Chapter 292: ทำไมพวกเขาไม่เปลี่ยนโลกไปทั้งใบเลยละ?
Chapter 292: ทำไมพวกเขาไม่เปลี่ยนโลกไปทั้งใบเลยละ?
“พวกเราจำเป็นที่จะต้องร่วมมือกับผู้รอดชีวิตพวกนี้งั้นเหรอ?”จางฮงเย่ก็มาด้วยเช่นกัน
วันก่อนหน้านี้ เขานั้นมีข้อขัดแย้งเล็กน้อยกับเจียงลู่ฉี แต่วันนี้พวกเขาจะต้องร่วมมือกับพวกเขางั้นเหรอ? การกลืนคำพูดที่พูดไว้นั้นเป็นเรื่องที่ยาก
อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะต้องทำตามคำสั่งของเซียหยงเฟิง จางฮงเย่นั้นเป็นทหารธรรมดา ซึ่งเซียหยงเฟิงนั้นได้เลื่อนตำแหน่งหลังจากวันโลกาวินาศ ด้วยเหตุนี้นี่เอง เขาจึงต้องเชื่อฟังคำสั่งทั้งหมดของเขา
แม้ว่าเขาจะร่วมมือกับทีมฉี่หยิงในอนาคต ในความคิดของเขาแล้ว ผู้รอดชีวิตพวกนี้นั้นเป็นแค่คนธรรมดาทั้งหมด ทุกสิ่งทุกอย่างจะแก้ไขปัญหาได้ ถ้าพวกเขาพาพวกเจียงลู่ฉีกลับไปยังสำนักงานใหญ่และทำให้พวกเขาหวาดกลัวสักเล็กน้อย
เซียซุนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูด “ผู้รอดชีวิตพวกนี้ทั้งไร้ความกังวลและไม่พิถีพิถัน พวกเขาไม่เข้าใจถึงความหมายของคำว่าวินัย ไม่ต้องพูดถึงการรับฟังคำสั่ง การร่วมือกับพวกเขานั้นจะเป็นปัญหาแน่ๆ…พวกเราควรที่จะแจ้งพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อนเป็นอย่างแรก และเมื่อพวกเขาปฏิเสธแล้วละก็ มันจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม”
ถ้าเธอนั้นไม่ได้ให้โอกาสกับทีมเจียงลู่ฉีเพื่อที่จะช่วยเหลือแล้วละก็ ปู่ของเธอก็คงจะกราดเกรี้ยว
“ความคิดที่ดี”จางฮงเย่เยาะเย้ย
เขาเชื่อว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆ เมื่อพวกเขาแจ้งว่าภารกิจของพวกเขานั้นจะต้องสู้กับสมาชิกกองทัพเก่า ไม่ว่าทีมไหนก็จะยอมแพ้
พวกเขานั้นแลกเปลี่ยนความิคดเห็นกันด้วยน้ำเสียงเบาๆ อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นเอง หน้าต่างรถมินิบัสก็เปิดออก และใบหน้าของเจียงลู่ฉีก็ปรากฏขึ้น
เซียซุนและจางฮงเย่ตกตะลึง พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าเช้าตรู่แบบนี้เจียงลู่ฉีจะอยู่ในรถมินิบัสของเขา นอกจากนี้แล้ว พวกเขายังคงระมัดระวังตลอดเวลา แต่พวกเขานั้นไม่สามารถที่จะสัมผัสถึงคนที่อยู่บนรถมินิบัสได้เลยแม้แต่นิดเดียว
จางฮงเย่รู้สึกรำคาญ “นายทำอะไรอยู่? ทำไมนายถึงไปแอบอยู่ที่นั่นกัน?”ทีมของเจียงลู่ฉีจะต้องได้ยินบทสนทนาของพวกเขาก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน…
“ใครกันที่หลบซ่อน? พวกเราอยู่บนรถมินิบัสของพวกเรา ถ้าความตั้งใจของนายนั้นบริสุทธิ์แล้วทำไมนายจะต้องหวาดกลัวที่จะได้ยินด้วยกัน? ถ้าใครบางคนที่มีวินัย นั่นหมายความว่าพวกเขาสามารถที่จะนินทาคนอื่นลับหลังได้งั้นเหรอ?”เจียงจู้อิงเยาะเย้ย
ใบหน้าของเซียซุนเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เธอนั้นอับอายและไม่รู้ว่าเธอจะตอบกลับยังไงดี เธอนั้นไม่เคยเจอกับสถานการณ์ที่น่าละอายใจแบบนี้มาก่อน
จางฮงเย่พยายามที่จะอธิบายพร้อมกับการแสดงออกที่มืดมนบนใบหน้าของเขา “พวกเรา…”
“ไม่มีทาง!”เจียงลู่ฉีพูดขัดขึ้น
เซียซุนพูดไม่ออกและผิวหนังของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอนั้นไม่สนใจความแตกต่างของสถานะระหว่างพวกเธอ แต่เจียงลู่ฉีนั้นทั้งป่าเถื่อนและไม่ฟังเหตุผล
เซียซุนนั้นถูกปฏิบัติอย่างกับเป็นเจ้าหญิงในฐานทัพเมืองดวงดาว แต่ว่าตั้งแต่แรกเริ่ม เจียงลู่ฉีนั้นหยาบคายกับเธออย่างมาก! ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอไม่สามารถที่จะเปิดเผยตัวตนอันโดดเด่นของเธอได้เลย เมื่อพวกเขานั้นรู้เกี่ยวกับมันแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจมันแม้แต่นิดเดียว
เธอลังเลอยู่สักพักหนึ่งแต่หลังจากนั้นก็พูดขึ้น “ฉันสามารถให้รางวัลกับนายได้…”
“รางวัล?”เจียงลู่ฉียิ้มออกมา “พวกเราไม่ได้ขึ้นตรงกับกองทัพ ดังนั้นเธอไม่จำเป็นที่จะต้องร่วมมือกับพวกเรา นั่นหมายความว่าพวกเราจะไม่ให้ข้อมูลกับเธอแม้แต่อย่างเดียว…”
“นายกำลังหมายความว่าอะไร? อาวุธ กระสุน เนื้อกลายพันธุ์….นายต้องการอะไร?”จางฮงเย่ถาม
“ไม่สนใจ”เจียงลู่ฉีพูดอย่างเย็นชา “ฉันทำงานเพียงแค่นายจะตั้งรางวัลเป็นนิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับ 2 เท่านั้น”
จางฮงเย่ประหลาดใจ!
มันมีนิวเคลียสกลายพันธุ์ ระดับ 2 ไม่กี่ก้อนในฐานทัพเมืองดวงดาวและพวกมันส่วนมากนั้นก็ถูกใช้ในการวิจัยคริสตัลวิวัฒนาการ พวกเขานั้นเรียนรู้เกี่ยวกับนิวเคลียสกลายพันธุ์ทุกอย่าง เหมือนกับเสือที่ดุร้ายกำลังไล่ล่าเหยื่อของมันอยู่
“ยังไงก็ตาม นายนั้นติดหนี้พวกเราอยู่ ฉันเพียงแค่ต้องการนิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับ 2 เป็นการแลกเปลี่ยน นอกจากนี้ ฉันจำเป็นที่จะต้องได้สิทธิ์ในการแบ่งของที่ได้มาด้วย”เจียงลู่ฉีพูด
มันเป็นเซียซุนที่ตกตะลึงแทนในครั้งนี้! เธอเชื่อว่าพวกเขานั้นโลภอย่างไม่น่าเชื่อ
พวกเขาคือใครกัน? ทำไมพวกเขาไม่เปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบไปเลยละ?
“นายเป็นแค่ทีมผู้รอดชีวิต! เลิกเพ้อฝันได้แล้ว!”จางฮงเย่เยาะเย้ย
“โอ้? ถ้านายไม่ต้องการที่จะร่วมมือกับพวกเรา ได้โปรดไปได้แล้ว…”เจียงลู่ฉีพูด เขานั้นไม่ได้หวาดกลัวอะไรเลย
“ตั้งแต่ที่มันเป็นแบบนี้ ปู่ของฉันก็จะโทษฉันไม่ได้ กัปตันจาง พวกเราไปกันเถอะ!”เซียซุนพูดอย่างเด็ดขาด
ถึงแม้ว่าเธอไม่ต้องการที่จะร่วมมือกับเจียงลู่ฉี เธอก็ต้องการที่จะแสดงความเมตตาของปู่ของเธอ ดังนั้นเธอจึงมีเจตนาที่จะเปิดเผยตัวตนอันลึกลับของเธอ
เธอเชื่อว่าเจียงลู่ฉีนั้นเป็นชายที่ชาญฉลาดและท่าทีของเขาจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่ว่าเธอนั้นไม่รู้ว่าเจียงลู่ฉีนั้นจะปฏิเสธความร่วมมือกับเธอ แต่เขายังปิดหน้าต่างทุกบานเพื่อไม่ให้เกิดการเจรจาต่อรองต่อ สิ่งที่ทำให้เธอโกรธเคืองมากที่สุดก็คือเจียงลู่ฉีปิดหน้าต่างรถมินิบัสและทิ้งพวกเธอยืนไว้อย่างงั้น!
เซียซุนมองไปที่หน้าต่าง แต่เธอสามารถที่จะเห็นได้เพียงเงาของเธอที่สะท้อนกลับมา “ฉันไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน!”เซียซุนพูดอย่างโกรธเคือง
“ผมพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว ผู้รอดชีวิตพวกนี้นั้นเป็นตัวปัญหา พวกเขานั้นดีแค่สร้างปัญหาแค่นั้นแหละ..ไปกันเถอะ…”จางฮงเย่พูดแล้วเขาก็เดินหนีไป
