"ฮูเว่ย ฉันจะบอกอะไรคุณ สิ่งที่คุณได้กระทำในวันนี้เป็นอันตรายอย่างมากในสถานที่สาธารณะ โทษสำหรับการเทน้ำมันเพื่อวางเพลิงนั้นหนักมาก ทันทีที่ตำรวจมาถึง คุณจะถูกส่งเข้าคุก เรามีพนักงาน45คนที่เป็นผู้เสียหายอยู่ที่นี่ ขึ้นอยู่กับความรุนแรง คุณจะต้องถูกตัดสินประหารชีวิต " ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาให้เขาด้วยอาการข่มขู่

แน่นอน บทลงโทษนั้นรุนแรงมาก แต่เต็มที่ก็แค่เข้าคุก ไม่ถึงขนาดที่ต้องถูกตัดสินประหารชีวิต ลี่ฉิงเฟิงแค่พูดขู่เพื่อให้ฮูเว่ยตกใจ

ตามที่คาดไว้ เมื่อเกี่ยวพันกับความตายแล้ว ฮูเว่ยก็เริ่มกลัว

เขาตะโกนเสียงดังออกมาว่า

"ฉันสารภาพแล้ว ฉันสารภาพ ฉันทำมันทั้งหมดนี้เนื่องจากรองประธานเขาบอกให้ฉันรอที่ข้างนอกห้องรอ และเทน้ำมันลงไปเพื่อวางเพลิงเผาทุกคนภายในห้อง"

"ฮูเว่ย, คุณกำลังพูดไร้สาระ ฉันเคยสั่งให้คุณวางเพลิงแบบนี้เมื่อใดกัน ?" ฮูเจียนจุนร้องตะโกนกลับ เขาเริ่มไม่นิ่งแล้ว

การสั่งให้ลอบวางเพลิงเป็นเรื่องใหญ่โตมาก แน่นอนว่าฮูเจียนจุนต้องไม่ยอมรับมัน ถ้าเขายอมรับเขาติดคุกแน่นอน

"แต่นี่คือข้อความที่คุณส่งมาให้ผม คุณสั่งให้ผมทำมัน" ฮูเว่ยดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วโบกโชว์

เมื่อเขาเห็นโทรศัพท์ฮูเจียนจุนก็หน้าเหวอ การวางแผนทั้งหมดเขาลืมไปเลยว่ามันเกี่ยวกับข้อความทางโทรศัพท์ เพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยินเสียง เขาจึงตัดสินใจไม่ใช้โทรศัพท์และใช้การส่งข้อความแทน เขาไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นหลักฐานมัดตัวเขา

ฮูเจียนจุนพุ่งไปทางฮูเว่ย เขาต้องการที่จะแย่งโทรศัพท์จากมือของฮูเว่ยและทำลายมัน โอกาสเดียวที่จะยืนยันความปลอดภัยได้คือการทำลายโทรศัพท์ซะ เพื่อจะได้ไม่มีหลักฐานมัดตัว

แต่ขณะที่เขาคว้าโทรศัพท์และเตรียมจะทุบมัน มือขวาของเขาก็ถูกจับยึดไว้ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ฮูเจียนจุนหันหัวไปมอง เห็นลี่ฉิงเฟิงยืนอยู่ข้างหลังเขาและจับมือเขาไว้แน่น

"คุณต้องการจะทำลายหลักฐาน?" ลี่ฉิงเฟิงคว้าเอาโทรศัพท์มาจากเขาและเตะส่งฮูเจียนจุนนอนแผ่ลงไปที่พื้น

ลี่ฉิงเฟิงหยิบเอาโทรศัพท์และเลื่อนดูข้อความ แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ เขาพบข้อความที่ส่งมาจากฮูเจียนจุน ให้เทน้ำมันลงพื้น

วิกฤตใหญ่คลี่คลายภายใต้การแก้ไขปัญหาที่รวดเร็วของลี่ฉิงเฟิง หลังจากที่หายตกใจ ทุกคนก็รู้สึกขอบคุณลี่ฉิงเฟิงมาก พวกเขารู้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะลี่ฉิงเฟิง จะต้องมีโศกนาฏกรรมเกิดขึ้นแน่นอน

ทุกคนให้ความรู้สึกขอบคุณและชื่นชมแก่ลี่ฉิงเฟิง ผู้หญิงจากแผนกอื่นๆต่างมองไปที่ลี่ฉิงเฟิงด้วยแววตาเป็นประกาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเทิดทูลต่อเขา

ไม่นานหลังจากนั้น ตำรวจก็มาถึงและใส่กุญแจมือทั้งฮูเจียนจุนและฮูเว่ย สิ่งที่รอคอยพวกเขาคือการสอบปากคำและการลงโทษ ใบหน้าของพวกเขาซีดเมื่อถูกนำตัวออกไป

แน่นอนหลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว พวกเขาทั้งสองต้องถูกไล่ออกเช่นกัน บริษัทไม่ต้องการคนแบบพวกเขา

งานเลี้ยงปีใหม่สิ้นสุดลงในที่สุดที่เวลาสามท่ม

แม้ว่าเพิ่งจะเป็นเวลาสามทุ่ม แต่ข้างนอกก็มืดมาก สภาพอากาศในฤดูหนาวทำให้อากาศหนาวเย็นอย่างมาก และในตอนนี้ก็มีหิมะตกเล็กน้อย

เกล็ดหิมะค่อยๆลอยลงสู่พื้น เป็นหิมะแรกของปี

พนักงานของบริษัท Ice Snow เริ่มทยอยเดินทางกลับบ้าน ขณะที่พวกเขาออกไปเรื่องส่วนใหญ่ที่พวกเขาพูดถึงก็คือ เรื่องเกี่ยวกับลี่ฉิงเฟิง แม้ว่าเขาจะเป็นแค่ลูกจ้างของแผนกการขาย แต่ความนิยมในตัวเขาก็ไม่ด้อยไปกว่าหลินซู่แล้ว

หลินซู่ขับรถกลับบ้านด้วยตัวเอง ลี่ฉิงเฟิงไม่ได้กลับบ้านพร้อมเธอ เพื่อให้ผู้คนไม่รู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาจึงขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้าน

วิลล่าหมายเลข 13

ภายในห้องนั่งเล่น หลินซู่เปลี่ยนเป็นชุดนอนสีขาว รูปร่างของเธอด้วยชุดสีขาวทำให้งดงามยิ่งขึ้น เรือนร่างพร้อมกับใบหน้าแดงๆของเธอ ทำให้ลี่ฉิงเฟิงไม่อาจละสายตาไปได้

"ที่รัก ขอบคุณสำหรับวันนี้" หลินซู่ยิ้มอย่างเอียงอายให้ลี่ฉิงเฟิงและขอบคุณเขา

ไม่เพียงแต่ลี่ฉิงเฟิงจะช่วยบริษัทไม่ให้เกิดเพลิงไหม้ แต่ยังอุทิศเพลงให้กับเธอ เนื้อเพลงเกี่ยวกับความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุดของผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่งนั้นจับใจหลินซู่มาก

"ภรรยา ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน ฉันต้องการรางวัล"

"คุณต้องการรางวัลอะไร ?"

"ฉันต้องการจูบเธอ"

ลี่ฉิงเฟิงยิ้มขณะที่แววตาของเขาเป็นประกาย

เป็นอย่างที่มีคนกล่าวไว้ ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน*

https://www.j-campus.com/kotowaza/view.php?id=1785

ในวันนี้วันเดียว เขาได้ทำอะไรหลายๆอย่างให้เธอรู้สึกขอบคุณเขา ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการร้องขอสิ่งต่างๆที่ปกติไม่เคยขอ

ถ้าเขารอจนหลินซู่กลับเข้าร่างราชินีน้ำแข็ง ก็จะยากมากที่จะเรียกร้องสิ่งต่างๆ เช่น จูบจากเธอ

เมื่อเธอได้ยินว่าเขาต้องการอะไร เธอก็รู้สึกอึดอัด

หลินซู่เป็นคนขี้กลัวเล็กน้อย เธอเกลียดการถูกสัมผัสจากผู้คนตั้งแต่เธอเด็ก เธอไม่ชอบติดต่อกับผู้ชายมาก จึงส่งผลให้บุคลิกของเธอหนาวเย็น

ในขณะนี้ สามีของเธอต้องการที่จะจูบเธอ เธอไม่รู้ว่าตอบสนองยัง แต่เขาได้ทำอะไรเพื่อเธอมากมายในวันนี้ เธอไม่อาจปฏิเสธเขาได้

สามีอยากจะจูบฉัน ฉันควรทำอย่างไร? ใบหน้าของเธอแดงขึ้น หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้น

"ภรรยา ฉันมาแล้ว" ลี่ฉิงเฟิงมอบรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและเอามือของเขาโอบรอบเอวของเธอ เขามอบจูบฝรั่งเศสให้เธอ ซึ่งจูบแบบนี้ว่ากันว่าโรแมนติกที่สุดระหว่างคู่รักชาวฝรั่งเศส

อืมมมม, คนเลว, อันธพาล ร่างกายของหลินซู่ส่ายเล็กน้อย เธอหน้าแดงและแววตาของเธอก็ดูอับอาย

ในขณะที่ได้รับความสุขจากกลิ่นอายลูกผู้ชายของลี่ฉิงเฟิง เธอก็เริ่มปล่อยตัว

การจูบแบบฝรั่งเศสนี้กินเวลานานกว่าครึ่งชั่วโมง ริมฝีปากของเธอหลังจากนั้น ทั้งหมดกลายเป็นสีแดง

"คน บ้า" ความอายของเธอไม่ได้ลดลงเลยขณะที่เธอพูดด้วยความโกรธแบบเอียงอาย

ซู่ซู่น้อย นี่เป็นจูบแรกของเธอ เธอรักษามันไว้ถึง 24 ปีและตอนนี้ก็เสียมันไปแล้ว เธอไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไร

ถึงเธอแม้ว่าเธอจะปฏิเสธมันอย่างผิวเผิน แต่เธอก็แอบชอบมัน

"ที่รัก คุณอยากต่ออีกหน่อยไหม" เมื่อเขาเห็นริมฝีปากของเธอเริ่มฟื้นตัว เขาก็ตบริมฝีปากของตัวเอง เขาต้องการจูบอีก

ริมฝีปากของเธอหวานมาก เหมือนน้ำผึ้ง มันทำให้เขารู้สึกฟินสุดๆ

"ไม่เอาแล้ว ริมฝีปากของฉันบวมไปหมดแล้ว ฉันอยากพักผ่อนสักหน่อย" หลินซู่นั่งก้มหน้าพยายามซุกหัวเล็กๆของเธอไว้ระหว่างขา เธออายมากเกินกว่าจะเงยหน้าขึ้น

ประธานบริษัท Ice Snow, เมื่อใครได้มองเห็นด้านที่บอบบางน่ารักของเธอเช่นนี้ คงจะทำให้ผู้ชายแทบทุกคนในเมืองทะเลตะวันออกต้องหัวใจสลาย

เมื่อเขาเห็นริมฝีปากที่บวมเล็กน้อยของหลินซู่ ลี่ฉิงเฟิงก็ไม่ต้องการบังคับเธออีกต่อไป เขาได้จูบแรกของเธอแล้ว มันถือเป็นก้าวต่อไปเพื่อจะพิชิตเธอทั้งตัว

เขาเชื่อว่าด้วยความพยายามอย่างหนักของเขา ไม่นาน พวกเขาก็จะสามารถเดินไปด้วยกันได้จนสุดทาง

"ที่รัก ฉันไปพักผ่อนก่อนนะ" เธอพูดอย่างเอียงอายและวิ่งตรงไปที่ชั้นสอง หัวใจเธอเต้นรัว

"ฉันเป็นสามีของคุณ ไม่ใช่หมาป่าที่ดุร้าย มีอะไรที่ต้องกลัวด้วย?" ลี่ฉิงเฟิงยิ้มขณะที่เขามองไปที่หลินซู่ที่วิ่งหนีไป

แน่นอนว่าเขารู้ดี เป็นเพราะเธอขี้อายมาก มันเป็นจูบแรกของเธอ

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด