บทที่ 161 ผู้คุกคามหลิวรูหยัน
บทที่ 161 ผู้คุกคามหลิวรูหยัน
แปล Tarhai
กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559
อ่านบนเว็บ
https://amnovel.com/cat.php?id=58
https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true
"นายตาบอดหรือ? ไม่เห็นรึไงว่าตรงนี้ไม่มีที่ว่างแล้ว ?" ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและความไม่พอใจปรากฏในสายตาของเขามากขึ้น
ทุกคนที่เคยพบกับราชันย์หมาป่า จะรู้ว่าการแสดงออกแบบนี้หมายความว่าฉิงเฟิงกำลังจะโกรธ
"ฉันรู้ว่าไม่มีที่นั่งที่นี่ นั่นคือเหตุผลที่ฉันขอให้นายย้ายก้นไป นายไม่เข้าใจภาษามนุษย์หรือไง ? เดี๋ยวตบเลย" นักเลงตัวสูงพูดข่มขู่ขณะที่ยกหมัดขึ้น
“จะอัดฉัน ? คนอ่อนแอแบบนายจะเอาอะไรมาอัดฉัน ? กลับเข้าท้องแม่และไปฝึกฝนมาสักสองสามปีไป”
ฉิงเฟิงมองไปที่นักเลงตัวสูงด้วยความรังเกียจ
"พี่ไข่ เขาบอกว่าพี่อ่อน" อันธพาลผอมพูดกับอันธพาลตัวสูง
"หุบปาก ฉันได้ยินแล้ว ไม่ต้องพูดซ้ำ" อันธพาลตัวสูงบอกให้อันธพาลผอมหุบปากและตบหัวเขา
เขารู้สึกอายที่ถูกฉิงเฟิงดูถูก ตอนที่ผอมอันธพาลย้ำคำพูดของฉิงเฟิง เขาก็ยิ่งอายมากขึ้น นี่ทำให้เขาไม่พอใจอันธพาลผอม
"นายเป็นคนหยิ่งสโยใช้ได้ทีเดียว ทำไมนายไม่ไปถามคนอื่นดู ที่ภูเขากรีนพีคนี้ ใครก็ตามที่เห็นฉัน พี่ไข่คนนี้ ต่างก็ต้องหลีกทางให้ฉัน"
พี่ไข่ ? นายเป็นไข่ไก่ ไข่เป็ดหรือไข่หมาละ ? ฉิงเฟิงดูถูกด้วยรอยยิ้ม
"นายกำลังหาที่ตาย" อันธพาลตัวสูงโกรธเกรี้ยวอย่างมากเมื่อได้ยินฉิงฟิงเปรียบเทียบเขาเป็นไข่ไก่ ไข่เป็ด ไข่หมา
ฮ่าห์ !
อันธพาลตัวสูง คำรามเสียงดังและเหวี่ยงหมัดขวาไปทางหัวของฉิงเฟิง
"ช้าไป" ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย มือขวาของเขาเหมือนเป็นประกายสายฟ้าแลบและคว้าหมัดนั้นไว้ ไม่ว่าอันธพาลตัวสูงจะพยายามขยับมือ ก็ไม่อาจะขยับได้
"ปล่อยฉัน ไอ้นรก!" อันธพาลคนพูดอย่างมืดมนด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร
เพี๊ยะ !
ฉิงเฟิงปล่อยมือขวาของเขาและตบเข้าไปที่ใบหน้าของอันธพาลตัวสูง ใบหน้าของอันธพาลตัวสูงก็บวมเหมือนขนมปัง
"ฉันบอกแล้วไงว่า นายมันอ่อนแอ แต่นายไม่เชื่อฉันเอง ตอนนี้เชื่อแล้วใช่มั้ย?" ฉิงเฟิงกล่าวด้วยความรังเกียจ
"เจ้าผอม เรารุมยำมันกันเถอะ" ใบหน้าของอันธพาลตัวสูงเต็มไปด้วยความไม่พอใจขณะที่เขากุมใบหน้าที่บวม
เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉิงเฟิง ดังนั้นเขาจึงเรียกเจ้าผอมมารุมฉิงเฟิงร่วมกับเขา
อันธพาลทั้งสองเปล่งเสียงตะโกนและเหวี่ยงหมัดพวกเขาไปหาฉิงเฟิง
ปัง ปัง!
ขาขวาของฉิงเฟิงปรากฏขึ้นในทันทีดั่งสายฟ้า เขาเตะอย่างหนักที่ท้องและส่งพวกเขากระเด็นลอยไปไกล พวกเขาตกลงบนพื้นอย่างแรง โดยมีรอยช้ำหลายแห่ง
"เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าพวกนายมันเป็นคนอ่อนแอ" ฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขายื่นเท้าลงไปเหยียบหลังอันธพาลทั้งสองคน
"ใช่ๆ พวกเราเชื่อแล้วพี่ชาย เรามันเป็นคนอ่อนแอ โปรดปล่อยเราไปเถอะ"
อันธพาลทั้งสองอ้อนวอนอยู่ที่พื้น พวกเขาทั้งคู่เจ็บปวดอย่างมาก
"อย่าให้ฉันเห็นพวกนายอีกครั้ง ไม่งั้นฉันจะอัดพวกนายให้ร้องทุกครั้งที่เห็น" ฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชาและยกเท้าออกจากหลังของพวกเขา
"ได้ๆ เราจะไปทันที" อันธพาลพูดและยืนขึ้น อันธพาลทั้งสองคนสนับสนุนกันและกันและรีบหลบหนีไป
เมื่อพวกเขาเดินไปที่มุมหนึ่ง อันธพาลตัวสูงกล่าวอย่างมืดครึ้มว่า
"ฉันจะสั่งสอนไอ้คู่รักนรกนี้อย่างหนัก"
"พี่ไข่ ชายคนนี้แข็งแรงเกินไป เราไม่ใช่คู่มือเขาเลย" อันธพาลผอมพูดด้วยความเสียใจ
"ใช่เขาแข็งแรง แต่อย่าลืมว่าเรายังมีพรรคพวกอีกหลายสิบคนที่ภูเขา เมื่อพวกเขาไปถึงยอดเขา ฉันจะขอร้องให้พี่เสือดาวสั่งสอนบทเรียนให้เขาเอง"
"ใช่แล้ว พี่เสือดาวเป็นผู้เชี่ยวชาญเทควันโด เขาสามารถเอาชนะชายคนนี้ได้" อันธพาลผอมเห็นด้วย เขามั่นใจในความแข็งแกร่งของพี่เสือดาว
"พี่ไข่ เราจะได้เย่อกับสาวสวยคนนั้นเมื่อถึงยอดเขาไหม ?" อันธพาลผอมถาม
"ไอ้โง่ ย่อมได้แน่นอน แต่คงต้องให้พี่เสือดาวเปิดก่อน หลังจากพี่เสือดาวขยี้เธอแล้ว จากนั้นเราจะเล่นกับเธอ พวกเราทุกคนจะรุมโทรมเธอให้ร้องอย่างมีความสุข เราจะทำจนกว่าเธอจะสำลักความสุขจนตาย!
"คุณแข็งแรงมาก คุณทำให้อันธาลสองคนวิ่งหนีไปเลย" หลิวรูหยันกล่าวกับฉิงเฟิงด้วยท่าทางที่งดงาม
เธอรู้ว่าอันธพาลทั้งคู่มาเพื่อคุกคามเธอ ขอบคุณ, ลี่ฉิงเฟิงที่ตะเพิดพวกมันไปไม่งั้นเธอต้องตกอยู่ในอันตรายแน่
หลิวรูหยันรู้สึกว่า ลี่ฉิงเฟิงไม่ใช่ทายาทของตระกูลลี่ที่ธรรมดา ทายาทประเภทไหนจะมีทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ หรือแม้กระทั่งการพบหยกจักรพรรดิในหินอีก
ฉิงเฟิงมีความลับมากมายนัก จนหลิวรูหยันอยากจะสืบดู
เมื่อใดที่ผู้หญิงเริ่มอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่ง นั่นก็หมายความว่าเธอเริ่มตกหลุมรักเขาเข้าแล้ว
"แน่นอน เจ้าอ่อนแอสองตัวนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ฉันเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก" ฉิงเฟิงกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ
"คุณหลงตัวเองมากๆ " หลิวรูหยันจ้องมองเขาอย่างซุกซน
"อ้า ! ฉันเจ็บท้อง" ทันใดนั้นหลิวรูหยันก็กุมท้องของเธอ ใบหน้าที่เย้ายวนใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
"รูหยัน, คุณเป็นอะไร ?" ฉิงเฟิงถามด้วยความห่วงใย
"ฉันเจ็บท้องมาก มันเหมือนกับมีเข็มแทง" หลิวรูหยันขดตัวเป็นลูกบอลและมีเหงื่อหยดจากหน้าผากของเธอ
"รูหยัน, คุณ.....ตั้งท้องรึเปล่า?" ฉิงเฟิงพูดล้อเล่น
"คุณอะสิท้อง ตั้งท้องบ้าอะไร ฉันเพิ่งมีอะไรกับคุณเมื่อ 2 วันก่อน ฉันจะท้องได้อย่างไร?" หลิวรูหยันจ้องมองอย่างรุนแรงที่ฉิงเฟิง
คนชั่วร้ายคนนี้เอาความบริสุทธิ์ของเธอไปและยังกล้าที่จะบอกว่าเธอท้อง คนชั่วร้าย!
"โอเค คุณไม่ได้ท้อง คุณมีอาการปวดประจำเดือน ใบหน้าของคุณซีดและคุณมีเหงื่อเย็น อาการเหล่านี้เป็นอาการของการปวดประจำเดือน" ฉิงเฟิงกล่าวหลังจากมองดูอย่างระมัดระวังที่ใบหน้าของหลิวรูหยัน
"ผู้หญิงคนนี้กำลังมีอาการปวดประจำเดือน ฉันสามารถช่วยรักษาเธอได้" ทันใดนั้นชายหนุ่มที่สวมแว่นตาวิ่งมาและขออาสา
"คุณเป็นใคร ฉันรู้จักคุณหรือ?" ฉิงเฟิงมองไปที่ชายหนุ่มอย่างไม่มีความสุข
"ฉันชื่อหยางเจียนเว่ย ฉันเป็นอายุรแพทย์ที่โรงพยาบาลกลาง อาการของผู้หญิงคนนี้เป็นเรื่องปกติของอาการปวดประจำเดือน เธอจะไม่เป็นไรหลังจากที่ฉันนวดให้เธอ"
หยางเจียนเว่ยกล่าวด้วยท่าทางตรงไปตรงมา แต่ภายในใจ เขามีความยินดี
สาวงามคนนี้งดงามมาก เขาสังเกตเห็นเธอตั้งแต่ตอนแรกที่เขาเดินเข้าไปในศาลา แต่น่าเสียดายที่ฉิงเฟิงอยู่เคียงข้างเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสพูดคุยกับเธอ
ตอนนี้สาวงามคนนั้นกำลังเจ็บ โอกาสของเขามาถึงแล้ว หยางเจียนเว่ยมีความสุขมาก
เทคนิคหลักๆในการรักษาคนของแพทย์จีนโบราณ ได้แก่ การฝังเข็ม สมุนไพรจีน การนวด การนวดบำบัด
หยางเจียนเว่ยเชี่ยวชาญในการนวด เพื่อเขาจะได้สัมผัสเรือนร่างของผู้หญิงและเอาเปรียบพวกเธอในตอนกลางวันแสกๆ
