ตอนที่ 242 ฆ่าจอมกินสมอง

มันเป็นเวลา5ทุ่มซึ่งมีผู้คนบนถนนน้อยมากและก็ไม่มีแสงไฟมากนักในเมืองลั่วซี แต่หมาป่าวิริเดี้ยนของหลิน ฮวงกลับไล่ตามได้อย่างราบรื่น มันก็สามารถไล่จับชายคนนั้นได้ราวกับเกาะติด เมื่อเห็นว่ามันอยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีกล้องวงจรปิดเหมือนที่หยาง หลิงบอก หลิน ฮวงก็อัญเชิญไป่ออกมาอีกครั้ง

 

“จัดการเขาแต่อย่าฆ่าเขา”หลิน ฮวงสั่ง

 

ไป่หยุดยืนอยู่ด้านหลังหมาป่าวิริเดี้ยน พยักหน้าขณะที่เปลี่ยน1ในปีกของมันเป็นหอก ทะลวงผ่านหน้าอกของชายคนนั้นจากด้านหลัง

เขาหยุดวิ่ง ไป่ยกเขาขึ้นด้วยหอกและขณะที่จ้องมองเขาอย่างเย็นชา ไป่ก็กระตุกหอก ชายคนนั้นราวกับก้อนเนื้อที่กำลังถูกแขวนอยู่ เขาตื่นตระหนกเมื่อเห็นหลิน ฮวงและไป่อยู่ด้านใต้เขา ผู้คนที่เห็นภาพฉากนี้เริ่มกรีดร้องและวิ่งหนีไป พวกเขาคิดว่ามันคือแวมไพร์ที่กำลังบุกเมือง บางคนแม้กระทั่งโทรเรียกสมาคมนักล่าให้มาช่วยเหลือ หลิน ฮวงไม่อยากจะเสียเวลาอธิบายเพราะเป้าหมายเขาคือการฆ่าจอมกินสมอง

ชายคนนั้นสูญสิ้นความสามารถในการต่อสู้ไปเพราะเขาบาดเจ็บสาหัส จากนั้นหลิน ฮวงก็อัญเชิญปีศาจเถาวัลย์ออกมา

 

“เจ้าแดง(ชื่อย่อมัน) เอาสุดยอดสติปัญญาของจอมกินสมองมา”หลิน ฮวงสั่ง การปรากฏตัวของปีศาจเถาวัลย์ยิ่งทำให้ชายคนนั้นหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม ในฐานะปรสิตด้วยกัน ปรสิตกลายพันธ์สองครั้งย่อมเป็นภัยคุกคามต่อจอมกินสมอง

เถาวัลย์บนตัวเจ้าแดงโค้งงอราวกับมันกำลังพยักหน้า ทันใดนั้น เจ้าแดงก็เหยียดเถาวัลย์2-3เส้นออกไปและพุ่งใส่สมองของชายคนนั้น เพียงเมื่อเถาวัลย์กำลังจะถึงหัวของชายคนนั้น แสงสีทองก็วูบไหวในอากาศ เถาวัลย์ถูกทำลายและคนๆหนึ่งก็หยุดยืนต่อหน้าชายคนนั้น มันเป็นคู่หูของเขา นักล่าหญิง เธอถือดาบระดับทองในมือและจับจ้องมาที่หลิน ฮวงอย่างอาฆาต

 

“แกกลับกล้าที่จะฆ่าคนในเมืองนี้?!”

หลิน ฮวงเองก็ปล่อยจิตสังหารกลับหาเธอเช่นกัน“ร่างของเขาถูกยึดครองโดยจอมกินสมองแล้ว เขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป”

หญิงสาวสับสน เธอหันไปมองและดูชายด้านหลังเธอ

“ฉิน เว่ย  อย่าไปฟังเขา ฉันอยู่ในระดับทองขั้น3 จอมกินสมองจะมายึดครองร่างฉันได้ยังไง?คิดดูสิ เหยื่อก่อนหน้าล้วนอยู่ในระดับเงินกันทั้งนั้น ไอหมอนี่ต่างหากที่ถูกยึดร่างโดยจอมกินสมอง ฉันรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติกับเขา ดังนั้นฉันจึงตามเขามาและพบว่าเขากำลังจะฆ่าคนอีกครั้ง ฉันพยายามจะหยุดเขาแต่มันก็สายเกินไป”

“ฉันต้องการจะฆ่าเขาแต่เขาเป็นผู้ควบคุม เขามีมอนสเตอร์ที่ทรงพลังเกินไป ฉันไม่อาจสู้เขาได้ ดังนั้นฉันจึงได้เอาศพมากับฉันและหนีมาที่นี่ หากเธอไม่เชื่อฉัน ฉันจะแสดงให้เธอเห็นศพในช่องเก็บของฉัน!”

ฉิน เว่ยเชื่อเขา

“เขากลับพลิกเปลี่ยนสถานการณ์ได้....”หลิน ฮวงส่ายหัว เขาไม่คิดว่าจอมกินสมองจะฉลาดขนาดนี้และสามารถชี้เป้ามาที่เขาแทนได้

“หญิงสาวคนนั้นชื่อเจิ้ง อี้หาน เธอเป็นโฮสต์คนก่อนของแก  เนื่องจากแกได้ฆ่าเธอและเปลี่ยนเป็นร่างอื่น มันก็เป็นธรรมชาติที่แกจะไม่อาจทิ้งศพไว้ข้างนอกได้”หลิน ฮวงกล่าว

“ก่อนที่ฉันจะตกลงรับภารกิจบนเครือข่ายนักล่า เพื่อของฉันได้สร้างอิลิกเซอร์ที่สามารถระบุปรสิตได้มา ฉันซื้อมันมาบางส่วน”

“อิลิกเซอร์นี้จะมีความโปร่งใส คล้ายกับน้ำ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหากมันสัมผัสกับผู้คน แต่หากมันสัมผัสกับมนุษย์ที่ถูกปรสิตสิง ผิวของคนๆนั้นจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองราวกับเปื้อนด้วยคราบผงสีเหลือง ฉันไม่แน่ใจถึงทฤษฏี แต่ฉันเคยเห็นวิดิโอที่เขาส่งมาให้ฉัน อิลิกเซอร์นี้จะเกิดปฏิกิริยากับมนุษย์ที่ถูกยึดครองร่างโดยจอมกินสมองเช่นกัน”หลิน ฮวงกล่าวเสริม

จากนั้นเขาก็หยิบขวดน้ำเปล่าออกมาจากช่องเก็บของเขา เขาค่อยๆเปิดฝาขวดช้าๆและยิ้มให้กับทั้งคู่

 

“เนื่องจากแกบอกว่าฉันคือจอมกินสมอง งั้นก็มาทดสอบกัน”

 

หลิน ฮวงเทน้ำบนฝ่ามือเขา แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาปิดฝาขวาดและโยนขวดให้ฉิน เว่ย

เธอตกใจแต่ก็ยอมเปิดขวดและเทน้ำบางส่วนบนมือเธอ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช่นกัน

 

“ทำไมไม่ลองขอให้คู่หูคุณทดสอบดูละ?”หลิน ฮวงแสยะยิ้มขณะที่มองชายคนนั้น

“หวู ฮ่าว ลองดูสิ....”ฉิน เว่ยลังเลและเดินไปทางชายคนนั้นพร้อมกับขวด

“เธอเชื่อคนที่ไม่รู้จักมากกว่าฉัน?”ชายคนนั้นพยายามจะเบี่ยงเบนความสนใจของเธอ

“ไม่ต้องไปพูดกับเขา...”หลิน ฮวงเดินไปหาฉิน เว่ยและดึงขวดออกจากมือเธอและสาดน้ำใส่เขา

“ม่ายยย!”หวู ฮ่าวใช้มือเขาเพื่อกันน้ำ

“คุณเห็นไหม?”หลิน ฮวงมองฉิน เว่ย

 

ฉิน เว่ยมองไปที่หวู ฮ่าวด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

เมื่อเห็นทั้งคู่กำลังมองมาที่เขา หวู ฮ่าวก็ก้มมองร่างเขาเพื่อดูว่ามีอะไรเปลี่ยนไปหรือไม่ แต่ทว่า ทุกสิ่งก็ยังปกติ

 

“ไม่ต้องมองไปรอบๆหรอก มันก็แค่น้ำดื่มปกติ แต่การตอบสนองของแกได้ตอบทุกสิ่งอย่างแล้ว”หลิน ฮวงอธิบาย

ฉิน เว่ยก้าวไปใกล้เขามากขึ้น

“ขอฉันเป็นคนฆ่าจอมกินสมองตนนี้ได้ไหม?ฉันอยากจะใช้ร่างกายเพื่อรำลึกถึงหวู ฮ่าว”

“ผมขอโทษ คุณสามารถนำร่างไปด้วยได้แต่ผมต้องฆ่าเขา ผมมาที่นี่เพื่อทักษะมอนสเตอร์ของมัน”หลิน ฮวงไม่คิดจะยอม

“ก็ได้....”ฉิน เว่ยลังเลแต่เธอก็ตัดสินใจยอมแพ้ เนื่องจากจอมกินสมองถูกค้นพบโดยหลิน ฮวง เธอก็ไม่ควรจะขโมยของๆเขา

“เจ้าแดง เอาสุดยอดสติปัญญาของมันมา!”หลิน ฮวงสั่งอีกครั้ง

เถาวัลย์หลายเส้นพุ่งออกจากร่างของมันอีกครั้งและทะลวงผ่านหัวของหวู ฮ่าว เงาสีดำได้หลบหนีออกจากหัวเขาและพยายามจะหนีไป

“การแบ่งส่วนการสืบพันธ์?!”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว

 

การแบ่งส่วนการสืบพันธ์เป็นวิธีการสืบพันธ์ที่สองของจอมกินสมอง เมื่อเผชิญกับการโจมตีถึงตาย มันจะแยกร่างของมันออกเป็น10ชิ้นเพื่อแบ่งแยกการสืบพันธ์ นั่นคืเหตุผลหลักที่ทำให้เผ่าจอมกินสมองยังไม่สูญพันธ์ ตราบเท่าที่หนึ่งในพวกมันสามารถหาร่างได้ ยีนส์ของพวกมันก็ยังคงอยู่

โดยไม่รอให้หลิน ฮวงและฉิน เว่ยตอบสนอง เจ้าเลือดได้ตวัดเถาวัลย์ของมันอีกครั้งและเปลี่ยนพวกมันเป็นหอก ฆ่าร่างแยกทั้งหมด ในไม่ช้า เจ้าเลือดก็เรียกเถาวัลย์มันกลับและเปลี่ยนกลับเป็นการ์ดที่ลอยไปในร่างหลิน ฮวง เนื่องจากฉิน เว่ยกำลังอยู่ข้างๆ หลิน ฮวงจึงไม่ได้ดูการ์ดในทันที

 

“ไป่วางร่างลง”

 

หลังจากที่ว่างร่างของหวู ฮ่าวลงบนพื้น ไป่ก็ถอนปีกวิญญาณโลหิตออกจากอกเขา จากนั้นหลิน ฮวงก็เรียกไป่กลับ

 

“คุณสามารถเอาร่างเขาไปได้ด้วย ผมหมดธุระแล้ว”

“รอเดี๋ยว ฉันจะกลับไปโรงแรมกับคุณ หวู ฮ่าวตายแล้ว ฉันต้องส่งรายงานให้องค์กร ฉันต้องการข้อมูลจากคุณ ฉันหวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือ”ฉิน เว่ยหยุดหลิน ฮวง

หลิน ฮวงคิดและยอมรับคำขอของฉิน เว่ย“ได้สิ ผมจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ ผมต้องขอที่ไม่อาจเปิดเผยข้อมูลบางส่วนได้”ฉิน เว่ยเก็บศพและทั้งคู่ก็กลับไปยังโรงแรม.....