บทที่ 26 คิงคองที่ขวัญผวา

 

บทที่ 26 คิงคองที่ขวัญผวา

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

 

"พลังอะไรกันเนี่ย !"

คิงคองกุมแขนที่หักของเขาด้วยความหวาดกลัว

เพื่อฝึกหมัดลมหวน คิงคองชกต้นไม้และก้อนหินด้วยหมัดของเขาทุกวัน ในที่สุด ด้วยหมัดลมหวนของเขา  ขาสามารถทำลายหินที่แข็งที่สุดได้

โชคไม่ดีที่วันนี้เขาได้เผชิญหน้ากับฉิงเฟิง ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเขานั้นเป็นปรมาจารย์ไม่ใช่คนที่เขาจะสามารถต่อกรได้

คิงคองที่มีความสูงถึง 1.9 เมตร ไม่คาดคิดว่าเขาจะพ่ายแพ้ฉิงเฟิงในการต่อสู้เพียงครั้งเดียวและถูกอัดจนกระเด็นไปเจ็ดแปดเมตร

แพ้! หัวหน้าแพ้แล้ว!

"หัวหน้าแพ้ได้อย่างไร?"

"เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในระแวกนี้  เขาแพ้คนไร้ชื่อแบบนี้ได้ยังไง?"

"นี่มันอะไรวะ นี่ฉันฝันไปหรือเปล่าหัวหน้าของเราแพ้จริงๆ?"

"ใช่แล้ว เขาแพ้และแพ้เพียงเพราะหมัดหมัดเดียวด้วย"

พวกอันธพาลทุกคนรอบๆรู้สึกตกใจและไม่อยากจะเชื่อสายตาพวกเขาเอง

ในสายตาของพวกเขา คิงคอง เป็นหัวหน้าของพวกเขา เป็นเทพสงครามในใจของพวกเขาและเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด

แต่ตอนนี้ได้มีชายหนุ่มที่หล่อเหลาคนหนึ่งใช้เพียงหมัดเดียวเอาชนะเขา พวกเขารู้สึกตกตะลึงและผสมไปกับความกลัว

ชายคนนั้นมาจากไหน? พวกเขาแน่ใจว่าพวกเขาไม่เคยเห็นเขาในเมืองทะเลตะวันออกมาก่อนและไม่เคยได้ยินชื่อของเขา แต่ทำไมเขาถึงสามารถเอาชนะ คิงคอง ด้วยการชกเพียงหนึ่งครั้งได้

"พวกแกมัวทำอะไรกันกันอยู่ ! ไป! ไปฆ่ามัน!" เมื่อเห็นคนของเขากำลังงุนงง คิงคองรู้สึกโกรธเกรี้ยว เขาตะโกนออกมาอย่างดุร้าย

เขาตัดสินใจที่จะอาศัยความได้เปรียบจากจำนวนคนของเขาเข้าไปรุมฉิงเฟิง

ถือว่าแกมีความสามารถ แต่ฉันมีคนมากกว่าที่พร้อมจะเล่นงานแก ดูสิว่าแกจะสามารถทำอะไรได้ เขาคิดในใจอย่างโหดเหี้ยม

"พี่น้อง แก้แค้นให้ฉัน  ฆ่ามันซะ"

เมื่อได้ยินคำสั่งของคิงคอง พวกอันธพาลถือขวดเบียร์และเตรียมเข้าไปเล่นงานลี่ฉิงเฟิง

คิงคองเป็นหัวหน้าของพวกเขา ถ้าเขาถูกเล่นงานแล้ว เป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องการแก้แค้น

ในความคิดของพวกเขาแม้ว่าฉิงเฟิงจะมีความสามารถ แต่ฉิงเฟิงนั้นตัวคนเดียว แต่พวกเขาคนนับสิบและเต็มไปด้วยอาวุธ มันง่ายมากที่จะเล่นงานชายคนนี้

อย่างที่พูดไป เป็นเรื่องยากที่สองมือจะต่อกรกับสี่มือ  มันจะสามารถเปรียบเทียบกับคนเป็นร้อยได้อย่างไร?

"พี่ใหญ่ลี่ ระวัง !"

เห็น ฉิงเฟิง ถูกล้อมรอบด้วยไปด้วยนักเลงหลายสิบคน จางเซี่ยวหยู่ หันหน้ามาซีด ใบหน้าที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

"อย่ากลัวไปเลยน้องเซี่ยวหยู่ ฉันจัดการพวกมันได้"

ลี่ฉิงเฟิง ยืนขึ้นมองไปที่เหล่านักเลงเขาแสดงรอยยิ้มมืดครึ้มและหนาวเย็น

ร่างของเขาพุ่งไปเหมือนสายฟ้าและวิ่งเข้ากลางวงพวกนักเลว

ปัง ปัง ตูม !

ลี่ฉิงเฟิง เป็นเหมือนหมาป่าที่บุกเข้าฝูงแกะและไล่เตะไล่ต่อยพวกเขาทีละคนๆ

พวกอันธพาลกรีดร้องเสียงดัง บางคนแขนหัก ขาหักและบางคนฟันหักไปหลายซี่

ในพริบตาเดียว นักเลงที่เหลือหลายสิบคนยืนนิ่งกลายเป็นหิน เมื่อเห็นสมาชิกหลายคนล้มลงไปบนพื้นดินที่ปกคลุมด้วยเลือดและกรีดร้องคร่ำครวญ

พวกเขาต้องการที่จะข่มขู่และเล่นงาน ลี่ฉิงเฟิง ด้วยจำนวนคนที่มากกว่า แต่พวกเขาไม่รู้ว่าไม่ว่าพวกเขาจะมากันเยอะแค่ไหน สำหรับราชันย์หมาป่าแล้วพวกเขาเป็นเพียงไก่ป่วยๆ

"พี่ใหญ่ลี่ พี่แข็งแกร่งมาก" จางเซี่ยวหยู่ตกใจ, ริมฝีปากที่มีเสน่ห์ของเธอเบิกกว้างจนลืมหุบ

ความกังวลของเธอตอนนี้เห็นได้ชัดว่าหายไปหมดแล้ว นักเลงฝูงใหญ่เหล่านี้ไม่สามารถทำอันตรายใดๆแก่ ลี่ฉิงเฟิง ได้เลย

พี่ใหญ่ลี่เข้มแข็งมากจนทำให้เด็กน้อยเซี่ยวหยู่สนใจ เมื่อมองไปที่ความแข็งแกร่งของ ฉิงเฟิง   จางเซี่ยวหยู่ก็เขินอายราวกับว่าเธอกำลังมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อง

ดวงตาของเธอเปล่งประกาย รูปลักษณ์ของพี่ใหญ่ลี่ขยายขึ้นในหัวใจของเธอ เขาเป็นเหมือนอัศวินหนุ่มที่หล่อเหล่าที่น่าอัศจรรย์ในชุดเกราะส่องแสง

เป็นไปดั่งคำพูดที่ว่า  วีรบุรุษชอบสาวงามและสาวงามหลงรักวีรบุรุษ

สัตว์เพศหญิงโดยธรรมชาติแล้วจะหลงใหลและความชื่นชมในตัวของสัตว์เพศชายที่แข็งแรง สิ่งนี้ถูกกำหนดโดยสัญชาติญาณทางพันธุกรรม

จางเซี่ยวหยู่ มีความสุขและรู้สึกตื่นเต้น แต่เหล่าอันธพาลไม่เหมือนกัน พวกเขาหน้าซีดราวกับพ่อแม่พวกเขาตาย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขากลัวยิ่งกว่าความตายของพ่อแม่ตัวเองเสียอีก

ปิศาจ

นี่มันปีศาจ

ในขณะนั้นเองคิงคองและเหล่านักเลงก็หวาดกลัว พวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวต่อลี่ฉิงเฟิง

เป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่ผู้ชายคนเดียวเล่นงานอันธพาลติดอาวุธหลายสิบคนในพริบตาเดียว

คิงคองรู้ว่าคนของของเขาไม่ใช่นักเลงธรรมดา พวกเขาสู้กันบ่อยๆ พวกเขาค่อนข้างมีความสามารถ

เขาเชื่อว่าแม้แต่หน่วยคอมมานโดทั่วๆไป ยังไม่สามารถเอาชนะคนของเขาได้ง่ายเช่นนี้

แต่ตอนนี้ชายหนุ่มเพียงคนเดียวจัดการพวกเขาทั้งหมดในเวลานาทีเดียว ถ้าเขาไม่ได้เป็นปีศาจ แล้วเขาเป็นอะไร?

เมื่อรู้ถึงความน่ากลัวของ ลี่ฉิงเฟิง สีหน้าของ คิงคอง ดูไม่ดีมาก เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง

ถ้าเขารู้ว่าผู้ชายคนนี้น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้เขาจะจ่ายหนี้ 1 ล้านหยวนคืนในทันที

ฉันเสียใจ ! คิงคองหันมาหน้าซีดและเต็มไปด้วยความขมขื่น

“อย่าขยับ! ยกมือขึ้น !”

ทันใดนั้นเสียงอันอ่อนโยนดังขึ้นจากด้านหลัง ตำรวจหญิงงดงามที่อยู่ในชุดฟอร์มก็โผล่ขึ้นมา ปืนของเธออยู่ในมือและชี้ไปทาง ลี่ฉิงเฟิง และ คิงคอง

ลี่ฉิงเฟิง หันหน้าไปหาหญิงสาวสวยคนนั้น เธอไม่ใช่ใครอื่นเป็น ซูเมิ่งเหยา นั่นเอง

"เฮ้ สาวสวย, เธอมาทำอะไรที่นี่?" ฉิงเฟิงขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

"อ่อ แสดงว่านายคือไอ้เลวที่ขับมอเตอร์ไซด์คันนั้นสินะ มาดูกันว่าตอนนี้นายจะหนีไปไหนได้?"

"ฉันบอกว่าฉันจะหนีหรือ?"

"เดี๋ยวค่อยมาว่ากันเรื่องขับเร็ว ตอนนี้บอกฉันมาก่อนว่าคนที่อยู่บนพื้นทำไมเขาถึงแขนหัก?"

ใบหน้าของ ซูเมิ่งเหยา นั้นงดงามมาก รูปร่างของเธอดูสง่างาม ดวงตาที่สวยงามของเธอกำลังจ้องมองไปที่ ฉิงเฟิง และถามอย่างเย็นชา

เธอจำ ลี่ฉิงเฟิงได้อย่างแน่นอน พวกเขาเคยอยู่ในห้องเดียวกันในโรงแรม แม้ว่าจะไม่ได้มีอะไรกัน แต่ร่างกายของเธอก็ถูก ลี่ฉิงเฟิง สัมผัสไปทุกส่วนอย่างสมบูรณ์

เธอไม่ค่อยพอใจ ลี่ฉิงเฟิง มากนัก

"ยัยลูกเจี๊ยบตำรวจสาวคนนี้มาสร้างปัญหาให้ฉันอยู่เรื่อย ฉันต้องแหย่เธอสักหน่อย"

ลี่ฉิงเฟิง กลอกตาและตัดสินใจ

"เมียจ๋า คุณกำลังชี้ปืนมาที่สามีของคุณ คุณต้องการที่จะฆ่าสามีของคุณหรือไง ฉันเสียใจมากเลยนะ"

ลี่ฉิงเฟิง ทำท่าทางดูน่าสังเวชและสิ้นหวัง และดูสมจริงมากจน ซูเมิ่งเหยา โกรธมาก

ไอ้ลูกหมา , เมีย?  ฉํนเป็นเมียแกตั้งแต่เมื่อไร ?

ซูเมิ่งเหยา ตะลึง เธอคำรามในใจ

เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนไร้ยางอาย แต่เธอก็ประเมินความไร้ยางอายของเขาน้อยไป เขาทำตัวเจ้าชู้กับเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย

เธอไม่สามารถทนได้ เธอจะต้องสั่งสอนบทเรียนที่หนักหน่วงให้แก่ชายคนนี้