ตอนที่แล้วChapter 149: นักเวทย์สายฟ้าที่แข็งแกร่ง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 151: เมืองแห่งความมืด

Chapter 150: ความช่วยเหลือที่มาถึง


Chapter 150: ความช่วยเหลือที่มาถึง

โจรนั้นถูกพิจารณาว่าเป็นอาชีพที่ทรงพลังมากที่สุดในช่วงเริ่มต้นของเกม นอกจากผู้พิทักษ์และเทมพลาร์แล้ว มันก็ไม่มีใครที่สามารถทนการโจมตีเพียงครั้งเดียวของพวกเขาได้

นักฆ่านั้นมีการระเบิดความเสียหายที่สูงที่สุดในทุกอาชีพของโจร ลืมไปเกี่ยวกับนักเวทย์ไปได้เลย แม้กระทั่งนักรบก็เป็นเรื่องที่ยากที่จะเอาชีวิตรอดจากการโจมตีเพียงครั้งเดียวของพวกเขา

[โล่เวทย์มนต์] นั้นเป็นสกิลที่หาไม่ได้ทั่วไปของหมิงตู่ที่ยังไม่ได้ใช้งาน มันเป็นทางเดียวที่เขาจะป้องกันการโจมตีของนักฆ่าได้และหลังจากนั้นก็จะใช้ [วงแหวนเปลวเพลิง]…

เพียงแค่จากชื่อของมัน ใครก็ตามก็สามารถท่ะบอกได้ว่าพลังโจมตีของสกิลนี้มันไม่สูง นักฆ่าส่วนมากนั้นก็ไม่ได้สนใจมัน

หมิงตู่ก็รีบร่ายสกิลนี้ไป ตั้งแต่ที่เขาไม่ค่อยได้ใช้มันบ่อยนัก ความเชี่ยวชาญของเขานั้นต่ำมาก เปลวเพลิงที่ล้อมรอบเขานั้นก็ไม่ได้ต่างไปจากเปลวเพลิงก้อนเล็กๆที่มันพยายามที่จะต่อต้านกับลม

“[เพลิงนรก]! ระเบิด!”

แต่ผู้เล่นนั้นก็เมินเฉยกับคำพูดของหมิงตู่ เขาคิดจริงๆหรือว่าพวกเขานั้นจะโง่เง่าที่จะตกหลุมพลางเดิมเป็นครั้งที่สอง? เขานั้นไม่เคยได้ยินเรื่องราวของเด็กเลี้ยงแกะงั้นเหรอ?

แต่ในเวลานั้นเอง เสาเพลิงขนาดใหญ่ก็ปะทุขึ้นมาจากพื้นดิน และมันก็เผาผู้เล่นที่โชคร้ายโดนมันเข้าไป นักฆ่าทุกคนที่อยู่นั้นโดนเผาจนมอดไหม้ และเปลี่ยนพวกเขากลายเป็นแสงสีขาว

“ไอ้เหี้... ไอ้สารเลว!”

ผู้เล่นสาปแช่งเขาอย่างโกรธเคือง แล้วพวกเขาก็ส่งห่าธนูและเวทย์เข้าใส่หมิงตู่...

หมิงตู่นั้นใช้สกิลของเขาทั้งหมดไปแล้ว...เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่ดุร้ายเช่นนี้ หมิงตู่ก็รู้ว่าไม่มีสิ่งใดที่เขาสามารถทำได้ เขาก็เตรียมใจและรอคอยที่จะถูกฆ่า..

รูปร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าเขา ผลักเขาหลบจากการโดนทำร้าย…

“เหี้... ยังมีอีกคนหนึ่ง…”ทุกคนจ้องไปที่หมิงตู๋ พวกเขานั้นลืมไปเลยว่าหวังหยู่นั้นยังไม่ถูกฆ่า..

ผู้เล่นที่กราดเกรี้ยวก็มีปฏิกิริยาในทันที และเล็งหวังหยู่แทน

ในกลุ่มผู้เล่นมากกว่าสองร้อยคน มันมีนักเวทย์และนักธนูมากกว่าร้อยคน พวกเขานั้นมีผู้เล่นที่เล่นอาชีพที่มีการควบคุมที่แม่นยำอีกด้วย..

เส้นทางการหลบหนีของหวังหยู่นั้นก็ถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์แบบ คลื่นการโจมตีที่โจมตีใส่เขาก็หนานแน่นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะหลบการโจมตีบางส่วนไปได้ มันก็ยังมีอีกจำนวนมากที่จะลงมาที่เขา เมื่อหวังหยู่และหมิงตู่หลบหนีออกมาจากวงล้อมได้ หวังหยู่ก็เหลือพลังชีวิตแค่ 6 หน่วย…

“เหี้...! ทำไมนายกลับมากัน!”หมิงตู่ตะโกนอย่างโกรธเคือง “ใครจะไปสนกันถ้าฉันตาย! แต่ถ้านายตาย นายจะทำให้พวกเราเสียเวลาไปกันทั้งคู่!”

“หุบปาก! ถ้าพวกเราไม่ได้มากกิลด์เดียวกัน ผมก็คงทิ้งนายไว้ที่นั่นจริงๆแล้วนั่นละ!”หวังหยู่บ่น

“เหี้..! ดื่มโพชั่นเร็วเข้า!”

“ผมไม่ได้ซื้อสักขวด…”หวังหยู่ตอบเจื่อนๆ

“ไอ้โง่!”หมิงตู่ถอนหายใจแล้วเขาก็หยิบขวดออกมาจากช่องเก็บของของเขาและส่งให้กับหวังหยู่ “โพชั่นนี้มีเพียงนิกายซวนเฉินที่สามารถสร้างขึ้นมาได้ นายควรที่จะจ่ายฉันคืน เมื่อพวกเรากลับไป!”

“ชิ!”

หวังหยู่ดื่มโพชั่นแล้วพลังชีวิตของเขาก็ฟื้นขึ้นมาถึง 30% และมันก็ทำให้ลดความตึงเครียดที่เขารู้สึกได้อย่างมาก แต่มันก็ไม่มีเวลาที่ให้พักผ่อน ผู้เล่นคนอื่นนั้นก็มาถึงแล้ว และล้อมรอบพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง

“พวกเราควรที่จะทำยังไงดีในตอนนี้?”หมิงตู่ถาม

“ผมไม่รู้…”หวังหยู่ถอนหายใจ เมื่อเขามองไปยังคนรอบข้างพวกเขา มันเหมือนกับว่าไม่มีทางที่จะออกไปได้

พวกเขานั้นถูกล้อมรอบจากทิศเหนือ ตะวัน และใต้โดยบผู้เล่นและอัศวิน พวกเขาสามารถที่จะหนีไปได้เพียงแค่ทิศตะวันออก แต่เมื่อพวกเขาจะมุ่งไปยังทิศตะวันออก ผู้เล่นอีกกลุ่มก็มาถึง

“พวกเราจบแล้ว…”หมิงตู่ร้องโหยหวน และรีบเปิดแชทกิลด์ “ไอ้พวกโง่ เมื่อไหร่พวกนายจะมาทันเวลากัน?”

“มายังทิศตะวันออก”ไร้ความกลัวตอบกลับอย่างไม่แยแส

“ทิศตะวันออก?”หมิงตู่เหลือบตามองไปยังทิศตะวันออก และพบว่าผู้เล่นที่มาถึงนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่สวมชุดเกราะทองแดงกันทั้งหมด

“มันมีคนอยู่ทางนั้น! พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญกันทั้งหมด!”หมิงตู่ตะโกนกลับ

“เลิกพูดได้แล้ว ทุกคนที่นั่นเป็นผู้เชี่ยวชาญ! หาทางเอาเองซะ!”

“เหี้..! ถ้าฉันหาทางได้แล้วละก็ฉันจะขอความช่วยเหลือจากนายทำไมกัน?”หมิงตู่กราดเกรี้ยว

“คูลดาวน์ของ [การสลับเพื่อปกป้อง] มันเท่าไหร่กัน?”หวังหยู่ถามหมิงตู่ขึ้นอย่างฉับพลัน

“5วินาที!”

“ดี งั้นไปกันเถอะ!”

“ไป? นายหมายความว่า…”

“ใช่เลย!”

“ความคิดที่ยอดเยี่ยม!”

“ตั้งแตที่พวกเราต้องตายอยู่แล้ว พวกเราวครที่จะลองทำมันดู!”หมิงตู่พยักหน้าแล้วทั้งคู่ก็พุ่งเข้าใส่ผู้เล่นทางทิศตะวันออก

มันมีผู้เล่นประมาณยี่สิบคนที่มาจากทิศตะวันออก และพวกเขานั้นก็มาจากกิลด์เดียวกัน เมื่อความเร็วการเคลื่อนที่ของเขาสูงกว่าหมิงตู่ หวังหยู่ก็พุ่งเข้าใส่คนข้างหน้าก่อน

เมื่อเห็นความน่ากลัวของหวังหยู่ ผู้เล่นก็รีบเล็งเป้าไปที่หมิงตู่แทนในทันที แต่เมื่อเขาโบกคทาง่ายๆ หมิงตู่ก็สลับตำแหน่งกับผู้เล่นคนหนึ่งที่อยู่แถวหน้า...

ถ้าดาบน้ำแข็งอยูที่นี่เขาก็จะจดจำกิลด์นี้ได้ในทันที พ;dเขาถูกเรียกว่าแผ่นดินอันบริสุทธิ์ และผู้เล่นที่หมิงตู่สลับตำแหน่งนั้นถูกเรียกว่าบุปผาอันโดดเดี่ยว ผู้นำกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์..

ตามการออกแบบของระบบ คุณไม่สามารถที่จะทำร้ายผู้เล่นที่อยู่ในปาร์ตี้เดียวกันได้ มีเพียงแค่ภายใต้สถานการณ์ที่พิเศษที่ผู้เล่นจากปาร์ตี้เดียวกันสามารถถูกทำร้ายได้

มันเป็น ‘บัค’ ที่หวังหยู่พบมาก่อนหน้านี้ เมื่อเขานั้นใช้โจรเป็นโล่เนื้อเผชิญหน้ากับปาร์ตี้ตัวเอง…

แต่ก่อนที่บุปผาอันโดดเดี่ยวจะมีปฏิกิริยา เขานั้นก็ได้รับการโจมตีของพันธมิตรของเขาไปเรียบร้อยแล้ว…

“บอส!!”สมาชิกของแผ่นดินบริสุทธิ์ร้องออกมาเมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่าพวกเขาฆ่าบอสของพวกเขาเองไป และก็โจมตีหมิงตู่อย่างโกรธเคืองอีกครั้ง

หวังหยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฝูงชน และใช้ [ฝ่ามือพลังวอยด์] ผลักหมิงตู่ออกไปให้พ้นการโจมตี

แม้ว่า [ฝ่ามือพลังวอยด์] นั้นสามารถที่จะทำให้พันธมิตรขยับตัวได้ มันก็ไม่ใช่สกิลที่ทำให้เขาเป็นอมตะ เมื่อเขาใช้สกิลนั้น ในช่วงเวลาสั้นๆ ทั้งคู่ก็เกือบที่จะตายอีกครั้งหนึ่ง

หวังหยู่จับไปที่ขาของหมิงตู่ในขณะที่เขาอยู่กลางอากาศและพาดหมิงตู่ไว้บนไหล่ของเขาแล้วเขาก็ร่าย [ระลอกคลื่น] ลงบนพื้นดินก่อนที่เขาจะลอยตัวถอยหลังไป

เพียงแค่พวกเขาจะไล่ต่อ ผู้เล่นจากแผ่นดินบริสุทธิ์นั้นก็ติดอยู่ในเวทย์ [บิดเบือน]!

“ความช่วยเหลือของพวกเรามาถึงแล้ว!”ทั้งคู่ร้องออกมาอย่างมีความสุข เมื่อพวกเขาเห็นเงาเดินมาหาพวกเขา

รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นวางกับดักผู้เล่นจากกิลด์แผ่นดินบริสุทธิ์ด้วย [บิดเบือน] และส่งผีของเขาออกไปปิดกั้นพวกเขาและป้องกันหวังหยู่และหมิงตู่

ไร้ความกลัวโบกคทาของเขา และอาบพวกเขาด้วยแสงสีขาวอันสุกสกาว และทำให้พวกเขาฟื้นฟูพลังชีวิตจนเต็ม

“ไอ้หี้..!”หมิงตู่ตะโกนใส่ผู้เล่นจากกิลด์แผ่นดินบริสุทธิ์ แล้วใช้ประโยชน์จากสภาพของพวกเขาและร่าย [หอกสายฟ้า] ในมือข้างหนึ่ง และ [เพลิงนรก] ในมืออีกข้าง และฆ่าผู้เล่นไปหลายคนในทันที

ผู้เล่นที่สามารถเอาชีวิตรอดได้ก็โดนจัดการโดยโบซอนและคนที่เหลือ

“นายควรไปได้แล้ว พวกเราจะจัดการกับคนที่เหลือเอง!’ไร้ความกลัวสงสัญญาณให้หวังหยู่

“โอเค! ดูแลตัวเองได้!”หวังหยู่ตะโกนแล้วเขาก็วิ่งไปยังเมือง

“พวกนายดูเหมือนกลุ่มหมาจรจัดแล้ว…มันพึงพอใจอย่างมากที่เห็นสภาพอันน่าอนาถของนาย!”ไร้ความกลัวล้อเลียนเมื่อเขาเห็นหวังหยู่จากไป

“ทำไมพวกนายไม่ทำอะไรให้เร็วกว่านี้กัน ฉันเกือบที่จะตายแล้วนะ!”หมิงตู่คำราม

“ฮ่าๆๆๆ พวกเราแค่ต้องการที่จะเพลิดเพลินสายตาไปกับสภาพอันน่าอนาถของนายให้นานกว่านี้ซักหน่อย!”

“ไอ้พวกบัดซบ!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด