ตอนที่แล้วChapter 9 - Ahenna's Forest (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 11 – Ahenna’s Forest (4)

Chapter 10 – Ahenna’s Forest (3)


Chapter 10 – Ahenna’s Forest (3)

"อาบู บูว บรูวว~"

อเฮนน่าได้หอนออกมาเป็นชุดยาว เสียงหอนของมันคล้ายกับหมาป่าปกติ แต่ว่าลักษณะการออกเสียง ท่าทางที่ละเอียดอ่อนของมันคล้ายกับว่ามันได้พูดสื่อสารออกมา เมื่อได้ยินเสียงนี้หมาป่ากลุ่มใหญ่ก็ได้เริ่วเคลื่อนไหว

"นี่มันบ้าอะไรกัน"

ในขณะที่นักล่าทั้งสามคนกำลังตื่นตระหนกอยู่ กลุ่มหมาป่าก็ได้ล้อมพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว

"หวา หวา"

หนึ่งในนักล่านั้นได้เดินเข้ามาหลบอยู่ด้านหลังของซังจิน

ซังจินเริ่มที่จะหมดความอดทนเขาหันไปและด่าเหล่านักล่า

"บอสมันเป็นของฉัน ฉันจะไม่สนใจว่าพวกแกจะทำอะไร แต่ว่ามันจะต้องไม่มาขวางฉัน"

ซังจินได้พุ่งเข้าใสกองทัพของหมาป่าในจุดที่อเฮนน่ายืนอยู่ในทันทีที่พูดกับนักล่าทั้งสามจบ อเฮนน่าสั่งการหมาป่าด้วยเสียงของเธอให้เตรียมพร้อมสู้

ในพริบตาเธอก็ได้โจมตีซังจินด้วยเล็บของเธอด้วยความเร็วที่หน้าเหลือเชื่อ

แค่ซังจินก็ได้หลบกรงเล็บของเธอด้วยความเร็วที่สูงกว่าอีกที

มันเป็นเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น แต่ซังจินก็ได้เห็นดวงตาของมันเบิกกว้างคล้ายกับว่ามันพูดว่า 'นายหลบการโจมตีได้ยังไง' มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเพราะมีนักล่าน้อยมากที่สามารถหลบการโจมตีของเธอได้ในตอนเริ่มการต่อสู้

'ตาย'

ซังจินเหวี่ยงดาบในทันทีที่อุ้งเท้าของเธอได้พุ่งผ่านเขาไป อเฮนน่ารีบถอยกลับด้วยสัญชาตญาณสัตว์ป่าของเธอทันทีแต่ก็ยังโดนปลายดาบของซังจินเฉือนจมูก

"ก๊าซซ"

อเฮนน่าถอยกลับมาพร้อมกรีดร้องจากบาดแผล ซังจินยังรู้สึกได้ว่าการโจมตีของเขามันตื้นเกินไป

'ความเสียหายยังไม่มากพอ'

ซังจินเตรียมพร้อมที่จะพุ่งเขาไปโจมตีซ้ำทันที แต่แล้ว

"ก๊า~"

หมาป่าหายนะได้พุ่งเข้าใส่ซังจินจากด้านข้าง ทำให้ซังจินต้องหลบการโจมตีโดยการก้มหลบ แต่ก็ได้มีพวกมันตัวอื่นพุ่งเข้าใสเขาอีก

ซังจินถูกบังคับให้ต้องถอยกลับไป เป็นโอกาสให้อเฮนน่าถอยกลับแไปเช่นกันตอนนี้เธอได้ถูกล้อมรอบด้วยฝูงหมาป่าขนเทา

ซังจินขมวดคิ้วขึ้น

'พวกมันได้เข้ามาปกป้อมราชินีของพวกมัน'

"ฟิ้ว"

ซังจินได้ยินเสียงลูกธนูพุ่งมาในอาหาศจากด้านหลังของเขา ลูกธนูกำลังพุ่งมาในทิศทางเขา ในขณะที่เขาคิดเขาควรจะปัดมันออกไปหรือไม่มันก็ได้ลอยผ่านหัวเขาไป

'นี้มันอะไรเนี้ย'

ซังจินจึงหันกลับไปเช็คด้านหลังของเขา เขาเห็นนักล่าคนอื่นกำลังต่อสู้เอาตัวรอดอยู่

"เวร ฆ่ามัน!"

'นักสำรวจฝึกหัด ได้ยิงธนูอย่างสุ่มๆไปรอบๆ โดยที่ส่วนใหญ่จะพลาดเป้า ส่วน 'นักดาบฝึกหัด' ก็ได้เหวี่ยงดาบที่ติดไฟของเขาไปรอบๆอย่างมั่วๆโดยไม่คิดอะไร

"ถอยออกไป ถอยไปนะ"

อเฮนหน้าหอนสั่งหมาป่า

"อะวูว วูว~"

เมื่อหมาป่าได้ยินเสียงมันหยุดโจมตีและถอยกลับมารวมกัน พวกมันเดินวนรอบๆพวกเขาทั้งสี่คน แม้ว่าพวกมันจะเป็นเพียงหมาป่าแต่ก็มีระเบียบแบบแผนการบัญชาการ

ซังจินถือดาบคาตานะและตั้งท่าเตรียมต่อสู้

'ฉันจะต้องฆ่าตัวหัวหน้าเป็นอย่างแรก"

ฉันจินได้สำรวจดูกลุ่มหมาป่า มันไม่ยากเลยที่จะหาเเพราะขนสีขาวหิมะและตัวที่ใหญ่ผิดปกติ

และเขาก็เห็นเธอ จมูกของเธอได้มีเลือดไหลเป็นทางยาว เมื่อเธอเห็นถึงสายตาของเขาก็ออกคำสั่งทันที

"อาาหูวว"

มีเมื่อคำสั่งออกมาหมาป่าหายนะตัวใหญ่ก็ได้มายืนขวางระหว่างเขาและเธอ

'...เธอนั้นฉลาดกว่าที่ฉันคิด'

การจู่โจมในครั้งนี้ดูถ้าจะยากในการจัดการคนเดียว ซังจินหันไปมองนักล่าคนอื่นๆทันที นักล่าเหล่านั้นถูกรวมกลุ่มด้วยไว้ด้วยกัน 'อันธพาล' ได้ตะโกนขึ้น

"ร่วมมือกัน ร่วมมือ"

จากนั้น 'นักดาบฝึกหัด' บังเอิญเอาดาบไปโดน 'อันธพาล' เข้า เสื้อของเขาติดไฟในทันที 'อันธพาลได้กระโดดขึ้นอย่างตกใจอย่างรวดเร็วและสาปแช่งนักดาบฝึกหัด

"แม่แกสิ แกอยากตายใช่ไหมไอหนู"

"ฉะ ฉันขอโทษ"

ซังจินได้ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

'หมาป่ามันยังดีกว่ามนุษย์พวกนี้ซะอีก'

ซังจินรู้สึกว่าการร่วมมือกับพวกนี้นอกจากจะไม่ช่วยอะไรแล้วมันจะยังมีเรื่องน่าปวดหัวตามมาอีกด้วย เขาจับคาตานะแน่นเขายังคงไม่สามารถหาทางเข้าไปหาอเฮนน่าได้

'งั้นคงจะต้องลดจำนวนของพวกมันก่อน'

ซังจินได้เปลื่ยนแผนของเขา เขาเริ่มที่จะหาจุดที่เปราะบางของกลุ่ม แต่แล้วฝ่ายที่เคลื่อนไหวก่อนกลับเป็นอเฮนน่า

"กรร~"

ด้วยคำสั่งสั้นๆของเธอหมาป่าที่ล้อมอยู่รอบๆได้เข้าโจมตีทันที

"เวรเอ้ย"

'นักดาบฝึกหัด' ได้เหี่ยงดาบของเขา แต่แล้วไฟที่ดาบของเขาก็ดังไป

"อ่าา..."

ช่วงเวลาที่เขาลังเลอยู่มือของเขาก็ได้ถูกกัดขาดลง และตามมาด้วยตัวของเขาที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

เมื่อ 'อันธพาล' เห็นว่าไฟดาบของ 'นักดาบฝึดหัด' หายไปเขาก็รู้ได้เช่นกันว่าอีกเดียวไฟบนกระบองของเขาก็จะหายตามไปเช่นกัน เขาจึงค้นหาภายในกระเป๋าของเขา

แต่ว่าในช่วงที่เขากำลังหาของในกระเป๋าอยู่ หมาป่าได้กระโจนเข้าใส่เขา

เขาจึงรีบนำไม้กระบอกมาฟาดหมาป่ากระเด็นไปทันที แต่ก็ได้มีหมาป่าอีกตัวได้พุ่งเข้ามาในจุดบอดของเขามันได้กระโดดขึ้นและงับคอเขาในทันที

"แม่งเอ..."

คอของเขาได้ถูกฉีกกระชากไปก่อนที่เขาจะได้กล่าวจบ

'นักสำรวจฝึดหัด' ได้ยิงธนูไปทั่วทุกแห่งแต่ลูกธนูของเขายิงถูกเพียงแค่ต้นไม้เท่านั้น และเมื่อ 'นักดาบฝึกหัด' และ 'อันธพาล' ตายก็ได้ถึงตาของเขา

"ชะ...ช่วยด้วย"

เขาพยายามเข้าไปหาซังจินแต่เขาก็ได้ถูกงับคอและถูกฆ่าซังก่อน ซังจินรู้สึกอยากจะช่วยพวกเขาแต่เขาก็ติดพันอยู่กับเหล่าหมาป่าที่แข็งแกร่งทั้งหลาย

"อ๋าบรูวว~"

เมื่อมีคำสั่งเหล่าหมาป่าก็แยกตัวออกมาจากซังจินและถอยกลับไป ซังจินจึงมองไปรอบๆเพื่อหาเหตุผลท่ืมันถอยออกไปและเขาก็เห็นแสงสว่างใน 'ป่าอเฮนน่า'

ลูกธนูไฟของ 'นักสำรวจฝึดหัด' ได้เริ่มที่จะเผาป่า อเฮนน่าและพวกหมาป่าจึงถอยออกไปจากซังจิน แถมไฟก็ยังได้ล้อมเขาจากระยะไกล

และหมาป่าก็ได้ถูกไฟล้อมด้วยเช่นกัน ซังจินได้เช็ดเลือดออกจากตัวเขาและใช้โอกาสนี้มองไปรอบๆ

'เยอะมาก...'

เขาได้ฆ่าพวกหมาป่าไปมากมายโดยไม่ได้พัก แต่พวกมันก็เหมือนกับว่าไม่ได้ลดลงเลย

"บรูวว~"

อเฮนน่าหอนออกมาซึ่งจะทำให้มีสัตว์จำนวนมากมาที่นี่ มันทำให้ซังจินได้รู้ว่าทำไมป่าแห่งนี้ถึงชื่อว่า 'ป่าอเฮนน่า' ซังจินได้ถามกับโอเปอเรเตอร์

"โอเปอเรเตอร์ เหลือเวลาเท่าไหร่"

[เหลือเวลา 14นาที 29 วินาที]

การฆ่าอ๊อคของเขาใช้เวบาไม่ถึง 1 นาทีเลย แต่กับหมาป่ามันทำให้ซงจินต้องเสียเวลามากกว่า 5 นาที ไม่ว่าซังจินจะแข็งแกร่งขนาดไหนเขาก็มีเพียงแค่สองมือ สองเท้าเท่านั้น

การร่วมมือของสัตว์มันเป็นกำแพงที่ผ่านไปได้ยากในเวลาสั้นๆ

'ฉันจำเป็นที่จะต้องฆ่าบอสก่อนเป็นอย่างแรก'

ซังจินได้มองหาราชินีของพวกมัน เธอนั้นมีเลือดไหลออกจากจมูกและในบางครั้งเธอจะมองมาที่เขาเป็นระยะ

ด้วยสัญชาตญาณเธอรู้ว่าเขาเป็นตัวอันตราย

'ฉลาดจนน่ารำคาญ'

ราวกับว่าเธอรู้ว่าจะชนะถ้าหากดึงเวลาออกไป ซังจินได้ถูกล้อมรอบไปด้วยหมาป่ามากมายและมันทำให้เขานึกถึงคำพูดของอินเดล

'บางทีถ้าหากฉันซื้อเถ้าของซาลาแมนเดอร์มาซักอัน..'

ซังจินมีเหรียญอยู่ 180 เหรียญ เขาจะต้องเก็บสะสมเหรียญไว้ เพราะในช่วงท้ายๆบทเขาอาจจะต้องใช้เหรียญเป็นจำนวนมาก

'มันสิ้นเปลืองเกินไป'

และในตอนนี้เขาก็นึกถึงสร้อยคอ 'ยอนฮัวเรท' ที่อยู่ในกระเป๋าของเขา เขาเอาสร้อยออกมาและตรวจสอบมัน

'คงถึงเวลาที่จะใช้สิ่งนี้...'

ยอนฮัวเรท นั้นมีทักษะพิเศษนั้นคือ บ้าคลั่ง(III)

'เพิ่มพลังโจมตีและความเร็ว 300% เป็นเวลา 30 วินาที'

แต่เมื่อความสามารถหมดลง พลังชีวิตของเขาก็จะลดลง 1 ใน 3 จากทั้งหมด แต่มันก็คุ้มค่าสำหรับความสามารถนี้ ซังจินผู้ที่มีพลังผิดปกติอยู่แล้วจะได้รับประโยชน์อย่างมากจากการใช้มัน

แต่เขาเคยได้เห็นชะตากรรทผู้ที่ใช้พลังบ้าคลั่งนี้ และส่วนใหญ่ของผู้ที่ใช้มันก็พบกับจุดจบที่ไม่ดี

มีผู้คนมากได้วางเดิมพันชีวิตของพวกเขาไปกับสกิลนี้แต่ในวันนึงผู้เขาก็ไม่สามารถที่จะจัดการกับผลกระหลังความสามารถได้มันจึงทำให้เขาจบชีวิตลง

ซังจินได้ถือสร้อยคอไว้ด้วยมือข้างหนึ่งในขณะที่เขาจัดการหมาป่า

"...ฆ่า"

เขาได้ยินเสียงเป็นลางไม่ดีจากในมือซ้ายของเขา ซังจินได้เหล่ตาไปมองสร้อยคอ และก็เหมือกับว่าสร้อยคอนั้นยิ้มอยู่และมองมาที่เขา

สร้อยคอยังคงกระซิบต่อไปในขณะที่เขาต่อสู้

"ฉันไม่ต้องการที่จะใช้มัน..."

แต่ในขณะที่เขากำลังพิจารณาหาตัวเลือกที่เหมาะสม เวลาที่เหลืออยู่ของเขาก็จะน้อยลง เขารู้ว่าเขาสามารถที่จะเอาชนะฝูงหมาป่านี้ได้ใสที่สุด แต่มันจะต้องใช้เวลาอย่างมาก และจะทำให้เขาเหลือเวลาในการค้นหาบอสลับและจัดการมันได้น้อยลง

'ฉันจะฆ่าราชินีหมาป่าภายใน 30 วินาทีต่อจากนี้'

แล้วเขาก็ได้บทสรุปเขาเลือกที่จะใช้มันเขาสวมใส่สร้อยคอไว้บนคอของเขาและเปิดใช้งานทักษะพิเศษทันที ตอนนี้เขาได้ยินเสียงนั้นชัดขึ้น

"ฆ่าพวกมัน"

ซังจินได้พุ่งไปทางที่ราชินีหมาป่าอยู่อย่างเร่งรีบ เขาได้ยินแต่เพียงเสียงที่บ้าคลั่งอยู่เต็มหู หมาป่าได้พยายามจะขวางเขาแต่ก็ถูกซังจินตัดขาดอย่างง่ายดาย

เลือดได้สาดกระจายมาเต็มคางเขาและเขาก็ยังได้ยินเสียงกระซิบที่เพิ่มมากขึ้น

"ฆ่าพวกมัน สังหารพวกมัน"

หมาป่าหายนะยักษ์ได้กระโจนเข้าใส่ตัวเขา แต่เมื่อซังจินสังเกตุเห็นหมาป่าและตวัดตามด้วยความเร็วต่างจากปกติมันเร็วราวกับสายฟ้า

หมาป่าได้ล้มลงโดยที่ไม่สามารถร้องออกมาได้ และสร้อยคอก็ได้ส่งเสียงที่มากขึ้นและเร็วขึ้นไปอีก

"ฆ่าพวปมัน สังหารพวกมัน ฉีกพวกมันให้เป็นชิ้นๆ จบชีวิตพวกมัน"

"กล๊าา~"

หมีกริซรี่ได้พุ่งเข้าใส่ซังจิน แต่ด้วยการตวัดดาบเพียงครั้งก็ทำให้มันกลายเป็นเพียงเศษเนื้อ เสียงดังขึ้นและดังขึ้น

"ฆ่าพวกมัน ฆ่าพวกมัน ฆ่าพวกมัน ฆ่าพวกมัน"

เพีงแค่ได้ยินเสียงของสร้อยคอมันก็ทำให้เขาเริ่มดุร้ายขึ้น และเขาก็เริ่มเคี้ยวฟันโดยไม่ตั้งใจ

ซังจินนั้นได้พุ่งเข้าไปหาราชินีเป็นเส้นตรง มีสัตว์จำนวนนับไม่ถ้วนยืนขวางเขาไว้ แต่ด้วยซังจินที่อยู่ในโหมด บ้าคลั่ง มันทำให้เขาเร็วขึ้นและแข็งแรงขึ้นสามเท่า เขาจึงเหมือนกับพายุทิศทที่เขาได้พุ่งผ่านไปก็เต็มไปด้วยเลือดสาดกระจาย

มอนสเตอร์ที่ได้ขวามเส้นทางของเขาได้ถูกตัดราวกับเป็นเพียงกระดาษ เขาตัด ตัดและตัด เสียงก็ยังคงดังขึ้นอย่างไร้จุดสิ้นสุด

ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า'

"บรูวว~"

อเฮนน่าได้ร้องออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกลัว หมาป่าทุกตัวในบริเวณได้เริ่มโจมตีไปที่ซังจินเพื่อหยุดเขา เสียงร้องของอเฮนน่ากับเสียงของสร้อยคอได้ทับซ้อนกัน

'ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า'

และเมื่อเสียงทั้งหลายทับซ้อนกันภายในหัวของซังจินมันได้ทำให้ซังจินตะโกนใส่ฝูงหมาป่า

"ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมด ไอพวกเวรเอ้ย"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด