ตอนที่แล้วChapter 2 – Greenskin Wildlands (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 4 - Greenskin Wildlands (4)

Chapter 3 – Greenskin Wildlands (3)


Chapter 3 – Greenskin Wildlands (3)

ทุกคนได้จับจ้องไปที่ซังจิน เขาก็ได้พูดต่อทันที

"พวกนายทุกคนควรที่จะตามหลังของฉันอย่างใกล้ชิด ฉันจะเคลียการจู่โจมในครั้งนี้ให้พวกนายเอง"

แผนการของซังจินนั้นเรียบง่ายมาก เขาจะเคลียการจู่โจมนี้ให้เร็วที่สุดแล้วก็จะออกไปค้นหาบอสลับต่อทันที

เพราะเป้าหมายของเขาไม่ใช่แค่เคลียการจู่โจมในครั้งนี้เท่านั้น ซังจินไม่รอการตอบสนองของคนอื่นดขาอธิบายต่อในทันที

"ในบางทีถ้านายไปข้างหน้าก็จงซื้อขี้เถ้าซาลาแมนเดอร์มาใช้ซะแต่สำหรับโพชั่นมันไม่จำเป็น"

คนในทียังคงจ้องจ้องมองซังจินอย่างตกใจอยู่ เขาจึงพูดต่ออีกประโยคหนึ่ง

"แล้วก็นี้เป็นเคล็ดลับสุดถ้าหากพวกนายยังเหลือแต้มสเตตัสที่ยังไม่ใช้ ก็จงนำไปเพิ่มค่าความอดทนซะมันจะช่วยให้พวกนายได้มีชีวิตรอดได้นานขึ้น"

เมื่อซังจินพูดจบคนในทีมของเขาก็มองหน้ากันและกัน แล้วคนผิวขาวก็พูดขึ้นมา

"คือฉันหมายความว่าเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเร็วๆนี้..."

คนอาหรับก็เสริมขึ้นมาอีก (Tl:คนอารบิคกับอาหรับ น่าจะเป็นคนๆเดียวกันนะครับ)

"เขาพูดถูกเราควรที่จะคิดหาทางอย่างระมัดระวัง นายไม่คิดอย่างนั้นหรอ?"

ซังจินเม้มริมฝีปากของเขาด้วยความหงุดงิดแต่เขาก็ไม่มีเวลาหรือเหตุผลที่จะต้องบอกทุกๆอย่างกับพวกนี้ แต่แล้วโอเปอเรเตอร์ก็ได้ถามซังจินในเวลาทีดี

[คุณมีเหรียญดำอยู่ 19 เหรียญคุณต้องกาาที่จะ...]

"ฉันไม่ซื้อ"

ซังจินได้ตอบกลับอย่างไม่ใยดี แต่อีกสี่คนได้เบิกตากว้างพร้อมกันนั้นชายผิวดำได้ถามซ้ำเพื่อยืนยัน

"19 เหรียญ?"

ชายผิวขายก็ถามต่อทันที

"คุณไม่ได้ใช้แม้แต่เหรียญเดียวเลยจนถึงตอนนี้"

เขาทั้งสองคนมองซังจินอย่างชื่นชม แต่กับอีกสองคนนั้นต่างออกไป ชายชาวเอเชียมองซังจินอย่างไม่ไว้ใจพร้อมถามซังจิน

"19 เหรียญถ้านายมีมากขนาดนั้น แต่นายก็ยังต้องการที่จะใช้เหรียญของพวกเราแทน"

ชาวอาหรับเสริมทันที

"นายมีเหรียญมากกว่าของพวกเราแต่นายก็ไม่คิดที่จะใช้เหรียญของคุณเลย"

ซังจินนวดขมับพร้อมกับเริ่มต้นที่จะหาวิธีอธิบายเกี่ยวกับเขาเอง

"ฉันไม่สามารถที่จะใช้เหรียญได้"

ทั้งสี่คนได้สงสัยในคำพูดของเขา โดยเฉพาะชายชาวเอเชีย

"โกหก คุณพยายามเก็บเหรียญของคุณไว้ใช้สำหรับซื้อโพชั่นใช้เอง คุณต้องการที่จะรอดคนเดียว"

ชายชาวอาหรับเสริมต่อทันที

"ใช่แล้ว คนจะเอาตัวรอดคนเดียว"

ซังจินส่ายหัว

"นายไม่จำเป็ยต้องช่วยฉันก็ได้ แค่เพียงพวกนายเกาะกุมกันแล้วแล้วก็ระวังพวกก็อบลินอยู่แถวๆชายป่าก็พอ"

แต่ชายชาวเอเชียก็ยังชี้นิ้วไปที่ซังจินพร้อมกับกล่าวหาว่าเขาเป็นคนหลอกลวง

"แกมันทำไมกัน แกคิดว่าแกเป่็นใคร แกถึงได้พยายามที่จะมาสั่งสอนพวกเรา แกมันก็แค่เด็กวัยรุ่น"

ซังจินเริ่มที่จะขมวดคิ้ว เขารู้แล้วว่าเขาคงไม่สามารถอธิบายอะไรได้อีก แต่เขาก็ยังรู้สึกรำคาญที่ถูกต่ิต้านอย่างเปิดเผย แต่โอเปอเรเตอร์ก็ได้ขัดสถานการณ์นี้

[เหลืออีก 30 วินาทีก่อนการจู่โจมจะเริ่ม]

"เอาหละอยุดที่จะเถียงกันเถอะพวกเราต้องร่วมมือกัน เรามีเวลาเพียง 30 วินาที ฉันจะซื้อขี้เถ้าของซาลาแมนเดอร์ 1 อัน"

ชายผิวดำได้พยายามที่จะไกล่เกลี่ย แต่ว่าสถานการณ์มันไม่สามารถกู้คืนได้แล้ว ชายชาวอาหรับพูดกับโอเปอเรเตอร์ทันที

"โอเปอเรเตอร์ ใช้หกเหรียญเพื่อซื้อโพชั่นฟื้นฟู 2 ขวด"

ชายชาวเอเชียก็เช่นกัน

"โอเปอเรเตอร์ เอาโพชั่นฟื้นฟู 2 ขวด"

เมื่อชายผิวขาวเห็นคนทั้งสองใช้เหรียญหมดเพื่อซื้อพชั่นเขาก็เริ่มโกรธ

"พวกนายทำอะไรกัน พวกนาสพยายามที่จะทำอะไร"

ชายชาวเอชียชี้นิ้วไปที่ซังจินพร้อมพูดว่า

"นายไม่จำเป็นต้องใช้เหรียญเพื่อซื้อไอเทม เขาสามารถที่จะซื้อให้พวกเราได้ถ้าเขาต้องการ"

ชายชาวอาหรับและชายชาวเอเชียยังคงช่วยกันโยนภาระไปที่ซังจิน

"ใช้แล้ว เขาจะเป้นคนซื้อให้เรา"

เจ้าหน้าที่ตำรวจผิวดำผู้พยายามที่จะไกล่เกลี่ยเริ่มนวดขมับของเขา ซังจินก็มองไปที่ทั้งสี่คนด้วยสายตาที่แคบคง

'ถ้าหากมันยังเป็นแบบนี้อยู่กลุ่มนี้ได้ถูกกำจัดแน่'

นี้เป็นกลุ่มแรกที่ซังจินได้อยู่เพื่อที่จะเอาชนะการโจมตีแรก มันเป็นเรื่องยากที่จะร่วมมือกันเพราะทุกคนนั้นเห็นแก่ตัวแทนที่จะเห็นแก่กลุ่มดังนั้นจึงแน่นอนว่ากลุ่มนี้จะต้องถูกกำจัด แต่ซังจินก็สามารถที่จะเอาตัวรอดเพียงคนเดียวได้

[เหลือ 10 วินาทีก่อนจะเริ่มการจู่โจม]

ซังจินได้ยืนขึ้นพร้อมกับเดินไปสู่ทางเข้าของการจู่โจมครั้งนี้

"เดี่ยวก่อน รอสักครู่"

ตำรวจผิวดำได้พยายามที่จะหยุดซังจิน แต่ซังจินก็ไม่ได้สนใจเขายืนรออยู่ที่ทางเข้า แล้วโอเปอเรเตอร์ก็ได้เริ่มนับถอยหลัง

[5 4 3 2 1 การจู่โจมเริ่มขึ้นแล้ว]

เมื่อการจู่โจมเริ่มขึ้นซังจินก็วิ่งเข้าไปในป่าทันที

***

หลังจากที่ซังจินออกไปทั้งสี่คนก็ไม่ได้ออกไปไหน

"ใครที่จะยืนแนวหน้า"

"ฉันเลือกอาวุธมาเป็นหอกดังนั้นฉันต่องอยู่แนวหลัง",

"อะไรนะนายพูดบ้าอะไร นายสามารถที่จะยืนแนวหน้าแล้วใช้ช่วงที่ยาวกว่าโจมตีศัตรู"

"แกสิบ้า เห็นได้ชัดว่ามันจะดีกว่าถ้าฉันยินสนับสนุนอยู่แนวหลัง"

ทั้งสองคนเถียงกันไปมาแล้วหันมามองที่ตำรวจผิวดำ

"นาย..นายเป็นตำรวจงั้นนายอยู่แนวหน้า"

'การปกป้องคุ้มครองพลเรือน' นั้นเป็นคำที่ไม่มีความหมายในที่แห่งนี้้คนอื่นๆก็ยังจ้องมองเขาและเชื่อมั่นให้เขาปกป้อง เจ้าหน้าที่ตำรวจผิวดำนั้นจึงไม่มีทางเลือกได้แต่จับไม้กระบองของเขาให้แน่นพร้อมเขาเดินไปข้างหน้า

"เอาหละ พยายามเล็งจัดการพวกที่อยู่เดี่ยวๆ หลีกเลี่ยงกลุ่มมอนสเตอร์"

เขาก้าวเข้าไปภาสในป่าอย่างระมัดระวัง แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าการตกตะลึง

"นี้มันอะไรกัน"

ข้างหน้าของพวกเขาเป็นภูเขาซากศพสีเขียวๆ ทุกคนได้แต่ตกตะลึง

"นี้มันเป็นไปไม่ได้"

"เจ้าวัยรุ่นคนนั้นเป็นคนทำงั้นหรอ"

เพียงแค่เหลือบไปมองก็พอจะรู้ว่ามีมอนสเตอร์มากกว่าหนึ่งโหลในกองซากศพเหล่านั้น กว่าที่พวกเขาจะผ่านได้ซักด่านนึงนั้นพวกเขานั้นต้องสู้อย่างยากลำบาก และนั้นก็เป็นการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง ช่วยไม่ได้ที่ชายชาวอาหรับจะถามขึ้น

"ตอนนี้เราควรจะทำอะไร"

ตำรวจผิวดำได้นึกถึงคำพูดที่ซังจินเคยพูดไว้

'ตามหลังฉันอย่างใกล้ชิด ฉันจะจัดการการจู่โจมครั้งนี้เอง'

ตำรวจผิวดันได้หันไปหาคนอื่นรอบๆ

"ตามรอยซากศพพวกนี้ไปเถอะ แล้วเราจะเจอเขาเอง"

คนเหล่านี้ค่อยๆตามรอยซากศพไปอย่งระมัดระวัง แต่จู่ๆโอเปอเรเตอร์ก็ประกาศขึ้น

[คำเตื่อน:บอสมอนสเตอร์]

[หัวหน้าอ๊อค กามูผู้ชั่วร้าย ปรากฏตัว]

พร้อมกับเสียงคำรามที่ทรงพลังที่มาจากข้างหน้า

"กูวววว"

ตำรวจผิวดำชี้ไปข้างหน้าทันที

"ไปเร็ว ไป!"

แต่อีกสามคนก็ยังลังเลอยู่

"พวกเรา...ต้องไปงั้นเหรอ"

"ใช่ เราปล่อยเขาไว้ไม่ได้"

ตำรวจผิวดำส่ายหัวด้วยความผิดหวังพร้อมกับพุ่งไปตรงทิศทางที่เกิดเสียง เขาได้มองเห็นอ๊อคเป็นจำนวนมากรวมถึงโทรลด้วย ที่ตรงกลางนั้นก็จะเป็นอ๊อคที่มีขนาดตัวที่ใหญ่กว่าอ๊อคปกติ

เขาสามารถรู้ได้เลยว่านั้นคือบอส มันถือไม้กระบองขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนามด้านบนของไม้นั้สมีหัวกระโหลกติดอยู่

"ที่นี่มันใช่โลกแน่หรอ"

เมื่อเห็นบอสแม้แต่ตำรวจที่กล้าหาญก็ยต้องหยุดลงทันที แต่เด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด

ก็อบลิน ฮ็อบก็อบลิน อ๊อค ได้พยายามที่จะหยุดเขาแต่การกวัดแกว่งดาบของเขาทำให้หัวของพวกมันนั้นปลิวว่อนไปหมด

โทรลสองตัวได้ลุมที่จะโจมตีเขาแต่เขาก็แค่เพียงหลบอย่างสบายๆพร้อมกับตัดไปที่ขาของโทรล

โทรลทั้งสองตัวได้พยายามควานดิ้นรนบนพื้น แต่เขาก็เดินผ่านพวกมันไปแล้วเขาไปหาหัวหน้าอ๊อคทัน

"กูวว~"

หัวหน้าอ๊อคได้เปล่งเสียงคำรามที่หน้ากลัวออกมาแล้วเหวี้ยงกระบองเข้าใส่ด้วยความเร็วที่ไม่สมกับขนาดตัวของมัน แต่เด็กหนุ่มก็ได้หลบกระบองเหมือนกับเขาได้คาดการณ์เอาไว้แล้ว

พร้อมกับสวนกลับการโจมตีไปด้วยการตัดนิ้วมือที่ถือกระบองของหัวหน้าอ๊อค

"ว๊ากก~"

หัวหน้าอ๊อคร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เด็กหนุ่มไม่มีแม้แต่ความเมตตาเขาได้ใช้น้ำหนักตัวเสริมแรงฟันของเขา ตัดเขาไปที่หน้าแข็ง แล้วก็ไหล่ของอ๊อคอย่างต่อเนื่อง

หัวหน้าอ๊อคก็ได้พยายามที่จะเหวี้ยงกระบองอีกครั้งแต่ก็ไม่มีทางโดนตัวเด็กหนุ่มได้เลย เขาหลบมันอย่างง่ายดายพร้อมกับตัดหัวของมัน

"คั๊ก คะ คั๊ะะ..."

หัวหน้าอ๊อคไม่สามารถแม้แต่ที่จะร้องออกมาได้ หลังจากเลือดได้พุ่งออกมาเป็นจำนวนมากมันก็ได้คุกเข่าลงแน่นิ่งในเวลาต่อมา โอเปอเรเตอร์ได้ประกาศอย่างอารมณ์ดีว่า

[ภารกิจเสร็จสิ้น คุณจะถุกเรียกกลับไปที่ฮอลล์ของนักล่าในอีก 11 นาทีื 32 วินาที]

ช่วยไม่ได้ที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะอุทานออกมา

"น่าเหลือเชื่อมากก.."

ไม่มีเวลาให้เด็กหนุ่มได้พักโทรลที้ได้ฟื้นฟูงอกขาขึ้นมันได้เข้ามาโจมตีเขาอีกครั้ง ในเมื่อก่อนหน้ามันไม่ใช่คู่ค่อสู้ของเขา ตอนนี้ก่อนเช่นกัน เด็กหนุ่มได้ตัดแขนของโทรลลงอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าถ้าเขามีเวลาที่มากพอเขาสามารถที่จะกวาดล้างพวกมันทั้งหมดได้ แต่แล้วเขาก็ถูกขัดจังหวะ

"ช่วยด้วย ช่วยพวกเราด้วย"

เจ้าหน้าที่ตำรวจผิวดำได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวมาจากด้านหลัง เขาเห็นโทรลสองตัวได้วิ่งไล่ตามสามคนที่เขาได้ทิ้งไว้ที่เบื้องหลัง

"เกิดอะไ..."

เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่มีเวลาที่จะพูดอะไรอีก เพราะเขาเห็นผ้าโปกหัวของชาวอาหรับอยู่ในมือของโทรลตัวหนึ่ง เขาไม่มีทางเลือกนอกจากวิ่งหนี

ทั้งสามคนได้วิ่งไปในที่ๆซังจินได้ต่อสู้กับโทรลอยู่ ซังจินหันไปมองทั้งสามคน และยังเห็นอีกว่ามีโทรลอีกสองตัววิ่งตามเข้ามา พวกเขาทั้งสามรีบสิ่งไปอยู่อีกมุมหนึ่งของพื้นที่ราวกับหลบอยู่หลังซังจิน โทรลที่ได้มาใหม่ได้เหวี่ยงกระบองใส่ซังจินในทันที

"วูวว~~"

กระบองได้แหวกอาการชายผิวดำได้ปิดตาของเขาตามสัญชาตญาณทันที แต่เมื่อเขาเปิดตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นแขนของโทรลที่ขาดลง

"กรร~~"

แต่ปัญหาก็คือโทรลสองตัวเก่าได้งอกแขนมาใหม่แล้ว ซังจินที่ตอนแรกอสออกมาอย่างไม่ใส่ใจมาตลอดได้สบถออกมา

"เวรเอ้ย ฉันไม่มีเวลากับเรื่องพวกนี้"

ตำรวจผิวดำตระหนักขึ้นได้จากการที่ซังจินพูดขึ้น เมื่อคิดถึงฝีมือของซังจินเขาสามารถที่จะชนะโทรลทั้งสี่ลงได้แต่ปัญหาคือการฟื้นฟูของพวกมัน

ตำรวจผิวดำจึงได้ล้วงเขาไปในกระเป๋าแล้วหยิบห่อเถ้าของซาลาแมนเดอร์ออกมาพร้อมกับทาไปที่กระบองของเขาอย่างทั่วถึง

"พรึบ"

กระบอกของเขาสว่างขึ้นด้วยเปลวเพลิงเขาเข้าไปหาซังจินแล้วพูดขึ้น

"ช่วยหยุดพวกมัน เดียวฉันจะจัดการมันเอง"

ซังจินจึงรีบที่จะตัดแขนและขาของโทรลอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกโทรลสูญเสียแขนและขาจึงล้มลง

ตำรวจผิวดำจึงได้เอากระบองที่ติดไฟเข้าไปตีที่แผลตรงขาและแขน เมื่อแผลโดนไฟไหม้ทันให้มันดำขึ้นทันที และหยุดการฟื้นฟูของมัน ในไม่ช้าพวกมันก็ตาย

เมื่อฆ่าโทรลทั้งหมดแล้วซังจินไม่ยอมเสียเวลาอีกรีบถามโอเปอเรเตอร์ทันที

"โอเปอเรเตอร์เหลือเวลาอีกเท่าไหร่"

[เหลือเวลาอีก 10 นาที 7 วินาทีกก่อนที่จะถูกเรียกกลับ]

เขาเสียเวลาไปมากกว่า 1 นาที เขาต้องรีบหาและจัดการบอสลับภายในเวลาที่เหลืออยู่นี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด