ตอนที่ 19 เกิดอะไรขึ้นกับเบน Part 2
ตอนที่ 19 เกิดอะไรขึ้นกับเบน Part 2
3 วันผ่านไป,
เมื่อลอร์ดโดมินิกเปิดเผยเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังความอาฆาตแค้นของเขากับเผ่าพันธุ์มนุษย์ เขาแทบจะปัสสาวะราดเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังอำนาจของลอร์ดโดมินิก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ปฏิเสธไม่ยอมรับข้อตกลงของลอร์ดโดมินิค เพราะมันขัดกับหลักการของเขา แต่ลอร์ดโดมินิกไม่ได้คิดแบบนั้น ...
"เจ้าจะเสียใจกับการตัดสินใจของเจ้า .. "
เมื่อกล่าวจบ ร่างของลอร์ดโดมินิคก็สลายหายไป ตอนแรกเบนไม่สนใจคำเตือนของเขา แต่เมื่อถึงวันที่ 4 เปลวไฟสีดำรอบๆ เบนเริ่มพุ่งโจมตีเขา
ทุกครั้งที่เปลวเพลิงเหล่านั้นเข้าโจมตี จะเกิดความเจ็บปวดที่เกินกว่าทานทนได้ตามมา เปลวไฟสีดำเผาผลาญชีวิตของเบนอย่างช้าๆ และเขาไม่มีหนทางจะต้านทานต่อเปลวไฟอย่างสิ้นเชิง
ในช่วง 2-3 นาทีแรก ความถี่ในการโจมตีของเปลวไฟนั้นค่อนข้างน้อย แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาที มันเริ่มโจมตีถี่มากขึ้นและความเจ็บปวดก็มากเกินกว่าเขาจะทนได้
สติสัมปชัญญะของเขาเริ่มขาดหาย แต่แล้วเขาก็นึกถึงข้อเสนอลอร์ดโดมินิก ...
"ลอร์ดโดมินิก ช่วยข้า ... ข้าจะทำตามทุกอย่าง!!" เบนตะโกนด้วยแรงที่หลงเหลืออยู่ของเขา ...
เสียงกรีดร้องของเบนและเสียงอ้อนวอนสะท้อนไปทั่วทะเลวิญญาณและในที่สุดลอร์ดโดมินิกก็ปรากฏตัวขึ้น
"ผู้มีคุณธรรม ดูเหมือนเจ้ากำลังเพลิดเพลินกับความเจ็บปวด?" ลอร์ดโดมินิกยิ้ม เขาถามอย่างเยาะเย้ย
"ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่!" เบนตอบ เสียงของเขาสั่นด้วยอาการเจ็บปวด
"ฮ่าฮ่า ... ข้าคิดไว้แล้วเจ้าจะต้องขอความช่วยเหลือ ... . เจ้าต้องการความช่วยเหลือของข้าใช่หรือไม่?"
"ได้โปรดเถอะ ... ข้าขอร้อง .. ข้าจะทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ ... เพียงแค่หยุดทรมานข้าที ... " เบนเกือบจะหมดเสียสติแล้ว ...
"ข้าจะช่วยเจ้า ... แต่หลังจากนี้อีก 7 วัน ... เจ้าสมควรได้รับการลงโทษสำหรับการท้าทายคำสั่งของข้า ... " หลังจากพูดจบลอร์ดโดมินิกก็หายตัวไป
"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!" เบนร้องไห้เพราะตอนนี้ความหวังเดียวของเขาหายไปแล้ว เขากรีดร้องว่า "ถ้าเจ้า ... ไม่คิด .. จะช่วยข้า ... ก็ ... ฆ่า ...ข้า ... เถอะ ... "
และเขาก็สลบไป ... ..
ช่วงเวลา 7 วันผ่านไปช้าๆ ในวันแรกเบนก็กรีดร้องและตะโกนไปมา แต่เมื่อเข้าวันที่สองเป็นต้นไปเบนก็เริ่มหยุดส่งเสียง ... ไม่ได้แม้แต่คำเดียวจากปากเขา ...
ลอร์ดโดมินิคกำลังเฝ้าดูเบนที่ไร้เรี่ยวแรง ผู้ซึ่งนอนอยู่ภายในทรงกลมของจิตวิญญาณ มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา ราวกับว่าเขากำลังเฝ้าดูลูกชายตัวเอง ...
"สำหรับเครื่องจักรสังหารไม่จำเป็นต้องอารมณ์ความรู้สึก ... " เขาพึมพำขณะที่เขาปรากฏตัวต่อหน้าทรงกลมของจิตวิญญาณและเริ่มวาดมือ
รูนิคหลายรูปแบบเริ่มควบรวมรอบทรงกลมจิตวิญญาณ มันมีรูปร่างขนาดและสีแตกต่างกัน
"ทำลาย!" ลอร์ดโดมินิกตะโกน
รูปแบบรูนิคเหล่านี้แผ่กระจายไปด้วยแสงที่ส่องสว่าง เมื่อแสงหายไปวิญญาณของเบนก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของลูกบอลจิตวิญญาณของเฟลิกซ์อีกต่อไป แล้วเบนก็มีลูกบอลจิตวิญญาณเป็นของตัวเอง ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือขนาดของลูกบอลจิตวิญญาณของเฟลิกซ์นั้นมีขนาดใหญ่กว่า 10 เท่าของเบน
'ข้าอาจกำลังสร้างปาฏิหาริย์ สองจิตวิญญาณที่พิเศษในทะเลวิญญาณแห่งดียว ... '
"เจ้าได้ยินข้าไหม?" ลอร์ดโดมินิคถามขณะเผชิญหน้ากับวิญญาณของเบน
"ข้าได้ยิน ... " เสียงที่ไม่มีชีวิตชีวาและเย็นชาหลุดออกมาจากส่วนลึกของลูกบอลวิญญาณของเบน
"โฮ่ๆๆๆ ... ข้าชอบวิธีที่เจ้าพูดตอนนี้ เจ้าคงสนุกกับวันที่น่ารื่นรมย์ทั้งเจ็ดวันของเจ้าใช่หรือไม่?" ลอร์ดโดมินิกล้อเลียน
"..."
"ฮ่าฮ่า ..... ข้าจะถามคำถามเดิมอีกครั้ง เจ้าจะช่วยข้าทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์หรือไม่? หรือเจ้าอยากกลับเข้าไปในหลุมนรกอีกครั้ง" เขาข่มขู่
"ไม่ ... ไม่ .. ข้าจะทำทุกอย่าง ... จะให้ข้าฆ่าใครก็ได้ ..... แต่อย่าส่งข้าไปที่นั่นด้วย ... ได้โปรด ... " เบนรู้สึกหวาดกลัววดวงวิญญาณของเขาเริ่มสั่น
"โฮ่ๆๆๆ ... เจ้าคนใหม่ช่างน่ารักมาก ๆ ... " ลอร์ดโดมินิกพูดขณะที่เขาวางมือลงบนลูกบอลวิญญาณของเบน
"..."
"อย่ากังวลข้าแค่ส่งมนต์ตราให้เจ้าเพื่อช่วยให้เจ้าสามารถสามารถฟื้นฟูจิตวิญญาณของเจ้าได้ หากเจ้าท่องมนต์ตรานี้เป็นเวลาหนึ่งปีลูกบอลจิตวิญญาณของเจ้าจะมีขนาดสามเท่าของลูกบอลวิญญาณของเฟลิกซ์ และเมื่อลูกบอลจิตวิญญาณใหญ่ขึ้นหมายถึงพลังชีวิตและจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งขึ้น "
"ข้าเข้าใจทุกอย่างแล้ว แต่ทำไมถึงเป็นข้า ทำไมไม่เป็นเฟลิกซ์?"
"เพราะข้าเกลียดการรอคอย .... " ลอร์ดโดมินิกไม่อธิบายอะไรต่อเขาทิ้งเบนไว้คนเดียว
"เดาว่าข้าคงต้องทำตัวเหมือนนักบวชและท่องมนต์ตราเหล่านี้ ... "
วันแล้ววันเล่าและเดือนแล้วเดือนเล่า 1 ปีผ่านไป ชีวิตของเบนมีแต่การท่องมนต์ตราเท่านั้น ขนาดของลูกบอลวิญญาณของเบนมีขนาด 8 เท่าของลูกบอลวิญญาณเฟลิกซ์
ลอร์ดโดมินิกมาพบเบนและติดตามความคืบหน้าของเขา แต่เขารู้สึกตกใจเมื่อเห็นวิญญาณของเบน
"ฮ่าๆๆๆ ... ข้าคิดถูก ... ข้ารู้ว่าเจ้าต้องเป็นอัจฉริยะในการบ่มเพาะจิตวิญญาณ" ลอร์ดโดมินิกกล่าวและเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
"บ่มเพาะจิตวิญญาณ?" เบนสงสัย
"เฮ่อ ... ข้าลืมไปว่าเจ้าเป็นผู้มาเยือนจากต่างโลก" ลอร์ดโดมินิกกล่าวขณะถูหน้าผากของเขา เขากล่าวต่อว่า "เจ้าคงเห็นแล้วว่าโลกนี้แตกต่างจากโลกที่เจ้าจากมา ที่นี่ผู้ใดแข็งแกร่งผู้นั้นจะเต็มไปด้วยผู้เคารพบูชา แต่หากผู้ใดอ่อนแอผู้นั้นจะไม่ต่างไปจากขยะ
ดังนั้นทุกคนจึงมีความฝันที่จะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งทรงพลังและเข้าถึงความเป็นอมตะ โลกนี้เต็มไปด้วยจอมเวทย์และผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่ท้าทายกฎทุกข้อของธรรมชาติเพื่อเข้าถึงจุดสูงสุดและปกครองทั้งโลก
สมองเล็ก ๆ ของเจ้าอาจไม่สามารถเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับโลกนี้ได้ ดังนั้นข้าจะเข้าประเด็นเลย มีการบ่มเพาะมีสองประเภท,
ผู้บ่มเพาะที่ฝึกวิชาต่อสู้และผู้บ่มเพาะที่ฝึกจิตวิญญาณ แต่จ้าจะอธิบายเกี่ยวกับ การบ่มเพาะจิตวิญญาณเท่านั้น เนื่องจากข้าไม่ต้องการเสียเวลา
ผู้บ่มเพาะจิตวิญญาณ จะฝึกฝนจิตวิญญาณด้วยการดูดกลืนปราณชั่วร้าย ซึ่งถูกปล่อยออกมาเมื่อมีคนต้องทนทุกข์ทรมาน ความทุกข์ทรมานอาจเป็นได้ทุกชนิดตัวอย่างเช่นการสร้างความเจ็บปวดการทรมานทางอารมณ์โดยกระตุ้นความกลัวและทำให้เกิดความสับสนวุ่นวาย
วิธีนี้จะใช้กับเหล่าปีศาจ มนุษย์จะมีการบ่มเพาะจิตวิญญาณที่ต่างกัน ปีศาจสามารถปลูกฝังจิตวิญญาณของพวกเขาเมื่อพวกเขามาถึงขอบเขตอวตารปีศาจ แต่มนุษย์ต้องเข้าถึงขอบเขตจ้าวพิภพก่อนที่พวกเขาจะสามารถบ่มเพาะจิตวิญญาณได้ "
"แล้วความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณข้าอยู่ในระดับไหน?" เบนถาม
"เจ้าหรอ? จุดสูงสุดของมนุษยชาติ ... "
