ตอนที่ 119 น้ำหนักของภูเขา (FREE)

คนที่ยืนอยู่ใกล้ เหยียน ซิว มากที่สุดคือ ฟาง เจิ้งจือ เขาสัมผัสบรรยากาศตอนนี้ได้ชัดเจนมากที่สุด เขารู้สึกราวกับตัวเองได้เห็นฉากนั้นด้วยตาตัวเอง ฉากที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว

แม่ทัพอันเก่งกาจคนหนึ่งเดินทางไปยังบ้านของหญิงนางหนึ่ง ไปถึงด้วยความคาดหวังและความสุข

แต่...ทั้งหมดที่เขาพบคือพัดกระดาษและคำพูดที่นางทิ้งไว้

"ผมสีดำพลันเปลี่ยนเป็นขาวซีด ข้าจะรออย่างเงียบๆด้วยหัวใจของข้าให้ท่านมาเติมแต่งมันอีกครั้ง!"

ความรักของนาง ความเงียบสงบของนาง ถึงแม้นางจะรู้ว่าตัวเองจะต้องจากไปเพราะความเจ็บป่วยก็ตาม แต่นางก็ไม่เคยคิดจะบอกมันแก่ชายที่นางรักผู้ซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในสนามรบ

 

"พัดภูเขาและแม่น้ำ สวรรค์และพื้นโลก!" ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็มองไปด้วยความสนใจ

เพราะในที่สุด เหยียน ซิว ก็เริ่มเคลื่อนไหว ราวกับเขาได้รับอิทธิพลจากจิตวิญญานของพัด เขาโบกพัดไปมา ความวิจิตรงดงามของภาพวาดภูเขาและแม่น้ำปรากฎขึ้นมา

ราวกับน้ำที่ไหลออกมาจากตาน้ำ

แสงสีนับไม่ถ้วนเปล่งออกมาจากพัด ภาพไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

จากนั้นเหตุการณ์อันแปลกประหลาดได้เกิดขึ้น

 

แสงสีทั้งหมดพลันเปลี่ยนไป กลายเป็นภาพวาดภูเขาและแม่น้ำขนาดมหึมา

ภูเขาหินสูงตระหง่าน แผ่นผาอันขรุขระ บนเขาเต็มไปด้วยใบไม้ใบหญ้า ตามโขดหินมีน้ำตกไหลลงมาเรื่อยๆ

เสียงลมโบกพัด เสียงน้ำกระทบโขดหิน ใบไม้ที่พริ้วไหวไปตามแรงลม

 

ทั้งหมดเป็นภาพลวงตาที่เกิดขึ้นจากแสงสีนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามภาพนี้ได้ผสานกันจนกลายเป็นความจริง

ฟาง เจิ้งจือ ตกใจมาก ตอนนี้ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าที่เกิดจากอิทธิพลของพัดภูเขาและแม้น้ำ สวรรค์และพื้นโลก ถ้าเขาใจเย็นลง จะต้องขจัดความรู้สึกนี้ออกไปให้เร็วที่สุด

อย่างไรก็ตามมันเป็นได้แค่ความคิด การที่จะทำมันได้นั้น

ยากเกินไป!

 

"พลิกโลกกลับสวรรค์!" ทันใดนั้น เหยียน ซิว ก็พูดด้วยเสียงต่ำออกมา ราวกับเขากำลังจมอยู่ในความทุกข์ภายในก้นเบื้องของจิตใจ

ฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้ไม่รู้อะไรเลย...

เมื่อเขาเห็นภาพวาดภูเขาและแม่น้ำ เขาสัมผัสอันตรายอะไรจากมันไม่ได้เลย นอกจากผลกระทบต่ออารมณ์ และสัมผัสถึงความกดดันเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ เหยียน ซิว ใช้ พลิกโลกกลับสวรรค์

เขารู้สึกเหมือนทั้งโลกถูกกลับด้าน ราวกับตกจากยอดเขาลงมาก้นเหว

ราวกับหัวใจของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ

แน่นอนนี่ไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นหลักคือเขารู้สึกถึงน้ำหนักอันมหาศาลกดทับที่หลังเขา

ราวกับกำลังถูกภูเขาทั้งลูกกดทับอยู่

..

 

"พัดภูเขาและแม่น้ำ สวรรค์และพื้นโลก มีจิตวิญญานเป็นของตัวเองจนสร้างเป็นเขตแดนภูเขาและแม่น้ำได้..ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ คงไม่มีทางขยับตัวได้แน่นอน

ที่เก้าอี้ตัดสิน ผู้ตัดสินต่างมองไปที่เขตแดนที่เกิดขึ้นและอธิบายมันออกมา

"ต่อให้เขาขยับได้ การที่จะต่อสู้กับ เหยียน ซิว ในเขตแดนภูเขาและแม่น้ำนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี"

"เมื่อ เหยียน ซิว ใช้พัดนี้ออกมา ผลแพ้ชนะก็ถูกตัดสินเรียบร้อยแล้ว!" ฮัน ฉางเฟิง นั่งลงอีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะโล่งใจเล็กน้อย ไม่ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะมีความสามารถที่น่ากลัวเพียงไหน  แต่ก็คงไม่สามารถเอาชนะอิทธิพลจากเขตแดนภูเขาและแม่น้ำได้

"ช่างแข็งแกร่ง!"

"การที่ เหยียน ซิว มีพัดนี้ ต่อให้เขาจะอยู่แค่ระดับผนวกดารา การเอาชนะศัตรูที่ระดับสูงกว่าก็ไม่ใช่เรื่องยาก!"

 

เห็นฉากที่เกิดขึ้น เหล่าผู้เข้าสอบคนอื่นๆต่างตกใจเช่นเดียวกัน ต่อให้พวกเขาอยู่รอบนอกของสนามประลองแต่ยังได้รับผลกระทบเช่นเดียวกัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ฟาง เจิ้งจือ ที่ยืนอยู่ตรงกลางลานประลอง

เหยียน ซิว โบกสะบัดพัดอีกครั้ง

 

"ฆ่า!"

หลังจากที่ เหยียน ซิว ตะโกนออกมา ดวงอาทิตย์สีแดงจ้าปรากฎขึ้นที่ท้องฟ้าอีกครั้ง มันเป็นเจตจำนงของเทพสงครามอาชูราที่ เหยียน ซิว ใช้ก่อนหน้านี้ ก่อนที่เขาจะปล่อยคลื่นพลังสีแดงมาทาง ฟาง เจิ้งจือ

ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าควรจะหลบ

แต่ตอนที่เขาจะใช้วิชาเงาสายลมนั่นเอง เขาพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่สามารถหลบได้

เพราะว่าแรงกดดันนั้นทรงพลังมาก ทรงพลังจนเขาแทบขยับตัวไม่ได้ เขาทำได้เพียงถอยหลังไปหนึ่งก้าวเท่านั้น

 

"ข้าต้องป้องกัน!" ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางเลือกอื่น

เขากัดฟันแน่นยกดาบหยกขาวขึ้นมา ดวงจันทร์สว่างจ้าปรากฎขึ้นมาบนท้องฟ้า คลื่นพลังสีขาวพุ่งออกจากดาบของเขา

"ตูม!"

ทั้งสองพลังเข้าปะทะกัน

แต่ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่ทั้งสองต่างหักล้างกัน แต่คราวนี้คลื่นพลังสีขาวถูกฉีกทำลายเป็นชิ้นเล็กๆ จันทร์เสี้ยวพลันหายไปในทันที...

คลื่นสีแดงพุ่งใส่ ฟาง เจิ้งจือ เกราะทะเลหยกทำงานทันที สร้างม่านป้องกันขึ้นมา แต่เขายังคงได้รับผลกระทบจากพลังอยู่ดี รู้สึกจุกแน่นที่หน้าอก

"แกร่ก!" ที่ด้านล่างเกิดรอยแตกลึกบนพื้น

ไม่นาน ฟาง เจิงจือ ก็ต้านไม่ไหวและกระเด็นถอยหลังไป

หลังกระแทกกับพื้นดิน

 

ภายใต้เขตแดนแม่น้ำและภูเขา เหยียน ซิว ยังเป็น เหยียน ซิว เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่เป็น ฟาง เจิ้งจือ เองที่ไม่เหมือนเดิม ความสามารถของเขาถูกลดทอนลงอย่างมาก

"เขตแดนภูเขาและแม่น้ำช่างร้ายกาจจริงๆ!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปยังรอยฟันสีดำบนเกราะทะเลหยกของเขา ถ้าเข้าโดนโจมตีอีกครั้ง คงได้บาดเจ็บจริงๆ

 

"เจ้ายังป้องกันนี่ได้หรือไม่?" เหยียน ซิว มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ และพูดออกมา

"ถ้าที่ยืนอยู่หน้าเจ้าเป็นศัตรู เจ้าคงไม่ถามอย่างนี้?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ตอบตรงๆ แต่ถาม เหยียน ซิว กลับไป

"ใช่!" เหยียน ซิว พยักหน้า ก่อนที่คลื่นพลังจันทร์เสี้ยวสีแดงจะพุ่งไปทาง ฟาง เจิ้งจือ อีกครั้ง

มองไปยังคลื่นพลังที่กำลังพุ่งเข้าใส่ ฟาง เจิ้งจือ ยังไม่คิดจะยอมแพ้ตอนนี้

ถ้าใช้คุณภาพชนะไม่ได้ ก็ใช้จำนวน!

 

คลื่นแสงสีขาวพุ่งออกจากดาบของ ฟาง เจิ้งจือ อย่างต่อเนื่อง เขาฟันดาบออกไป 3 ครั้ง พุ่งตรงไปยังคลื่นพลังที่ เหยียน ซิว ฟันมา

"ตูม ตูม..."

ลมอันรุนแรงปะทุขึ้้น

ในด้านของ ฟาง เจิ้งจือ ครั้งนี้เขาถอยหลังไปเล็กน้อยเช่นเดียวกัน แต่ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว ครั้งนี้เขาถอยไปเพราะแรงระเบิดจากการปะทะกันของคลื่นพลัง เขาถอยไปสามก้าวจากการระเบิด

"ดูเหมือนต้องใช้ 3 เพื่อปะทะกับ 1!" รอยยิ้มอันขมขื่นปรากฎขึ้นบนใบหน้า ฟาง เจิ้งจือ เขาทำได้พียงเชื่อมั่น

ตราบใดที่อยู่ภายใต้เขตแดนนี้ พลังของเขาจะลดลงอย่างมาก

 

"ข้าจะแพ้จริงๆงั้นหรือ?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ภาพวาดภูเขาและแม่น้ำที่เกิดจากแสงนับไม่ถ้วน ไม่ใช่เขายอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้ แต่เขาคิดว่าแพ้แบบนี้มันดูแปลกๆ

มันดูน่าอายเกินไป

"ข้าคงทนได้อีก 5 นาที?" ฟาง เจิ้งจือ คิดสักพัก ท่าต้านไปได้อีกสักพัก ต่อให้แพ้ก็คงไม่น่าอายเท่าไหร่

ดังนั้น ฟาง เจิ้งจือ จึงเริ่มโจมตี

ถ้า 3 ไม่สามารถชนะ 1 ได้ งั้น 5 6 7 8 9....

ภายในมิติพิเศษของเขาหมอกยังคงปกคลุมอยู่แน่นหนา

ดวงจันทร์อันสว่างไสวปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า ขับไล่ความกลัวออกจากจิตใจ ฟาง เจิ้งจือ คลื่นพลังสีขาวพุ่งไปหา เหยียน ซิว

บนหน้า เหยียน ซิว ปรากฎร่องรอยความตกใจ

จากที่เขารู้จัก ฟาง เจิ้งจือ มา ฟาง เจิ้งจือ ไม่ชอบทำเรื่องไร้ความหมาย

แสดงว่าครั้งนี้ ฟาง เจิ้งจือ มุ่งมั่นใจริงๆ

...

 

ผู้คนที่นั่งดูต่างเงียบงัน

คลื่นพลังสีขาวพุ่งไปทาง เหยียน ซิว

มันราวกับแสงของดวงจันทร์ที่จะได้เปล่งแสงเป็นครั้งสุดท้าย

ขุนนางฉิน มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความนับถือ สถานการณ์ที่กดดันมักจะทำให้เห็นธาตุแท้ของแต่ละคน

เช่น การต่อสู้ที่รู้ว่ายังไงตัวเองก็แพ้ แต่ก็พยายามอย่างถึงที่สุด

มันถือเป็นการให้เกียรติคู่ต่อสู้และการให้เกียรติตัวเอง

 

ฮัน ฉางเฟิง มีความรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย มีทั้งความนับถือ แต่ภายในยังมีร่องรอยของความหวาดกลัวปนอยู่ด้วย

บางทีการเห็น ฟาง เจิ้งจือ แพ้อาจจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า สำหรับเขา

...

 

เหยียน ซิว ไม่คิดจะถอยหลังอีกแล้ว เพราะตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ แสดงให้เก็นความจริงใจโดยการสู้อย่างเต็มที่

เหยียน ซิว ปลดปล่อยความบ้าคลั่งออกมาทันที

คลื่นพลังขนาดใหญ่รูปจันทร์เสี้ยวถูกฟันลงมา และดวงอาทิตย์สีแดงจ้าบนท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ

ความร้อนอันแผดเผาและลมอันเย็นยะเยือกปะทะกันที่กลางลานประลอง

ร่างกายของ เหยียน ซิว เต็มไปด้วยเหงื่อจากดวงอาทิตย์ที่เขาสร้างขึ้นมา ส่วนฝั่งของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นมีแต่ความเย็นยะเยือก

 

ตอนนี้หน้าผากของ ฟาง เจิ้งจือ เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา มือที่ถือดาบสั่นเล็กน้อย

หมอกในมิติพิเศษของเขาเริ่มลดลงเรื่อยๆ

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาคงต้านไว้ได้ไม่นาน...

"ดูเหมือน..ข้าต้องแพ้จริงๆ!" ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

 

ฟาง เจิ้งจือ นึกถึงตอนที่เขาบอกลาชาวบ้านจากหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ

เจ้าจะผ่านการทดสอบหรือ?

ข้าจะเป็นผู้ชนะการทดสองทั้งสองอย่างให้เจ้าเห็น!

หรือเขาจะตั้งเป้าหมายไว้สูงเกินไป? ตอนนี้ยังไงเขาก็ผ่านการทดสอบแล้ว แต่ยังไงก้ตาม...

คงเป็นได้แค่ที่สอง

"เห้อข้าคงไม่มีทางเลือก?" ฟาง เจิ้งจือ ถอนหายใจ ไม่ใช่ว่าเขายอมรับมันไม่ได้

ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น ขาของ ฟาง เจิ้งจือ ก็ก้าวไปข้างหน้าได้

หืม?

ฟาง เจิ้งจือ เต็มไปด้วยความแปลกใจ เกิดอะไรขึ้น?

 

เพจหลัก : Double gate TH