ตอนที่แล้วตอนที่ 78 ความต่างระหว่างเหนือกับใต้ (FREE)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 80 บึงน้ำแห่งความสงบ (FREE)

ตอนที่ 79 ทะเยอทะยาน (FREE)


" ที่รัก... "

มือของ ฟาง เฮ่าเตอ จับแขนของ ฉิน ซูเหลียน แน่น ชายผู้เข้มแข็งยืนหยัดต่อสู้เพื่อครอบครัวมาตลอดคนนี้ ถึงกับน้ำตาไหลออกมา

แปดปีที่ผ่านมา ทั้งหมดเป็นเพราะการทดสอบกฎแห่งเต๋า เพราะครอบครัวหลี่เป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหมู่บ้านภูเขาทางใต้! สมาชิกครอบครัว ฟาง ทั้งสามคนจึงถูกเนรเทศออกมาอย่างไร้เยื่อใย

แต่แปดปีต่อมาลูกชายของพวกเขากลับกลายเป็นผู้ชนะการทดสอบกฎแห่งเต๋าทั้งสองด้านในระดับมณฑล

ความเสียใจในอดีตกลับกลายเป็นภาคภูมิใจ

ฟาง เฮ่าเตอ จ้องมองไปยังทิศทางที่เป็นที่ตั้งของหมู่บ้านทางใต้ยืดหลังขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ ราวกับจะพูดว่า "ดูลูกชายของข้า ขนาดไม่ได้เข้าไปในหอแห่งเต๋า แต่เขายังผ่านการทดสอบกฎแห่งเต๋า และเป็นผู้ชนะทั้งสองด้าน!"

...

 

วันนี้หมู่บ้านภูเขาทางเหนือกำลังจัดงานเฉลิมฉลอง

ชาวบ้านทุกคนต่างหัวเราะด้วยความสุข อาหารที่ปรุงสุกแล้วจำนวนมากถูกหั่นเตรียมเอาไว้เป็นชิ้นๆ ณ ลานหมู่บ้าน

 

ดังนั้น...

เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ เดินทางมาถึงหมู่บ้าน เขาตะโกนร้องเรียกทุกคนด้วยความสุข แต่นอกเหนือจากนกสองถึงสามตัวที่เกาะอยู่บนทางเข้าหมู่บ้านก็มีแต่ความว่างเปล่า เพราะทุกคนตอนนี้รวมตัวกันอยู่ที่ลานหมู่บ้าน

ใครจะโง่มายืนอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้านกัน?

ฟาง เจิ้งจือ หม่นหมองทันที เขาอุตส่าห์เป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสองด้าน แต่กลับไม่มีใครมาต้อนรับเขาเลย

ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น เมื่อเขามองไม่เห็นใครเลย

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้กัน

หลังจากขบคิดอยู่สักพัก ตอนแรก ฟาง เจิ้งจือ คิดจะตะโกนว่า ข้าคือผู้ชนะการทดสอบกฎแห่งเต๋า พวกเจ้าทุกคนทำไม่ไม่ออกมาต้อนรับข้ากันละ แต่เสียดาย..ที่หนังหน้าเขายังไม่หนาพอ

ดังนั้นเขาจึงขี่ม้าเกล็ดเงินกลับบ้านอย่างเดียวดาย

 

แต่เขายิ่งอารมณ์เสียกว่าเดิมเพราะเมื่อเขามาถึงบ้าน ทุกอย่างเงียบเชียบ ดวงไฟปิดสนิท พ่อแม่ข้าไม่เข้านอนเร็วไปหน่อยหรือไง?

ในขณะที่คิดอยู่ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากที่ไกลๆ

ฟังดีๆรู้สึกจะมาจากทางลานหมู่บ้าน

"หรือจะมีงานเลี้ยงเต้นรำที่ลานหมู่บ้าน..ข้าจะไปดูสักหน่อย! " ฟาง เจิ้งจือ ผูกม้าไว้และเดินไปยังลานหมู่บ้านท่ามกลางความมืดมิด

ไม่นานเขาก็เห็นว่าทั่วลานหมู่บ้านเต็มไปด้วยผู้คน

ทุกคนต่างกินดื่มกันอย่างสนุกสนาน เต็มไปด้วยความสุข แต่....

ไม่มีใครสังเกตุเห็น ฟาง เจิ้งจือ สักคน

 

"หือ? มีอาหารด้วย!" ฟาง เจิ้งจือ ตาสว่างขึ้นทันทีเมื่อเห็นกองอาหารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ

เขามองไปทั่วพบกับ ฟาง เฮ่าเตอ และ ฉิน ซูเหลียน กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะใจกลางลาน

ฟาง เฮ่าเตอ ดูเหมือนจะมีความสุขมาก ใบหน้าแดงก่ำจากการดื่ม ฉิน ซูเหลียน กลับไม่ได้ว่าอะไร หยิบอาหารส่งให้เขาด้วยซ้ำ

เมื่อเขาเห็นพ่อแม่ของเขา ฟาง เจิ้งจือ เดินไปยังโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่ทันที

ในตอนที่เขาเดินผ่านไปห้าถึงหกโต๊ะนั่นเอง

ในที่สุดชายขี้เมาคนหนึ่งก็สังเกตุเห็น เขางะไปเล็กน้อย พร้อมกับเอามือขึ้นมาถูตา

"เอ๋! ทำไมเขาดูเหมือน เจิ้งจือ จัง?"

"ลุงดื่มมากไปแล้วนะ ฟาง เจิ้งจือ ผ่านการทกสอบกฎแห่งเต๋าระดับมณฑลแล้ว เขาต้องเดินทางไปยังเมืองหลวงแม่น้ำแห่งความสัตย์สิ เขาจะกลับมาที่นี่ได้ยังไง!"

"เอ่อ ... ใช่ๆ!" ชายขี้เมาคิดได้ และเลิกสนใจไป

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ยินบทสนทนาที่เกิดขึ้นรอบๆตัวเขาและเดินไปหา ฟาง เฮ่าเตอ ในทันที

นั่งลงบนเก้าอี้ หยิบตะเกียบขึ้นคีบเนื่อกระต่ายในทันที

"เพราะข้าติดใจรสของเนื้อย่างที่หมู่บ้านนี้ไง! " ฟาง เจิ้งจือ พูดในขณะที่กำลังเคี้ยวอยู๋

"แน่นอนสิ หมู่บ้านภูเขาทางเหนือขึ้นชื่อเรื่องเนื้อย่างอยู่แล้ว มันถูกคิดค้นโดย ฟาง เจิ้งจือ! " จาง หยางปิง พูดขึ้นมา ขณะที่กำลังดื่มอย่างสนุกสนาน

"โอ้ขอบคุณมาก ลุงหยางปิง ที่ให้เกียรติข้า! " ตอนนี้ผากของ ฟาง เจิ้งจือ เต็มไปด้วยเหล้า

"หือ..ให้เกียรติ? ฟาง เจิ้งจือ! " จาง หยางปิง ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที

"เจิ้ง...เจิ้งจือ?! " ทันใดนั้น ฉิน ซูเหลียน หันมาเห็น ฟาง เจิ้งจือ ตะเกียบที่คีบขากระต่ายอยู๋หล่นลงพื้นทันที ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

"ท่านแม่ ข้ากลับมาแค่สองวันเท่านั้น ท่านรู้สึกประหลาดใจไหมละ ฮ่าฮ่า? " ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มออดอ้อนแม่ของเขา

ชาวบ้านทุกคนเบิกตากว้าง มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังกินเนื้อย่างอยู่ ราวกับมองเห็นสัตว์ประหลาด

ผู้ชนะการทดสอบทั้งสองด้านที่ควรจะกำลังเดินทางไปทดสอบกฎแห่งเต๋าที่เมืองหลวงแม่น้ำแห่งความสัตย์นั้น...

กลับมาปรากฎตัวที่นี่?!

ชาวบ้านทุกคนเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ แต่ไม่นาน ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความยินดี อย่างไรก็ตามการที่ ฟาง เจิ้งจือ กลับมาก็เป็นเรื่องที่ดี

"อา ฟาง เจิ้งจือ กลับมาแล้ว! "

"ฟาง เจิ้งจือ? "

ชาวบ้านเริ่มลุกขึ้นทีละคนมารุมล้อม ฟาง เจิ้งจือ ชาวบ้านบางคงยังมีอาหารอยู่เต็มปาก พูดออกมาไม่ชัดเจนด้วยซ้ำ

ท่ามกลางพวกเขา คนที่มีความสุขมากที่สุดคือ ฉิน ซูเหลียน

เมื่อนางมองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ชัดๆ นางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป หยาดน้ำตาใสๆเริ่มไหลรินออกมาจากดวงตาคู่งามทั้งสองข้าง ฉิน ซูเหลียน พุ่งเข้าไปกอด ฟาง เจิ้งจือ อย่างแนบแน่น ราวกับไม่อยากให้เขาหนีหายไปไหน

"ท่านแม่... " ฟาง เจิ้งจือ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นภายในอ้อมแขน

"กลับมาเพียงสองวันก็เพียงพอให้แม่ของเจ้าทำอาหารอร่อยๆให้เจ้าทานแล้ว! " ฟาง เฮ่าเตอ มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ และยิ้มออกมา ดวงตาของเขาเริ่มมองเห็นไม่ชัดเจนเพราะน้ำตาเขาก็เริ่มไหลออกมาเช่นกัน...

....

 

หลังจากการปรากฎตัวอย่างกะทันหัน ชาวบ้านบางคนเริ่มใจกล้าถามออกมา

เพราะการทดสอบกฎแห่งเต๋าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ เพราะพวกเขาทุกคนคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับตัวเอง

ฟาง เจิ้งจือ ไม่รำคาญ และตอบพวกเขาอย่างจริงจัง

หลังจากที่ชาวบ้านถามจนจบ จาง หยางปิง ได้พูดขึ้น

"เจิ้งจือ ถึงเจ้าจะเป็นผู้ชนะทั้งสองด้านของการทดสอบกฎแห่งเต๋าระดับมณฑลแล้ว ก็อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปเสียละ! "

"ใช่แล้ว ข้าได้ยินมาว่าการทดสอบระดับมณฑลนั้นเป็นเหมือนขั้นบันได คนที่สามารถผ่านการทดสอบระดับเมืองหลวงได้ถึงจะได้กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง! "

"ใช่ ฟาง เจิ้งจือ ถึงเจ้าจะไม่เคยเรียนในหอแห่งเต๋ามาก่อนและยังเด็กมากนัก พวกเราก็ภูมิใจในตัวเจ้ามาก ถึงเจ้าจะทำได้ไม่ดีในระดับเมืองหลวง พวกเราก็ยังสนับสนุนเจ้าอยู่ดี รออีกสักสองถึงสามปีลองใหม่ก็ไม่สาย! " จาง หยางปิง พูดต่อไป

"ลุงหยางปิงของเจ้า พูดถูก ยังไงก็ตามถือว่าเจ้าเริ่มก้าวแรกได้ดี การทดสอบระดับเมืองหลวง เจ้าแค่ทำให้ดีที่สุด แต่อย่ากดดันมากเกินไป ไม่งั้นทุกอย่างจะออกมาไม่ดี เข้าใจไหม? " ฟาง เฮ่าเตอ พยักหน้าสนับสนุน

 

ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจ จาง หยางปิง และพ่อของเขาดี พวกเขากังวลว่า ฟาง เจิ้งจือ จะกดดันตัวเองมากเกินไป

เหมือนที่พ่อแม่สมัยใหม่มักพูดกันเมื่อส่งลูกขเห้องสอบว่า ทำให้ดีที่สุด อย่ากดดันตัวเอง จะผ่านหรือไม่ ไม่สำคัญ...

"ข้ารู้สึกว่าการทดสอบระดับเมืองหลวงข้าต้องได้อันดับหนึ่งทั้งสองอย่างอีกแน่นอน! " ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มออกมาด้วยความมั่นใจ

"ฮ่าฮ่า ... " เมื่อชาวบ้านที่อยู่รอบ ๆ ได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือก็หัวเราะทันที พวกเขาไม่ได้มีเจตนาร้าย

"เยี่ยมมาก! เป็นเด็กที่มีความทะเยอทะยาน! "

"ใช่ การมีความทะเยอทะยานเป็นเรื่องดี แต่เราควรวางเป้าหมายให้เหมาะสมด้วย คนที่จะชนะทั้งสองด้านของการทดสอบระดับเมืองหลวงได้นั้น 100 ปีจะมีสักคน! "

"ฮ่าฮ่า..เจิ้งจือ ก็แค่ล้อเล่นน่า ทำไมเจ้าต้องจริงจังด้วยละ? "

ชาวบ้านต่างหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน พวกเขาล้วนเต็มไปด้วยความปรารถนาดี การทดสอบกฎแห่งเต๋าระดับมณฑล หลี่ จ้วงฉือ ได้ผ่านไปแล้วเมื่อ 6 ปีก่อน แต่ระดับเมืองหลวง แค่รอบแรกเขายังไม่ผ่าน

 

 

 

เพจหลัก : Gate of god TH

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด