บทที่ 41 คุณมันของปลอม

บทที่ 41 คุณมันของปลอม

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวันๆ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

 

"คุณมีฐานะอะไรที่จะมาบอกให้เราออกไป?" ลิลลี่ถามไม่พอใจ

"นี่เป็นร้านอาหารระดับสี่ดาว มีเพียงคนร่ำรวยอย่างพวกเราเท่านั้นถึงจะได้รับการต้อนรับ   คนจนอย่างพวกคุณมีฐานอะไรที่จะมาบอกให้พวกเราออกไป?"

"ฉันกำลังเลี้ยงอาหารเย็นเจ้าอ้วนนี่อยู่ ไม่ใช่คุณ อย่ามายุ่งกับพวกเรา"

ฉิงเฟิงขมวดคิ้วของเขาด้วยความหงุดหงิด

สตรีวัตถุนิยมเป็นคนที่เขาเกลียดที่สุด พวกเธอขายร่างกายของพวกเธอเพื่อสิ่งของและเงินทองและมักจะเป็นผู้หญิงอย่างว่า

"หือ ? เพื่อนเจ้าอ้วนนี่เป็นแค่คนจนๆคนหนึ่ง บางทีคุณอาจจะเป็นคนประเภทเดียวกันเพราะคุณเป็นเพื่อนของเขา" ลิลลี่มองฉิงเฟิงด้วยความรังเกียจ

แม้ว่าเธอจะประทับใจกับชายที่หล่อเหล่าคนนี้ตรงรูปลักษณ์ของเขา แต่เธอก็ยังคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนจนดูจากชุดลายพรางที่เขาสวมใส่

**พระเอกมันใส่ชุดแบบนี้ตั้งแต่ต้นเรื่องอะครับ กระทั่งไปทำงานมันก็ใส่ชุดแบบนี้**

"หวังลิลลี่ คุณสามารถดูถูกฉันได้ แต่อย่ามาดูถูกเพื่อนของฉัน!" ลั่วเฮาตะโกนใส่เธอเสียงดัง  เขาโกรธมาก

ลิลลี่และเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในชั้นมัธยมปลายและพวกเขาเคยคบกันอยู่พักหนึ่ง พวกเขาเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันสมัยลิลลี่ยังใสซื่อและไร้เดียงสาอยู่

อย่างไรก็ตามเธอเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากทำงาน เธอมักจะบ่นว่าเจ้าอ้วนเป็นคนจนและเป็นคนขี้แพ้จึงเลิกลากับเขาในที่สุด

"เอาเถอะ มองนายและเพื่อนของนายแล้ว ฉันจะบอกนายว่าแฟนของฉันซื้อกำไลให้กำไลนี้ราคา 100,000 หยวนนายสามารถจ่ายได้ไหมละ ?"

ลิลลี่หยิบกำไลหยกของเธอบนมือขวาออกมาโชว์และพูดด้วยความดูถูก

เครื่องประดับหยกนี้เป็นเครื่องประดับระดับไฮเอนด์ที่ชายชราหัวล้านนั่นซื้อให้เธอ

นี่คือเหตุผลที่เธอยอมเป็นแฟนของเขา

ใบหน้าของลั่วเฮาเป็นสีแดงหลังจากได้ยินลิลลี่พูด เขากำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในผิว เขาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดจากการที่มีเลือดออกเลย

ความอัปยศอดสู

 

ใช่ เขาอาจจะไม่รวยและไม่สามารถหาซื้อหยกราคาแพงให้เธอได้ แต่เขาก็มีความซื่อสัตย์ต่อลิลลี่และพยายามที่จะดูแลเธอให้ดีที่สุด ในอดีตถ้าเขามีขนมปังเพียงก้อนเดียวเขาก็จะเก็บมันไว้ให้เธอ แต่สิ่งที่เขาได้รับก็คือการทรยศของเธอ

"ลูกพี่, ฉันขอโทษสำหรับอาหารที่น่าผิดหวังมื้อนี้." ลั่วเฮาหันกลับมาและเริ่มขอโทษฉิงเฟิง

มันควรจะเป็นมื้อเย็นที่มีความสุขกับฉิงเฟิงแต่ตอนนี้มันถูกทำลายโดยอดีตแฟนสาวของเขา เจ้าอ้วนจึงรู้สึกผิดต่อเขา

"เจ้าอ้วน , ฉันจัดการเรื่องให้ เพื่อคำว่า "ลูกพี่" ที่นายเพิ่งเรียกฉัน ฉิงเฟิงกล่าวเบา ๆ ขณะที่ตบไหล่ของลั่วเฮา

เขามีความรู้สึกที่ดีต่อชายคนนี้ ดังนั้นเขาจะช่วยเขาให้พ้นจากความอับอายขายหน้านี้

"เจ้าเพื่อนอ้วนคนนี้ไม่รู้อะไรนอกจากการกิน คุณไม่อายที่จะเป็นเพื่อนของเขาหรือ?"

ลิลลี่ขมวดคิ้วและพูดด้วยความรังเกียจ

"อาย ? ฉันคิดว่าฉันจะรู้สึกอับอายแทนเธอมากกว่าที่เธอใส่เครื่องประดับปลอมและยังมีหน้าโชว์ไปทั่ว"

"คุณหมายถึงอะไร?"

"ฉันหมายความว่าหยกของคุณเป็นของปลอมเข้าใจไหม?" ฉิงเฟิงจ้องที่เธอด้วยท่าทางเยาะเย้ย

สิ่งที่เขาพูดทำให้ทุกคนประหลาดใจอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับลิลลี่ เธอดูตกใจมาก

"คุณบอกว่านี่เป็นของปลอม?"

ลิลลี่มองเขาด้วยความสงสัย

"ใช่แล้ว กำไลหยกของเธอเป็นของปลอมอย่างสมบูรณ์แบบ มันมีมูลค่าสิบเหรียญเต็มที่" Qingfeng ตอบอย่างเย็นชส

"สิบเหรียญ? คุณล้อเล่นฉันหรือ? แฟนฉันบอกว่ามันมีค่าเป็นแสนหยวน!"

"หือ ฉันบอกคุณไปแล้วว่ามันมีค่าเพียงสิบเหรียญ คุณสามารถไปถามเขาได้หากคุณไม่เชื่อฉัน"

"เฉียง บอกฉันมาว่าหยกนี้มีราคาเท่าไหร่?"

ลิลลี่ถามชายหัวล้านขณะถอดกำไลออก "ลิลลี่ แน่นอนมันมีค่าเป็นร้อยล้านหยวน ดูนี่สิ ฉันมีใบรับรองด้วย"

ชายหัวล้านหยิบใบรับรองกำไลออกมาขณะที่เขาตัวสั่น

แม้ว่าเขาจะบอกว่ากำไลข้อมือนั้นเป็นของจริง แต่ก็สังเกตได้ว่าเขามีความกระวนกระวายใจบนใบหน้าของเขา น่าเสียดายที่ผู้หญิงโง่คนนี้ถูกคนหัวล้านวัยกลางคนนี้หลอก

"คุณได้ยินหรือยังพี่ใหญ่เฉียงบอกว่ามันเป็นของจริง เรามีใบรับรอง"

ลิลลี่ถือใบรับรองและกล่าวอย่างหยิ่งยโส

"ดี เธอได้มูลค่าของมันเพิ่มมาอีกหนึ่งหยวนจากค่าใบรับรองปลอมนั่น ดังนั้นมันมีมูลค่าทั้งหมดสิบเอ็ดหยวน"

ฉิงเฟิงส่ายหัวในขณะที่มองเธอเหมือนมองคนโง่

ชายหัวล้านตกใจมากและใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้ยินฉิงเฟิงพูด

ชายคนนี้มาจากไหนและเขารู้เทคนิคของเขาได้อย่างไร?

"พี่เฉียง บอกฉันมาว่าใบรับรองนี้ปลอมหรือไม่" ลิลลี่ถามอย่างสงสัยหลังจากเห็นผู้ชายหัวล้านแสดงท่าทางกระวนกระวายใจ

เธอเริ่มเชื่อในสิ่งที่ฉิงเฟิงพูดในขณะที่เฉียงเริ่มแสดงออกถึงท่าทีที่ดูเป็นกังวล

เหตุผลที่ลิลลี่กลายเป็นแฟนของเฉียงเพราะเขาซื้อหยกแฟนซีที่มีมูลค่า100,000 หยวนให้เธอ เธอไม่ได้กำลังถูกหลอกอยู่หรอกหรือ ถ้านี่เป็นของปลอม?

"ลิลลี่ ฉันเป็นแฟนของคุณ คุณไว้ใจคนนอก แต่ไม่ไว้ใจฉัน?" ชายหัวล้านเริ่มหาข้อแก้ตัวขณะที่ใบหน้าเปลี่ยนไป

"เพื่อนยาก ฉันจะไม่อยู่เฉยแน่ถ้าคุณยังกล้าที่จะพูดอีกครั้งว่านี่เป็นของปลอม?"

ชายหัวล้านจ้องเขม็งไปที่ฉิงเฟิงอย่างอุกอาจ

"เอาละ มันง่ายมากที่จะบอกได้ว่าข้อมือนี้เป็นของแท้หรือของปลอม ถ้ามันเปลี่ยนเป็นสีดำเมื่อโดนไฟก็แสดงว่ามันเป็นของปลอม

ฉิงเฟิงกล่าวอย่างหยิ่งผยอง

เขาเป็นประธานกิตติมศักดิ์ขององค์กรประมูลโบราณที่ใหญ่ที่สุดในโลก เขาสามารถมองเห็นได้อย่างง่ายดายว่าวัตถุโบราณ เพชร พลอยและของประดิษฐ์เครื่องลายครามต่างๆอันไหนเป็นของจริงหรือของปลอม

ลิลลี่เปิดตาของเธอกว้างหลังจากได้ยินสิ่งที่ฉิงเฟิงกล่าว เธอหยิบไฟแช็กจากกระเป๋าเงินของเธอและจุดใส่กำไลหยก

กำไลหยกกลายเป็นสีดำภายในไม่กี่วินาที

"มันเปลี่ยนเป็นสีดำมันเป็นของปลอม ! " ลิลลี่มองไปที่ข้อมือหยกที่กลายเป็นสีดำด้วยความโกรธ

เธอถูกหลอกโดยชายชราหัวล้าน

หยกที่แท้จริงจะไม่เปลี่ยนเป็นสีดำแม้ว่าจะถูกเผา เฉพาะของที่ทำจากแก้วและคาร์บอนจะเปลี่ยนสีจากการเผาไหม้

ดังนั้นกำไลหยกนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นของปลอม

"ไอ้เลว ! แกหลอกฉันให้เป็นแฟนของแกด้วยหยกปลอมฉันจะฆ่าแก" ลิลลี่โห่ร้องดังขณะที่ตีศีรษะล้านด้วยกำไลหยกปลอม

"โอ๊ย  เจ็บ!" ชายหัวล้านกรีดร้องขณะกุมศีรษะ ใบหน้าของเขาถูกทิ้งไว้ให้มีรอยไหม้จากกำไลหยก

ฉิงเฟิงหัวเราะในขณะที่ยืนดูลิลลี่และชายหัวล้านทะเลาะกัน

นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ - ทำให้พวกเขาตีกันเอง