Chapter 283: ส่งกลับบ้านเกิด
Chapter 283: ส่งกลับบ้านเกิด
ทหารคนอื่นที่ไม่ว่าจะหลบหนีหรือพวกเขาโดนเหยียบจนตาย ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงเงียบงันมากด้านนอก
“มาที่นี่ซะ”เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้งในความคิดของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มนั้นกลายเป็นโกรธเคือ ทำไมเขาจะต้องส่งตัวเองเข้าหาศัตรูกันด้วย? เขามองไปยังสถานที่รอบข้างและหลังจากนั้นเขาก็คิด [มันมีซอยแคบๆอยู่นั่น ดังนั้นรถนั่นไม่สามารถที่จะผ่านเข้าไปได้]
“ซอยนั่นมีความยาวเพียงแค่สิบเมตร นอกจากนี้ พวกเราสามารถชนกับกำแพงได้…”หญิงสาวพูดอีกครั้ง
เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ชายคนนี้ก็ตกตะลึงอย่างมาก [ โอ้ พระเจ้า! พวกเธอสามารถอ่านความคิดของฉันได้เรอะ!?]
“นายมีเวลาแค่สามวินาทีในการตัดสินใจ”
ชายหนุ่มนั้นมีเหงื่อปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกาย รถบรรทุกขุดเหมืองของเจียงลู่ฉีนั้นจอดอยู่กึ่งกลางของถนนและเขาก็กำลังจ้องมายังทิศทางของชายหนุ่ม
สามวินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากซอยอย่างช้าๆ เมื่อเห็นรถบรรทุกขุดเหมือง ชายที่สวมเสื้อหนังก็ตกตะลึงมาก
มันเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนธรรมดาทั่วไปที่จะสามารถเห็นรถบรรทุกขุดเหมืองได้ ซึ่งแค่ขนาดของมันนั้นก็เต็มไปทั่วทั้งถนน เมื่อเปรียบเทียบกับมันแล้ว แม้กระทั่งตึกที่อยู่รอบข้างของถนนนั้นก็ดูเล็กไปเลย สำหรับรถคันอื่นที่อยู่บนถนนนั้น พวกมันก็เหมือนรถของเล่นไปเลย ไม่แม้กระทั่งปืนกลที่สามารถทำความเสียหายกับมันได้ มันเหมือนกับจิ้มช้างโดยใช้ไม้จิ้มฟันยังไงยังงั้นเลย
สุดท้ายแล้ว ชายหนุ่มที่สวมเสื้อหนังก็เห็นมือซุ่มยิงที่อยู่ในรถบรรทุกขุดเหมืองจนได้ เขานั้นเป็นชายหนุ่มที่มีอายุแค่เพียงยี่สิบปีเท่านั้น ในตอนแรก ผู้บังคับบัญชาหนุ่มนั้นคิดว่ามันแปลกประหลาดสำหรับรถมินิบัสที่เปลี่ยนกลายเป็นรถบรรทุกขุดเหมืองและเขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายมันออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไรดี แต่ในตอนนี้เขานั้นมีทฤษฏีแล้ว
[โอ้ พระเจ้า! นั่นคือทรานฟอร์เมอร์งั้นเหรอ?] เขาคิดขึ้นมาในหัวใจของเขา เขาสังเกตเห็นว่ารถบรรทุกขุดเหมืองนั้นน่าจะเกี่ยวข้องกับความสามารถพิเศษบางอย่าง หลังจากวันโลกาวินาศ ความสามารถพิเศษทุกอย่างก็ปรากฏตัวขึ้นมา แต่มันเป็นครั้งแรกสำหรับที่เขาเห็นความสามารถพิเศษที่แปลกประหลาดเท่านี้
เขานั้นเขวี้ยงปืนพกของเขาลงบนพื้นอย่างสมัครใจและพูด “ผมทำตามคำสั่ง นายกำลังจะฆ่าผมงั้นเหรอ?”
“ใครออกคำสั่งกับนายมา?”เจียงลู่ฉีถาม
“ผู้บังคับบัญชาเฮอ”ชายหนุ่มตอบกลับ ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็เห็นผู้หญิงหลายคนนั้นนั่งอยู่ด้านในบรรทุกขุดเหมือง นอกจากนี้แล้ว หนึ่งในพวกเธอนั้นพิเศษออกไป เธอนั้นมีดวงตาคู่สีเทา ซึ่งทำให้รู้สึกลึกลับเป็นอย่างมาก เขาเดาว่าเสียงที่เขาได้ยินนั้นเกิดขึ้นมาจากเธอ ตราบเท่าที่หญิงสาวคนนี้ยังอยู่ละก็ การโกหกก็จะไม่มีความหมายอันใดเลย
“ผู้บังคับบัญชาเฮอ?”ซูฉางชิงขมวดคิ้ว ด้วยความจริงที่ว่ามันไม่ได้มีการติดต่อสื่อสารระหว่างฐานทัพเมืองดวงดาวและเกาะเชนไฮ่สักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จักเกี่ยวกับตัวตนที่มีตำแหน่งสูงในกองทัพ
“เมืองดวงดาวนั้นเปลี่ยนแปลงไปมากเนื่องจากการเกิดข้อพิพาทกันเรื่องพลังกันขึ้นและก็มีข้อขัดแย้งเรื่องที่สนใจกันมากมาย ในอีกความหมายหนึ่ง กองทัพก็ป่นปี้ ผู้บังคับบัญชาเฮอนั้นเป็นหนึ่งในพวกเขา…”ชายหนุ่มตอบกลับ
ซูฉางชิงตกตะลึงอย่างมากหลังจากที่ได้ยินคำอธิบายนี้
เจียงลู่ฉีก็มึนงงไปด้วยเช่นกัน แต่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องที่ประหลาดใจที่เกาะเชนไฮ่ มันก็มีผู้คนที่ต่อสู้กันเพื่อตามหาพลัง แต่มันก็ไม่รุนแรงเท่ากันกับเมืองดวงดาว อย่างไรก็ตาม ฐานทัพเมืองดวงดาวนั้นไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิทยุ ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงเงียบงัน
“ทำไมนายต้องการที่จะลักพาตัวนักวิทยาศาสตร์ไปกันละ?”เจียงลู่ฉีถาม
“ผู้บังคับบัญชาเฮอนั้นทำหน้าที่ในการคุมกองกำลังที่อ่อนแอ ถึงแม้ว่าเมืองดวงดาวนั้นมีการแบ่งแยกออกไป กองกำลังของฐานทัพเมืองนั้นแข็งแกร่งและร่ำรวยมากที่สุด พวกเราต้องการที่จะลักพาตัวนักวิทยาศตร์ไปเพื่อแลกเปลี่ยนพวกเขากับทรัพยากรพวกนั้น มันควรที่จะมีผู้คนจำนวนมากที่จ้องนักวิทยาศตร์ตาเป็นมัน ดังนั้นเมื่อนายเข้าไปในฐานทัพ คนพวกนั้นก็จะปรากฏตัวเข้าหานาย”ชายหนุ่มพูด ในขณะที่เขาขยับเข้าไปใกล้ขึ้น
ในตอนแรก พวกเขานั้นอยู่ภายใต้ความประทับใจ ตั้งแต่ที่พวกเขานั้นได้มาถึงจุดมุ่งหมายของพวกเขา พวกเขาก็จะปลอดภัย การเดินทางของเขานั้นก็เต็มไปด้วยกับดักมากมายโดยที่ไม่ได้คาดคิดในตอนที่ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว
“โอ้ ไม่ต้องพยายามที่จะเปลี่ยนเรื่อง”เจียงลู่ฉีเยาะเย้ยอย่างฉับพลันและพูด “นายต้องการที่จะลักพาตัวนักวิทยาศาสตร์ไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับทรัพยากร แต่แล้วพวกเราละ? พวกเราสามารถที่จะรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงเจตนาฆ่าของนาย แม้กระทั่ง ในเวลานี้ นายก็ไม่มีเจตนาที่จะยอมแพ้ใช่ไหม?”
ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็รู้สึกรำคาญ และหลังจากนั้นเขาก็แหกปากออกมาเสียงดังก้องก่อนที่จะวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเหมือนกับเสือชีต้าห์ที่ว่องไว มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะคาดเดาจุดมุ่งหมายของเขา เจียงลู่ฉีก็พบมัน มันเป็นรถของซูฉางชิงที่ซึ่งศาสตราจารย์ฉินและลูกสาวของเธอนั้นกำลังอยู่ด้านในนั้น เป้าหมายของชายหนุ่มก็คือเด็กสาวตัวน้อย ลูกสาวของศาสตราจารย์ฉิน เมื่อเขาจับกุมเธอได้ เขาก็เชื่อว่าเจียงลู่ฉีจะปล่อยเขาไป
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ถอดเสื้อของเขาออก และเปิดเผยระเบิดจำนวนมากที่พันไว้รอบตัวของเขา พร้อมกับระเบิดพวกนี้แล้ว ชายหนุ่มก็รู้สึกมั่นใจอย่างมาก เมื่อควบคู่ไปกับการใช้งานความสามารถพิเศษของเขา
ซูฉางชิงนั้นไม่ได้มีปฏิกิริยาที่จะตามทันได้เลยแม้แต่น้อย ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายเช่นนี้ ชายหนุ่มนั้นใช้ทุกสิ่งที่เขามี แต่โชคร้ายที่เจียงลู่ฉีนั้นเกินกว่าความยอดเยี่ยมที่เขาสามารถจะเป็นไปได้ไปเยอะ! เขายกปากกระบอกปืนสไนเปอร์ขึ้นมาเล็กน้อยและยิงออกไปในทันที ชายหนุ่มนั้นก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่า เจียงลู่ฉีนั้นจะมีความสามารถมากมายเช่นนี้ เขานั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งจนหยั่งความสามารถไม่ถึงจริงๆ!
สิ่งที่เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อนั้นก็คือเจียงลู่ฉีกล้าที่จะยิงใส่เขาจริงๆ ในขณะที่เขานั้นผูกระเบิดพันไว้รอบร่างกายของเขาเอง
‘ปัง!’
แรงผลักกระสุนก็ส่งให้ร่างของชายหนุ่มกระเด็นออกไปและหลังจากนั้นเขาก็ล้มลงกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง
ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถทนได้ก็วิ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขา!
“อ๊า!”
ชายหนุ่มกรีดร้องออกมา ขาของเขานั้นหายไปอย่างสมบูรณ์แบบ! มันเลวร้ายมากเกินไปที่จะก้มดูสภาพที่น่าอนาถของตัวเอง
