ท่านเทพ! เมตตาข้าด้วย ตอนที่ 24 – มันฝรั่งหวานอบ
กว่าโรงเรียนจะเลิกก็ค่ำแล้ว พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ประกายแสงสีแดงยังคงมีให้เห็น
การผ่านไปของตรุษจีนบ่งบอกถึงหน้าร้อนที่กำลังจะมาถึง
ลู่ชูชอบฤดูใบไม่ร่วงที่สุด เพราะอากาศดีเย็นสดชื่น
ตอนเขาเด็กๆเขาหวาดลัวหน้าหนาวมาก เพราะร่างกายเขาอ่อนแอ เครื่องทำความร้อนที่สถานรับเลี้ยงไม่ได้แย่อะไร แต่ว่าผ้าห่มเขาบางมาก และไม่ช่วยกักเก็บความอบอุ่นแม้แต่น้อย
เขามักจะตื่นนอนด้วยอาการเท้าเย็น จมูกเย็น ช่วงเวลานั้นเขาจะป่วยง่ายมาก เขาจึงเกลียดฤดูหนาว
การจะรักฤดูหนาวและหิมะได้นั้น จำเป็นต้องเป็นคนมีถานะ ที่ไม่ต้องกังวลเรื่องอาจารย์หรือความอบอุ่นเท่านั้น
ในอดีต ลููมักจะแอบหนีจากสถานเลี้ยงเด็กพร้อมกับลู่เสี่ยวหยูมาซื้อมันฝรั่งหวานที่ถนนใกล้ๆ ทั้งสองมีเงินไม่มาก มีแค่เพียงแบงค์สองและห้าดอลลาห์เท่านั้น เงินส่วนใหญ่ของทั้งคู่ได้มาจากการทำจิตอาสาและช่วยเหลือสังคม
แต่มันฝรั่งหวานเพียงลูกเดียวนั้นไม่แพงเลย แค่สองดอลลาห์ก็ได้อิ่มกันทั้งคู่แล้ว ลู่ชูมักจะกินให้น้อย เพื่อที่เสี่ยวหยูจะได้กินด้เยอะขึ้น
ระหว่างทางกลับจากโรงเรียน ลู่ชูพบชายแก่กำลังขายมันฝรั่งหวานอยู่ เตาอบกำลังอุ่นได้ที่ มีมันฝรั่งหลายลูกถูกอบจนเสร็จแล้ว
เขาทักทายคนขายและมองไปที่มันฝรั่งที่ปรุงุสุกแล้ว เขาต้องการจะเลือกชิ้นที่อร่อยที่สุด
เสี่ยวหยูชอบกินมันฝรั่งหวานมาก ชื้นที่อร่อยเลิศที่สุดคือชิ้นที่มีสีเหลืองทองและยังคงความชุ่มชื้นไว้อยู่
คนขายยยื่นมาให้พร้อมบอกว่า “ชิ้นละ 2.60 ดอลลาห์ แต่หนูจ่ายแค่ 2.50 ก็พอแล้ว”
ลู่ชูซื้อมันมาด้วยความยินดี เขาตัดสินใจจะซื้อไปฝากน้องสาว
ตุ๊กตาหิมะสองตัวที่ปั้นไว้หน้าบ้านได้ละลายลงไปแล้ว เมื่อลู่ชูมองเห็นมะเขือเทศที่เขาได้ปลูกไว้กำลังสุกงอมได้ที่ มันทำให้เขามีความสุข
เขาหยิบกูยแจออกมาเปิดประตูบ้าน “เสี่ยวหยู! ได้กลิ่นนี่ไหม”
ไม่มีเสียงตอบ ตามปกติ เสี่ยวหยูจะต้องวิ่งออกมาตั้งแต่ได้กลิ่นนี้แล้ว
เขาเดินลึกเข้าไปในบ้านพร้อมตะโกนเรียกน้องสาว
เขาเดินเข้าไปในห้องเสี่ยวหยู และพบกับน้องสาวตนเองซุกตัวอยู่ในผ้าห่มหน้าซีดเผือด
ลู่ชูเอามือทาบหน้าผากน้องสาว มันร้อนมาก! เธอเป็นไข้!
ลู่เสี่ยวหยูตอบมาอย่างอ่อนแรงว่า “มันฝรั่งสุกได้ที่ไหม… พี่ไม่ต้องซื้ออันที่ทำมาไม่ดีนะ มันไม่อร่อย…”
ลู่ชูถอนหายใจอย่างโล่งอก “ยังตะกละอยู่ได้ก็ดีแล้ว ทำไมอยู่ๆก็เป็นไข้ได้ล่ะ?”
“หนูเอาผ้าของพี่มาซัก แล้วน้ำมันก็เย็น…” เด็กน้อยพูดโดยไม่มีความสดใสเหมือนแต่ก่อน
“ทำไมต้องซักผ้าในวันหนาวๆแบบี้ล่ะ?” ลู่ชูบ่นและหยิบปรอทวัดไข้มาจากตู้เก็บของ “ใส่นี่ไว้ใต้แขน”
เสี่ยวหยูทำตามอย่างว่าง่าย หลังจากผ่านไป 5 นาที เธอก็ส่งปรอทให้ลู่ชูดู คุณพระ 39 องศา!!
ขณะที่กำลังจะพลิกบ้านตามหายาสามัญทั่วไป เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่า เขาไม่จำเป็นต้องใช้วิธีธรรมดาในการรักษาอาการป่วยอีกแล้ว
ลู่ชูคิดในใจว่า ผลไม้เพิ่มความสดชื่น จะช่วยให้ร่างกายของเสี่ยวหยูแข็งแรงขึ้นเหมือนกับเขา เขาจะให้เธอกินมันไหม?
แน่นอนสิ
บางทีการฝึกตนเป็นระยะเวลานาน อาจทำให้อาจทำให้คนๆหนึ่งมีชีวิตอมตะหรือยืนยาวได้ ถ้าเขาจะต้องเห็นเสี่ยวหยูจากเขาไปในตอนที่เธออายุเพียงสิบขวบ ในขณะที่เขามีชีวิตยืนยาว มันไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย
ถ้าลู่เสี่ยวหยูมาเป็นคู่หูของเขาในการฝึกพลังพิเศษ ก็คงจะดีไม่น้อย
ถถึงแม้ตอนนนี้เขาจะไม่รู้ว่าจะให้เธอเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเองได้อย่างไร แต่ในอนาคตเขาอาจจะรู้วิธีก็ได้
จะเป็นการฝึกแบบเต๋า หรือแบบที่เห็นจากในคลิปวิดิโอ เขาจะลองมันให้หมดเลย
แต่ตอนนี้จำเป็นต้องให้เสี่ยวหยูกินผลไม้เพิ่มความสดชื่นเสียก่อน ถึงมันจะไม่ได้เพิ่มความสามารถใดๆให้แก่เธอ แต่มันจะทำให้เธอสุขภาพดีขึ้น
สุขภาพดี นั่นคือสิ่งที่ลู่ชูรู้สึกตอนที่ทานผลไม้เพิ่มความสดชื่นครั้งแรก
ในเมื่อตอนนี้เขามีแต้มอยู่ 4109 แต้ม มันน่าจะมากพอที่จะหมุนเอาผลไม้เพิ่มความสดชื่นมาให้ทั้งเขาและเสี่ยวหยูกิน
เขาจะเริ่มการผลาญแต้มแล้ว
ผลไม้แห่งท้องฟ้าจะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ และการฝึกของเขาก็ให้ผลเดียวกัน
แต่ผลไม้เพิ่มความสดชื่นนี่สิ ไม่มีอะไรมาทดแทนได้ เขาไม่มีวิธีอื่นในการจะได้มันมาอีกแล้ว
ได้ละ!
เสี่ยวหยูมองดูลู่ชูที่อยู่ข้างๆเธอ เหมือนเธอจะรู้ว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น
“ลู่ชูทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ”
“ทำไมนะ สงสัยเมื่อกี้พี่เผลอไปเตะขอบเตียงล่ะมั้ง” ลู่ชูตอบอย่างเฉยเมย
ตอนนี้เขาำลังถูกระบบโกง!
การหมุนสล็อตสิบครั้งแรก เขาโดนขอบคุณไม่หยุดเลย ครั้งที่สิบเอ็ดถึงมีผลไม้เพิ่มความสดชื่นโผล่มา
รางวัลต่ำสุดคือผลไม้เพิ่มความสดชื่น? ต่อไปในอนาคตถ้าเขากับเสี่ยวหยูไม่มีความจำเป็นต้องใช้มันอีกแล้ว เขาจะเอามันไปขายได้ไหมนะ? ใครๆก็อยากจะมีสุขภาพดีทั้งนั้น
การขายของที่เขาไม่จำเป็นต้องใช้ฟังดูเป็นไอเดียที่ดี
แต่ตอนนี้เขาไม่เข้าใจระบบล็อตเตอรี่นี่เลย มันจะให้รางวัลอื่นๆกับเขาอีกไหม?
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผลไม้เพิ่มความสดชื่นมีวันหมดอายุหรือเปล่า เขามืดแปดด้าน
เขาส่งผลไม้เพิ่มความสดชื่นให้เสี่ยวหยู “กินนี่นะ”
เสี่ยวหยูมองไปที่ผลไม้พร้อมกับทำตาโต มันดูน่าอร่อยมาก!
เธอหยิบมันมายัดเข้าปากและตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “ลู่ชูเอาอะไรมาให้กินเนี่ย? ทำไมมันหายไปทันทีที่เข้าปากน้องล่ะ!”
ลู่ชูไม่ตอบ เขาจ้องมองความเปลี่ยนแปลงของน้องสาวอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเธอกินมันเข้าไป เหงื่อเธออก็เริ่มออก ใบหน้าซีดเซียวกลับกลายเป็นสีแดงระเรื่อ มหัศจรรย์มาก
มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาสามารถให้คนอื่นกินผลไม้เพิ่มความสดชื่นได้ หมายความว่ามันขายได้ไงล่ะ
ขายให้ผู้มีพลังพิเศษ หรือคนที่กำลังป่วยก็ได้ทั้งนั้น เขาแค่ไม่รู้ว่ามันสามารถรักษาโรคอะไรได้บ้าง
เขาวัดอุณภูมิร่างกายของเสี่ยวหยูอีกครั้ง มันกลับมาเป็นปกติ ลู่เสี่ยวหยูฉุกคิดได้และถามลู่ชูว่าด้วยตาเป็นประกายว่า “พี่ตื่นพลังแล้วเหรอ?”
ถึงเธอจะไม่เคยได้ยินว่ามีพลังพิเศษที่สามารถเสกผลไม้ได้ แต่เรื่องนี้มันต้องเกี่ยวข้องกับพลังพิเศษแน่ๆ
ลู่ชูคิดอยู่ครู่หนึงและตอบไปว่า “พี่ไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่าตื่นพลังได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้พี่ไม่ได้อ่อนแอกว่าคนทั่วไปอีกแล้ว” น้องอยากเป็นผู้มีพลังพิเศษเหมือนกันใช่ไหม?”
