให้ท่านด้วยตัวเอง มันคือสิ่งของสำหรับนักล่าทุกๆคน อย่างที่คุณเห็นแล้วว่าการจู่โจมถัดไปจะเป็นทะเลทราย ดังนั้น...."
ซังจินหยักหน้ารับ และดารูปินก็ได้ยื่นน้ำมาให้เขาเป็นอย่างแรก
"ขวดเก็บน้ำเย็นนี้จะถูกเติมอัตโนมัติด้วยเวทมนตร์ ดังนั้นท่านสามารถที่จะดื่มมันได้เท่าที่ท่านต้องการ"
ซัวจินรับขวดน้ำมา
"ขอบคุณ"
"และผ้ายาวผืนนี้.."
"ฉันรู้อยู่แล้ว ฉันจะกินอาหารก่อนเป็นอย่างแล้ว และฉันจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าฉันได้เอามันไปก่อนการจู่โจมจะเริ่มขึ้น ดังนั้นในตอนนี้ช่วยรอก่อน"
"รับทราบ ผมได้เตรียมเสื้อผ้าที่หลากหลายซึ่ง...."
"ฉันรู้ เอาไว้ภายหลัง"
ดารูปินโค้งคำนับและกล่าวออกมา
"รับทราบ"
เขาปิดประตูห้องและกลับเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วหังจากนั้นก็เช็คในตู้เสื้อผ้า
ตู้เสื้อผ้าเต็มไปด้วยเสื้อผ้ามากมาย ส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อที่ชาวอาหรับมักจะสวมใส่ เป็นครั้งที่สองแ้วที่ซังจินได้ใส่เสื้อผ้าเช่นนี้ มันดูไม่เหมาะกับตัวเขา แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
[เวลาได้ผ่านไปแล้ว 10 นาที]
เสียงเตือนที่เขาได้ตั้งในก่อนหน้านี้ได้ดังออกมา
"ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว"
ซังจินกดลงไปด้านบนของลูกบาศก์และออกจากห้องลงไปชั้นล่าง
"โฮ่ง"
หลังจากนั้นเคนก็ทักทายเขา ซังจินได้สั่งอาหารให้เคนเป็นอันดับแรก
"ช่วยเอาเนื้อวัวอย่างดีให้เคนด้วย ในอนาคตก็ช่วยให้เนื้อกับเคนสามมื้อต่อวันในปริมาณที่เพียงพอกับเคนด้วย"
"รับทราบ"
"และสำหรับฉัน..."
ซังจินหยุดชั่วคราวเพื่อคิดถึงเมนูสำหรับอาหารเช้าและเขาก็ได้กล่าวสิ่งแรกที่คิดขึ้นได้ออกมา
"เอาเป็นอาหารเกาหลี เป็นซุบทเวนจังละกัน"
เมื่อเขาสั่งอาหารเสร็จ เขาก็ได้นึกคำถามเกี่ยวกับเมนูอาหารที่เขาพึ่งได้โดนถามมา
'มันคืออะไรนะ...'
มันใช้เวลาไม่นานแบะเขาก็ได้นึกออก
'ระหว่างกิมจิกับทเวนจัง นายชอบอะไรมากว่ากัน?'
ซังจินอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ครู่หนึ่งดารูปินก็ได้นำถ้วยซุปร้อนๆมาให้พร้อมกับข้าวสวย
ในขณะที่ซังจินกำลังเพลิดเพลินไปกับมื้ออาหาร โอเปอเรเตอร์ก็ได้ประกาศออกมา
[การจู่โจมจะเริ่มขึ้นในอีก 10 นาที]
เขาเพิ่งจะกินเสร็จเมื่อซักครู่นี้
'ฉันคิดว่าฉันจะต้องย่อยอาหารในขณะที่กำลังล่า'
ซังจินหันไปหาดารูปิน แล้วบอกสิ่งที่ต้องการ
"เฮ้ดารูปิน ช่วยทำมันเลยในตอนนี้"
"อา..ใชสิ"
ซังจินลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้แล้วดารูปินก็ได้นำผ้ายาวก่อนหน้านี้มาพันรอบๆหัวของซังจินเป็นผ้าโผกหัว
ซังจินหันหัวไแซ้ายและขวา นี้มันเป็นครั้งที่สองที่เขาใส่มัน แต่เขาก็ไม่คุ้นเคยกับมันเลย แต่เขาก็ต้องอดทนกับมันเพราะมันเป็นสิ่งจำเป็น
ซังจินหยิบขวดน้ำขึ้นมาเปิดออกพร้อมกับดื่มมันอย่างรวดเร็ว
"อึกกก..."
ความเย็นของมันเกือบจะมากพอขึ้นสมองได้ แต่มันก็เยี่ยมมากสำหรับภายในทะเลทราย
เมื่อเขาได้เตรียมพร้อมเสร็จแล้ว ซังจินก็เดินออกไปข้างนอกและไปยืดเส้นยืดสาย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถูกวาปเข้าสู่การจู่โจม
****
แสงแดดที่แยงตาและเผาไหม้ผิวหนังทรายที่มี ความร้อนสูงทำให้เกิดแสงระยิบระยับในระยะไกล ตามมาด้วยพื้นที่ที่กว้างขวาง ลมโชยพัดทรายและทำให้มันเป็นเนิน
สถานที่ๆซังจินได้ถูกวาปมาคือทะเลทรายที่ไหม้เกรียม โอเปอเรเตอร์เริ่มต้นคำอธิบายของเธอ
[ยินดีต้อนรับสู่ทะเลทรายคูตาล]
[มันเป็นดินแดนที่แห้งแล้งที่ความตายอยู่ไม่ไกล]
[โปรดระวัง มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถจะทนกับความร้อนที่มากมายและสายลมมรณะได้]
[มันเป็นเรื่องยากและอันตราย]
ซังจินขมวดคิ้วและมองขึ้นไปบนฟ้า ดวงอาทิตย์มันให้ความร้อนที่มากจนเกินไป เขาไม่อยากจะอยู่ในที่แห่งนี้นานนัก
[ทำการจัดทีมนักล่า]
ซังจินยืนมองดูทีมของเขาที่ค่อยๆปรากฏออกมาทีละคนๆ 'ผู้พิทักษ์ระดับสูง' 'คนคลั่ง' 'แกลดิเอเตอร์' และ 'นักสำรวจระดับสูง' คนส่วนใหญ่นั้นจะมีฉายาที่ดีในรอบนี้
หลังจากบทที่สี่ คนที่อ่อนแอและมีฝีมือระดับปานกลางก็จะถูกคัดออกไป และในตอนนี้ก็จะเหลือเพียงแค่คนที่แข็งแกร่ง ในเวลานี้ซังจินมองไปที่ทีมของเขาด้วยความสนใจ 'ผู้พิทักษ์ระดับสูง' เป็นชาวเอเชียถือโล่และไม้กระบองอยู่
แม้ว่าเขาจะเป็นชาวเอเชีย แต่เขาก็มีขนาดตัวที่ใหญ่เช่นเดียวกับนักซูโม่หรือนักมวยปล้ำ
'เขาดูไม่เหมือนกับชาวเกาหลี...เขาเป็นชาวจีนหรอ?'
แม้ว่าในการจู่โจมที่แล้วจะมีชาวจีนคือเชี่ยน หวางแล้ว แต่ถ้าหากพิจารณาจากจำนวนประชากรของชาวจีน มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะพบเจอกับชาวจีนในทุกๆรอบการจู่โจม
'คนคลั่ง' เป็นชายผิวดำตัวสูง เขาไม่เพียงแต่ตัวสูงเฉยๆกล้ามเนื้อของเขาก็ยังมีขนาดที่ใหญ่มาก เขาถือขวานอยู่ในทั้งสองมือโดยที่ขวานของเขาได้เปล่งแสงสีแดงๆออกมา รูปร่างหน้าตาของเขาดูน่ากลัวเอามากๆ
'คนคลั่งใช้ขวานคู่...ดูเหมือนว่าจะเป็นวิธีการได้รับมัน'
'แกลดิเอเตอร์' เป็นชายผิวขาวที่มีจมูกคมเข้ม จนดูเหมือนกับว่าจะสามารถตัดกระดาษได้เลยด้วยจมูกเขา แม้ว่าขนาดร่างกายของเขาจะดูปกติ แต่โครงสร้างกล้ามเนื้อของเขาสามารถที่จะมองเห็นได้ชัดจากภายในเสื้อของเขา ดูเหมือนเขาจะออกกำลังกายอย่างหนักเป็นประจำ
เขาถือดาบที่มีลักษะขนาดอยู่ระหว่างดาบสั้นและดาบยาว บนแขนซ้ายของเขามีโล่ทรงกลมที่ปกปิดแขนเขาอยู่ มันทำให้เขาดูคล้ายกับนักรบชาวโรมัน แกลดิเอเตอร์
'ชายคนนี้แข็งแกร่ง'
ซังจินสามารถตรวจสอบคนได้อย่างระมัดระวังถูกต้อง เพราะเบิ้องหลังของเขาคือประสบการณ์ในการผ่านการจู่โจมมานับไม่ถ้วน
เพียงแค่มองดูและอ่านท่าทางของเขา ซังจินก็สามารถจะบอกได้ว่าชายคนนี้มีพลังมากเป็นพิเศษ
สุดท้ายคือ 'นักสำรวจระดับสูง' เขาเป็นชาวอาหรับเครายาว เขาตัวสูงและผอมและอาวุธของเขาเป็นหน้าไม้ที่ดูจะมีราคาที่แพง
'เซรินก็เป็นเช่นนี้เช่นกัน...นักล่าระยะไกลส่วนใหญ่จะลงทุนเป็นจำนวนมากเพื่ออาวุธที่พิเศษ'
มีหลากหลายเชื้อชาติ แต่ทุกๆคนก็สวมใส่ผ้าโผกหัวเหมือนๆกัน และแต่ละคนก็ดูเหมือนจะแข็งแกร่ง
ทั้งสี่คนอาจจะมีจุดแข็งและจุดอ่อนของพวกเขา แต่พวกเขาก็คงจะได้ใช้แต้มที่ได้รับมาจากการจู่โจมก่อนๆมาอัพเพื่อพัฒนาในสิ่งนั้นๆแล้ว
พวกเขาทุกๆคนมองกันอย่างระแวดระวัง ตอนนี้พวกเขาทุกคนต่างเข้าใจว่าธรรมชาติและความแข็งแกร่งของเพื่อนร่วมทีมนั้นเป็นตัวช่วยที่จะทำให้พวกเขามีโอกาสรอด
ในบางครั้ง ซังจินก็รู้สึกว่าพวกเขาทั้งสี่คนได้มองมาที่ฉายาที่ลอยอยู่บนหัวของเขา
' 'สุดยอดนักล่า' ได้ประสบความสำเร็จในการสร้างของโบราณในตำนาน 'เรื่องราวของสามก๊ก' '
อาจจะเป็นเพราะข้อความนี้ ทุกคนได้ยินมันในตอนที่อยู่ภายในตลาดมืด
'ใครคือสุดยอดนักล่า'
และจากนั้นวนระหว่างอยู่ในการจู่โจมถัดไป พวกเขาก็เจอกับ 'สุดยอดนักล่า' ในทีมของพวกเขา ดังนั้นในความคิดของพวกเขาคงจะคิดเช่นเดียวกัน 'นี้คือเขา' ซังจินทำเป็นไม่สนใจการจ้องมองพวกนี้
ฉายานั้นไม่ได้มีเพียงหนึ่งเดียว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรรับประกันว่าเขานั้นเป็นคนๆเดียวกับที่ปรากาศก่อนหน้านี้ แม้ว่าการฉายาสุดยอดนักล่าจะมีให้เห็นน้อยมากจนเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
ความเงียบสงบนี้ยังคงดำเนินไปอย่างยาวนาน แต่แล้วในที่สุดก็มีคนทำลายมัน
"โอเค ฉันคิดว่าผ่านมานานพอควรแล้ว มาแนะนำตัวกันก่อนเถอะ"
คนคนนั้นคือ 'คนคลั่ง' เขาเป็นคนแนะนำตัวเป็นคนแรก
"ฉันราล์ฟ เป็นชาวอเมริกัน ฉันหวังว่าจะได้ทำงานร่วมกันกับพวกนายนะ"
และตามมาอีกทีละคนนักล่าเริ่มแนะนำตัว ชาวเอเชีย 'ผู้พิทักษ์ระดับสูง' ตอบกลับมา
"ฉันบูกิไต ชาวมองโกล"
ซังจินหยักหน้าเล็กน้อย
'อา ดังนั้นเขาคือชาวมองโกล...ฉันคิดอยู่แล้วว่าเขาตัวใหญ่เกินไปเมื่อเทียบกับชาวเอเชียคนอื่นๆ'
ต่อมาเป็นชายผิวขาวจมูกแหลม 'แกลดิเอเตอร์'
"อิกกอ เจโนวิก ชาวรัสเซีย"
เสียงเย็นๆเข้ากับรูปร่างของเขาอย่างพอดี คนต่อมาอีกคือชาวอาหรับ 'นักสำรวจระดับสูง'
"มูเนียร์ ยูเซพ เรียกฉันว่ามูเนียร์ ฉันเป็นคนแอลจีเรีย"
สุดท้ายคือตาของซังจิน
"เค....ชาวจีน"
เขาตอบออกไปอย่างไม่เต็มใจ เขาไม่ต้องการที่จะบอกต้นกำเนิดของเขา แต่เขาก็ไม่ต้องการได้ยินใครบ่นเกี่ยวกับชาติกำเนิดของเขาอีกเช่นกัน
เมื่อเขาได้บอกออกไปว่าเป็นชาวจีน คนอื่นๆก็ยอมรับโดยไร้ซึ่งคำถามใดๆ
ในเดียวที่สามารถดูเขาออกก็คงจะเป็นชาวเอเชียสัญชาติมองโกลเพียงคนเดียว แต่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจใดๆ
เขาเพีงแต่ดื่มน้ำที่ได้มาจากดารูปินไปอึกใหญ่และเทน้ำลงบนตัวเพียงเท่านั้น
คนคลั่งได้ตีขวานของเขาเข้าด้วยกันราวกับเขาตบมือและพูดออกมา
"มาให้ความร่วมมือและเอาชนะการจู่โจมนี้ไปด้วยกัน"
มูเนียร์ตอบรับออกมา
"ใช้แล้ว มาทำมันกัน"
แกลดิเอเตอร์หยักหน้ารับ มีเพียงแค่ชาวเอเชียสองคนเท่านั้นที่ไม่ได้ตอบสนองกลับมา
ชาวมองโกลกำลังยุ่งอยู่กับการเทน้ำลงบนตัวเอ และซังจินคิดถึงว่าช่วงเวลาไหนคือช่วงเวลาที่จะดีที่สุดในการใช้พลังของ 'เรื่องราวของสามก๊ก'
'ฉันควรจะใช้มันในตอนที่เจอบอส หรือว่าจะใช้มันในตอนที่เจอบอสลับดีนะ?'
ซังจินมองไกลออกไปในทะเลทรายที่ดูจะไร้จุดสิ้นสุด บทนี้มันไม่เหมาะสำผรับเขา พื้นที่ของมันอาจจะจำกัดสุดเท่าที่ตาจะสามารถมองเห็นได้
แม้ว่ามันจะแตกต่างจากสุสานวิญญาณสีเทา แต่เขาก็รู้สึกว่ามันคล้ายกัน เขาไม่สามารถจะบอกถึงมันว่าคืออะไร ซังจินคิดขึ้นกับตัวเอง
'บอสการจู่โจมก็เรื่องหนึ่ง....แต่ฉันจะไปหาบอสลับที่ซ่อนอยู่ภายในทะเลทรายแห่งนี้ได้อย่างไรกัน'
Kutan Desert Raid
Objective – Hunt the King of Lizards ‘Basilisk’
Time Limit: 2 hours
โอเปอเรเตอร์ได้อธิบายถึงเป้าหมายของภารกิจนี้สั้นๆ เวลาในการจู่โจมภารกิจนี้มีมากว่าภารกิจก่อนๆ แต่แท้จริงการจู่โจมนี้จะเป็นไปอย่างยากลำบากสำหรับนักล่า
ซังจินมองขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้งหนึ่ง เพียงแค่ยืนเฉยๆ 2 ชั่วโมง ดวงอาทิตย์นี้ก็สามารถที่จะทำให้คนสลบลงไปได้
ตัวของเขาได้เต็มไปด้วยหยดเหงื่อภายในไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ซังจินเปิดขวดน้ำที่ได้รับจากดารูปินออกมาและดื่มลงไปไม่กี่อึก
มอนสเตอร์นั้นเป็นเพียงอีกเรื่องหนึ่ง แต่การที่จะต่อต้านกับความร้อนที่แผดเผานั้นมันเป็นไปไม่ได้
ชาวอเมริกันราล์ฟและแม้แต่ชาวรัสเซียอิกกอต่างก็เต็มไปด้วยเหงื่อ และแลดูอ่อนล้าก่อนที่การจู่โจมจะเริ่มขึ้นซะอีก ชาวมองโกลบูกิไตก็ไม่ได้จะดูดีขึ้นแม้จะดื่มน้ำและราดตัวเองด้วยน้ำ มีเพียงแค่มูเนียร์ที่ดูจะไม่เป็นไร
โดยไม่สนใจสถานการณ์ของนักล่า โอเปอเรเตอร์ได้นับถอยหลังอย่างไม่แยแส
[การจู่โจมจะเริ่มขึ้นอีกใน 10 วินาที 10 9 8]
ซังจินเลียริมฝีปากและวางมือไปบนคาตานะพร้อมกับคิดขึ้น
'บอสลับหรืออะไรก็ตาม ฉันจะไปจบการจู่โจมนี้ให้เร็วที่สุด'
