บทที่ 78 สาวงามตัวน้อยที่หวาดกลัว

บทที่ 78 สาวงามตัวน้อยที่หวาดกลัว

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

"ฉิงเฟิง คุณอยู่ในแผนกขายมานาน แต่ยังขายเครื่องประดับไม่ได้แม้แต่ชิ้นเดียวมันน่าอัปยศจริงๆ" หวังปิงยิ้มเยาะเย้ย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชิงชัง

เขาเป็นหนึ่งในสามอันดับแรกของแผนกขาย การเห็นคนที่รับเงินเดือนโดยไม่ได้ทำงานอะไร คนพวกนี้เหมือนเป็นประชาชนขั้น2สำหรับเขา แน่นอนว่าความเห็นของเขาที่มีต่อฉิงเฟิงเป็นเหตุผลส่วนตัว แต่มันก็เป็นข้อเท็จจริงที่ว่าฉิงเฟิงยังขายเครื่องประดับไม่ได้เลย

หวังปิงเป็นลูกพี่ลูกน้องของหวังโบทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีมากและเมื่อหวังโบขึ้นเป็นหัวหน้าทีมขาย หวังปิงก็ได้อานิสงค์ไปด้วยและมีความสุขกับชีวิตที่หรูหรา ในช่วงสั้นๆ ชีวิตเขาดีมาก

แต่นับตั้งแต่ที่หวังโบถูกCEOไล่ออก, หวังปิงก็ไม่ได้มีชีวิตที่ง่ายเหมือนก่อน ชีวิตที่หรูหรากับลูกพี่ลูกน้องของเขาได้หายไปและรายได้ก็ลดลง

เนื่องจากความขัดแย้งกับฉิงเฟิงทำให้หวังโบถูกไล่ออก เป็นธรรมดาที่หวังปิงจะไม่ชอบฉิงเฟิง

เมื่อตอนที่ฉิงเฟิงและจางเซี่ยวหยู่ไปเที่ยวกันที่ KTV ก็เป็นหวังปิงนี่แหละที่เป็นคนบอกหวังโบว่าฉิงเฟิงอยู่ไหน   ชายคนนี้ค่อนข้างเป็นคนแย่มาก

ฉันรู้จักคุณเหรอ ? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณว่าฉันขายเครื่องประดับได้หรือเปล่า ?

คุณเบื่อรึไง ? หรือหงุดหงิดที่ภรรยาคุณนอกใจคุณถึงมาวุ่นวายกับฉัน?”

ฉิงเฟิงยิ้มเยาะเย้ยและด่าหวังปิงอย่างไร้ความปราณี

เมื่อได้ยินคำด่าของฉิงเฟิงใบบหน้าของหวังปิงก็ซีดเซียว ผู้ชายคนนี้ปากจัดมาก

"ลี่ฉิงเฟิง ฝ่ายขายของเราดูที่ผลของงาน คุณขายอะไรไม่ได้เลยนี่เป็นความอับอายขายหน้าในแผนกของพวกเรา  ฉันเป็นสมาชิกของแผนกขายเหมือนกันดังนั้นฉันก็มีสิทธิ์หรือไม่ใช่?"

ใบหน้าของหวังปิงมืดมนและพูดกับฝูงชนรอบๆ

เขาต้องการที่จะทำตัวเป็นคนมีคุณธรรมเพื่อให้คนรอบๆตัวสนับสนุนเขาในการโจมตีฉิงเฟิง

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังปิง คนรอบๆก็พยักหน้าและเชื่อว่าเขาพูดถูก เนื่องจากฉิงเฟิงขายเครื่องประดับไม่ได้สักชิ้นหนึ่งจริงๆ ตั้งแต่เขาอยู่ที่นี่

หน้าที่หลักของฝ่ายขายคือการขาย ถ้าคุณไม่สามารถขายสินค้าได้คนอื่นก็จะไม่ชอบคุณ

"หวังปิง ฉันคิดว่าหัวของคุณติดอยู่ที่ประตู ฝ่ายขายถูกจัดการโดยผู้จัดการและผู้อำนวยการแผนกพวกเขายังไม่เห็นมาวิพากษ์วิจารณ์ฉัน แต่คุณทำ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?"

คำพูดของฉิงเฟิงทำให้หวิงปิงโกรธ ในแง่ของสงครามปากหวังปิงยังคงต่ำกว่าฉิงเฟิง

ฉิงเฟิงเป็นเหมือนจูกัดเหลียง(ขงเบ้ง)จากสามก๊กใช้คำพูดของเขาเพื่อย่ำยีโลกและฆ่าคนผ่านคำพูด

ไปไกลๆ เจ้าโง่ กลับไปนอนซะ อย่ามายุ่งกับการทำงานของฉัน

ฉิงเฟิงโบกมือ ไม่สนใจเขาและเดินกลับไปที่ที่นั่งของเขา

เขามีหลายอย่างที่ต้องทำในวันนี้ ความร่วมมือระหว่างบริษัท Ice Snow และ บริษัทหลิว อยู่ในความดูแลของฉิงเฟิงอย่างสมบูรณ์ เขาต้องทบทวนเนื้อหาของความร่วมมือระหว่างทั้งสองบริษัท เขายุ่งเกินกว่าจะตอบโต้หวังปิงได้

"ฉิงเฟิง คุณกล้าทำให้ฉันเสียหน้า ฉันจะไม่ให้อภัยคุณ"

เมื่อเห็นฉิงเฟิงกำลังจดจ่ออยู่กับการทำงาน หวังปิงก็โกรธในใจ

มันเป็นชั่วโมงทำงาน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงด่าเขาในใจเท่านั้น จากนั้นเขาก็หันกลับไปที่ที่นั่งของตัวเองและกลับไปทำงานต่อ

อย่างไรก็ตามหวังปิงไม่มีสมาธิทั้งวัน ได้แต่คิดว่าเขาจะแก้แค้นฉิงเฟิงได้อย่างไร

"พี่ใหญ่ลี่ ท่านประธานให้ฉันมาแจ้งพี่ว่าให้ไปที่บริษัทหลิวและเจรจาเรื่องความร่วมมือ"

เมื่อฉิงเฟิงทำธุระของเขาเสร็จสิ้น ร่างผอมบางของจางเซี่ยวหยู่ก็เดินเข้ามาหา

"น้องสาวเซี่ยวหยู่, บริษัทหลิวขอให้ฉันไปพบตอนนี้เลยเหรอ ?"

"ใช่แล้ว ท่านประธานได้ตกลงแล้ว เร็วเข้า  ท่านประธานบอกว่าพี่ต้องทำงานนี้ให้สำเร็จ พี่จะได้รับรางวัลหลังเสร็จงาน แต่ถ้าพี่ล้มเหลวพี่ไม่ได้รับอนุญาตให้กินข้าว"

"น้องสาวเซี่ยวหยู่ บอกซีอีโอด้วยว่าไว้ใจฉันได้เลย"

ฉิงเฟิงยิ้มอย่างสง่างาม ใส่ของลงในกระเป๋าถือและเดินออกจากแผนกขาย

"ภรรยา ฉันจะทำงานนี้ให้สำเร็จแน่นอนเพื่อรางวัลจากคุณ"

ฉิงเฟิงยิ้มและเดินออกจากตึก เขาโบกรถแท็กซี่และนั่งรถไปที่บริษัทหลิว

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

ฉิงเฟิงมาถึงบริษัทหลิว

"สาวสวย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงฉันไหม?"

ฉิงเฟิงเดินไปหาพนักงานต้อนรับและยิ้มให้

หญิงสาวที่อยู่ด้านหลังแผนกต้อนรับด้านหน้าสวมกระโปรงทำงานสีฟ้าอ่อนในวันนี้ซึ่งเข้ากับหน้าตาที่น่ารักของเธอและดูสวยงามมาก

ฉิงเฟิงจำเด็กผู้หญิงคนนี้ได้เมื่อครั้งก่อนตอนที่เขามาขอพบหลิวรูหยัน จากนั้นหวังลี่หมายจะเล่นงานเขา ก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนี้ที่บอกให้เขารีบหนีไป เธอเป็นคนใจดีร่าเริงและงดงาม

"อา......, คุณนั่นเอง"

เมื่อเห็นว่าเป็นฉิงเฟิงที่ทักเธอ ใบหน้าที่งดงามของพนักงานต้อนรับก็เปลี่ยนไป เธอรู้สึกกลัวในใจ

เธอจำได้อย่างแน่นอนว่า ป็นผู้ชายคนนี้เองที่ทุบตีหวังลี่และพนักงานรักษาความปลอดภัยอีกหลายสิบคนด้วยตัวคนเดียว เขาเป็นคนที่ชอบใช้ความรุนแรงดังนั้นเธอจึงรู้สึกกลัวเล็กน้อย

"สาวงามคุณกลัวฉันเหรอ?"

เมื่อเห็นว่าสาวน่ารักคนนี้มีท่าทางกลัว ฉิงเฟิงก็พูดไม่ออก

ฉันเป็นคนหน้าตาดีนะ มีอะไรน่ากลัวกัน?

"ฉัน... ฉัน... ฉันไม่กลัวคุณ"

แม้ว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้จะบอกว่าไม่กลัว แต่ใบหน้าที่ประหม่าของเธอกลับแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

เธอกลัวชายหนุ่มที่หล่อเหลาตรงหน้าเธอจริงๆ แต่ต้องแสร้งทำเป็นว่าเธอไม่กลัว ท่าทางที่ประหม่าและหวาดกลัวที่เธอแสดงให้เห็นนั้นน่ารักสุดๆ

"สาวน้อยคนสวย ฉันมาที่นี่เพื่อมาพบหลิวรูหยัน เธออยู่ไหม ?"

ฉิงเฟิงส่ายหัว และหยุดเกี้ยวพาราสีสาวงามตัวน้อยคนนี้ เขากลัวว่าสาวน้อยคนนี้จะร้องไห้แน่ๆถ้าเขาพูดมากกว่านี้

"ท่านประธานกำลังรอคุณอยู่ในห้องทำงาน"

สาวสวยตัวน้อยดูกังวลและพูดขึ้น

“เข้าใจละ ไปละนะ”

ฉิงเฟิงโบกมือและจากไป

เมื่อเขาหันกลับไป เขาก็พบกับหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยหวังลี่ เมื่อเขาเห็นฉิงเฟิง การแสดงออกทางสีหน้าของหวังลี่ก็เปลี่ยนไป เขาตกใจมากจนเขาหันหลังกลับและรีบหนีไปยังกับหนูเจอแมว เขากลัวว่าฉิงเฟิงจะมาทุบตีเขาอีก

"เวรกรรม นี่ฉันน่ากลัวจริงๆเหรอ?"

เมื่อเห็นหวังลี่หนีเขาในทันที ฉิงเฟิงพูดขึ้นอย่างเฉื่อยชา

สาวงามตัวน้อยที่อยู่ใกล้ๆ ยังพยักหน้าไม่หยุด ดูเหมือนเธออยากจะพูดว่า "ใช่ๆ คุณน่ากลัวมาก"

"ในที่สุด คนบ้าชอบใช้ความรุนแรงก็ไปแล้ว"

เมื่อเห็นฉิงเฟิงเดินเข้าไปในตัวอาคาร พนักงานต้อนรับตัวน้อยเอามือกุมหน้าอกเล็กๆ ของเธอและกล่าวด้วยความโล่งอก

อันที่จริงผู้ชายคนนี้หล่อเหลามากๆ ถ้าเขาไม่ใช้ความรุนแรงและไม่ได้ล้มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนด้วยตัวเอง ก็จะดีมาก สาวงามตัวน้อยคิดในใจ

ฉิงเฟิงมาถึงออฟฟิศของหลิวรูหยัน เขาเคาะประตูสามครั้งก่อนที่จะผลักประตูและเดินเข้ามา

"ออกแบบได้ดี"

เมื่อมองไปที่การออกแบบของสำนักงาน ฉิงเฟิงกล่าวยกย่อง

กำแพงสำนักงานทำด้วยคริสตัลและโคมไฟระย้า แม้แต่โต๊ะทำงานยังสีขาวเงิน

"คุณมาแล้ว"

เมื่อเห็นฉิงเฟิงเดินเข้ามาในออฟฟิศ  หลิวรูหยันยิ้มอย่างมีเสน่ห์และยืดร่างกายของเธอโชว์ส่วนโค้งเว้าที่งดงามของเธอ

"คุณหลิว คุณดูสวยมากวันนี้" ฉิงเฟิงชมเชยด้วยความจริงใจ

เขารู้สึกว่าวันนี้หลิวรูหยันงดงามเป็นพิเศษ ใบหน้าของเธอละเอียดอ่อน ริมฝีปากของเธอเป็นสีแดง ดวงตาของเธอเหมือนน้ำ ผิวเธอเรียบเนียนและรูปร่างที่สง่างามของเธอ เธอมีเสน่ห์ให้ความรู้สึกที่เซ็กซี่และสะดุดตา

เธอสวมชุดสีแดงยาวซึ่งเน้นรูปที่สง่างามของเธอ ภายใต้ชุดนั้นเป็นเรียวขาขาวราวหิมะของเธอ รองเท้าส้นสูงสีแดงสวมอยู่บนเท้าอันประณีตของเธอ

แม้จะเป็นพนักงานต้อนรับที่งดงามคนนั้นก็ยังห่างไกลเมื่อเทียบกับหลิวรูหยัน