เธอเปิดกล้องชี้ไปที่ลี่ฉิงเฟิงและถ่ายรูป ภาพที่ได้นั้นคมชัดมาก ลี่ฉิงเฟิงในภาพมีจมูกงุ้มเหมือนนกอินทรีและใบหน้าที่เรียบเนียนหล่อเหลา, คิ้วบางเรียวราวและดวงตาที่ชัดเจน เขาเป็นผู้ชายที่หล่อมากๆ

(Eng อธิบายหน้าตาฉิงเฟิงว่า Extremely handsome ไม่ใช่ very ความหมายมันคือหล่อแบบว่าสุดๆโคตรๆสุดขั้ว จนผมไม่รู้จะแปลยังไง เอาเป็นคิดซะว่าฉิงเฟิงมันหล่อที่สุดในโลกก็แล้วกัน)

กล้องคู่ Leica นั้นดีมากจนทำให้ลี่ฉิงเฟิงดูหล่อแบบสุดขั้ว ดีกว่าคนหนุ่มสาวทั่วๆไป

ถ้าเขาเป็นดารา เขาจะต้องเป็นผู้พิฆาตหญิงสาวที่มีผลกระทบตั้งแต่ปู่ย่าตายายอายุ 80 ปีไปจนถึงแม้แต่เด็กหญิงวัย 3 ขวบ พวกเธอทั้งหมดจะหลงใหลเขา

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของลี่ฉิงเฟิง ดวงตาที่สวยงามของหลินซู่สว่างขึ้นและจ้องมองเขาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

คุณไม่สามารถตัดสินคนจากการแต่งตัวได้จริงๆ ฉันไม่ได้สังเกตและไม่คาดคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะหล่อเหลาขนาดนี้ หลินซู่กระซิบในใจเธออย่างลับๆ

"ภรรยา ฉันหล่อมากจนคุณแทบจะหมดสติไปเลยเหรอ ?" ลี่ฉิงเฟิงยิ้มอย่างนุ่มนวลและพูดขึ้น

"อย่าหลงตัวเอง ฉันแค่อยู่ในอาการมึนงงเท่านั้น"

ใบหน้าที่เย็นชาของหลินซู่แสดงออกให้เห็นถึงความเขินอาย เธอไม่มีทางยอมรับว่าเธอช็อคกับความหล่อเหลาของลี่ฉิงเฟิง

แน่นอน ลี่ฉิงเฟิงเป็นผู้ชายที่หล่อจริงๆ ซึ่งทำให้หลินซู่กระตุก

"ภรรยา มันทุ่มหนึ่งแล้ว หาอะไรกินแล้วกลับกันเถอะ" ลี่ฉิงเฟิงมองไปบนท้องฟ้าและพบว่ามันมืดแล้ว

ไม่มีอาหารในห้องครัว ถ้าเขาจะทำอาหารเขาต้องซื้ออาหารในซูเปอร์มาร์เก็ตซึ่งเป็นเรื่องยุ่งยากมากเกินไป ไปกินที่ร้านเลยจะง่ายกว่า

"ก็ได้ งั้นเราไปที่สวนอาหารชั้นห้ากัน" หลินซู่ยิ้มเย็นชาและดูหรูหรา เธอเดินตรงไปที่สวนอาหารชั้นห้า

ชั้นห้าของห้างเทียนหัวเป็นสถานที่โซนอาหาร มีภัตตาคารอาหารตะวันตก อาหารจีนอยู่ที่ชั้นนี้ มีสลัด ผลไม้ สเต็ก พาสต้า พิซซ่า หม้อร้อน บาร์บีคิวและบาร์บีคิว เป็นต้น

ทั้งสองคนเดินมาที่ชั้น 5 ลี่ฉิงเฟิงก็ถามว่า "ภรรยา คุณอยากกินอะไร?"

"สลัดผลไม้" ริมฝีปากสีแดงของหลินซู่กระตุกและพูดขึ้น

เธอต้องการควบคุมอาหารของเธอและกินให้น้อยที่สุดในมื้อเย็น ตัวอย่างเช่น เธอจะกินสลัดผลไม้เป็นประจำ

"ได้เลย สลัดผลไม้" ลี่ฉิงเฟิงพยักหน้าและตกลงที่จะกินสลัดผลไม้

ที่จริงแล้ว หลินซู่มีรูปร่างที่สวยงาม กระดูกไหปลาร้าของเธอเป็นเหมือนหยกคริสตัล หน้าอกใหญ่มากและเอวของเธอสมส่วน ก้นของเธอนุ่มและมีทรวดทรงส่วนโค้งเว้าที่สง่างาม

ด้วยรูปร่างอย่างหลินซู่ ไม่จำเป็นต้องลดน้ำหนักเลย แต่ผู้หญิงก็มักจะพูดถึงเรื่องการลดน้ำหนักแม้ว่าพวกเธอจะไม่ได้อ้วนเลยสักนิด

"ร้านสลัดผลไม้หนึ่งศรทะลุหัวใจ" (One arrow through the heart fruit salad shop)

เมื่อลี่ฉิงเฟิงขึ้นมาถึงชั้น 5 ตาของเขาก็สว่างขึ้น เขามองไปที่ร้านทางทิศตะวันออกตามกำแพง เขาก็เห็นร้านอาหารสีชมพู

การออกแบบร้านอาหารนี้เรียบง่ายและสว่างสดใสซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นและอบอุ่น นอกจากนี้ยังเป็นชื่อร้านที่เรียกว่า "หนึ่งศรทะลุหัวใจ"

ที่ด้านบนของร้านอาหารมีรูปหัวใจสีแดง 'ลูกศรทะลุหัวใจ' ดูสวยงามมาก คนส่วนใหญ่ที่มารับประทานอาหารภายในเป็นคู่รัก

"คุณผู้ชายคุณผู้หญิง, รับอะไรดีคะ ?"

เมื่อลี่ฉิงเฟิงและหลินซู่นั่งลงในร้านอาหาร พนักงานเสิร์ฟผมสั้นก็รีบมาทันที

"คุณมีสลัดผลไม้แบบไหนบ้างที่นี่?" ลี่ฉิงเฟิงยิ้มอย่างอ่อนโยนและถาม

ผู้ชายคนนี้หล่อสุด เมื่อมองเห็นรอยยิ้มอันหล่อเหลาของลี่ฉิงเฟิง เด็กสาวผมสั้นคนนี้ก็รู้สึกมึนงงจากรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของเขา

หลินซู่ไอและแสดงความไม่พอใจของเธอ ซึ่งทำให้สาวผมสั้นรู้สึกตัว หน้าตาอันน่ารักของเธอแดงและเขินอาย

เธอหลงใหลรอยยิ้มอันหล่อเหลาของชายหนุ่มคนนี้มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายเมื่อนึกถึง

"ท่านคะ เรามีสลัดผลไม้วิตามินซี สลัดมันฝรั่งและสลัดเมดิเตอร์เรเนียน ฯลฯ "

สาวผมสั้นเก็บความอายและกระซิบบอกชื่อของอาหาร

"สลัดผลไม้วิตามินซีสองและน้ำมะนาวสองแก้ว"

ลี่ฉิงเฟิงยิ้มอย่างนุ่มนวลและพูดกับเด็กผู้หญิงผมสั้น รอยยิ้มอันหล่อเหลาดังกล่าวทำให้สาวผมสั้นหลงใหลอีกครั้ง

"ฮึ่ม ! อย่ายิ้ม" หลินซู่พึมพัมอย่างเย็นชาและกล่าวกับลี่ฉิงเฟิง

ในความเป็นจริง แม้แต่เธอก็ยังคิดว่า ลี่ฉิงเฟิงมีเสน่ห์มากเมื่อเวลาเขายิ้ม แต่เป็นเพราะเขามีเสน่ห์มากเกินไปจนเธอไม่ต้องการให้เขายิ้ม เห็นเด็กสาวผมสั้นที่หลงใหลเขามันทำให้หลินซู่รู้สึกหึง

"ฉันขอประท้วง ทำไมฉันไม่ให้ฉันยิ้ม ? ยิ้มเป็นวิธีการแสดงทัศนคติที่เป็นมิตรของมนุษย์นะ"

ลี่ฉิงเฟิงกลอกตาและร้องประท้วง

"ประท้วงไม่ถูกต้อง ฉันบอกว่าไม่อนุญาตให้คุณยิ้ม ดังนั้นคุณก็ห้ามยิ้ม !"

"คุณมันเป็นเผด็จการ"

"ใช่ ฉันเป็นเผด็จการแล้วคุณมีปัญหาหรือเปล่าละ ?"

"ไม่..... ฉันไม่มี ถ้าคุณบอกไม่ให้ฉันยิ้ม ดังนั้นฉันจะไม่ยิ้ม..."

ลี่ฉิงเฟิงเก็บรอยยิ้มและนั่งนิ่งราวกับว่าเขาเป็นพระภิกษุ

อุ๊บ !

เมื่อมองเห็นภาพลักษณ์ที่จริงจังของลี่ฉิงเฟิง หลินซู่ก็หัวเราะ

รอยยิ้มของเธอราวกับภูเขาหิมะละลาย ดอกไม้บานและมีเสน่ห์เป็นพิเศษ ร้านอาหารทั้งหมดสว่างขึ้น

"ภรรยา คุณสวยมากเลยเมื่อคุณยิ้ม" ดวงตาของลี่ฉิงเฟิงแสดงให้เห็นถึงความหลงใหลและยกย่อง

"เพ้อเจ้อ ห้ามมอง" หลินซู่จ้องไปที่ลี่ฉิงเฟิงและพูดด้วยใบหน้าที่งดงามและมีเสน่ห์ของเธอ

"ภรรยา คุณนี่เป็นคนที่เอาแต่ใจจริงๆ คุณไม่ยอมให้ฉันยิ้มและห้ามมองด้วย ทำไมคุณไม่ขอให้ฉันตายไปเลยละ"

ลี่ฉิงเฟิงกลอกตาและแสร้งทำเป็นว่าเขาเศร้า

การกดขี่เล้กน้อย นี่คือความเห็นของเขาที่มีต่อหลินซู่ อย่างไรก็ตามเขาชอบการกระทำที่หยิ่งยโสนี้ของหลินซู่ ภรรยาของเขาควรยิ้มให้มากขึ้น มันช่างน่าเบื่อเสมอที่เธอทำหน้าเย็นชา

"ช่างงดงามอะไรเช่นนี้ !" ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสูทเห็นรอยยิ้มของหลินซู่และรูปลักษณ์ของชายคนนั้นก็เต็มไปด้วยความหลงใหล

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ฉันต้องจีบเธอ ชายหนุ่มในชุดสูทตื่นเต้นมาก

เขารีบเดินไปหาหลินซู่ ทำท่าทางสุภาพบุรุษ เหยียดมือขวาออกแล้วพูดว่า "สาวงาม ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้พบกันท่ามกลางฝูงชน ลองมาทำความรู้จักกันและกันดีไหม ?"

"ไม่สน" หลินซู่เหลือบมองชายหนุ่มในชุดสูทคนนั้น เธอไม่ได้ยื่นมือออกไปและไม่ได้จับมือกับเขา

เมื่อเห็นความเย็นชาของหลินซู่ ชายคนนั้นการแสดงออกทางสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป รู้สึกหน้าแตกเล็กน้อย

เขาเหยียดมือขวาของเขาออกไป แต่เดิมเขาต้องการที่จะจับมือกับสาวงามที่อยู่ข้างหน้าเขา แต่สาวงามไม่จับมือเขาตอบซึ่งมันทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจ

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด