เล่ม 5 ตอนที่ 5 : อิกดราซิลที่โรยรา (3) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
ARK ลงทุกวัน เวลา 10.50-11.00 น.
วันจันทร์-ศุกร์ : ลงวันละ 1 ตอน
วันเสาร์-อาทิตย์ : ลงวันละ 1 ตอนขึ้นไป
==========
เล่ม 5 ตอนที่ 5 : อิกดราซิลที่โรยรา (3)
=====
สถานภาพผนึกที่กำลังโดนทำลาย : 80%
=====
ตอนนี้เขากำลังกัดริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเองแน่น
ขณะนั้น เมื่อเขาเดินผ่านหัวมุมหนึ่ง
ฉับพลันเขารู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากภายในกระเป๋า
‘อะไรกัน? หรือว่า... ชิ้นส่วนดวงดาว?’
เมื่อเขาเปิดกระเป๋าออก เขาจึงได้เห็นแสงสว่างที่สาดส่องออกจากชิ้นส่วนดวงดาวที่เป็นหนึ่งในสามสิ่งมหัศจรรย์ ดวงตาของเหล่าผู้อาวุโสต่างทอประกายขณะเบิกออกกว้างและเริ่มพึมพำขณะที่อาร์คนำเอาชิ้นส่วนดวงดาวที่กำลังส่องแสงออกมา
“ชิ้นส่วนดวงดาว! ใช่แล้ว เจ้ายังมีชิ้นส่วนดวงดาว!”
“หมายความว่ายังไงครับ?”
“ที่ใจกลางของอิกดราซิล มันมีหนึ่งในสามสิ่งมหัศจรรย์อีกชิ้นหนึ่ง กล่าวตามตำนานแล้ว ชิ้นส่วนของสิ่งมหัศจรรย์จะเรียกหากันหากอยู่ในระยะที่เหมาะสม”
ช่างเป็นชาวแรคคูนที่โง่เง่า! ทำไมถึงเพิ่งมาบอกเรื่องพวกนี้เอาป่านนี้?
อาร์คกล้ำกลืนความรู้สึกลงท้องไปขณะที่เดาะลิ้นออกมา
เขารู้ตัวดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะโพล่งโทสะออก
วูบ วูบ วูบ เขาเคลื่อนชิ้นส่วนดวงดาวไปรอบทิศทางจนกระทั่งพบเจอทิศที่แสงสว่างส่องออกมามากผิดปกติ แม้แต่เด็กยังรู้ว่านั่นคือทิศทางที่ควรเดินตามไป
‘ทางนี้สินะ!’
อาร์คที่มั่นใจแล้วจึงตะโกนออกคำสั่งโดยทันที
“เน้นไปที่การป้องกัน! อย่าได้กังวลถึงสิ่งอื่นใด เพียงแค่ติดตามผมมาก็พอ โชคร้ายนัก พวกเราไม่มีเวลาให้พักฟื้น ความเป็นและความตายของทั้งทวีปตอนนี้ขึ้นอยู่กับการศึกครั้งนี้ของโลกบาดาลแล้ว ไม่ว่าจะต้องสูญเสียเพียงใด พวกเราต้องหยุดยั้งไม่ให้นิดฮอกก์ฟื้นคืนชีพกลับมา!”
“โอ้ โอ้ โอ้!”
อาร์คตะโกนดังขณะเริ่มวิ่งออกด้วยสีหน้ามาดมั่นโดยไม่หันกลับไปมอง
กองทหารชาวแรคคูนที่ออกนำล้วนเข้าโจมตีใส่เถาวัลย์เพื่อเบิกเส้นทางออกให้กองกำลังด้านหลังที่ใช้โล่ช่วยปัดป้อง เขาไม่ทราบว่ามีผู้เสียชีวิตไปมากมายเพียงใดจากการโจมตีตั้งแต่ที่เขาเริ่มออกวิ่งโดยไม่หันกลับไปมอง ถ้าหากเขาหยุดเพื่อช่วยเหลือพวกเขา เมื่อนั้นเขาจะโดนเถาวัลย์ปิดล้อมเอาไว้ และนั่นจะทำให้เสียเวลามากขึ้นไปอีก
“อาร์ค อย่าได้สนใจพวกเรา มุ่งต่อไป!”
เขาได้ยินน้ำเสียงที่ตะโกนดังก้องด้วยความภาคภูมิเพราะผลของยาเสพติดดังขึ้นมา
แน่นอน อาร์คไม่คิดหันกลับไปมอง ตอนนี้ที่เขาต้องทำคือวิ่งต่อไป ยิ่งเขาวิ่งมาไกลมากเท่าไหร่ ตอนนี้แสงจากชิ้นส่วนดวงดาวก็จะยิ่งแรงกล้ามากขึ้นเท่านั้น ผ่านไปราวสิบนาทีได้แล้วที่เขาวิ่งฝ่าดงอย่างบ้าคลั่งโดยต้องรับการโจมตีของพวกเถาวัลย์เรื่อยมา...
ฉับพลันนั้นเอง เขาได้ยินเสียงน้ำไหลพร้อมกับแสงสว่างที่ปรากฏ
“พี่ชาย พวกเรามาถึงแล้ว! ที่นี่คือใจกลางของอิกดราซิล!”
โปโป้กระโดดโลดเต้นขณะร้องตะโกนออก
อาร์คและชาวแรคคูนในตอนนี้ได้เข้ามายังโพรงถ้ำขนาดใหญ่มหึมา ที่ศูนย์กลาง มันมีดอกไม้ที่กำลังตูมขนาดยักษ์ที่ผุดขึ้นมาจากพื้นดิน ลูกแก้วคริสตัลขนาดเท่ากำปั้นได้อยู่ภายในนั้น ทว่า เนื้อไม้บริเวณที่ล้อมรอบคริสตัลดังกล่าวเอาไว้คล้ายกับกำลังบวมเป่ง
ตึก ตึก ตึก...
เนื้อไม้นั้นกระตุกได้ราวกับมันกำลังหายใจ และทุกครั้งที่มันเต้น เขาจะรู้สึกได้ถึงออร่าสีดำที่ชั่วร้าย
เพียงแค่มองเขาก็คาดเดาได้แล้วว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง
‘ลูกปัดดวงใจวิญญาณคือสาเหตุการปนเปื้อนของอิกดราซิล!’
“กองทหารหน่วยที่ 1 และหน่วยที่ 2! โจมตีเข้าใส่ลูกแก้วคริสตัลนั่น!”
“โอ้ววววว!”
กองทหารเริ่มวิ่งออกขณะชักดาบออกมา ทว่า กลับเป็นหน่วยปืนใหญ่ที่โจมตีเข้าถึงลูกแก้วคริสตัลก่อน พลปืนใหญ่ในตอนนี้ได้เล็งปากกระบอกปืนใหญ่ไปยังเป้าหมายขณะลั่นการโจมตีออก สะเก็ดไฟพวยพุ่งกว่าห้าสิบสายพลันโถมออกจากความมืดลอยผ่านอากาศมุ่งหน้าไป
มันเกือบจะโจมตีสำเร็จอยู่แล้ว!
ใบไม้บริเวณด้านหลังพลันเข้าห่อหุ้มปกป้องลูกแก้วคริสตัลเอาไว้ นั่นจึงทำให้กระสุนทุกนัดถึงกับเลือนหายไปเพราะใบไม้พวกนั้น ขณะเดียวกัน เถาวัลย์ที่ทำหน้าที่คุ้มกันก็เริ่มโจมตีเข้าใส่กองทหารชาวแรคคูนอีกครั้งหนึ่งเช่นกัน
“ว๊าก!”
พลทหารหนักกลับกลายเป็นไม่ฟังคำสั่งขณะกลิ้งไปกับพื้น
หน้าต่างข้อความสีแดงปรากฏขึ้นต่อหน้าอาร์คเพื่อแจ้งเตือน
=====
บอสมอนสเตอร์ ‘ลูกปัดดวงใจวิญญาณที่ตื่นรู้’ ปรากฏตัว!
=====
เมื่อมองรอบด้านให้ดี ถึงกับพบว่ามันมีรังไหมแขวนอยู่แทบล้นถ้ำ!
ขนาดของรังไหมนั้น... มันใหญ่ยิ่งกว่าสิบเท่าหากนำไปเทียบกับที่เขาเห็นภายนอกดันเจี้ยน อีกทั้งตอนนี้มันกำลังสั่นไหวกระตุกไปมา ดูเหมือนมันพร้อมที่จะคายเอาสิ่งที่อยู่ภายในรังไหมออกมาแล้ว อีกไม่ช้ามันต้องออกมาแน่!
“รังไหมโกเลมพฤกษา!”
ร่างขนาดใหญ่ยักษ์ในตอนนี้กำลังปรากฏอยู่ภายในรังไหม อีกเพียงนิดมันก็คล้ายจะเป็นหนังสยองขวัญได้แล้ว
‘สวรรค์... ถ้าหากรังไหมทั้งหมดนั่นฟักตัวออกมาล่ะก็...!’
หากเป็นเช่นนั้น ภายในโพรงถ้ำแห่งนี้จะมีโกเลมพฤกษากว่าหลายร้อยตัว พวกเขาในตอนนี้ กระทั่งว่าโกเลมพฤกษาหลักสิบตัวยังยากต่อกร ถ้าหากพวกมันเข้าปิดล้อมทั้งหนึ่งร้อยตัว พวกเขาย่อมทำได้เพียงแค่หนีเอาชีวิตรอดแล้ว
“สับเปลี่ยนการโจมตี! หน่วยที่ 1 หยุดยั้งโกเลมพฤกษาไว้ หน่วยที่ 2 พลปืนใหญ่ทั้งหมดโจมตีเข้าใส่รังไหมพวกนั้น!”
เมื่ออาร์คตะโกนเสียงดังขึ้น กระสุนกว่าห้าสิบนัดพลันเริ่มยิงออกเข้าใส่รังไหมโดยทันที ทว่า มันคล้ายกับไม่โดนอะไรไปเลย รังไหมพวกนี้มีพลังป้องกันสูงถึงเพียงนั้น?
อย่างเห็นได้ชัด พลังป้องกันของรังไหมพวกนี้มันสูงล้ำเกินจินตนาการ
หลังโจมตีโรมรันไปกว่าร้อยครั้ง ในที่สุด รังไหมก็เริ่มระเบิดออกขณะคายเอาร่างโกเลมพฤกษาที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดีออกมา แต่ขณะเดียวกัน มันก็มีรังไหมสามรังที่ฟักโกเลมพฤกษาออกมาได้อย่างสมบูรณ์
‘ไม่อยากจะเชื่อ บอสตัวนี้ถึงกับยากเพียงนี้...’
กระทั่งว่าเขาทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมด เขาก็ยังไม่อาจมั่นใจได้ว่าจะสามารถทำลายคริสตัลตรงหน้าได้ทันเวลาที่กำหนด
ถ้าหากพวกเขาหลบเลี่ยงการโจมตีของเถาวัลย์ โกเลมพฤกษาที่เหลือก็จะฟักตัวออกมา! และกว่าพลปืนใหญ่จะโจมตีจนรังไหมระเบิดได้ มันก็ไม่มีที่ให้พลทหารหนักได้เข้าโจมตี เขาเหลือกองกำลังเพียงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบนายเท่านั้น แต่ต่อให้เขามีกองกำลังในมือมากถึงสามหรือว่าสี่ร้อยนาย มันก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี
=====
สถานภาพผนึกที่กำลังโดนทำลาย : 86%
=====
‘เอาไงดี เราจะสู้ยังไง? เราจะจัดการบอสตัวนี้ได้ยังไง? ถ้าหากเราต้องการจัดการภายในเวลาที่กำหนด เราก็จำเป็นต้องทำลายกลีบดอกไม้ทั้งหมดนั่นที่ป้องกันอยู่!’
ราวกับไม่รู้จักจบสิ้น หากรังไหมรังหนึ่งโดนทำลายไป อีกรังไหมหนึ่งก็จะขึ้นมาทดแทน ทว่า หากเขาไม่สนใจการโจมตีของพวกเถาวัลย์ เขาก็จะได้รับความเสียหายจนต้องถอยกลับ ตอนนี้เขาไม่อาจเข้าควบคุมสถานการณ์อะไรได้เลย
อาร์คเหวี่ยงดาบที่เคลือบด้วยพิษอัมพาตเข้าใส่เถาวัลย์เพื่อทำการซื้อเวลาเพิ่ม ทว่า หลังผ่านไปสิบวินาที ผลของอัมพาตก็จางหายจนสถานการณ์กลับคืนเช่นเดิม
‘เราจะเสียเวลากับเถาวัลย์พวกนี้อีกไม่ได้ แต่พวกมันก็โจมตีไม่หยุดหย่อน... เราจะมัดมันรวมไว้ด้วยกันได้หรือเปล่านะ?’
ความคิดนี้ถึงกับผุดขึ้นภายในสมองของอาร์ค
‘ใช่แล้ว ลองดูก็ได้... ไม่สิ มันต้องเป็นวิธีที่ถูกต้องแน่ เราจะสามารถสกัดเอาไว้ได้ทั้งเถาวัลย์และโกเลมพฤกษาทั้งหมดในคราวเดียว! ไม่มีหนทางอื่นอีกแล้ว!’
อาร์คที่ตัดสินใจได้จึงออกคำสั่งการโดยทันที
“หน่วยที่ 1 ให้เข้าโจมตีและลอบไปทางด้านหลังของดอกไม้! หน่วยที่ 2 พลปืนใหญ่ทั้งหมดเพ่งการโจมตีไปยังรังไหมของพวกโกเลมพฤกษา! หน่วยที่ 3 นำยาเพิ่มพลังโจมตีออกมาใช้ อย่าได้เสียดาย!”
“แต่พวกเราจะเอายังไงกับพวกเถาวัลย์ที่โจมตีอยู่...”
โปโป้กล่าวเสียงเบาออกมา
“ฉันจัดการเอง! ยกเลิกการแปลงร่าง!”
ขณะนั้น ดาบได้เปลี่ยนร่างกลับคืนเป็นดีมอส
“ดีมอส คอยปกป้องฉันด้วย”
กรั่ก กรั่ก! กรั่ก กรั่ก กรั่ก!
“เจ้างู เอากาวเชื่อมร่างวิญญาณออกมา!”
เจ้างูพ่นเอากาวดังกล่าวออกมาจากปาก
“ตอนนี้เป็นหน้าที่พวกเราแล้ว! เดดริค ดึงดูดความสนใจพวกเถาวัลย์ให้เต็มที่!”
“เอ๋? เอาจริงหรือเจ้านาย?”
“อย่าพูดมากแล้วทำไป!”
“อา แม้ไม่เข้าใจแต่ข้าจะทำตามขอรับ เฮ้ย ทางนี้! ไอ้พวกเถาวัลย์โง่เง่า!”
เดดริคสะบัดปีกออกขณะร้องตะโกนเสียงดัง มันบินผ่านอากาศพุ่งออกไปขณะหลบเลี่ยงเถาวัลย์เหล่านั้นที่เข้าโจมตีใส่ เถาวัลย์กว่าสิบเส้นในตอนนี้กำลังไล่ล่าเดดริคอยู่ และหลังผ่านไปครู่หนึ่ง มันจึงหันเหกลับมาโดยดึงเอาเถาวัลย์ทั้งหมดพุ่งเข้าใส่อาร์คตามคำสั่งที่ได้รับ
“ดีมาก!”
อาร์คเร่งร้อนนำเอากาวออกมาอยู่ตรงหน้าโดยทันที
[โอ้วววว ข้าอยากยึดติดพวกมันทั้งหมด!]
สไลม์สีเขียว... ไม่สิ กาวข้นเหนียวพลันส่งเสียงร้องประหลาดดังออกมา
กาวข้นเหนียวได้เข้าปะทะกับเถาวัลย์ทั้งหมดขณะดึงพวกมันแนบแน่นติดกับพื้น พวกมันในตอนนี้ทำได้แค่ดีดดิ้นขณะพยายามหลบหนี
‘ได้ผล!’
อาร์คจึงเริ่มใช้งานกาวข้นเหนียวต่อโดยการกระโดดไปละเลงทั่วทุกหนแห่ง
เมื่อเดดริคดึงดูดความสนใจของเถาวัลย์มาได้ เขาจะสะบัดกาวข้นเหนียวออก และเมื่อใดที่สไลม์นั่นโดนตัวเถาวัลย์เข้า เถาวัลย์พวกนั้นจะทำได้เพียงแค่ดีดดิ้นอยู่กับพื้นไม่อาจไปไหน
จำนวนครั้งที่กาวเชื่อมร่างวิญญาณสามารถใช้งานได้สูงสุดคือห้าครั้ง
ในตอนนี้เขาใช้งานออกไปแล้วสองครั้ง เหลืออีกเพียงแค่สามครั้งเท่านั้น ทว่า เมื่อใดที่กาวถูกใช้ออก หากมีสิ่งใดไปกระทบถูกมันเพิ่ม มันก็จะเกิดการยึดติดไปด้วยอย่างไร้ข้อจำกัด ด้วยความที่มันเป็นกาวซึ่งมีคุณสมบัติกระทั่งการเชื่อมร่างและวิญญาณ มันจะไม่มีวันแตกสลายหรือจางหาย
ตึง ตึง!
ดีมอสพลันเข้าหยุดการโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเอาไว้ได้
ด้วยการรวมร่างกับวอร์วิค ดีมอสจึงมีพลังชีวิตมากถึง 1,000 หน่วย และด้วยความที่มีโล่ พลังป้องกันของมันจึงเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
“เดดริค หลังเสร็จตรงนี้ไปเอาล่อเถาวัลย์พวกนั้นมาตรงนี้เพิ่มอีก!”
ดังนั้นแล้ว กาวข้นเหนียวดังกล่าวจึงแพร่กระจายไปทั่วพื้นที่การโจมตีโดยยึดเหนี่ยวเอาเถาวัลย์หลายสิบเส้นเอาไว้กับผนังและพื้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เป็นยังไงล่ะ ไอ้พวกต้นไม้บัดซบ!”
ขณะที่อาร์คทำสำเร็จ เขากระทั่งใช้กาวข้นเหนียวนั่นอุดปากรังไหมเอาไว้
เมื่อโกเลมพฤกษาคิดฉีกกระชากเพื่อหนีออกมา มันก็ไม่อาจทำได้ มันถูกปิดกั้นเอาไว้โดยสมบูรณ์ ทว่า ตอนที่เขาใช้กาวจัดการพวกมันทั้งหมดไป ก็เสียเวลาไปทั้งสิ้นหนึ่งชั่วโมงแล้ว และทั้งเถาวัลย์และรังไหมพวกนั้นต่างโดนยึดติดกันจนไม่อาจเข้าโจมตีได้อีกต่อไป
‘เจ้านี่... พอมานึกแล้ว ถึงกับเป็นไอเทมที่วิเศษ!’
อาร์คตระหนักได้ถึงประสิทธิภาพความมหัศจรรย์ของกาวยึดติดร่างวิญญาณอีกครั้งหนึ่ง
ครั้งหนึ่งมันเคยถูกใช้งานเพื่อซ่อมแซมคันโยกเปิดประตู อีกครั้งคือการใช้เพื่อสร้างร่างโครงกระดูกขึ้นมา
และตอนนี้มันก็ถึงกับใช้เพื่อโจมตีบอสที่ภารกิจระดับความยาก C+
ตอนแรกที่ได้รับ เขาไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรได้ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้พอได้ลองใช้งานดูแล้ว มันถึงกับมีประโยชน์เกินกว่าจะกล่าวออกมาหมดสิ้น
‘ชิ มันดีก็จริง แต่เราใช้งานมันได้อีกแค่สองครั้งเท่านั้น เราจะเสียมันอีกไม่ได้แล้ว’
ที่เขาได้รับโอกาสคว้าชัยชนะมาได้ก็เพราะกาวยึดติดร่างวิญญาณนี้เลยทีเดียว
ตอนนี้ ยังคงเหลืออีกเรื่องให้ทำ...
“ดีล่ะ เข้าจัดการมันให้ราบ! บุกโจมตี!”
อาร์คใช้งานทักษะกลยุทธ์ของตนเพื่อให้ชาวแรคคูนเพ่งเล็งการโจมตีทั้งหมดไปกับเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียว
หน่วยที่ 1 เหวี่ยงสะบัดดาบออกเข้าใส่ดอกไม้ที่ตูมอยู่ ขณะที่หน่วยที่ 2 พลปืนใหญ่ทั้งหมดต่างยิงออกรัวแบบไม่ยั้ง ทางด้านหน่วยสนับสนุนที่เหลือต่างก็โยนยาน้ำนานาชนิดออกอย่างไม่คิดถี่เหนียว
กองทหารชาวแรคคูนกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบนาย ในตอนนี้ถึงกับรวมพลังกันโจมตีเข้าใส่เป้าหมายเพียงหนึ่งเดียว
ใบไม้ที่เข้าคุ้มกันเริ่มโรยราไปทีละใบ ท้ายที่สุด ใบไม้ทั้งหมดได้โรยราจนหมดสิ้นเผยออกขึ้นซึ่งลูกแก้วคริสตัล
กระทั่งว่าไร้ซึ่งใบไม้คอยปกป้อง ลูกแก้วคริสตัลก็ยังคงมีพลังชีวิตมหาศาล แต่หลังผ่านการระดมโจมตีไปหลายนาที พลังชีวิตของมันในตอนนี้เหลือเพียงแค่ 2% เท่านั้น
ขณะนั้นเอง ความคิดปราดเปรื่องหนึ่งพลันฉายชัดผ่านดวงตาของอาร์ค
“กองกำลังทั้งหมด ถอยทัพ!”
“หือ หา?”
กองกำลังชาวแรคคูนต่างสับสนกับคำสั่งของอาร์ค
เหตุใดจึงต้องถอยทัพทั้งที่ชัยชนะอยู่ต่อหน้าต่อตา? ทว่า ในเมื่อมันเป็นคำสั่งของทักษะทางกลยุทธ์ ชาวแรคคูนจึงเริ่มถอยพร้อมกระจายตัวออก
