บทที่ 109 ความใกล้ชิดในหอพักหญิง

บทที่ 109 ความใกล้ชิดในหอพักหญิง

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

รถแท็กซี่ก็หยุดที่มหาวิทยาลัยแพทย์  ลี่ฉิงเฟิงมองไปที่ดวงตาของคนขับอ้วนและพูดไม่ออก เขาแทบอยากจะยกขาเตะตูดชายอ้วนคนนี้

เวร , เจ้าอ้วนคนนี้พูดมากจริงๆในครึ่งชั่วโมงมานี่

"พูดมากชิบเป๋ง"

เมื่อเห็นรถแท๊กซี่และคนขับอ้วนคนนั้นจากไป ลี่ฉิงเฟิงก็กลอกตาขึ้นและรู้สึกหดหู่ใจในใจ เขาต้องการจะพูดคุยกับลู่เสี่ยวม่านนิดหน่อยในรถ เขาไม่ได้คาดคิดว่าคนขับอ้วนคนนี้จะพูดมากยังกับกบ

เมื่อได้ยินพี่ใหญ่ลี่พูดว่าคนขับอ้วนเป็นคนพูดมาก ลู่เสี่ยวม่านก็พยักหน้าและรู้สึกเหมือนกัน เธอรู้สึกว่าคนขับอ้วนพูดมากและรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

"พี่ใหญ่ลี่ เข้ามาดื่มในหอของฉันหน่อยไหม ?"

ใบหน้าของเสี่ยวม่านแดงและเธอพูดด้วยความคาดหวัง

เธอหวังว่าลี่ฉิงเฟิงจะไปที่หอพักของเธอ แต่รู้สึกกลัวว่าลี่ฉิงเฟิงจะปฏิเสธ การแสดงออกบนใบหน้าเล็กๆที่งดงามของเธอนั้นมีทั้งความปรารถนาและการต่อสู้ผสมกัน  หัวใจเธอเต้นขณะรอการตอบสนองของฉิงเฟิง

"ก็ดี ฉันจะเข้าไปดื่มน้ำสักหน่อยแล้วกัน"

เมื่อเห็นดวงตาที่คาดหวังของลู่เสี่ยวม่าน ลี่ฉิงเฟิงไม่กล้าปฏิเสธ เขาจะปฏิเสธสาวงามเช่นนี้ได้อย่างไร ?

อืม ฉันเข้าไปดื่มน้ำ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด เขาปลอบใจตัวเอง

อย่างไรก็ตาม หญิงสาวคนหนึ่งเชื้อเชิญผู้ชายเข้ามาในหอพักของเธอทำให้คนคิด ผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร ความตั้งใจของเธอคืออะไร เธออยากนอนกับชายคนนี้ในหอหรือเปล่า ?

"เป็นมหาวิทยาลัยที่สวยมาก"

เมื่อเห็นมหาวิทยาลัยตรงหน้าเขา ฉิงเฟิงก็อดพูดไม่ได้

มหาวิทยาลัยแพทย์ทะเลตะวันออกเป็นโรงเรียนแพทย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองทะเลตะวันออก  ซึ่งมีพื้นที่ครอบคลุมหลายร้อยหลายพันตารางเมตรโดยมีอาคารเรียน หอพัก อาคารทางการแพทย์และห้องปฏิบัติการ มีอาคารมากกว่า 20 แห่ง

ที่ประตูหน้า เขียนว่า “มหาวิทยาลัยแพทย์” ซึ่งอยู่ติดกับรูปปั้นของนักบุญจางจ้งจิ่ง Zhongjing Zhang

 

****  เกร็ดความรู้ จางจ้งจิ่ง (Zhang Zhongjing)

ชื่อรองคือ จางจี เป็นชาวตงฮั่น เกิดที่เมืองเนี้ยหยาง (ปัจจุบันคือ อำเภอหนานหยาง ในมณฑลเหอหนาน) เขาได้เรียนแพทย์โดยสมัครเป็นศิษย์ของจางป๋อจู่ และได้ร่ำเรียนวิชาจากอาจารย์จนเเตกฉานในศาสตร์ของการรักษา เนื่องจากความฝักไฝ่สึกษาวิชาแพทย์ ในเวลาไม่นานนัก เขาก็กลายเป็นหมอที่ได้รับการยอมรับนับถือทั่วไป

ปลายสมัยตงฮั่น (ฮั่นตะวันออก) จีนแตกเป็นก๊กเป็นเหล่า เกิดสงครามระหว่างกัน ผลจากสงครามทำให้ประชาชนประสบความยากลำบากอย่างใหญ่หลวง มีความเป็นอยู่อย่างแร้นแค้น เกิดโรคภัยไข้เจ็บระบาดไปทั่วทุกหัวระแหง ผู้คนล้มตายไปเป็นจำนวนมาก เพื่อที่จะรักษาโรคภัยไข้เจ็บ ปลดเปลื้องความทุกข์ของประชาชนจากโรคร้าย จางจี่ได้รวบรวมทฤษฎีและประสบการณ์ทางการแพทย์ก่อนสมัยฮั่นตะวันออกโดยอาศัยหนังสือเน่ยจิงและหนานจิง เป็นพื้นฐาน เขาได้รวบรวมจนเขียนตำราที่ชื่อว่า ซางหางจ๋าปิ้งลุ่นขึ้นมา ไว้คอยรักษาผู้คนในช่วงที่เเผ่นดินเต็มไปด้วยสงคราม

เเต่ช่วยปลายยุคฮั่นตะวันออก ตำราที่ว่าได้หายสาปสูญไป บ้างบางส่วน ต่อมาในสมัยซีจิ้น (จิ้นตะวันตก) แพทย์หลวงชื่อ

หวังซุเหอ ได้ทำการรวบรวมเขียนเพิ่มเติมและจัดหมวดหมู่ใหม่ จนมีเนื้อหาที่กลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง

จางจีได้ฉายาว่า อีเซิ่ง(医圣 หมอวิเศษ) นับเป็นหมอยุคต้น ๆ ที่ทุ่มเทเพื่อการแพทย์จีนโบราณ ทั้งยังเป็นผู้เสียสละและสร้างประโยชน์แก่การแพทย์จีนอย่างยิ่ง เเละถูกยกย่องเป็น 1ใน3หมอเทวดาเเห่งยุคสามก๊ก ซึ่งอีก2คนก็คือ หมอฮัวโต๋เเละตงเฟิ่งนั่นเอง

จางจี เสียชีวิตเมื่อปี ค.ศ 219 รวมอายุได้ประมาณ 69ปี ******

 

มีต้นไม้เขียวชอุ่มและดอกพลัมที่สวยงามในพื้นที่ คนรักเอียงตัวเข้าหากัน แน่นอนว่ามีคนทำงานหนักภายใต้แสงไฟของถนนด้วย

นี่คือแหล่งกำเนิดของวิทยาศาสตร์การแพทย์ เป็นฐานสนับสนุนแพทย์ในเมืองทะเลตะวันออก

เมื่ออยู่ในมหาวิทยาลัยอันเงียบสงบนี้ หัวใจของเขาก็สงบลง

"เสี่ยวม่าน, คุณเรียนอะไร?"

ระหว่างทางที่เดินไปลี่ฉิงเฟิงก็ถาม

วิทยาศาสตร์การแพทย์ถูกแบ่งออกเป็นสองประเภทโดยทั่วไป มีแพทย์ตะวันออกและแพทย์ตะวันตก

แน่นอนว่าถ้าแบ่งออกเป็นรูปแบบเฉพาะก็มีอยู่มากมาย ตัวอย่างเช่นกุมารเวชศาสตร์ศัลยกรรมกระดูก วิทยาเวชศาสตร์ ศัลยกรรมระบบทางเดินอาหารและอื่นๆ

เขาต้องการรู้ว่าเสี่ยวม่านกำลังศึกษาอยู่แขนงไหน เพื่อเขาจะสามารถสื่อสารกันได้ดีในอนาคต

"พี่ใหญ่ลี่ ฉันกำลังเรียนแพทย์แผนตะวันออก"

ลู่เสี่ยวม่านโค้งงอขนตาที่งดงามของเธอและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เธอมีใบหน้าสวยและจมูกน่ารัก เธอยิ้มเหมือนดอกโบตั๋นบาน สวยงามมาก ทางเดินทั้งหมดสว่างขึ้นด้วยรอยยิ้มอันสดใสนี้

เธอรู้สึกมีความสุขมากในวันนี้ ตราบเท่าที่เธออยู่กับพี่ใหญ่ลี่ เธอก็รู้สึกมีความสุขไม่ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

แพทย์แผนตะวันออก ?

ดวงตาของลี่ฉิงเฟิงกระพริบด้วยความรู้สึกแปลกใจ เขารู้ว่าในสังคมปัจจุบันนี้ไม่ค่อยมีใครเต็มใจที่จะเรียนเกี่ยวกับแพทย์แผนตะวันออก เนื่องจากยาที่ใช้ของแพทย์แผนตะวันออกนั้นได้ผลช้าไม่เหมือนกับยาแผนตะวันตก ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกรับประทานยาแผนตะวันตก

เขาไม่ได้คาดคิดว่าหญิงสาวสวยคนนี้ตรงหน้าเขา เลือกเรียนแผนตะวันออก ซึ่งทำให้เขาชอบเธอมากขึ้น เพราะอาจารย์ของเขาก็สอนวิชาแพทย์แผนตะวันออกให้ฉิงเฟิง

ลี่ฉิงเฟิงมีความรู้สึกลึกๆต่อยาตะวันออก นอกจากนี้เขายังมีความรู้สึกที่ดีต่อผู้ที่เรียนรู้เกี่ยวกับยาตะวันออก

"เสี่ยวม่าน คุณชอบยาตะวันออก?"

"ใช่แล้ว ฉันชอบมันมาก"

"ยาทางตะวันออกมีประวัติทางวัฒนธรรมที่ยาวนานถึง 5000 ปี มันเป็นสมบัติของชาติและโรคทั้งหมดก็สามารถรักษาได้ด้วยมัน"

**ชาตินิยมนะครับฟังหูไว้ไว้หู จำไว้ว่านี่เป็นนิยาย 555**

ลี่ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและพูดขึ้น

เขาเคยเป็นโรคแปลกๆเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กและเกือบตาย เวชศาสตร์การรักษาของทางตะวันตกหลายแห่งไม่สามารถรักษาเขาได้ แต่ในที่สุดยาแผนตะวันออกกลับรักษาเขาได้

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่ฉิงเฟิง แววตาของลู่เสี่ยวม่านก็สว่างขึ้น

เธอรู้สึกว่าพี่ใหญ่ลี่คนนี้มีความรู้สึกที่ดีต่อยาตะวันออก ทำให้เธอมีความสุขมาก เธอดีใจที่พวกเขามีความสนใจที่คล้ายคลึงกัน

เสี่ยวม่านอยู่ห้อง 308 ที่ชั้นหนึ่งของหอพัก A

หอพักมีสี่เตียง เห็นได้ชัดว่ามีสี่คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้อีก 3 เตียงว่างเปล่า

"กลิ่นหอมจัง"

เมื่อเข้ามาถึงหอพักหญิง ลี่ฉิงเฟิงก็ได้กลิ่นเฉพาะตัวจากหอพักหญิงสาว ในหอพักชายไม่มีกลิ่นหอมแบบนี้

หอพักชายมักจะมีกลิ่นเหม็น มีแต่พวกขี้เกียจเล่นเกมส์และดูหนังโป๊ พวกเขาขี้เกียจมากในการทำความสะอาดหอพักของพวกเขา

ลี่ฉิงเฟิงเหลือบไปรอบๆห้องและพบอุปกรณ์เครื่องใช้ของผู้หญิง เช่นชุดเสื้อของผู้หญิง ครีมอาบน้ำ น้ำหอม ชุดชั้นในลายลูกไม้และกางเกงในสีชมพู ฯลฯ

เป็นบุญตาที่ทำให้เขารู้สึกพอใจมาก

แตงกวา ?

ทำไมมีแตงกวาอยู่บนเตียง

ลี่ฉิงเฟิงมองไปที่แตงกวาบนเตียง, เขาก็สับสน แต่แล้วเขาก็คิดอะไรบางอย่างออกและยิ้มออกมาอย่างหยาบโลน ผู้หญิง เป็นปกติที่ชอบกินแตงกวา.....

แตงกวาเป็นของที่ดี มันใช้ทำอย่างอื่นได้อีกมากมายนอกเหนือจากการทำเป็นอาหาร ไม่รู้ว่ามันใช้เพื่อพิสูจน์ว่าพวกเธอยังไร้เดียงสาและเธอน่าจะเป็นคนโสด

"พี่ใหญ่ลี่ คุณชอบดื่มอะไรน้ำเปล่าหรือน้ำอัดลม?"

เสี่ยวม่านยิ้มอย่างมีเสน่ห์และถามลี่ฉิงเฟิง

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็นแววของลี่ฉิงเฟิง ว่าเขากำลังมองดูแตงกวา ถ้าเธอรู้ว่าเขาเห็นแตงกวานั่นเธอคงจะรู้สึกอับอายมาก

"น้ำเปล่าก็พอ"

ลี่ฉิงเฟิงขอน้ำแก้วเดียวเพราะเขาไม่ชอบเครื่องดื่มน้ำอัดลม แม้ว่ามันจะมีรสชาติดี แต่ก็ไม่ดีต่อสุขภาพ น้ำเป็นส่วนประกอบที่ดีที่สุดในการบำรุงและเสริมธาตุในร่างกายมนุษย์

ลู่เสี่ยวม่านยืนอยู่บนเก้าอี้ กำลังหยิบถ้วยใช้แล้วทิ้งเพื่อเตรียมเทน้ำให้ลี่ฉิงเฟิง

เธออยู่ในชุดกระโปรงสีชมพู, หน้าอกอ่อนนุ่มของเธอปรากฏออกมาเป็นเส้นโค้งที่สมบูรณ์แบบและมีเสน่ห์มาก ใต้กระโปรงเป็นขาขาวหิมะสะดุดตา ลี่ฉิงเฟิงอยู่ต่ำกว่าเธอ เขาเห็นกางเกงในของเธอ

ถ้วยที่ใช้แล้วทิ้งอยู่ที่ด้านบนสุดของตู้ เสี่ยวม่านต้องยืนเขย่งด้วยปลายเท้าถึงจะสามารถเอื้อมไปหยิบมันได้

เธอไม่รู้ว่า เธอยืนสูงเกินไป ต้นขาและกางเกงในสีขาวของเธอจึงโผล่ออกมา เป็นอาหารตาแก่ลี่ฉิงเฟิง   บางทีเธออาจจะรู้และทำมันโดยเจตนา

ลู่เสี่ยวม่านก้าวขึ้นไปบนเก้าอี้และส่งถ้วยไปให้ลี่ฉิงเฟิง ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะน้ำล้นเกินไปหรือลู่เสี่ยวม่านไม่ระวัง แต่เธอเอียงและเกือบจะล้มลง

ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ ลี่ฉิงเฟิงได้เอื้อมมือออกไปและคว้าลู่เสี่ยวม่านไว้ในอ้อมแขน

วีรบุรุษช่วยหญิงงาม ทันเวลาพอดี ทำได้ดีมาก เขาชมตัวเอง

สาวงามในอ้อมแขนของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นหอม ฝ่ามือของเธอเรียบเนียนและละเอียดอ่อนทำให้ฉิงเฟิลรู้สึกสบายมาก