บทที่ 18 CEO สำนึกผิด

บทที่ 18 CEO สำนึกผิด

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บ

https://amnovel.com/cat.php?id=58

https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true

 

 

"ถ้าแกไม่เข้ามา งั้นฉันจะเข้าไปเอง"

ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเยือกเย็นเล็กน้อย เจตนาฆ่าบนปรากฏบนดวงตาของเขาและเขาก็เริ่มการโจมตี

ยาชาในร่างกายของเขากำลังจะออกอาการ เขาต้องรีบจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุดและรีบออกไป

เขาต้องฆ่าแมงมุมพิษก่อนที่เขาจะสลบ ถ้าเขาสลบไปทั้งเขาและหลินซู่จะต้องตายโดยไม่ต้องสงสัย

เพื่อการอยู่รอด เขาต้องรีบจัดการอย่างรวดเร็ว

ตูม!

เท้าของเขาเหยียบบนพื้นและร่างกายของเขาก็เร็วขึ้น ภายในไม่กี่วินาทีเขาก็อยู่หน้าแมงมุมพิษ

"เร็วมาก”

แมงมุมพิษตกใจมาก เขารู้ดีว่าราชันย์หมาป่ารวดเร็ว แต่เขาไม่คิดว่าแม้แต่ภายใต้ยาสลบ  ความเร็วของเขาก็ไม่ลดลงเลย

รู้ว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้, แมงมุมพิษคว้ากำปั้นขวาและเหวี่ยงเข้าที่หัวของ ฉิงเฟิง เขาต้องการที่จะทำลายกะโหลกศีรษะของฝ่ายตรงข้ามด้วยกำปั้น

"หาที่ตาย !"

ฉิงเฟิง อดทนต่ออาการง่วงนอนในหัวของเขา มือขวาของเขายกขึ้นและฟันรัวๆไปที่แขนของแมงมุมพิษ

"อ๊ากกก, แขนฉัน!" แมงมุมพิษร่ำร้องคร่ำครวญ เมื่อเขาเห็นว่ามือขวาของเขาถูกฟันเป็นชิ้นๆ เผยให้เห็นกระดูกสีขาวข้างใน

ปีศาจ

นี่มันปีศาจ

แมงมุมพิษกลัวและหวาดผวา

เขารู้สึกว่ากระสุนยาชาของเขาดูเหมือนจะไม่สามารถทำอะไรกับราชันย์หมาป่าได้เลยทำไมเขาถึงยังมีพละกำลังต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ นี่มันไม่ถูกหลักวิทยาศาสตร์เลย

"การไม่ได้ได้เปรียบอะไรแล้ว  ฉันจะเอาชีวิตของแก"

มือขวาของ ลี่ฉิงเฟิง กลายเป็นกรงเล็บและพร้อมที่จะบีบลำคอของแมงมุมพิษ แมงมุมพิษได้กรีดร้องและรีบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว เขาหันกลับไปและเริ่มวิ่งหนีไป

เขากลัวการโจมตีของ ราชันย์หมาป่าและสิ่งที่เขาต้องการก็คือการหนีไป

ร่างกาย ลี่ฉิงเฟิง ขยับ ตอนที่เขากำลังจะไล่ตามแมงมุมพิษ เขาก็รู้สึกวิงเวียน ยาชาเข้าไปในสมองของเขาและเขารู้สึกง่วง เขารู้สึกเหมือนจะล้มลงได้ทุกขณะ

เขาใช้กำลังของเขาเพื่อระงับอาการชาในตอนแรก

"ดีที่แกวิ่งเร็ว คราวหน้าฉันจะเอาชีวิตแก"

ขณะที่เขาดูแมงมุมพิษหายไปจากสายตาของเขา ใบหน้าของฉิงเฟิงเริ่มมืด

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าแมงมุมพิษในครั้งนี้ แต่เขาก็ทำลายมือของมันไป นี่เป็นเหมือนการลงโทษสำหรับการพยายามที่จะเอาชีวิตเขา

"คุณ ... คุณเป็นอะไรไหม ?"

หลินซู่เดินออกมา หลังจากที่ได้เห็นเลือดบนไหล่ของเขาใบหน้าที่เย็นชาของเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย

เพราะเขาเคลื่อนไหวมากเกินไปแผลของเขาก็เปิดออกและเลือดไหลออกมาอีกครั้ง

"อย่าพาฉันไปโรงพยาบาล    เราไปกันเถอะ ... "

ฉิงเฟิงยังไม่ทันพูดจบ ร่างของเขาร่วงลงและเขาก็สลบไป

เขาไม่สามารถไปโรงพยาบาลได้ เมื่อเขาไปโรงพยาบาล สถานะของเขาจะถูกเปิดเผยและแผนกปฏิบัติการพิเศษของหัวเซี่ยจะต้องมา

เขาเกลียดการปฏิสัมพันธ์กับหน่วยงานพิเศษเหล่านั้นมากที่สุด

เมื่อเห็นว่า ฉิงเฟิง สลบไปหน้าตาสวยงามของ หลินซู่ เปลี่ยนไปเล็กน้อยดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

เธอใช้พละกำลังทั้งหมดของเธอเพื่อลาก ฉิงเฟิง ขึ้นรถ แต่เดิมเธอคิดจะส่งเขาไปที่โรงพยาบาล แต่เธอจำได้ว่าเขาเคยพูดก่อนที่เขาจะเป็นลมว่าพวกเขาไม่สามารถไปโรงพยาบาลได้

เธอคิดเรื่องนี้ชั่วขณะและตัดสินใจที่จะเชื่อ ฉิงเฟิง เธอบิดกุญแจของเธอเริ่มขับรถและรีบกลับไปที่บ้านของเธอ

ไม่นานหลังจากที่ หลินซู่ขับออกไป ก็มีเสียงไซเรนดังขึ้น รถตำรวจสี่คันขับมาอย่างรวดเร็ว ตำรวจหญิงสาวสวยแต่งตัวในชุดฟอร์มของเธอเดินออกจากรถลาดตระเวนคนแรก

ตำรวจหญิงสาวสวยก็คือหัวหน้ากองกำลังตำรวจ เมิ่งเหยา นั่นเอง เมื่อเธอได้รับโทรศัพท์เธอก็รีบมา แต่เธอก็มาช้าเกินไป ไม่ว่าจะเป็นแมงมุมพิษหรือ ฉิงเฟิง พวกเขาทั้งสองได้หายไปแล้ว

หลินซู่ โชคดีที่ออกมาได้ทันเวลาไม่งั้นพวกเขาจะถูกบังคับให้ปากคำอยู่ที่นี่

"หัวหน้าเหยื่อรายนี้ไม่ได้มาจากเมืองหัวเซี่ยครับ"

เจ้าหน้าที่ตำรวจหัวล้านเดินมาหา ซูเมิ่งเหยา และพูดด้วยเสียงต่ำ

อะไรนะ ไม่ได้มาจากหัวเซี่ย?

คิ้วของเมิ่งเหยาขมวด ความรู้สึกแปลกใจปรากฏบนใบหน้าสวยงามของเธอ

เธอไม่คิดว่าเหยื่อจะเป็นคนต่างถิ่น

ตอนแรกเธอคิดว่านี่เป็นคดีอาชญากรรมที่เรียบง่าย แต่ตอนนี้เธอมองดูแล้ว เธอกลัวว่ามันไม่น่าจะเป็นเรื่องง่าย

"นำศพกลับไปที่สถานีตำรวจทันที จงระวังให้ดีและเชิญผู้เชี่ยวชาญด้านนิติเวชเพื่อตรวจสอบว่าเหยื่อเป็นใครและทำไมถึงเสียชีวิต"

ซูเมิ่งเหยา ยกริมฝีปากสีแดงขึ้นและออกคำสั่งทันที

"ครับ หัวหน้า"

"แล้วก็แปะเทปกั้นรอบๆ เช็คกล้องวงจรปิด แล้วก็สอบปากคำคนที่อยู่รอบ ๆ ที่นี่และรวบรวมข้อมูลเรื่องที่เกิดขึ้น."

"ครับผมหัวหน้า มีอะไรอีกไหมครับ ?"

"แค่นี้ละ ไปดี๋ยวนี้เลย อย่างรวดเร็วด้วยฉันต้องรายงานหัวหน้าแผนก"

ซูเมิ่งเหยา โบกมือของเธอและปล่อยให้นายตำรวจหัวล้านไปสืบสวน เธอเองก็ไปที่สถานีตำรวจเพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น

สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย

ปัญหานี้ถ้าพวกเธอไม่จัดการให้ดี อาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้น

Noble Palace บ้านหมายเลข 13

ในห้องที่ชั้น 1

ใบหน้าของ ลี่ฉิงเฟิง ซีดเป็นกระดาษสีขาว เขานอนบนเตียงอย่างเงียบ ๆ และยังไม่ได้สติ

"จะทำอย่างไรดี    ฉันควรทำยังไงดี?"

ขนตาของ หลินซู่ สั่นกระริก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล มือขาวหิมะของเธอถูไปถูมา

ตั้งแต่เธอยังเล็ก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับการลอบสังหาร และเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับคนที่สลบจากกระสุน แม้ว่าเธอจะเป็น CEO ของบริษัท Ice Snowและดูแลธุรกิจ แต่เธอก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการช่วยชีวิตใครเลย

เธอสามารถทำตามประสบการณ์ของเธอได้เท่านั้น เธอต้มน้ำร้อนแล้วเอาผ้าขนหนูสีขาวจุ่มบิดหมาดๆก่อนที่จะวางลงบนหน้าผากของ ลี่ฉิงเฟิง

ควรจะทำอย่างไรถ้าเสียเลือดมากเกินไป ? ก็ควรจะเสริมมัน หลินซู่ เตรียมที่จะทำอาหารให้กับ ลี่ฉิงเฟิง เพื่อช่วยให้เขาเติมเต็มบางส่วนของเลือดที่หายไปของเขาเมื่อเขาตื่นขึ้น แต่เมื่อเธอมองผ่านห้องครัว เธอไม่สามารถหาอาหารได้

แม่บ้านจางไม่ได้อยู่ที่นี่และอาหารทั้งหมดที่บ้านเธอกินไปหมดแล้ว แม้ว่าเธอต้องการทำอะไรให้เขากิน แต่เธอก็ทำไม่ได้

บนใบหน้าของ หลินซู่ เหมือนจะโทษตัวเอง หน้าที่ของภรรยาที่ซื่อสัตย์นอกจากอยู่กับสามีและสอนลูก ก็คือการทำอาหารอร่อย ๆ หลังจากที่สามีรู้สึกเหน็ดเหนื่อยหลังจากทำงานทั้งวัน

ในฐานะภรรยาของ ฉิงเฟิง หลังจากแต่งงานแล้ว เธอไม่เคยเตรียมอาหารสำหรับคนอื่นเลย เธอโทษตัวเองและรู้สึกเสียใจ

"หลินซู่นะหลินซู่ เธอทำอะไรได้บ้างในฐานะภรรยา ?"

จากช่วงเวลานี้ หลินซู่ เริ่มสะท้อนความผิดพลาดของเธอและในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกเสียใจต่อฉิงเฟิง

ใช่แล้ว เมื่อวานซืนแม่ไม่ให้โสมเป็นของขวัญไม่ใช่เหรอ ?

หลินซู่ จำได้ ในวันแต่งงาน แม่ของเธอให้โสมอายุ 100 ปี เธอบอกว่าจะช่วยดูแลลูกเขยในอนาคตของเธอ ตอนนี้พวกเขาสามารถใช้มันได้

ความทรงจำของเธอโสมนั้นเต็มไปด้วยพลังงาน

เธอรีบเข้าไปในห้องนอนของเธอที่ชั้นสองและพบกล่องของขวัญที่มีโสมจากกองของขวัญกองใหญ่

เธอเปิดกล่องและเห็นโสมขาวหิมะที่ยาวกว่า 10 ซม.

โสมนี้ใสและแผ่กระจายกลิ่นแปลก ๆ ทุกคนรู้ว่านี่ไม่ใช่โสมธรรมดาเพียงแค่มองไปที่มัน

หลินซู่ ใส่โสมลงในหม้อ เติมน้ำและเริ่มต้มมัน

เธอต้องดูแล ฉิงเฟิง ดังนั้นหลังจากที่เธอเริ่มต้มโสม เธอก็ปล่อยมันทิ้งไว้และนั่งข้างเตียง ลี่ฉิงเฟิง

บางทีอาจเป็นเพราะเธอกลัวและเหนื่อยมากในการเผชิญกับการลอบสังหาร, หลินซู่ฟุบลงที่โต๊ะข้างเตียงและจากนั้นเธอก็หลับไป

ริมฝีปากสีแดงสดของเธอโค้งขึ้นและขนตายาวสลวยของเธอก็สั่นเล็กน้อย เธอเหมือนเจ้าหญิงงดงามที่กำลังหลับไหล