เล่ม 4 ตอนที่ 8 : ก้นบึ้งของนรก (1) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
==========
เล่ม 4 ตอนที่ 8 : ก้นบึ้งของนรก (1)
‘…ยังไงต่อล่ะทีนี้?’
ตอนนี้เขากำลังร่วงหล่นลงสู่ด้านล่างซึ่งเป็นความว่างเปล่าสีดำมืดด้วยความเร็วสูงยิ่ง
มันรู้สึกคล้ายกับอาจนำพาเขาไปที่ไหนสักแห่ง แต่เขาก็ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าตนจะต้องร่วงหล่นแบบนี้ต่อไปอีกนานขนาดไหนกัน ทว่า มันมีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน ยิ่งก้นหลุมมันลึกมากเพียงไร นั่นหมายถึงความเสียหายที่จะได้รับก็จะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น ถ้าหากภายในไม่กี่นาทีนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปล่ะก็...
‘ตอนนี้เราเหลือพลังชีวิตอยู่ 150 หน่วย กระทั่งว่ามีทักษะเฉพาะทางของอัศวินแห่งแมว ยังไงก็ต้องตายอยู่ดี แต่ปัญหาก็อยู่ที่หลังจากนั้นแหละนะ’
หลุมแห่งนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ไคโร้ท แต่เขาไม่รู้ว่ามันลึกเกินกว่าหนึ่งกิโลเมตรหรือไม่ อีกทั้งผลลัพธ์ของม้วนคัมภีร์จะหายไปหรือไม่ก็ด้วยเช่นเดียวกัน
ทว่า ม้วนคัมภีร์ [ฉกฉวย] นั้นเพิ่งถูกใช้งานออกเมื่อครู่ก่อนที่เขาจะตกลงมา เป้าหมายของมันย่อมไม่มีทางเปลี่ยน อีกทั้งดูแล้วมันไม่น่าจะมีระยะส่งผลด้วย
ถ้าหากเขาตายไป งั้นเขาก็ต้องเตรียมใจยอมรับความสูญเสียไอเทมหนึ่งหรือว่าสองชิ้น
มันเป็นความเสียหายอย่างร้ายแรง ทว่า นี่ก็ยังไม่ใช่ปัญหาแท้จริงที่เขาเป็นกังวล
‘อันเดล...!’
เรื่องนี้ทำเอาจิตใจเขาแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
อันเดลถึงกับไปจ้างมือสังหารด้วยเงินหลายร้อยเหรียญทอง อีกทั้งมันยังร่วมทางมาด้วยเพื่อออกไล่ล่าอาร์คโดยตรง
มันถึงกับยอมละทิ้งหนทางการทำภารกิจและเพิ่มเลเวล
เป้าหมายของมันกลับกลาย มันคิดที่จะล้างแค้นอาร์คที่อยู่ในนิวเวิลด์แห่งนี้ให้จงได้
‘ตราบเท่าที่มันยังคิดว่าจุดเกิดของเราอยู่ที่ไคโร้ท งั้นมันก็สมควรต้องเฝ้ารออยู่แถวนั้นอีกหลายวันกว่าเราจะฟื้นคืนชีพ’
หากเป็นอันเดลแล้ว มันคงไม่ยอมอดหลับอดนอนเพื่อมาเฝ้าระวังการฟื้นคืนชีพของเขาถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงแน่ แต่มันยังคงมีพวกมือสังหารคอยช่วยเหลือเฝ้ายามให้ นั่นจึงไม่มีช่องว่างให้อาร์คสอดแทรกเข้าไปเพื่อฟื้นคืนชีพได้
ท้ายที่สุดแล้วอาร์คก็ต้องล็อคอินเข้ามาพร้อมกับความสูญเสียไอเทม และตอนนั้นมันก็จะเป็นโอกาสสูงที่เขาจะโดนเข้าปะทะเพื่อสังหาร
เอ็นพีซีในเมืองไร้กฎเกณฑ์อย่างไคโร้ทแห่งนี้จะไม่ยื่นมือแม้สักนิดเข้าช่วยเหลือผู้เล่น
ในสถานการณ์แบบนี้ กฎตามปกติไม่อาจใช้งานได้
‘เราต้องจบแบบนี้จริงเหรอเนี่ย?’
ขณะที่คิดถึงเรื่องราวเหล่านี้ ภายในอกของเขาก็สุมเอาความรู้สึกไม่ยินยอมอยู่เต็มเปี่ยม
มันนับเป็นเรื่องไร้สาระ อาร์คนั้นเดินมาไกลเพียงใดแล้ว?
‘นี่เราถึงกับคิดจะปล่อยเกมนี้ทิ้งไปเพราะอันเดลเข้ามาวุ่นวายเลยหรือไง?’
นิวเวิลด์มันเป็นแค่เกมก็ใช่ แต่สำหรับอาร์ค เกมนี้มันส่งผลกระทบต่อชีวิตความเป็นจริงของเขา ที่อาร์คสามารถมีข้าวกินได้ทุกวันนี้ และมีค่ารักษาพยาบาลจ่ายให้แม่ของตนได้ทุกเดือนก็เพราะนิวเวิลด์
‘เราเพิ่งพบเจอมันก็จะต้องสูญเสียไปเลยงั้นเหรอ นี่คือหนทางที่เราจะได้รอดชีวิต และก็ยังเป็นสถานที่ที่เราต้องการใช้ชีวิต เราจะไม่ยอมแพ้ เราไม่คิดยอมแพ้เพราะเพียงแค่อันเดลเด็ดขาด!’
เขาตั้งจิตใจแน่วแน่แล้วว่าตนนั้นอยากทำอะไร
และเขาต้องดิ้นรนผ่านไปให้ได้
เพราะมันคือสิ่งเดียวที่อาร์คเหลืออยู่ในตอนนี้
‘เราต้องรอด! เพื่อป้องกันตัวเองจากอันเดลแล้ว เราไม่มีทางเลือกอื่นที่จะต้องรอดไปให้ได้ คิดเข้าสิอาร์ค! คิดหาหนทางรอดเร็วเข้า! นี่มันไม่ใช่ความเป็นจริง ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในนิวเวิลด์ ถ้าหากยังไม่ยอมแพ้ มันก็ต้องมีหนทางที่จะรอดต่อไปได้สิ!’
ความคิดของอาร์คพลันโลดแล่นไปมา
ในขณะเดียวกัน อาร์คที่กำลังร่วงหล่นอยู่ ในที่สุดก็ได้เห็นพื้น
ตอนนี้เขากำลังเข้าไปใกล้เสาที่น่าจะปักขึ้นมาจากพื้น ที่ก้นหลุมนรกแห่งนี้ สิ่งที่ปรากฏขึ้นมันคล้ายเขี้ยวเล็บของมอนสเตอร์
ฉับพลัน ความคิดหนึ่งพลันฉายชัดผ่านหัวของอาร์คขึ้นมา
‘หลุมนรกนี่มันมีเขี้ยวเล็บสินะ! ดีล่ะ บางทีนี่...!’
อาร์คเริ่มคงสภาพท่าทางของตนกลางอากาศ
จากนั้น เขาเริ่มกำดาบของตนเอาไว้แน่นพร้อมดวงตาที่จ้องออกอย่างแน่วแน่
‘โอกาสมีแค่ชั่ววินาทีเท่านั้น! ถ้าหากช้าไปเพียงแค่เสี้ยววินาทีหรือเร็วเกินไปล่ะก็ เราจบเห่แน่!’
ภาพของตัวเขาที่หัวโหม่งพื้นในจินตนาการนั้นมันยิ่งทำเอาเขาหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น ร่างของเขาอาจแหลกและเป็นลูกมะเขือเทศแดงฉานหากลงมืออย่างผิดเวลา ทว่า อาร์คก็กัดฟันแน่นเข้าไว้พร้อมเบิกดวงตาออกกว้าง เขากำลังใกล้จะถึงก้นหลุมแล้ว!
‘สวนกลับฉับพลัน!’
คึก คึก คึก แคร่ก! คะ-เคร๊ง!
อาร์คเหวี่ยงดาบออกอย่างสุดแรงเกิด
เขาผลักเสาหินที่อยู่ใกล้ด้วยดาบ
ขณะนั้นเอง พละกำลังทั้งหมดของอาร์คพลันไปรวบรวมอยู่ที่แขนและไหล่ เมื่อตรวจสอบระยะห่างระหว่างเสาแต่ละต้นที่อยู่ใกล้อย่างรวดเร็วแล้ว มันก็ไม่น่าจะต่างอะไรไปจากการที่ปะทะเข้ากับมอนสเตอร์ เมื่อเขาเรียกใช้งานสวนกลับฉับพลัน มันจึงเป็นการเดิมพันของเขาว่าการสวนกลับโจมตีจะเกิดขึ้นได้
ผลลัพธ์ของสวนกลับฉับพลันนั้นจะผลักให้ศัตรูกระเด็นถอยไปนับสิบเมตร แต่ถ้าหากศัตรูแข็งแกร่งเกินไป ผลลัพธ์ดังกล่าวมันจะสะท้อนกลับมาหาอาร์คแทน ด้วยหลักการของไอน์สไตน์หรืออะไรพวกนั้นแล้ว ผลลัพธ์ย่อมต้องเป็นสิ่งที่ง่ายจะคาดเดา
ตึง!
ร่างของอาร์คพลันหยุดนิ่งกลางอากาศคล้ายโดนบางสิ่งเข้ารบกวน
ในขณะเดียวกันนั้น ความเสียหายที่สมควรได้รับจากการร่วงหล่นจึงกลับกลายเป็นไร้ผลไปในห้วงเวลานี้
อาร์คไม่คิดปล่อยโอกาสไปจึงเตะเข้าใส่เสาหินเบื้องหน้าด้วยเท้าอย่างสุดแรง และเมื่อใช้ความยืดหยุ่นของร่างกาย เขาจึงสามารถหลบเลี่ยงการปะทะเข้ากับเสาหินต้นอื่นและปล่อยให้ตัวร่วงหล่นลงแนวดิ่งต่อไป
แรงปะทะอย่างรุนแรงพลันแล่นปราดผ่านไหล่และแผ่นหลังของเขาไป
=====
ความสามารถของอัศวินแห่งแมวช่วยลดทอนความเสียหายจากการร่วงหล่น 50% และรวมเข้ากับความยืดหยุ่นร่างกายที่ท่านมี ความเสียหายจะถูกลดทอนลงไปอีก 30%
=====
‘สำเร็จ!’
อาร์คแทบหลั่งน้ำตาด้วยความยินดีที่ได้เห็นข้อความตรงหน้านี้
การที่เขาฝึกฝนพิเศษเพื่อออกล่าโจรเหล่านั้นจนสามารถยกระดับทักษะสวนกลับฉับพลันให้สามารถทำงานได้ในโอกาสที่มีมากขึ้น นับว่าประสบความสำเร็จแล้ว ในห้วงความเป็นความตายที่เขามีเวลาเพียงแค่เสี้ยววินาทีเพื่อใช้งานสวนกลับฉับพลัน เขาสามารถใช้มันปะทะเข้ากับเสาหินได้ และด้วยความสามารถพิเศษของอัศวินแห่งแมว ทำให้เขาสามารถได้รับความเสียหายเพียงแค่ครึ่งหนึ่งได้
นับได้ว่านี่เป็นความสำเร็จที่เขาบากบั่นมาด้วยตนเอง!
ทว่า ก่อนที่เขาจะทันได้ยินดี แสงสีแดงพลันปรากฏขึ้น
=====
ท่านโดนโจมตีโดย ปลิงดูดเลือด ได้รับความเสียหาย 5 หน่วย!
=====
“อะไรกัน?”
อาร์คอุทานออกด้วยความตื่นตกใจ
ในพื้นที่รอบบริเวณอาร์คตอนนี้พลันปรากฏปลิงสีแดงที่มีลำตัวขนาดเท่ากำปั้น พวกมันกำลังล้อมเขาอยู่ พวกมันบางตัวกระทั่งแนบเข้ากับตัวเขาขณะดูดเลือดออกไป
ด้วยการใช้ดาบ อาร์คสามารถสังหารพวกมันไปได้สามถึงสี่ตัวในคราเดียว
และในทันที พลังชีวิตของเขาถูกสูบออกไปอีกครั้งจนกระทั่งเหลือพลังชีวิตเพียงแค่ 30 หน่วยเท่านั้น
‘บัดซบ! นี่เรารอดมาได้แล้วแต่กลับต้องมาโดนปลิงฆ่าตายเนี่ยนะ? จิตวิญญาณแห่งแมว!’
เมี๊ยววว~!
ดวงตาของอาร์คทอประกายเป็นสีทองคำขณะที่ร่างแมวสีดำตัวใหญ่พลันปรากฏขึ้น
เขาเริ่มเผยเขี้ยวเล็บออก ด้วยการจ้องมองพวกมัน ปลิงเหล่านี้พลันตัวแข็งทื่อไป พวกปลิงเหล่านี้ที่คิดสูบเลือดจากตัวเขาพลันแน่นิ่งไม่อาจขยับ
พื้นที่เหยียบอยู่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยปลิง
แต่จิตวิญญาณแห่งแมวจะให้ผลอัมพาตคงอยู่เพียงแค่หนึ่งนาทีเท่านั้น!
‘ฆ่าปลิงพวกนี้ทั้งหมดในเวลาเพียงแค่หนึ่งนาที แถมทักษะยังต้องใช้พลังมานา พลังชีวิตตอนนี้ก็เหลืออยู่แค่ 30 หน่วย พอสภาวะผิดปกติอย่างอัมพาตหายไปเราได้จบเห่แน่ เราต้องออกไปจากที่นี่ในขณะที่ยังมีเวลา’
เนตรแห่งแมวของอาร์คพลันเริ่มสอดส่องเพื่อหาทางออก
จากนั้น สายตาของอาร์คพลันไปสบเข้ากับถ้ำแห่งหนึ่งที่เพียงพอให้คนคนหนึ่งแทรกตัวเข้าไปได้อยู่บริเวณมุมหนึ่งของที่แห่งนี้ แม้จะไม่รู้มันมีอะไร แต่อาร์คก็ยังคงก้าวข้ามผ่านปลิงเหล่านี้ขณะมุ่งหน้าไปยังถ้ำดังกล่าว โชคยังดีที่ปลิงพวกนั้นไม่ได้ไล่ตามเขามา
อาร์คเข้ามาในถ้ำและเริ่มมองสำรวจ ภายในมันกว้างขึ้นมาเล็กน้อย ถ้ำแห่งนี้มันสมควรจะยาวเกินกว่าที่เขาจะคิดได้
ตอนนี้เขากำลังคลุกคลานอยู่ภายในถ้ำดังกล่าวจนผ่านมาหลายนาทีแล้ว ในที่สุดแขนเขาก็พลันรู้สึกว่ามันลื่นขึ้น คล้ายกับไปเดินอยู่บริเวณขอบสระ ฉับพลันพื้นถึงกับเริ่มลาดเอียงคล้ายกับจะนำพาเขาไถลลื่นไปยังที่ไหนสักแห่ง
อย่างกะทันหัน หน้าต่างข้อความพลันปรากฏขึ้นตรงหน้าของอาร์ค
“หือ หา?”
=====
วงกตแห่งนรกใต้แดนดิน
ท่านได้ค้นพบวงกตใต้ดินที่ซึ่งเป็นสถานที่น่าหวาดกลัวและอยู่ลึกที่สุดในไคโร้ท
บางทีวงกตแห่งนี้อาจคงอยู่มาก่อนที่ไคโร้ทจะถูกสร้างขึ้นเสียอีก
จุดประสงค์ของการก่อสร้างสถานที่แห่งนี้ไม่มีผู้ใดทราบแน่ชัด ทว่า ในเมื่อมันอยู่ด้านล่างไคโร้ท สิ่งโสโครกและร่างศพทั้งหมดที่ร่วงหล่นลงมาตามปกติแล้วจะเข้ามาภายในวงกตแห่งนี้
ด้วยความที่สิ่งปฏิกูลทั้งหมดจากไคโร้ทถูกโยนทิ้งลงมา วงกตแห่งนี้จึงกลายเป็นสถานที่อันอบอวลไปด้วยกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่พร้อมทำร้ายผู้สูดดมเข้าไป
=====
ท่านได้ทำการค้นพบดันเจี้ยน เมื่อท่านลงทะเบียนกับหอแห่งเกียรติยศ ท่านจะสามารถได้รับค่าประสบการณ์ 1,000 หน่วยและค่าชื่อเสียง 70 หน่วยได้ ท่านต้องการลงทะเบียนหรือไม่?
=====
“ม้วนคัมภีร์ [ตามรอย] หยุดตอบสนองไปแล้ว”
“เหนื่อยชะมัด”
“ไอ้หมอนั่นแข็งแกร่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก”
พวกมือสังหารกำลังจับกลุ่มกันพูดคุยอยู่บริเวณปากเหว
ความลึกของสุดปลายทางหลุมนรกนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่อาจคาดเดา เมื่อร่วงหล่นลงไปโอกาสที่จะเสียชีวิตคือ 100% ไม่สิ กระทั่งว่ารอดมาได้ มันก็ไม่มีทางที่จะกลับขึ้นมาได้ งั้นมันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตายและไปเกิดใหม่...
“มันหล่นลงไปในหลุมนรกนี่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เราจะไปหยิบเอาอุปกรณ์สวมใส่ของมันขึ้นมา”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันสนใจ หากมันจะใส่อะไรที่แย่ลงได้ก็นับว่าดีแล้ว ไอเทมของมันสมควรไม่เพียงพอที่จะคุ้มกับค่าม้วนคัมภีร์ทั้งหมดด้วยซ้ำ ที่ต้องการก็เพียงแค่ให้มันมีสภาพกลายเป็นขอทาน”
“อืม ถ้าหากไม่สนใจเรื่องนั้น... เมื่อเวลาล่วงเลยมาขนาดนี้แล้ว ก็คงจบเรื่องราวแล้ว?”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้”
อันเดลพูดกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่เย็นเยือก
“นี่เพิ่งแค่เริ่มต้นเท่านั้น พอมาคิดว่าว่าเป็นมันแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ปล่อยวางแต่เพียงเท่านี้ มันต้องชดใช้ค่าความเสียหายทั้งหมดให้ฉันคนนี้ กระทั่งว่ามันจะล่อนจ้อนจนไม่เหลืออะไรให้สวมใส่ ค่าสถานะทั้งหมดของมันก็ต้องเป็นศูนย์! ฉันจะฆ่ามันต่อให้อีกร้อยครั้งก็ตาม!”
อันเดลกล่าวออกขณะหันกลับเดินไปอีกทาง
“ย่อมแน่นอนว่ามันต้องกลับมายังไคโร้ท เป็นเพราะว่าสถานที่แห่งนี้สมควรเป็นจุดเกิดใหม่ของมัน พวกนายยังไม่อาจกลับไปได้ แต่มันคงต้องเลือกที่จะเลิกเชื่อมต่อเข้ามาไปอีกพักหนึ่งแน่ ต่อจากนี้คือเกมความอดทน ไอ้อ่อนนั่นถึงกับทำแบบนั้นกับฉันอยู่หลายวัน... กระทั่งว่าต้องใช้เวลาหลายเดือน พวกเราก็ต้องฆ่ามันครั้งแล้วครั้งเล่าจนกว่ามันจะเลิกเข้ามา!”
อันเดลนำพามือสังหารทั้งสามคนมุ่งหน้าไปยังฝ่ายพลาธิการในเมือง
ความขัดแย้งระหว่างบุคคลช่างนับว่าน่ากลัวยิ่งนัก
* * *
“ปฏิเสธการลงทะเบียน”
อาร์คยังคงปฏิเสธไปตามปกติ
อันเดลย่อมต้องรอคอยให้เขากลับไปอยู่แน่
ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาจะต้องโง่งมขนาดลงทะเบียนเรื่องนี้ในที่สาธารณะ
‘ก้นของหลุมนรกนี่ถึงกับเชื่อมต่อกับดันเจี้ยน...’
อาร์คพยายามกำจัดความสกปรกตามร่างก่อนที่จะมองไปรอบด้าน เส้นทางที่ซับซ้อนถูกสร้างขึ้นโดยก้อนอิฐสีน้ำตาลดำที่เชื่อมต่อกันอย่างประณีต นรกใต้พื้นดินแห่งนี้ ดั้งเดิมแล้วมันคือวงกต แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นสถานที่ทิ้งสิ่งปฏิกูลจากไคโร้ทไป น้ำเน่าที่สูงถึงเข่าตอนนี้มันให้กลิ่นที่เหม็นฉุนขึ้นจมูก กลิ่นเหล่านี้กระจายตัวอยู่ทุกที่ มันเป็นสถานการณ์ที่อันตรายต่อทั้งจมูกและสายตายิ่งนัก
สภาพที่สมจริงเกินไปตรงหน้าทำให้เขาต้องครุ่นคิด
‘เอาล่ะ จากนี้ทำยังไงดี...’
แน่นอนว่า ปัญหาเร่งด่วนที่สุดคือการฟื้นฟูพลังชีวิตของเขา เพราะสภาพในตอนนี้คือเขาเหลือพลังชีวิตเพียงแค่ 30 หน่วย อาร์คจึงเริ่มทำอาหารที่เขาคิดว่ามันจะช่วยฟื้นฟูพลังชีวิตได้
จะอย่างไรตอนนี้เขาก็รอดมาได้แล้ว สถานการณ์อันเลวร้ายที่สุดคือเขาไม่อาจเชื่อมต่อเข้ามายังเกมนี้ได้อีกได้รอดพ้นแล้ว ทว่า ตอนนี้มันก็ยังเร็วเกินไปที่จะสุขใจเพราะสถานการณ์ตรงหน้านี้
ครั้งแรกที่เขาได้มายังไคโร้ทก็ได้เห็นแล้วว่าข้อมูลของหลุมนรกนี่เป็นเช่นไร มันกล่าวเอาไว้ว่า ไม่มีการบันทึกเอาไว้ว่า ผู้ที่ตกลงไปจะสามารถหนีรอดออกมาได้
ทว่า อาร์คกลับคิดบวก
‘หากพูดให้ถูกต้องมากขึ้น สถานที่ที่เราอยู่ตอนนี้ไม่ใช่นรกแต่อย่างใด’
มันเป็นดันเจี้ยนลับ มันเป็นไปไม่ได้ที่ดันเจี้ยนจะไม่มีทางออก ‘ใช่แล้ว นับจากนี้ไปเราจะเป็นคนหาทางออกไปเอง’
เขาต้องหาทางออกไป จากนั้นจึงค่อยไปล้างแค้นอันเดล สิ่งแรกที่ควรทำตอนนี้คือสำรวจดันเจี้ยนแห่งนี้ ...ลำดับความสำคัญอันดับแรกตอนนี้ย่อมต้องเป็นการปกป้องชีวิตน้อย ๆ นี้เอาไว้
ตอนนี้ การที่ต้องไม่ตาย คือสิ่งสำคัญที่สุด
‘ความจริงที่ว่าวงกตแห่งนี้เป็นดันเจี้ยน นั่นก็หมายความว่าต้องมีมอนสเตอร์อยู่สินะ’
