ตอนที่ 7 เล่นผิดคนซะแล้ว Part 1
ตอนที่ 7 เล่นผิดคนซะแล้ว Part 1
เช้าวันรุ่งขึ้น,
ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามกาลเวลาของมัน หุบเขายังคงเหมือนเดิมและหลังคาบ้านยังรั่วเหมือนเดิม เป็นบ้านที่เงียบเหงาไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่เลย ...
ลึกเข้าไปในป่าใกล้ๆแม่น้ำ กำลังโกหกให้กระชับมากขึ้นครึ่งตัวสองตัวนอนอยู่ที่นั่น
ซากศพของเฟลิกซ์เลือดเริ่มแข็งตัว ร่างกายเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติหัวใจของเฟลิกซ์ยังคงเต้นอยู่
มันเป็นไปได้ยังไง ...
คงไม่มีใครเชื่อว่าเฟลิกซ์ยังไม่ตาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเฟลิกซ์ยังมีชีวิตอยู่เพราะหัวใจเขายังเต้น
ภาพเดิมๆเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง ร่างกายเฟลิกซ์เริ่มรักษาตัวเองด้วยความเร็วสูงและในเวลาไม่นานร่างกายของเฟลิกซ์ก็กลับสู่สภาพปกติดังเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฟลิกซ์เปิดตาอย่างช้าๆ .....
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เฟลิกซ์กรีดร้อง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เฟลิกซ์กรีดร้อง .... อีกครั้ง
"มันเกิดอะไรขึ้น เรายังไม่ตายใช่ไหม?" เฟลิกซ์ถามตัวเองขณะที่พยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เข้าพยายามสูดลมหายใจอย่างช้าๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัว
คนปกติคงตายไปแล้ว แต่ตรรกะนี้ใช้ไม่ได้กับปีศาจอย่างเขา เขาผ่านประสบการณ์เฉียดตาย มาอีกครั้ง เหมือนกับทุกๆครั้งที่เขาพยายามฆ่าตัวตาย มันไม่เคยประสบความสำเร็จ
"นี่เราไม่อาจตายได้จริงๆหรือ แล้วตัวอะไรที่พยายามฆ่าเรา สงสัยต้องศึกษาร่างกายนี้อย่างจริงจังแล้ว ... "
เฟลิกซ์ลุกขึ้นยืนและพยายามสำรวจพื้นที่โดยรอบเพื่อหาตัวการที่ทำร้ายเขา แต่หลังจากค้นหาสักพักใหญ่ เฟลิกซ์ก็ไม่ได้คำตอบ
ถ้าข้าเป็นเหมือนคนปกติ ข้าคงตายความอยากรู้อยากเห็นไปนานแล้ว ข้าต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ 'ความอมตะ' ข้ามั่นใจว่าร่างกายของข้าเป็นอมตะแน่นอน
“ตอนนี้ข้าควรเลิกคิดเรื่องนั้น และตรวจดูกับดักที่ติดตั้งไว้เมื่อวานนี้ ถ้ามันเป็นไปตามที่คิดไว้ มันควรมีสัตว์มาติดกับสักตัวสองตัว ข้าจะฆ่ามันเพื่อเพิ่มระดับของตัวเอง เพื่อที่ในอนาคตข้าจะได้ทำอะไรด้วยตัวเองได้มากขึ้น”
หลังจากเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายไปทั่วทุกแห่งแล้ว เขาก็เดินไปตามเส้นทางเดิมไปยังจุดที่เขาวางกับดักไว้ เขาถึงกับประหลาดที่มีสัตว์มาติดกับของเขาจริง
เฟลิกซ์คิดว่ามันน่าจะเป็นสัตว์ร้ายขนาดกลาง มันกำลังนอนหลับโดยไร้ความกังวล เฟลิกซ์หยิบหนังสือของเขาออกมาอีกครั้ง ...
"ในหนังสือของคุณยายมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับป่าแห่งนี้ทั้งหมดเรามาดูกันว่ามันคือตัวอะไร”
หลังจากพลิกไปไม่กี่หน้า เฟลิกซ์ก็พบว่าข้อมูลของสัตว์ร้ายตัวนี้ ...
"นี่สินะ,"
ชื่อ: หมาป่าสามตา
น้ำหนักเฉลี่ย: 100 กิโลกรัม
ความสูง: 1.0-1.24 เมตร
คุณสมบัติ :
* เจ้าเล่ห์
* อันตรายมากขึ้นเมื่ออยู่เป็นฝูง
ความแข็งแกร่ง: อยู่ระหว่างร่างนักสู้ระดับ 8 ถึงกำเนิดปราณระดับ 2
จุดอ่อน:
* มีร่างกายอ่อนแอ
* อ่อนแอเมื่ออยู่ตัวเดียว
จุดแข็ง:
* มีความเร็วสูง
* มีการประสานงานเข้าโจมตีที่ยอดเยี่ยม
"โอ้ ... โชคดีจัง ความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายตัวนี้มากกว่าที่ข้าคาดไว้อีก มันจะช่วยให้ข้าเพิ่มระดับการบ่มเพาะได้อีกราวๆ 70 ถึง 80% ขั้นแรกต้องทำหอกยาวๆเพื่อฆ่ามันจากระยะไกล "
เฟลิกซ์ใช้ขวานสับลงไปที่กิ่งไม้ขนาดใหญ่อันหนึ่งที่เขาเลือก และเปลี่ยนมันให้เป็นหอกไม้แบบง่ายๆ ตามที่คุณยายสอน
"เหลือแค่ต้องทำคือทำยาพิษและเหลาไม้ให้แหลมกว่านี้อีกหน่อย ตามที่คุณยายบอกถ้าข้าใช้ยาพิษนี้กับสัตว์ร้าย มันจะควบคุมตัวเองไม่ได้"
เฟลิกซ์นำผงเย็นบางอย่างละลายกับน้ำมัน หลังจากนั้นก็คนให้เข้ากัน
'ยาพิษนี้ช่างน่ากลัวนัก ... คุณยายช่างโหดร้ายจริงๆ ..... "เฟลิกซ์พูดพึมพำ
ดูเหมือนเหลิกซ์จะพร้อมสำหรับการล่าสัตว์ครั้งแรกของเขา
"ขอโทษนะ แต่ข้าต้องฆ่าแกจริงๆ พักผ่อนให้สบาย"
หลังจากคำพูดไปไม่กี่คำแล้วเฟลิกซ์ใช้หอกที่เขาทำขึ้นเพื่อแทงไปตรงคอของหมาป่าสามตา หอกแทงเข้าบริเวณคอโดยไม่ติดขัด ยาพิษที่ทาบนปลายหอกทำให้มันไม่อาจขัดขืน และเลือดจำนวนมากก็ไหลพุ่งออกมาจากบาดแผล ...
เมื่อหมาป่าสามตารู้สึกตัวมันก็สายไปแล้ว การที่มันถูกขังอยู่ในกับดัก สามารถการันตีความตายของมันได้ตั้งแต่แรกแล้ว แม้มันพยายามดิ้นรนแต่สุดท้ายก็สูญเปล่า
ร่างกายเฟลิกซ์เริ่มปล่อยลำแสงสีดำเจาะเข้าไปในร่างของหมาป่าสามตา มันดูเหมือนท่อที่กำลังดูเลือดเนื้อของหมาป่าสามตา
นอกเหนือจากนี้แสงสีขาวและสีแดงที่แผ่กระจายออกมาจากตัวสัตว์ร้าย ก็ถูกดูดเข้าไปในร่างกายของเฟลิกซ์เช่นกัน
ในขณะที่ปรากฏการณ์ประหลาดนี้เกิดขึ้นใบหน้าของเฟลิกซ์ แสดงออกราวกับเขากำลังร่วมรักกับหญิงสาวและกำลังจะถึงจุดสุดยอด
"อืม ... มัน ... รู้สึก ... . ดี... มากก ..... " เสียงเฟลิกซ์ยังคงดังต่อเนื่องถึง 5 นาทีเต็ม
เฟลิกซ์นอนนิ่งอยู่บนพื้นเหมือนกับผู้ชายที่เพิ่งได้มีประสบการณ์การมีเพศสัมพันธ์เป็นครั้งแรก
แต่ขณะที่เฟลิกซ์กำลังพยายามที่จะนึกถึงสัมผัสเมื่อสักครู่ เขาได้ยินเสียงน่าหวาดหวั่น ดังออกมาจากด้านหลังของพุ่มไม้สูง
เฟลิกซ์เข้าสู่โหมดระวังตัวเต็มที่ บางทีมันอาจเป็นกลุ่มหมาป่าสามตาหรือสัตว์ร้ายตัวอื่นที่พยายามจะฆ่าเขา
เฟลิกซ์ก้มลงคลานสี่เท้าเหมือนสัตว์ เขาค่อยคลานไปช้าเพื่อไปยังต้นตอของสียง โดยพยายามหลีกเลี่ยงการทำให้เกิดเสียงใด ๆ ก็ตาม เมื่อเฟลิกซ์เข้าไปแอบในพุ่มไม้ เขาพยายามหาแหล่งที่มาของเสียง ...
มันเป็นสัตว์ร้ายโหดขนาดใหญ่ที่มีเขาโค้งยาวอยู่บนศีรษะของมัน ... เฟลิกซ์หาข้อมูลของมันในหนังสืออย่างรวดเร็ว
ตามที่ในหนังสือบันทึกไว้,
ชื่อ: แรดยักษ์
น้ำหนักเฉลี่ย: 2300 กิโลกรัม
ความสูง: 1.75-2.0 เมตร
คุณสมบัติ: สติปัญญาต่ำ เป็นสัตว์กินพืช โจมตีทุกสิ่งที่มันเห็นหรือได้ยินและมีความแข็งแกร่งสูง สิ่งที่อันตรายที่สุดคือ เขายาวตรงจมูกมัน
ความแข็งแกร่ง: อยู่ระหว่างร่างนักสู้ระดับที่ 7 ถึงกำเนิดปราณระดับที่ 8
จุดอ่อน: สายตาสั้น และความคล่องตัวต่ำ
"โอ้ว ... โอ้ ... มันน่าจะฆ่าได้ง่าย เพราะมันมีสายตาสั้น และเคลื่อนที่ช้า ข้าสามารถเดินขึ้นเข้าไปหามันโดยที่มันไม่เห็นข้าได้ ถ้าอย่างนั้นจะรออะไรละ"
"ย๊ากกกกกกกกกกก .... ตายซะ"
เฟลิกซ์ทำตัวเหมือนคนบ้าร้องตะโกนแหกปากตอนกำลังวิ่งเข้าหาสัตว์ร้าย เขาถืออาวุธในมือข้างหนึ่ง และค้อนอยู่ในมืออีกข้างหนึ่ง
เฟลิกซ์กำลังตื่นเต้นมากจนอะดีนาลีนสูบฉีดไปทั่วร่างกายของเขา ใบหน้าเขาดูตื่นเต้น แต่ลึกๆข้างใน เขากลับรู้สึกแปลกๆอะไรบางอย่าง
ระยะห่างระหว่างแรดยักษ์และเฟลิกซ์เริ่มสั้นลงเรื่อยๆ แรดยักษ์ได้สังเกตเห็นเฟลิกซ์แล้ว แต่มันเลือกที่จะไม่สนใจเขา มันไม่มีอะไรต้องไปกลัวเด็กตัวเล็ก ๆ เพียงคนเดียว
ในทางกลับกันเมื่อเฟลิกซ์เห็นว่าแรดยักษ์ไม่ได้สนใจเขา มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกกลัว
เขาพยามข่มความกลัวที่เกิดขึ้นในใจของเขา และยังคงวิ่งต่อไป .....
เมื่อเฟลิกซ์วิ่งมาถึงตรงหน้าของแรดยักษ์ เฟลิกซ์ยกขวานของเขาจนสุดมือ พยายามจะสับลงไปบนหัวของแรด ความคิดบางอย่างเกิดขึ้นในจิตใจของเขา เขารู้สึกราวกับว่าแรดตัวนี้ .... กำลังรอคอยให้เขาโจมตีไปที่มัน ...
