ตอนที่ 3 เฟลิกซ์
ตอนที่ 3 เฟลิกซ์
ไกลออกไปทางทิศตะวันออกของอาณาจักรดราโก มีหมู่บ้านสวยงามแห่งหนึ่งล้อมรอบไปด้วยป่ารกชื้น
ชื่อของหมู่บ้านมีชื่อเรียกว่าโกลมอร์ สิ่งที่คอยปกป้องชาวบ้านของหมู่บ้านแห่งนี้มีเพียงกำแพงสูง 10 เมตร เท่านั้น รอบๆหมู่บ้านแห่งนี้เต็มไปด้วยภยันตราย สัตว์ป่าดุร้ายอาศัยอยู่รอบนอก การจะออกไปนอกกำแพงถือเป็นสิ่งต้องห้าม
ทุกๆเดือน ผู้บ่มเพราะระดับสูงจะทำหน้าที่ซื้อและขายของที่ชาวบ้านต้องการโดยแลกกับผลผลิตทางการเกษตรของหมู่บ้าน ทำให้นี่จึงวิธีเดียวที่ชาวบ้านทุกคนสามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้ วิถีชีวิตของชาวบ้านหมู่บ้านนี้ไม่ต่างจากคุกขนาดใหญ่ที่คอยขังพวกเขาเอาไว้
หมู่บ้านแห่งนี้มีชื่อเสียงในด้านการผลิตไวน์ขึ้นชื่อคือ "ไวน์ลึกล้ำ" ไวน์นี้เป็นประโยชน์สำหรับทั้งชายและหญิง
ในกรณีที่เป็นเพศชายเมื่อได้กินเข้าไปจะช่วยเสริมสร้างร่างกายของตนเอง และในกรณีที่เป็นเพศหญิงจะช่วยให้ผิวพรรณงดงามแลดูอ่อนเยาว์ยิ่งขึ้น
กลุ่มซีคือกลุ่มที่กุมอำนาจในหมู่บ้านแห่งนี้ พวกเขาควบคุมการผลิตการซื้อขายของ "ไวน์ลึกล้ำ" อันที่จริงต้องขอบคุณไวน์ชนิดนี้ เพราะไม่เช่นนั้นหมู่บ้านแห่งนี้อาจถูกทำลายจนพินาศย่อยยับไปนานแล้ว
***
ใกล้ๆกับชานเมืองมีหุบเขาลึก ที่ด้านล่างของหุบเขามีความสลับซับซ้อนเป็นอย่างมาก มันเต็มไปด้วย โครงกระดูกของสัตว์ร้าย, พืชพันธ์ของป่านานๆชนิดและสิ่งที่ไม่คาดฝันอื่นๆ ...
ณ ใจกลางของสถานที่อันตรายแห่งนี้มีเด็กคนหนึ่งนอนแผ่อยู่บนพื้น จากลักษณะภายนอกของเขา เด็กคนนี้ควรตายมาแล้วไม่ต่ำกว่า 9-10 วัน กะโหลกศีรษะโผล่ให้เห็น ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่กระจายอยู่ทั่วร่างของเขา
แต่อยู่ๆหัวใจที่เคยหยุดเต้นก็กลับมาเต้นอีกครั้ง
หรือว่าจะมีบางอย่างแปลก ๆเกิดขึ้น ...
ร่างกายของเด็กผู้ชายคนนี้เริ่มฟื้นฟูและรักษาฟื้นตัว กระดูกที่โผล่ออกมาและแผลทั่วทั้งตัวเริ่มสมานตัวเอง จนไม่มีแม้แต่ร่องรอยเดียวบนร่างกายของเขาอีก จากนั้นเด็กน้อยก็ค่อยเปิดตาของเขาและยืนขึ้น .... และเริ่มพูดคุยกับตัวเอง ...
"ข้าอยู่ที่ไหน?"
"หรือว่าที่นี่คือนรก?"
“แล้วทำไมข้าถึงมาอยู่ที่ก้นหุบเขา?”
"ถ้าข้ากระโดดลงมาในหุบเขาและทำไมถึงยังคงรอดชีวิตอยู่ได้!" เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับข้า? "
"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ข้าไม่ได้ถูกส่งไปนรกหรือ? ..... หรือว่าข้ากลายเป็นปีศาจไปแล้ว?"
--------------------------------------
9 ปีที่แล้ว ...
เด็กขี้แยชื่อเฟลิกซ์ได้ถือกำเนิดขึ้น เมื่อเขาเกิดมีเหตุการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้นตามมา มีสัตว์ร้ายเข้าล้อมรอบหมู่บ้าน พวกมันส่งเสียงกรีดร้องราวกับกำลังทำพิธีกรรมอะไรบางอย่างและท้องฟ้าที่สดใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
ทุกคนในหมู่บ้านคิดว่านี่คงเป็นจุดจบของพวกเขา แต่ในความเป็นจริงไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านั้น สัตว์ได้ถอยกลับเข้าไปในป่าและท้องฟ้ากลับสู่สีน้ำเงินครามปกติ
ชาวบ้านกลับสู่ชีวิตปกติประจำวัน แต่สมาชิกของกลุ่มซี เริ่มสืบสวนต้นตอของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากผ่านไป 3 วัน กลุ่มซีได้บังเอิญพบว่าเฟลิกซ์เกิดมาในช่วงเวลาของท้องฟ้าสีแดงพอดิบพอดี
หลังจากการหารือกันในกลุ่มซี พวกเขาตัดสินใจที่จะฆ่าล้างครอบครัวของเฟลิกซ์
พวกเขาวางแผนฆ่าครอบครัวเฟลิกซ์ในช่วงเวลากลางคืน ทุกอย่างดูจะเป็นไปตามแผนของพวกเขา แต่เมื่อพวกเขามาถึงบ้านของเฟลิกซ์ก็พบว่ามันมีแต่ว่างเปล่า
*****
กลางดึกในเวลาเดียวกัน ...
แม่ของเฟลิกซ์กำลังวิ่งหนีขณะอุ้มลูกน้อยที่อายุได้เพียง 3 วัน ใบหน้าของเธอซีดเซียวอย่างมาก เธอดูอ่อนแอเพราะเพิ่งคลอดลูกได้ไม่กี่วัน แต่กระนั้นเธอก็ยังวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต
เธอพยายามวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อมาที่บ้านหลังหนึ่ง เธอหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านหลังนั้น และเริ่มร้องไห้ .....
"ลูกน้อย จงอย่าลืมชาติกำเนิดของตัวเอง ... ลูกคือเจ้าชาย ...เจ้าชายปีศาจที่ยิ่งใหญ่ ... ลูกเกิดมาเพื่อปกครองผู้คน ... เลือดสีดำและปานนั้นของลูก มันคือเครื่องยืนยันความพิเศษของเจ้า..."
"ใคร?" ทันใดนั้นมีเสียงดังออกมาจากภายในบ้าน
"แม่ต้องไปแล้วดูแลตัวเองด้วยนะลูกรัก ... " เธอพยายามหักห้ามใจและรีบวิ่งออกไปจากที่นั่นภายในไม่กี่วินาทีเธอก็หายตัวไปในความมืดของค่ำคืน
หลังจากนั้นไม่นานมีหญิงชราเปิดประตูออกมา เมื่อเธอเห็นเด็กตัวน้อยที่กำลังร้องไห้อยู่ เธอรู้สึกเศร้าและสงสารในเวลาเดียวกัน
"โลกนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ ข้าไม่คิดว่าแม่ของเจ้าจะมาทิ้งเจ้าไว้ที่นี่!" หญิงชรากล่าว
"ดูเหมือนว่าข้าต้องเป็นคนเลี้ยงดูเจ้าแล้วซิ ... ฮิฮิ ..... " เธออุ้มเด็กขึ้นมาและสังเกตเขาอย่างระมัดระวัง "เมื่อเจ้าเติบโต สาวๆมากมายคงยอมสยบแทบเท้าเจ้าแน่ๆ ฮิฮิ .... ข้าควรเรียกเจ้าว่าอะไรดี .... เฟลิกซ์ ... ชื่อนี้ฟังดูดี "
เมื่อเวลาผ่านไป ...
หญิงชราได้เลี้ยงดูเฟลิกซ์ให้เติบใหญ่ ทุกอย่างเป็นไปด้วยแม้จะผ่านมาสองสามปี ... ชาวบ้านรู้เรื่องของเฟลิกซ์และที่อยู่ของเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปยุ่งย่ามกับหญิงชราด้วยเหตุผลบางอย่าง
หญิงชราได้รับรู้เรื่องราวของเฟลิกซ์ แต่เธอก็หัวเราะอย่างไม่แคร์เรื่องราวใดๆ เธอไม่ชื่นชอบชาวบ้านพวกนี้มาแต่ไหนแต่ไร ในความคิดของเธอชาวบ้านเหล่านี้เป็นแค่เศษสวะไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
หลายปีที่ผ่านไปเฟลิกซ์เริ่มโตขึ้นมาก นอกจากนี้เขายังได้รับรู้เกี่ยวกับอดีตของเขา แต่ก็เหมือนกับคุณยายของเขา เขาก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่นัก
มีหลายครั้งที่เขารู้สึกแย่ เพราะเมื่อเด็กรู้เรื่องเกี่ยวกับเขา ทำให้ไม่มีใครมาเล่นกับเขาหรือพูดคุยกับเขา แต่เขารู้สึกขอบคุณคุณยายของเขา ที่คอยมอบความอบอุ่นให้เสมอมา
เมื่อเฟลิกซ์อายุ 8 ขวบ ยายของเขาหายตัวไปอย่างกะทันหัน การหายตัวไปของยายทำให้เขารู้สึกโดนทอดทิ้ง
ช่วงเวลาดีๆเริ่มหมดลง วันแห่งความสุขสิ้นสุดลงแทนที่ด้วยความเจ็บปวด
การโดนทรมาณและทำร้ายอย่างทารุณกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา ชาวบ้านพยายามฆ่าเฟลิกซ์อยู่หลายครั้ง แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถที่จะฆ่าเขาได้
มันหนักหนาเกินไปสำหรับเด็กอายุ 9 ปี ที่ต้องแบกรับชะตากรรมนี้ เพื่อให้พ้นจากความทรมานเหล่านี้ เขาจึงพยายามฆ่าตัวตาย .... แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับเขาเสมอ
