ตอนที่ 38 เป็นผู้ช่วยชีวิตของเราจริงๆ!

ตอนที่ 38 เป็นผู้ช่วยชีวิตของเราจริงๆ!

 

 

 

การสนทนากับเฉินซินยี่จบลงอย่างรวดเร็ว ในใจของพวกเธอหลินฟ่านเป็นแค่นักทำนาย นอกจากนี้ยังไม่มีเพื่อนร่วมกันอีก ดังนั้นจึงไม่มีเรื่องที่จะคุยมากนัก

 

 

แต่สิ่งที่สร้างความรำคาญแก่หลินฟ่านคือหญิงสาวคนหนึ่ง ฮั่วหานจากสำนักพิมพ์นิตยสารศิลปะเยาวชน เธอก่อกวนหลินฟ่านทุกวันด้วยข้อความของเธอ

 

 

ข้อความ 'สวัสดี' x20

 

 

ข้อความ 'เถ้าแก่น้อยกรุณาตอบฉัน' x15

 

 

ข้อความ 'ฉันอยากกินแพนเค้กต้นหอม ฉันอยากกินแพนเค้กต้นหอม' x50

 

 

ความดื้อรั้นของฮั่วหานสร้างความประทับใจแก่หลินฟ่าน แต่หลินฟ่านตัดสินใจที่จะหยุดขายแพนเค้กต้นหอมแล้ว ดังนั้นทั้งหมดจึงเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ เขาเมินเธออย่างสมบูรณ์

 

 

หลินฟ่านเปิดร้านของเขาทุกวันแม้ว่าจะมีลูกค้าเพียงน้อยนิดก็ตาม แต่หลินฟ่านเชื่อว่าในตอนสุดท้ายทองคำก็ยังคงเปล่งประกายขึ้นมา

 

 

สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือการจุดประกายให้ร้านของเขา

 

 

เขาจะมีลูกค้ามาบ้างเป็นครั้งคราวในแต่ละวัน แต่พวกเขามักจะไม่มีคำถามมากนัก ส่วนใหญ่ต้องการเพียงดูดวงเรื่องธรรมดาๆ ไม่มีอะไรสำคัญต่อชีวิตพวกเขา

 

 

4 วันต่อมา หลินฟ่านนั่งอยู่ในร้านอย่างเงียบสงบ เขาอยู่ว่างๆในนั้น ต้มตุ๋นเทียนก็เบื่อแทบตาย

 

 

อย่างไรก็ตามพนักงานจากร้านค้าใกล้เคียงได้เฝ้าดูร้านของหลินฟ่าน

 

 

หนึ่งในนั้นคือร้านเสื้อผ้าที่อยู่ตรงข้ามกับร้านของเขา

 

 

"ร้านดูดวงร้านนี้เปิดมาหลายวันแล้ว เท่าที่ฉันนับมามีลูกค้าเข้าร้านไม่เกินสิบคน

 

 

"ใครจะรู้ล่ะว่าร้านนี้จะอยู่ถึงเดือนรึเปล่า แต่มันน่าสิ้นหวังขนาดนี้ ฉันคิดว่าแค่สองสามวันร้านอาจจะปิดแล้วก็ได้"

 

 

"ฉันไม่เข้าใจ ในสมัยนี้ใครจะบ้าใช้จ่ายเงินจำนวนมากเพียงแค่เปิดร้านดูดวง?"

 

 

"ในบัานเกิดของฉัน นักทำนายอยู่ได้แต่บ้านของตัวเองเท่านั้น"

 

.....

 

หลินฟ่านไม่สนใจคำวิจารณ์ของพวกเขา ในทางกลับกันต้มตุ๋นเทียนรับมันไม่ได้ ครั้งสุดท้ายที่มีคนมาวิจารณ์เบื้องหน้าของพวกเขาต้มตุ๋นเทียนไปโต้เถียงกับพวกเขาอย่างดุเดือด

 

 

แต่หลินฟ่านไม่ได้หยุดเขาเพราะในแต่ละวันพวกเขาไม่มีอะไรที่ต้องทำ การหาคนมาฉะฝีปากกับเขาไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่ดี

 

 

ทันใดนั้นมีเสียงความวุ่นวายดังขึ้นมาจากด้านนอก

 

 

หลินฟ่านยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยก่อนจะก้มศีรษะลงไปอีกครั้งโดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อเร็วๆนี้หลินฟ่านติดเกมบนโทรศัพท์ของเขา เขาค่อนข้างเสียเวลาไปกับมัน

 

 

อย่างไรก็ตามโทรศัพท์ของเขามันเก่ามาก ตอนนี้คงถึงเวลาที่จะเปลี่ยนมันแล้ว

 

 

ต้มตุ๋นเทียนรักมันมากเมื่อเกิดความวุ่นวายขึ้น เขายืนอยู่ทางเข้าร้านและมองออกไปด้านนอก

 

 

"หือ? มันแปลก ใครเป็นคนถือป้ายที่น่ากลัวเช่นนี้?"

 

 

"ชีวิตหลังความตายจากนักทำนาย"

 

 

ป้ายขนาดใหญ่ที่ถูกถือโดยคนสองคนมันดึงดูดความสนใจของประชาชนอย่างยิ่ง โดยเฉพาะคำพูดบนนั้น

 

 

"อาจารย์หลิน!"

 

 

"อาจารย์หลิน!"

 

 

ทันใดนั้น หญิงวัยกลางคนเริ่มตะโกนขึ้นมาน้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกตัญญู

 

 

"หลินฟ่าน คนพวกนี้กำลังมาหาเรา!" ต้มตุ๋นเทียนได้ยินเสียงนี้เขาตกใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะอุทานออกมา

 

 

หลินฟ่านมึนงง หลังจากผ่านวันเวลาที่เงียบสงบมานานทำไมวันนี้ถึงมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น?

 

 

เมื่อหญิงวัยกลางคนปรากฏตัวที่ทางเข้า หลินฟ่านวางโทรศัพท์ลงและถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ "คุณนายหวง เกิดอะไรขึ้น?"

 

 

"อาจารย์หลินท่านเป็นเทพเจ้าที่มีชีวิต!" หวงหงหรงก้าวมาข้างหน้าและจับมือหลินฟ่านก่อนจะกล่าวด้วยความกตัญญู

 

 

หวงหงหรงมีชายสองคนอยู่ข้างกายเธอ คนหนึ่งมีอายุใกล้เคียงกับเธอส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มรุ่นราวเดียวกับหลินฟ่าน

 

 

ทั้งสองมองหลินฟ่านอย่างแปลกใจ สายตาของพวกเขามีความสงสัยใคร่รู้

 

 

ฝูงชนที่กำลังเดินผ่านไปมาได้ยินความวุ่นวายที่เกิดขึ้นและเริ่มสงสัย พวกเขาอัดแน่นอยู่รอบๆทางเข้าร้านของหลินฟ่านและมองมาข้างใน แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น

 

 

"อาจารย์หลินนี่เป็นสามีและลูกชายของฉัน ครอบครัวของเรามาที่นี่เพื่อขอบคุณท่านอาจารย์" หวงหงหรงกล่าวอย่างจริงใจ

 

 

"คุณนายหวงมันไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ถึงขนาดนี้" หลินฟ่านกล่าวอย่างใจเย็นและไม่ได้แสดงอาการตื่นเต้นใดๆ

 

 

ต้มตุ๋นเทียนมองมาที่หลินฟ่าน เขากำลังอ้าปากค้าง

 

 

ต้มตุ๋นเทียนจำคุณนายหวงได้ เธอเคยมาที่นี่เพื่อให้หลินฟ่านดูดวงให้ มันไม่มีอะไรนอกจากการแต่งงานของลูกชายมันไม่เหมาะ ถึงแม้ว่ามันจะถูกต้องแต่มันไม่สมควรจะได้รับคำขอบคุณที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้

 

 

"ไม่ อาจารย์หลินเป็นผู้ช่วยชีวิตของครอบครัวเรา" คุณนายหวงกล่าว "ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน เราทั้งสามคนอาจไม่มีชีวิตอยู่"

 

 

ในวันนั้นหลังจากคุณนายหวงกลับไป เธอรีบกลับมาบ้านและพูดคุยกับสามีของเธอ พวกเขาจึงตัดสินใจตรวจสอบลูกสะใภ้และปรากฏว่าคำทำนายนั้นเป็นความจริง

 

 

เธอถูกพบว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย พวกเขาจำต้องขายอพาร์ทเม้นท์เพียงเพื่อจ่ายค่ารักษาของเธอ แต่ไม่มีใครคาดคิดวันรุ่งขึ้นเธอก็เสียชีวิต

 

 

ลูกชายของคุณนายหวงอยู่ในความโศกเศร้า ดังนั้นสามีของเธอจึงจองทริปท่องเที่ยวผ่านอินเตอร์เน็ตและนำลูกชายของพวกเขาออกไปพักผ่อนเพื่อให้ลืมความโศกเศร้าของเขา

 

 

ในตอนนั้นคุณนายหวงยังรู้สึกว่าควรพาลูกชายออกไปเที่ยว แต่แล้วเธอก็นึกถึงคำพูดอาจารย์หลินขึ้นมา

 

 

เหตุการณ์แรกที่อาจารย์หลินทำนายไว้มันเกิดขึ้นอย่างแม่นยำ

 

 

ดังนั้นหวงหงหรงจึงเชื่อมันในตัวหลินฟ่านอย่างมาก เธอบอกกับสามีว่าจะยกเลิกทริปท่องเที่ยว

 

 

ตอนแรกสามีและลูกชายของเธอต่างสงสัยในสิ่งที่เธอพูด ในตอนท้ายหลังจากหวงหงหรงเกลี้ยกล่อมพวกเขาอย่างดื้อรั้นพวกเขาจึงยกเลิกทริปท่องเที่ยว

 

 

ต่อมาตัวแทนท่องเที่ยวโทรหาพวกเขาหลายครั้ง แต่หวงหงหรงเมินพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

 

 

หลังจากนั้นไม่กี่วันสามีของเธอดูข่าวและเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับทริปท่องเที่ยวที่เขาจองไว้ ผู้คนจำนวนมากเสียชีวิต เขาตกอยู่ในอาการตื่นตกใจเมื่อเห็นข่าวนี้

 

 

หลังจากนั้นสามีของหวงหงหรงยังคงพึมพำกับตัวเองอยู่บ่อยๆ "พวกเราโชคดี พวกเราโชคดี"

 

 

หวงหงหรงรู้สึกขอบคุณหลินฟ่านราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าที่ลงมาสู่ผืนดิน ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจนำสิ่งของต่างๆมาให้ผู้ช่วยชีวิตของเขาในวันรุ่งขึ้น

 

 

"อาจารย์หลิน ฉันขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมากจริงๆ" หวงหงหรงกล่าวขอบคุณเขาสองครั้ง

 

 

ในเวลานี้สามีของเธอยังรู้สึกขอบคุณหลินฟ่านอย่างใจจริง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันยังสดใหม่อยู่ในใจของเขา เขารู้สึกผวาทุกครั้งที่นึกถึงมัน

 

 

หลินฟ่านจับมือพวกเขาอย่างสงบแต่ในใจของเขาตื่นตกใจ

 

 

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์!

 

 

สำหรับผู้ตายหลินฟ่านไม่มีปัญญาจะช่วยพวกเขา เขาเป็นเพียงนักทำนาย

 

 

หลินฟ่านทำได้แค่รู้สึกเสียใจกับพวกเขาเท่านั้น

 

 

ฝูงชนที่กำลังล้อมรอบอยู่พวกเขาต่างสับสนและไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร

 

 

"คุณกำลังพูดถึงอะไร? ทำไมนักทำนายถึงกลายเป็นผู้ช่วยชีวิตของคุณ?"

 

 

หวงหงหรงอธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเขา

 

 

เมื่อฝูงชนได้ยินสิ่งที่เธอพูดพวกเขาต่างไม่เชื่อ

 

 

"แม่ง...แน่ใจได้ยังไงว่าแกไม่ได้กุเรื่องขึ้นมา?"

 

 

"มันดูเหลือเชื่อเกินไป แกพยายามหลอกลวงเราหรือ?"

 

 

ฝูงชนบางคนเริ่มโกรธ

 

 

"จริงหรือเปล่า? ที่คุณกำลังใช้เรื่องนี้มาหลอกลวงเรา?"

 

 

"ถูกต้อง! มันจะแม่นยำขนาดนั้นได้ยังไง? มันต้องเป็นเรื่องหลอกลวงแน่ๆ"

 

 

"แจ้งความ เราต้องแจ้งความพวกเขา"

 

 

"อะไรคือชีวิตหลังความตายจากนักทำนาย? พวกแกไม่มีความซื่อสัตย์ ฉันอยากตบพวกแกสักสองสามที!" เหล่าฝูงชนเริ่มระเบิดความโกรธออกมา

 

 

สมัยนี้ผู้คนมีความยุติธรรมมาก โดยเฉพาะเหตุการณ์เช่นนี้ที่มีผู้คนเสียชีวิต การใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์ที่น่าเศร้าของผู้อื่นมาหลอกลวงผู้คน พวกเขาต่างรับไม่ได้

 

 

หลินฟ่านพูดไม่ออก เขาไม่คิดว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น ตอนนี้ฝูงชนกำลังตกอยู่ในความโกรธ

 

 

อย่างไรก็ตามหวงหงหรงไม่สามารถทำให้อาจารย์หลินของเธอถูกเข้าใจผิดเช่นนี้

 

 

"ทุกคนโปรดสงบ ครอบครัวของเราไม่ได้หลวงลวงพวกคุณ ดู!นี่เป็นหลักฐาน" หวงหงหรงคว้าโทรศัพท์ของสามีและเปิดข้อความการยกเลิกทริปท่องเที่ยวให้ฝูงชนเห็น

 

 

เมื่อฝูงชนที่กำลังโกรธได้เห็นข้อความในโทรศัพท์ พวกเขาต่างนิ่งเงียบ...

 

....

 

"โอ้พระเจ้า..."

 

 

สายตาของฝูงชนจับจ้องมาที่หลินฟ่าน