บทที่ 21 ตอนนี้....ยังไม่ต้องหย่า
บทที่ 21 ตอนนี้....ยังไม่ต้องหย่า
แปล Tarhai
กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ตอนที่ 1-200 ราคา 200
"ภรรยา ตอนนี้คุณจำได้รึยัง ไปหย่ากันเถอะ" ฉิงเฟิง ยกคิ้วขึ้นและพูดขึ้นมา
ภรรยาที่งดงามคนนี้ เธอน่าจะเป็นคนที่ฉลาดมาก เธอจะลืมไปได้อย่างไร? คนปกติไม่อาจจะลืมเหตุการณ์สำคัญ ๆ ในชีวิตได้
ไม่ว่า หลินซู่ จะลืมเธอหรือแสร้งทำเป็นลืมไปก็ตาม เขายังคงต้องพูดเตือนเธอ
"อืม...... รอแปป เดี๋ยวฉันจะไปหาทะเบียนสมรสกับทะเบียนบ้านและบัตรประชาชนก่อน"
ริมฝีปากสีแดงของ หลินซู่ ยขึ้น เธอหอบร่างผอมของเธอและรองเท้าส้นสูงสีดำของเธอขึ้นไปที่ชั้นสอง เพื่อไปนำสิ่งที่จำเป็นสำหรับการหย่ามา
นาทีต่อมา
"ฉันหาหนังสือทะเบียนสมรสของเราไม่เจอ บางทีฉันอาจทำมันหล่นหายไปที่ถนนTian He เมื่อตอนที่เราถูกลอบสังหารเมื่อวานนี้"
"แล้วเราจะทำอย่างไร ถ้าไม่มีใบทะเบียนสมรสเราจะหย่าได้อย่างไร?" ฉิงเฟิงส่ายหน้าและเป็นกังวลมาก
คุณต้องนำใบทะเบียนสมรสมาด้วยเพื่อการหย่า นี่นับเป็นหลักฐาน ถ้าไม่มี คุณก็ไม่สามารถหย่าได้
"งั้น....... ก็อย่าเพิ่งหย่าเลยเถอะ....... ในตอนนี้ ... จนกว่าเราจะหาทะเบียนสมรสเจอฉันจะไปทำงานแล้ว คุณควรจะไปทำงานด้วย แล้วจำไว้ด้วยว่าอย่าเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราในที่ทำงาน"
รูปลักษณ์ของเล่ห์เหลี่ยมปรากฏขึ้นเหนือดวงตาที่สวยงามของ หลินซู่ ขณะที่เธอเดินออกไปด้วยการแสดงออกที่เป็นปกติ
ในความเป็นจริงใบทะเบียนสมรสอยู่ในห้องชั้นสอง แต่มันถูกซ่อนไว้โดย หลินซู่ ตอนนี้เธอยังไม่ต้องการหย่า
ราชันย์หมาป่าที่น่าสงสาร เขาเป็นวีรบุรุษตลอดชีวิตแต่ตอนนี้เขาถูกหลอกโดยผู้หญิงสาวสวยคนหนึ่ง
"เฮ้อ.... ยังหย่าไม่ได้ นี่เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก"
ฉิงเฟิง ถอนหายใจและเขาก็เสียใจมาก เขายังคงต้องเผชิญหน้ากับภรรยา CEO ผู้งดงามคนนี้ต่อไป
"เอาเถอะ ฉันออกไปทำงานดีกว่า"
ลี่ฉิงเฟิง เหลือบมองแสงแดดด้านนอกและตัดสินใจที่จะออกไปทำงาน
กล่าวตามตรง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้หย่ากัน แต่เขาก็ยังไม่กล้าออกจากเมืองทะเลตะวันออกไปอย่างง่ายดาย ตอนนี้ราชันย์ทั้งสามของโลกเข้ามาอยู่ในเมืองหัวเซี่ยแล้วและหลินซู่เป็นภรรยาของเขา เมื่อเขาจากไป หลินซู่ อาจจะถูกพวกมันฆ่า
ก่อนที่จะสังหารสามราชันย์นั่น เขาจึงตัดสินใจที่จะอยู่กับหลิวซู่ชั่วคราวเพื่อที่จะปกป้องเธอ
เมื่อ ลี่ฉิงเฟิง สวมชุดลายพรางของเขาและเดินเตาะแตะออกจากละแวกนั้น เขาสังเกตเห็นว่ายามทุกคนที่ประตูกำลังมองเขาแปลก ๆ และพูดคุยกันอย่างไม่หยุดหย่อน
Noble Palace เป็นย่านที่หรูหราที่สุดในเมืองทะเลตะวันออก ที่อยู่อาศัยเหล่านี้เป็นบ้านสไตล์ยุโรปทั้งหมด คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ทุกคนมีชื่อเสียงและร่ำรวย คุณเลือกมาสักคนในละแวกนี้ซึ่งพวกเขาต่ำๆก็มีสิบล้านหรือแม้แต่พันล้านหยวน
คนที่มีชื่อเสียงเหล่านี้สวมเสื้อผ้าแบรนด์เช่น Playboy, Versace และ Chanel ซึ่งมีมูลค่านับหมื่นหรือหลายร้อยหลายพันหยวน
คนที่สวมชุดลายพรางที่มีราคาต่ำกว่า 100 หยวนเช่น ลี่ฉิงเฟิง (ผมเคยเอารูปให้ดูแล้วตอนก่อนๆนี้ว่าชุดพรางลายเป็นแบบไหน) เขาเป็นคนแรกและคนเดียว ด้วยรูปลักษณ์นี้ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนจนดังนั้นธรรมดาพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างดี
ฉิงเฟิงขี้เกียจเกินกว่าที่จะไปสนใจเกี่ยวกับสิ่งที่พวกยามคิดอยู่แล้ว
สำหรับเขาเงินเป็นแค่ตัวเลข ถ้าเขาต้องการเงิน เขาสามารถรับภาระกิจรับจ้างใด ๆ ได้และมีมูลค่าสิบล้านดอลล่าร์ได้ แต่เพราะเขาขี้เกียจเกินกว่าจะทำแบบนั้น
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น
ลี่ฉิงเฟิง มาถึงบริษัท Ice Snow ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กำลังร้อนระอุ
แม้ขนาดจะมองจากที่ไกลๆ เขาก็สามารถมองเห็นอาคารที่หรูหราซึ่งมีความสูงกว่า 20 ชั้นได้อย่างชัดเจน
หลินซู่ สามารถครอบครองชั้นที่ดีที่สุดภายในตึกหรูหราที่ชั้นสามได้ แสดงให้เห็นว่าเธอมีพลังและมีความคิดทางธุรกิจที่ยอดเยี่ยม
แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจเรื่องความความสามารถเชิงธุรกิจเหล่านี้ของภรรยาที่งดงามของเขา แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าภรรยาที่งดงามคนนี้ทำธุรกิจได้ดีมาก ความจริงที่ว่าเธอสามารถพัฒนาบริษัทในตอนที่เป็นอยู่ในปัจจุบันได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอมีฝีมือ
ราชินีโลกธุรกิจ นี่เป็นคำชมเชยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่โลกธุรกิจมอบให้แก่เธอ
"พี่ใหญ่ลี่ วันนี้คุณมาทำงานสายนะ"
เมื่อฉิงเฟิงเดินเข้าประตูมาที่ฝ่ายขาย เสียงที่แจ่มใสเรียกหาเขา
เมื่อเขาหันกลับไปและสังเกตเห็นว่าคนที่พูดเป็นสาวสวย
สาวสวยคนนั้นสวมชุดฟอร์มทำงานสีฟ้า เธอมีใบหน้าที่น่ารักเป็นประกาย ฟันขาวใสและหน้าอกของเธอก็ใหญ่เหมือนมะละกอสองลูกที่พยายามกระโจนออกมาจากเสื้อผ้าของเธอ
สาวน้อยน่ารักคนนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จางเซี่ยวหยู่
"เอ่อ.... เซี่ยวหยู่ แกล้งทำเป็นว่าคุณไม่เห็นฉันนะ"
"ฉิงเฟิง พี่มาทำงานสามวันแล้วคุณก็เริ่มมาสายแล้ว นี่ไม่ถูกต้อง!"
ใบหน้าที่น่ารักของ จางเซี่ยวหยู่ ดูน่ารักและเธอพูดด้วยความโกรธ
เมื่อวาน ลี่ฉิงเฟิง เล่นเกม เธอก็ช่วยปิดบังให้เขา แต่วันนี้เขายังมาสายอีกทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า
เธอเป็นพนักงานที่กระตือรือร้นที่ทำผลงานได้ดี เดือนที่ผ่านมาเธอได้รับการยอมรับว่าเป็นพนักงานดีเยี่ยมจากฝ่ายขาย
เธอเกลียดคนที่มาทำงานสาย
ถ้านี่เป็นคนอื่นที่มาสายเธอก็คงจะรายงานเรื่องนี้ไปแล้ว แต่เนื่องจากนี่เป็น ลี่ฉิงเฟิง ถึงแม้ว่าเธอจะโกรธ แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะให้โอกาสเขาอีกครั้ง
เห็นใบหน้าของ จางเซี่ยวหยู่เป็นสีชมพูด้วยความโกรธ ฉิงเฟิง ยิ้มเล็กน้อย เขาคิดว่าเธอน่ารักมากและจริงจังกับเรื่องงานของเธอจริงๆ เมื่อรู้ว่ามีพนักงานที่ดีเช่นเธอที่ บริษัทภรรยาของเขา เขารู้สึกว่าภรรยาของเขาโชคดีมาก
"พี่ยังจะหัวเราะอยู่อีก พี่มาสาย แต่พี่ยังมีหน้าหัวเราะ!"
"โอเคเซี่ยวหยู่อย่าโกรธเลย ฉันจะไม่หัวเราะอีกแล้ว"
"ฉันจะไม่รายงานเรื่องนี้ แต่คราวหน้าพี่อย่ามาสาย"
"ขอบคุณนะ เซี่ยวหยู่"
ลี่ฉิงเฟิง กล่าวขอบคุณเธอ เขาคิดว่าเด็กน้อยคนนี้น่ารักจริงๆ
"รีบไปทำงานซะ หรือมันจะแย่มากถ้าคนอื่นมารู้เข้า" จางเซี่ยวหยู่ ยิ้มอย่างมีเสน่ห์และพูด
"อืม......ฉันเข้าใจแล้ว" ลี่ฉิงเฟิง กล่าวเขาหันกลับไปและวิ่งเข้าไปในแผนกขาย
เมื่อเห็นท่าทางของลี่ฉิงเฟิงที่เข้าไปที่ทำงานด้วยท่าทางเหมือนโจร จางเซี่ยวหยู่ ยิ้มเพราะรู้สึกว่ามันตลก
จากเสียงหัวเราะนี้ มันเหมือนกับมีดอกไม้หลายร้อยดอกกำลังเบ่งบานอย่างสดใสและทั้งห้องโถงดูสว่างสดใสด้วยรอยยิ้มของเธอ
"จางเซี่ยวหยู่, มาที่ออฟฟิศของผม" ทันใดนั้นก็มีเสียงที่น่ารำคาญดังขึ้น
จางเซี่ยวหยู่ หันหลังกลับและใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที ผู้ที่เรียกเธอเข้าไปหาที่ออฟฟิศคือหวังโบ
หวังโบเป็นผู้จัดการฝ่ายขายและเธอก็เป็นพนักงานประจำของแผนกขายดังนั้นเธอจึงต้องตามเขาไปที่ออฟฟิศ
ภายในออฟฟิศ
หวังโบปิดประตูและหน้าต่างมองไปที่ใบหน้าสวย ๆ ของ จางเซี่ยวหยู่ และหน้าอกขนาดใหญ่เหมือนมะละกอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวไฟราคะอันร้อนรุ่ม เขาต้องการที่จะถอดเสื้อผ้าเธอออกและกลืนกินเธอเข้าไป
เมื่อเห็นเปลวไฟราคะในดวงตาของหวังโบ ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของ จางเซี่ยวหยู่ เต็มไปด้วยความระมัดระวัง เธอมองลงพื้นและไม่กล้าที่จะมองไปที่เขา ดวงตาที่เขามองเธอเหมือนหมาป่าที่กำลังเฝ้าดูกระต่ายสีขาวเล็ก ๆ มันทำให้เธอกลัว
"เซี่ยวหยู่ ผมมีงานสำหรับคุณ คุณต้องดำเนินการให้เสร็จสมบูรณ์" หวังเสยผมและพูดด้วยรอยยิ้ม
"งานอะไรเหรอคะ ผู้จัดการ"
จางเซี่ยวหยู่ จับมือเล็ก ๆ ของเธอและถาม เธอรู้สึกได้ว่านี่ต้องไม่ใช่งานที่ดีแน่ๆ
นับตั้งแต่ที่เธอปฏิเสธหวังโบครั้งสุดท้าย เขามุ่งเป้ากลั่นแกล้งไปที่เธอและให้เธอหาทางแก้ปัญหาในระหว่างทำงาน บางครั้งเขาก็บอกว่ารายงานของเธอไม่ชัดเจน บางครั้งเขาก็บอกว่าเธอไม่เต็มที่ในการทำงาน
"เซี่ยวหยู่ คุณต้องไปเก็บหนี้ 1 ล้านหยวนจากแก๊งสามหยวน"
ดวงตาของหวังโบร้อนขึ้นและพูดออกมาดัง ๆ
อะไรนะ?
เก็บหนี้หนึ่งล้านหยวนจากแก๊งสามหยวน ?
ริมฝีปากสีแดงของ จางเซี่ยวหยู่ เปิดออกเล็กน้อยดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอได้ยินอะไรผิดไป
หวังโบคนนี้นี้ต้องการให้ฉันไปเก็บหนี้ล้านหยวนจากแก๊งสามหยวนใช่หรือไม่?
