ตอนที่ 233 การพบที่น่าอึดอัด

 

 

หลิน ฮวงออกจากที่ทำการรัฐบาลกลางตอนสี่โมงเย็น เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วมากตอนที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับการตรวจสอบศพ เขาขี่หมาป่าวิริเดียนกลับไปที่โรงแรม ขณะที่เดินเข้าไปในโรงแรมเเละรีบวิ่งไปที่ลิฟต์ที่กำลังจะปิดและใช้มือดันประตูลิฟต์เอาไว้ก่อนที่มันจะปิด หลิน ฮวงตกใจเมื่อเห็นคนสองคนในลิฟท์ เธอคือหญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีชมพูในห้องพักอีกโรงแรมที่เขาและคุณฟู่บังเอิญไปพบเจอ

ตอนนี้พวกเขากำลังยืนอยู่ข้างๆกัน หลิน ฮวงรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ในระดับทองขั้น3 ชายร่างสูงข้างๆก็อยู่ในระดับเดียวกันกับเธอ หลังจากที่ตกใจจนหัวใจจะวาย หลิน ฮวงก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในลิฟต์ เขารับรู้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นจำเขาไม่ได้ เนื่องจากเขาเปลี่ยนข้อมูลไปเป็นของเย่ ซิ่ว ในลิฟต์มีเพียงพวกเขาสามคนและบังเอิญว่าพวกเขากำลังจะไปที่ชั้น76เหมือนกัน

หลิน ฮวงรู้สึกอึดอัดใจแต่ก็โชคดี เขาได้หันหลังให้ทั้งคู่ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจเห็นอารมณ์ของทั้งคู่ได้ ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงชั้น76 ขณะที่หลิน ฮวงเดินออกจากลิฟต์ ทั้งคู่ก็เดินตามมาเช่นกัน  หลิน ฮวงกำลังพักอยู่ในห้อง28 ขณะที่ทั้งคู่อยู่ในห้อง26และ27 มันเป็นห้องถัดจากเขาเท่านั้น หลิน ฮวงคิดว่าหญิงสาวอาจจะย้ายมาที่โรงแรมนี้แทนเพราะเหตุการณ์ในตอนเช้า

แม้ว่ามันจะอึดอัดใจ แต่หลิน ฮวงก็ไม่ได้คิดที่จะเปลี่ยนโรงแรมเนื่องจากมันไม่จำเป็น เธอจำเขาไม่ได้ เขาก็แค่ทำเป็นเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น จากนั้นเขาก็โทรหาผู้เชี่ยวชาญด้านมอนสเตอร์ที่เหลียง หยินให้รายละเอียดการติดต่อมาก่อนหน้านี้ สัญญาณโทรออกดังอยู่สองครั้งและก็มีคนรับสายโทรศัพท์

 

"สวัสดี ต้องการจะติดต่อใครครับ?" มันเป็นเสียงของชายหนุ่ม

"สวัสดีครับคุณคือรุ่นพี่ของเหลียง หยิน ‘ฮาน จี’ใช่ไหมครับ?"

"คุณคือใคร?" ชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ผมชื่อเย่ ซิ่ว ผมเป็นคนของสมาคมนักล่า ผมกำลังสืบสวนคดีที่เกี่ยวข้องกับจอมกินสมอง และผมก็ได้รายละเอียดการติดต่อคุณมาจากเหลียง หยิน เธอบอกผมว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านมอนสเตอร์ คุณคือมืออาชีพในด้านนี้ "หลิน ฮวงอธิบาย

ชายคนนั้นเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะพูดว่า "ผมนี่แหละฮาน จี  หยินน้อย...เป็นไงบ้าง?”

 

หลังจากที่ได้ยินเสียงของเขา หลิน ฮวงก็สามารถบอกได้เลยว่าพวกเขาสองคนจะต้องข้องเกี่ยวกัน

 

"เอ่อ ... จากของว่างที่เธอกิน เธอดูดีนะ เราไม่ได้สนิทกัน เราเจอกันครั้งแรกเมื่อบ่ายวันนี้เอง" หลิน ฮวงไม่รู้ว่าควรจะตอบคำถามนั้นยังไง เขาจึงตอบไปตรงๆ

"เธอยังคงชอบอาหารหนักอยู่ใช่มั้ย?" ฮาน จีถาม

"ผมคิดว่าปอดสไลด์ลาดซอสพริกแดงและน้ำมันลำไส้ก็คงเป็นอาหารหนัก”หลิน ฮวงพยักหน้า

"โอ้ ผมคิดว่าสิ่งที่เธอกินค่อนข้างเบากว่าเมื่อสองปีก่อนมาก...”ฮาน จีหัวเราะกับตัวเขา

 

สิ่งที่เขากล่าวทำให้หลิน ฮวงงง"ถ้านี้ถือว่าเบา  งั้นเธอเคยกินอาหารประเภทไหนกัน ?!"

 

"ผมยังจำได้เป็นอย่างดีว่าเธอชอบกินหัวใจดิบสไลด์ ผมชอบดูเธอกินจนกระทั่งเลือดเลอะเต็มใบหน้าเธอ เธอดูน่ารักมาก... " ฮาน จีดื่มด่ำไปกับความทรงจำอันสวยงามที่มีต่อเหลียง หยิน

"หัวใจดิบ ... เลือด ... ส่วนไหนกันที่น่ารัก? พวกคุณสามารถกินอะไรได้อย่างคนปกติไหมเนี่ยและและใช้อะไรตัดสินเรื่องความสวยความงามกัน?" หลิน ฮวงกรีดร้องในใจ

 

"ผมขอโทษ ผมคิดฟุ้งซ่านไปหน่อย หวังว่าผมจะไม่ได้ทำให้คุณกลัวนะ”ฮาน จีกล่าวเบาๆ

“ไม่เป็นไร มาคุยเกี่ยวกับงานกัน”หลิน ฮวงพยายามจะดึงฮาน จีกลับมา

“คุณต้องการเอกสารเกี่ยวกับจอมกินสมอง ใช่ไหม?ผมจะส่งสำเนาการวิจัยของผมไปให้ทีหลัง แต่ทว่า มันเป็นความลับ หากมันไม่ใช่เพราะหยินน้อย ผมจะไม่มีวันส่งมันให้คุณ ดังนั้น โปรดอย่าส่งให้ใครอื่นต่อ หลังจากที่คุณอ่านจนหมดแล้ว โปรดลบมันทันที อย่าเก็บมันไว้”ฮาน จีเตือนหลิน ฮวง

“ผมเข้าใจ ผมจะใช้มันสำหรับคดีนี้เท่านั้นและผมจะทำลายมันหลังจากที่ใช้มัน ไม่ต้องกังวล”หลิน ฮวงสัญญา

“เยี่ยม คุณรู้ไหมว่าตอนนี้หยินน้อยชอบอะไร?”ฮาน จีเบี่ยงเบนความสนใจไปจากหัวข้อนี้อีกครั้ง

“ผมไม่แน่ใจ ผมจะไปรู้ได้ยังไง?ผมเพิ่งจะพบกับเธอในตอนบ่ายนี้...”หลิน ฮวงกล่าวและนึกได้ถึงบางสิ่ง

“เดี๋ยวนะ ผมคิดว่าเธอชอบนักดาบอัจฉริยะ ผมเห็นเธอดูวิดิโอของเขาเมื่อผมเข้าไปในห้องทำงานเธอ”

“นักดาบอัจฉริยะคืออะไร?”ฮาน จี งุนงง

“เขาเป็นผู้เล่นในเกมส์ลานประลองนักล่า”หลิน ฮวงเข้าใจว่านักวิจัยเช่นฮาน จีคงไม่ได้ติดตามข่าวสารในลานประลองนักล่า

“เอาละงั้น ผมจะไปตรวจดูในเครือข่ายเองทีหลัง”ฮาน จีดูเหมือนจะพอใจกับคำตอบที่หลิน ฮวงให้

“หากคุณมีข้อสงสัยอะไร คุณสามารถถามผมได้ตลอด ตราบเท่าที่ผมไม่ได้ยุ่งอยู่ในห้องทอลอง ผมจะพยายามตอบให้ได้”

“งั้นก็ต้องขอบคุณล่วงหน้า ผมจะติดต่อคุณหากผมมีคำถามอะไร”หลิน ฮวงไม่คิดว่าการพูดชื่องานอดิเรกสุ่มๆของเหลียง หยินจะช่วยให้เขาได้รับคำสัญญาจากฮาน จีเช่นนี้

 

หลังจากที่วางสาย ฮาน จีก็ส่งเอกสารมาให้เกือบจะในทันที และหลิน ฮวงก็เข้าไปอ่านมัน.....

เอกสารมีรายละเอียดของการทดลองส่วนใหญ่พร้อมกับรูปภาพจำนวนมากและวิดิโอในห้องทดลองอย่างครบถ้วน หลิน ฮวงคิดว่าฮาน จีคงล้อเล่นเมื่อเขาบอกว่าเอกสารเป็นความลับและเขาคงจะส่งมาเพียงเอกสารการวิจัยทั่วๆไป หลังจากที่อ่านเอกสารไปหลายหน้า เขาก็ตกใจที่พบว่ามันมีข้อมูลลับบางส่วนจากรัฐบาลกลางที่ไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณชน ซึ่งรวมถึงการทดลองมนุษย์ การทดลองดังกล่าวถือเป็นข้อห้ามสำหรับรัฐบาลกลางบนฉากหน้าเพราะมันเป็นเรื่องที่ไร้มนุษยธรรม หากเอกสารถูกเปิดเผย ชื่อเสียงของรัฐบาลกลางจะป่นปี้และอาจทำให้ประชาชนก่อการประท้วง

 

มันเป็นตอน6โมงเย็นหลังจากที่หลิน ฮวงอ่านเอกสารจนหมด เขาปิดหน้าจอและเตรียมจะลงไปหาของกิน เพียงเมื่อเขาเปิดประตู หญิงสาวที่อยู่ข้างห้องก็เปิดประตูออกมาเช่นกัน หลิน ฮวงแสร้งทำเป็นไม่เห็นเธอและเดินตรงไปยังลิฟต์ หญิงสาวเคาะประตูห้อง26และร้องเรียก“ฉันพร้อมแล้ว ไปกันเถอะ”

 

ประตูห้อง26เปิดออกและชายร่างสูงก็เดินออกจากห้อง หลังจากที่ปิดประตู ทั้งคู่ก็เดินมาที่ลิฟต์

หลิน ฮวงกำลังรอให้ลิฟต์มาถึงและก่อนที่มันจะมาถึง ทั้งคู่ก็มาหยุดยืนด้านหลังเขาแล้ว เมื่อพวกเขาเข้าไปในลิฟต์ ทั้งคู่ก็เมินเฉยเขาโดยสิ้นเชิงขณะที่เริ่มพูดคุยกัน

 

“นายได้อะไรมาบ้าง?”หญิงสาวถาม

“สมาคมได้รับตำแหน่งแหวนหัวใจจักรพรรดิของทั้ง4คนเมื่อพวกเขาหายตัวไปรวมถึงที่อยู่ของพวกเขาในช่วง2-3วันสุดท้ายก่อนตาย พวกเขาจะส่งมันมาให้ฉันในไม่ช้า แล้วเธอละ?”ชายร่างสูงถาม

“ฉันได้รับประวัติการโทรจากสมาคม แต่ฉันก็ไม่พบอะไรที่แปลก”หญิงสาวส่ายหัวอย่างหมดหนทาง

 

จากการสนทนาของพวกเขา หลิน ฮวงสามารถบอกได้ว่าเขากำลังทำภารกิจเดียวกัน โชคไม่ดี ลิฟต์ได้มาถึงชั้น1ก่อนและทั้งคู่ก็เดินออกไปจากลิฟต์ หลิน ฮวงลังเลและตัดสินใจที่จะไม่ตามทั้งคู่ไป

 

“ฉันควรจะไปกินอาหารเย็นก่อน หลังจากนั้น ฉันจะไปสมาคมนักล่าเพื่อขอข้อมูลเกี่ยวกับแหวนหัวใจจักรพรรดิของทั้ง4และดูว่ามีหลักฐานอะไรอีกไหม”เขาคิดกับตัวเอง ดูเหมือนว่ามันจะมีจอมกินสมองเพียงตนเดียวในเมืองนี้ หากทั้งคู่สามารถฆ่ามันได้ งั้นหลิน ฮวงก็คงต้องหาทางอื่นเพื่อให้ได้รับทักษะเสริมสติปัญญามา  ด้วยการดำรงอยู่ของคู่แข่ง หลิน ฮวงจึงไม่อาจใจเย็นได้อีกต่อไป