ผู้อาวุโสเริ่มพูดกล่าวปลุกใจฝูงชน ด้วยจำนวนชาวแรคคูนกว่าสามร้อย พวกเขาต่างตะโกนออกอย่างยินดีเพราะได้กินคุกกี้เข้าไปเหมือนกัน พวกเขาเริ่มตระเตรียมการทำสงครามในครั้งนี้ด้วยความรวดเร็วยิ่ง

โปโป้มองมาทางอาร์คด้วยสีหน้าแปลกประหลาด

“เอ่อ พี่ชาย นี่มันเรื่องอะไรกัน...”

“ความจริงใจคือวิธีการเชื่อมต่อผู้คนเข้าด้วยกันน่ะ”

อาร์คยกยิ้มขณะลูบหัวโปโป้

อาร์คยังคงยกยิ้มอยู่ขณะที่แผนการดำเนินต่อไปอย่างมั่นคง ทว่า ระดับความชั่วร้ายในครั้งนี้เป็นเพียงแค่ส่วนปลายของยอดเขาน้ำแข็งเท่านั้น เมื่อพวกเขาตระเตรียมพร้อมออกรบกันเรียบร้อยแล้ว เหล่าผู้อาวุโสพร้อมชาวแรคคูนต่างเข้ามาหาอาร์ค

“ทางเจ้านั้น เป็นไปได้หรือไม่ที่จะทำคุกกี้เพิ่มอีก?”

“ข้าอยากจะกินคุกกี้นั่นอีก แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“โอ้ หมายถึงนี่เหรอครับ? แน่นอน ยังมีอีกเยอะเลยครับ...”

อาร์คเขย่าถุงที่เต็มไปด้วยคุกกี้ก่อนที่จะเริ่มนำมันออกมา จากนั้น ชาวแรคคูนคล้ายสูญเสียตัวตน ในสายตาของพวกเขามีเพียงแต่คุกกี้ขณะกลืนน้ำลายลงไป เขาเขย่าถุงอีกเล็กน้อยเพื่อสร้างผลลัพธ์อย่างหนึ่งขึ้น จากนั้นอาร์คจึงนำมันเก็บลงกระเป๋าไป

“ยังไงก็ตามแต่ ก่อนที่จะเป็นเช่นนั้น ตอนนี้ไม่มีอะไรอะไรอื่นอีกใช่ไหมครับ?”

“มันจะมีอะไรอีกได้กัน?”

“พอมีกองกำลังมารวมตัวกันแบบนี้... นั่นหมายความว่าไม่อาจต่อสู้แบบตะลุมบอนได้แล้ว หรือได้? นี่ไม่มีใครคอยสั่งการกองกำลังเลยหรือครับ? ผมหมายถึง ต้องการให้คนที่มีประสบการณ์บ้างมาเป็นผู้นำคอยสั่งการน่ะครับ”

“โอ้ เช่นนั้น? งั้นข้าขอยกหน้าที่นั้นให้กับเจ้า”

ราวกับมันไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด ผู้อาวุโสถึงกับส่งมอบการบัญชาการโดยง่ายแถมยังทันทีทันใด

นี่เองสินะความน่าหวาดกลัวของยาเสพติด พอเสพติดมันแล้ว อาจจะกระทั่งขายบุตรสาวไปเพื่อแลกยา แน่นอนว่าคุกกี้นี่มันก็ไม่ได้มีผลทางด้านการเสพติดมากมายอะไรขนาดนั้น แต่อย่างไรแล้ว บุคคลที่เคยมีประสบการณ์ต่อสู้ในที่แห่งนี้ก็เหมือนจะมีเพียงแค่อาร์คคนเดียว กระทั่งว่าให้เวลาพวกเขาได้คิด สุดท้ายคนที่ต้องถูกเลือกก็น่าจะเป็นอาร์คอยู่ดี

อาร์คถึงกับพึงพอใจขณะยกยิ้มและพยักหน้าให้

“เข้าใจแล้วครับ แม้ว่าผมจะขาดอะไรไปหลายสิ่ง แต่ผมจะนำชาวแรคคูนเองครับ”

“ใช่ ใช่ เพราะงั้น คุกกี้...”

“1L สำหรับหนึ่งถุงครับ”

“ว่าอะไร? ถุงเดียวก็คิดเงินด้วย?”

“โอ้ ต้องขออภัย แต่เป็นเพราะผมไม่ได้มีวัตถุดิบมากมายอะไรขนาดนั้น นี่หมายความว่าผมไม่อาจทำมันได้ตลอด และตอนนี้ผมก็ทำได้เพียงแค่หนึ่งถุงต่อครั้ง แต่ถ้าผู้อาวุโสไม่คิดซื้อหา ผมก็ไม่คิดที่จะฝืนใจขายให้ ยังมีอีกหลายคนที่คิดอยากซื้อมันแน่นอนครับ”

“ไม่ใช่แบบนั้น! 1L ใช่ไหม? เอ้ารับไป”

ผู้อาวุโสเผยสีหน้าแตกตื่นขณะนำเอาแร่ออกมาคิดคำนวนอย่างรวดเร็ว

จำนวนใบของนูรุนม่าที่ถูกนำมาทำเป็นคุกกี้แห่งนักรบนี้ มันอยู่ในอัตราส่วนหนึ่งใบต่อหนึ่งถุง แถมส่วนผสมอื่นรวมทั้งเครื่องเทศเขาก็ใช้อะไรที่มันมีอยู่ภายในหมู่บ้านชาวแรคคูน ท้ายที่สุดแล้ว ราคาแท้จริงของมูลค่าก็อยู่ที่ใบนูรุนม่า อาร์คเริ่มคิดคำนวนออกมาว่าราคาของมันสมควรทัดเทียมได้กับ 10 เหรียญเงินต่อใบเลยทีเดียว

ด้วยการขายถุงคุกกี้ในราคา 1L ราคาของแร่ที่ได้รับอย่างน้อยก็ประมาณ 20 เหรียญเงิน นี่หมายความว่าเขาได้รับผลกำไรคูณสอง

อย่างไรแล้ว มันก็คือยาเสพติด แม้จะเป็นเมืองไร้กฎเกณฑ์เขาก็ยังคงมีความกังวลอยู่บ้างว่าจะขายมันที่ไหนได้โดยปลอดภัย แต่ตอนนี้นอกจากเงินแล้วเขาถึงกับได้รับลาภลอย!

นี่เป็นเพราะคุกกี้ที่มีส่วนผสมของยาเสพติดโดยแท้

แน่นอน คุกกี้เสพติดพวกนี้นับวันก็ยิ่งเพิ่มราคาเข้าไปอีก ทว่า ในเมื่อมันสามารถทำเงินได้นั่นก็หมายถึงจำเป็นต้องจำกัดจำนวนซื้อขาย ไม่อาจกระทำโดยไม่ยั้งคิด อาร์คในตอนนี้มีใบนูรุนม่ากับตัวเพียงแค่หนึ่งพันหกร้อยใบเท่านั้น แถมเขายังจำเป็นต้องคอยทำเสบียงอย่างคุกกี้ให้รองรับชาวแรคคูนกว่าสามร้อยคนที่ลุกขึ้นสู้ด้วย

สำหรับเรื่องราวในครั้งนี้... อาจเรียกเขาว่าเป็นปีศาจจอมขูดรีดก็ว่าได้

‘หึหึหึ ตอนที่ได้เห็นใบนูรุนม่าก็นึกอยู่แล้ว ว่าได้กลิ่นเงินมันลอยโชยมา’

อาร์คยิ้มพึงใจขณะหน้าต่างข้อมูลใหม่ปรากฏขึ้น

=====

ท่านได้ทำการสื่อสารออกอย่างชาญฉลาดและมีลูกล่อลูกชนจนได้รับภารกิจในตำนาน

ภารกิจในตำนานจะคงอยู่เพียงแค่บางพื้นที่ของนิวเวิลด์เท่านั้น

ภารกิจดังกล่าวไม่อาจเป็นไปได้ที่จะได้รับผ่านวิธีการปกติ ภารกิจในตำนานจะปรากฏขึ้นเมื่อเงื่อนไขพิเศษถูกเข้าถึงระดับหนึ่ง รางวัลของภารกิจในตำนานที่จะถูกส่งมอบออกไปนั้นมีความแตกต่างจากภารกิจทั่วไปเป็นอย่างยิ่ง และจะเป็นกุญแจสำคัญที่สามารถทำให้ได้รับรู้และเข้าใจถึงตำนานและประวัติศาสตร์ของนิวเวิลด์ ทว่า หากท่านทำไม่สำเร็จ บทลงโทษก็ใหญ่หลวงเช่นเดียวกัน

สติปัญญา +10, ศาสตร์แห่งการสื่อสาร +10

=====

นำความสงบกลับคืนสู่โลกบาดาล!

หลังผ่านปัญหามากมายมาได้ ในที่สุดท่านก็ได้มาถึงสุบารูทาร์ป โลกที่ซุกซ่อนเอาไว้ภายในส่วนลึกของพื้นแผ่นดิน ทว่า โลกบาดาลแห่งนี้มันไม่ใช่สถานที่อันสงบสุขดังเช่นที่ท่านคิด

ในตอนนี้ ทั้งโลกบาดาลและประชากรที่อยู่อาศัยอย่างชาวแรคคูนต่างโดนกวาดล้างอย่างสาหัส ด้วยความที่เป็นผู้ค้นหาความจริง ท่านต้องช่วยเหลือประชากรชาวสัตว์อสูรให้พ้นภัย นับว่าโชคดี ท่านสามารถเกลี้ยกล่อมพวกเขาด้วยความพยายามอย่างหนัก จงนำพาความสงบสุขกลับคืนสู่โลกบาดาลร่วมกับพวกเขา

ท่านต้องนำกลุ่มชาวแรคคูนมุ่งไปยังอิกดราซิลเพื่อกำจัดคำสาปและนำความสงบสุขกลับคืนสู่โลกบาดาล ท่านจะค้นพบหนึ่งในสามสิ่งมหัศจรรย์เมื่อได้ถอนคำสาปให้กับอิกดราซิลเป็นที่เรียบร้อย

ระดับความยาก ☆ ☆ ☆

ข้อจำกัดภารกิจ : อาชีพผู้เดินทางแห่งความมืด

=====

‘เหมือนที่คิดไว้ นี่สินะคำตอบที่ถูกต้องสำหรับการเกลี้ยกล่อมชาวแรคคูน’

อาร์คตรวจสอบข้อมูลภารกิจ การเลือกที่จะเกลี้ยกล่อมของเขาถึงกับสามารถนำพาไปสู่หนึ่งในสามสิ่งมหัศจรรย์ได้ ท้ายที่สุดแล้ว เป้าหมายถึงกับเป็นสิ่งเดียวกัน เขาจะได้รับทั้งลูกปัดดวงใจวิญญาณและหนึ่งในสามสิ่งมหัศจรรย์

แน่นอนว่าทั้งสองนั้นเป็นภารกิจที่แยกกัน

‘ว่าแต่ ภารกิจในตำนาน? ระดับความยากของมันมีความพิเศษมากกว่า? มันหมายความว่ายังไงกัน?’

ขณะที่อาร์คครุ่นคิดอยู่นั้น ผู้อาวุโสที่ตระหนักถึงใบหน้าของเขาจึงกล่าวถามออก

“แล้ว พวกเราควรเริ่มทำอะไรก่อนดี?”

“สำหรับตอนนี้...”

อาร์คเผยรอยยิ้มกว้างตอบรับ

“คือการฝึกฝนครับ”

ในช่วงบ่ายวันเดียวกัน อาร์คได้นำพาชาวแรคคูนกว่าสามร้อยชีวิตเข้าร่วมการฝึกฝนผสานความร่วมมือกัน

คุกกี้แห่งนักรบมีจำกัด หากเขาต้องการให้พวกเขาเหล่านี้ต่อสู้โดยไม่สูญเสียกำลังใจไป งั้นก็หมายความว่าจะเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้ ทว่า เมื่อใดที่เขารวบรวมชาวแรคคูนเข้าไว้ด้วยกัน อะไรบางสิ่งถึงกับเพิ่งเผยออกมา

คังกิลมีเลเวลสูงถึง 150 แต่เลเวลโดยเฉลี่ยของชาวแรคคูนคือ 70 เท่านั้นเอง นอกจากนี้ พวกเขายังไม่เคยสู้รบมาก่อนแต่อย่างใด นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่รู้แม้กระทั่งวิธีการจับอาวุธให้ดี อาร์คจึงทำได้เพียงแค่ส่ายศีรษะไปมา

‘ไม่เป็นไร สิ่งสำคัญไม่ใช่เลเวลของพวกเขา แต่เป็นความร่วมมืออย่างเป็นกลุ่มก้อนต่างหาก มันอยู่ที่ผู้บัญชาการ ว่าสามารถสั่งการได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำได้เพียงใด นั่นจึงจะเป็นกุญแจสำคัญ’

เขาเคยมีประสบการณ์การได้เป็นผู้บัญชาการมาแล้วครั้งแจ๊คสัน สิ่งแรกนั้น เขาได้จัดระเบียบกองทัพขึ้นใหม่ นั่นจึงจะทำให้ผู้บัญชาการสามารถเผยความสามารถออกมาได้ถึง 100%

ดังนั้นแล้ว อาร์คจึงต้องรับบทบาทอย่างแสนสาหัสในวันแรก

“ตรงนั้น แรคคูนคนที่กระซิบกระซาบกันอยู่ ออกมาข้างหน้า!”

อาร์คชี้นิ้วไปยังหนึ่งในทหารชาวแรคคูนที่ยืนอยู่

หลังทำซุปรวมมิตรที่น่าสะพรึง เขาจึงให้ชาวแรคคูนเหล่านี้ได้ร่วมลิ้มลองถึงความวิเศษ

อาร์คที่ได้เป็นผู้บัญชาการก็ได้ปรับเปลี่ยนระบบและอัตราการจำหน่ายคุกกี้เช่นเดียวกัน เป็นเพราะทรัพยากรมีอยู่อย่างจำกัด เขาจำเป็นต้องจัดการควบคุมปริมาณให้ดี ด้วยสิ่งนี้ ชาวแรคคูนจึงมักต้องดิ้นรนเพื่อให้ได้รับคุกกี้มา อาร์คยังคงเป็นคนที่ถือครองคุกกี้เอาไว้ ดังนั้นแล้วจึงไม่มีชาวแรคคูนคนใดกล้าไม่เชื่อฟังเขา เช่นกัน เหล่าหทารที่มีประสิทธิภาพย่อมได้รับสิทธิ์ในการซื้อคุกกี้ที่มากกว่า อาร์คได้นำทั้งรางวัลและบทลงโทษออกมาใช้งาน ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เกิดการพัฒนาอย่างก้าวกระโดด

ระบบเผด็จการถึงกับถือกำเนิดเช่นนี้

อาร์คเริ่มพิจารณาชาวแรคคูนก่อนจะคัดแยกพวกเขาออกเป็นหน่วยให้รับหน้าที่ตามสิ่งที่สามารถทำได้ดี

พวกผู้อาวุโสเคยกล่าวเอาไว้ว่าสายพันธุ์แรคคูนไม่ได้เข้าใจการศึกแต่อย่างใด แต่อาร์คไม่คิดเช่นนั้น

แน่นอนว่าชาวแรคคูนย่อมต้องไม่มีทักษะที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ ทว่า เขากลับสามารถมีเปรียบด้วยความที่เป็นเอ็นพีซีสายผู้สร้างให้เกิดประโยชน์กับการสู้รบ เมื่อครั้งที่พระเจ้าสร้างเผ่าพันธุ์ทั้งหลายและสายพันธุ์ขึ้นมา เขาย่อมต้องมีความคิดอยู่ภายใน เขาถึงกับแยกสายพันธุ์ที่สร้างอุปกรณ์สวมใส่ได้ดีออกมาเพื่อสนับสนุนการสู้รบ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาร์คให้ความสนใจกับปืนใหญ่พกพาเป็นอย่างมากเลยทีเดียว ปืนใหญ่นี้มีอัตราการชาร์จพลังที่นานอยู่บ้าง แต่รัศมีและพลังอำนาจของมันเหนือล้ำกว่าลูกธนูมากมาย นอกจากนี้ ยังมีโบนัสที่จะทำงานเมื่อใช้ต่อต้านศัตรูขนาดใหญ่ มันจะช่วยเพิ่มพลังโจมตีให้มากถึงสิบเท่าตัว ปัญหาอยู่ที่ราคาของลูกกระสุนปืนใหญ่มันอยู่ราว 1L หรือ 20 เหรียญเงิน

ทว่า อาร์คหาได้สนใจไม่ อย่างไรแล้ว การเงินของกองทัพมันก็มาจากกระเป๋าของชาวแรคคูนอยู่ดี

‘จนกระทั่งถึงตอนนี้ เรายังไม่เคยเห็นอาวุธแบบนี้มาก่อน...’

แต่เขาก็คิดได้ ว่าโลกภายนอกไม่จำเป็นต้องมีสิ่งของฟุ่มเฟือยขนาดนี้

อย่างไรแล้ว ชาวแรคคูนต่างก็ประดิษฐ์สิ่งของทั้งอาวุธและชุดเกราะขึ้นมา ทั้งหมดล้วนแล้วแต่มีความสามารถอย่างแท้จริง โชคร้าย วัตถุดิบที่จะสามารถนำมาใช้งานได้นั้นกลับไม่เพียงพอ เป็นเพราะพวกเขาต้องปิดซ่อนตัวตน ดังนั้นแล้ว พวกเขาจึงไม่อาจทำผลิตภัณฑ์อันเลิศล้ำในจำนวนมากได้

‘ดูเหมือนเราจะต้องแบ่งกลุ่มผ่านทางความสามารถและอุปกรณ์ที่มีให้ใช้งานเสียแล้ว’

“ดีล่ะ นับจากนี้ผมจะเริ่มแบ่งกลุ่มนะครับ กลุ่มแรกนั้นจะเป็นกองกำลังหลัก”

อาร์คชี้ไปยังกลุ่มชาวแรคคูนที่มีเลเวลและความอดทนสูง และสั่งให้พวกเขาได้รับซึ่งชุดเกราะและอาวุธที่ดีที่สุด จำนวนของพวกเขามีทั้งสิ้นหนึ่งร้อยยี่สิบคน

กลุ่มที่สองจะถูกแบ่งออกโดยความคล่องตัวระดับสูง พวกเขาจะได้รับชุดเกราะที่มีพลังป้องกันสูงและปืนใหญ่ และทางด้านกลุ่มสามซึ่งเป็นกลุ่มสุดท้ายจะเป็นฝ่ายสนับสนุนอยู่แนวหลัง คอยช่วยเหลือด้านพิเศษอย่างรับผิดชอบการทำลายถ้ำ ซึ่งนับเป็นความเชี่ยวชาญเฉพาะทางของชาวแรคคูน

‘นี่ไม่ใช่ว่าเอ็นพีซีพวกนี้สวมใส่ไอเทมแล้วดูดีขึ้นมาผิดหูผิดตาเลยหรือไง?’

ผู้อาวุโสชาวแรคคูนในตอนนี้เข้าสนับสนุนด้วยการเปิดหีบอันงดงามขึ้น มันเป็นเงินส่วนกลางที่อาร์คไม่สามารถแตะต้องได้ เป็นเพราะมันจำเป็นต้องทำรายการบันทึกเอาไว้เสมอหากต้องการซื้อหาไอเทมสำหรับการศึก

ดังนั้นแล้ว ชาวแรคคูนจึงถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มตามความสามารถอย่างชัดเจน โดยไร้ซึ่งการหลับนอน อาร์คเริ่มทำการฝึกชาวแรคคูนเหล่านี้ด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน การฝึกฝืนคืบหน้าไปอย่างต่อเนื่อง ชาวแรคคูนสามารถพุ่งไปข้างหน้าและถอยกลับได้ตามระบบการฝึก หลังผ่านไปหกวันในเกม หรือนับเป็นวันที่สองในโลกความเป็นจริง ในที่สุดการฝึกฝนก็เสร็จสิ้น อาร์คได้เรียกรวมเหล่าทหารอีกครั้งขณะเริ่มพูดกล่าว

“ทุกท่านคงเหน็ดเหนื่อยมามากแล้ว บางทีอาจกระทั่งมีใครพูดถึงผมในทางไม่ดีแล้วก็ได้ แต่ปัญหาของพวกเรายังไม่หมดไป หวังว่าทุกท่านจะจดจำได้ ว่าพวกเราจะมุ่งหน้าไปยังอิกดราซิลเพื่อช่วยเหลือญาติพี่น้องของเราและนำความสงบกลับคืนมา นั่นจึงทำให้การฝึกฝนอย่างหนักคือสิ่งจำเป็น เพื่อเป็นการลดความสูญเสียในการศึก นี่คือหน้าที่ของผมที่จะเตรียมทุกท่านให้พร้อมรับเรื่องราว กระทั่งว่าผมอาจจะผลักดันเกินไปก็ตามที”

สิ่งเหล่านี้กล่าวออกมาอย่างจริงใจ เป็นเพราะภารกิจครั้งนี้ไม่มีโอกาสครั้งที่สอง

ถ้าหากกองกำลังชาวแรคคูนโดนกวาดล้าง ภารกิจของเขาทั้งลูกปัดดวงใจวิญญาณและสามสิ่งมหัศจรรย์ย่อมต้องล้มเหลว เขามีเป้าหมายที่ต้องทำให้สำเร็จ แม้จะต้องใช้งานกองกำลังชาวแรคคูนเหล่านี้ก็ตาม

“ตอนนี้การฝึกอันเข้มงวดได้เสร็จสิ้นลงแล้ว สิ่งที่เหลือตอนนี้มีเพียงอย่างเดียว นั่นคือการนำความสงบกลับคืนสู่สุบารูทาร์ป ทุกท่านจะนำมันกลับคืนมาด้วยมือของพวกท่านเอง ทั้งหมดนี้เพื่อชาวแรคคูน!”

“โอ้ โอ้ โอ้!”

“เพื่อชาวแรคคูน!”

นับเป็นเรื่องง่ายที่ชาวแรคคูนจะหลงคำของเขาขณะกล่าวทวนซ้ำไปมานับร้อยครั้ง

ตอนนี้ทุกสิ่งอย่างได้เตรียมเอาไว้หมดแล้ว สิ่งที่เหลือเพียงอย่างเดียวคือรุกคืบออกไป! ขณะที่อาร์คกำลังจะออกคำสั่งออกเดินทัพอยู่นั้นเอง

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง

เสียงอันคุ้นเคยกลับดังขึ้นอยู่ไกลออกไป แต่เขาไม่ได้ยินมันจากนิวเวิลด์ แต่เป็นเสียงโทรศัพท์ของเขาเองที่ดังขึ้นอยู่นอกเครื่องเกมต่างหาก

‘อะไรเนี่ย? ใครดันมาโทรหาเราตอนนี้กัน?’

ในโลกความเป็นจริงตอนนี้มันก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว

ในบรรดาคนที่เขารู้จัก ไม่น่าจะมีใครโทรมาในเวลานี้ อาร์คที่คิดเพิกเฉย แต่เขาจะไม่อาจเกิดความผ่อนคลายได้หากปล่อยให้มันค้างคา เขาจึงคิดออกจากเกมไปรับสาย

“รอสักพักนะครับ!”

กองกำลังชาวแรคคูนที่กำลังกระตือรือร้นพลันต้องเกาหัวขณะเผยท่าทีงุ่มงามมองเขาจากไป

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด