ตอนที่ 43 หมอผีขี้ขลาด (อ่านฟรี)
'มัันเป็นไอเท็ม +1!'
แม้ว่าจะเป็นไอเทมระดับ Uncommon แต่ก็มีคนจำนวนมากในเฝยหนานที่สามารถเพิ่มสามารถให้กับไอเทมนี้ได้!มาร์วินรู้สึกมีความสุขเเละ จับกริชหยกกระเต็นเขายังไม่รู้ว่ามันคืออะไรเเต่เเค่จับสองสามครั้งก็รู้สึกดีใจเเล้ว
[กริซหยกยกกระเด็น +1]
คุณภาพ: Uncommon
"โจมตี!!"
ผลกระทบ: เกราะเเตก +5
เวทย์มนต์ (+1): หลบหลีก +5
...
ดูเหมือนว่ากริชเล่มนี้ถูกใช้โดยเชปเพิร์ดคนนั้นเพื่อป้องกันตัวเอง เกราะแตกและหลบหลีกคือคุณสมบัติอยู่สองด้านต่างกันโดยสิ้นเชิง
"กริชที่สามารถหลบหลีกได้ เรื่องบ้าอะไรนี่ ... "
มาร์วินไม่สามารถเข้าใจได้ แต่ต้องการที่จะหาผู้รู้วิธีใช้กริชนี้ อย่างไรก็ตามหลังจากคิดแล้วเขารู้สึกว่าคุณสมบัติหลบหลีกที่ไร้ประโยชน์นี้อาจจะเป็นประโยชน์อย่างแท้จริงก็ได้เเละนั่นขึ้นอยู่กับสถานการณ์นอกจากความจริงที่ว่ามาร์วินไม่ได้เป็นโจรเเล้วแม้ว่าเขาจะสามารถรักษาความผิดพลาดและความยืดหยุ่นได้ด้วยกริซโค้งอยู่ในมือขวาและกริชที่มือซ้ายดังนั้นทำให้มาร์วินสามารถใช้กริชนี้เป็นอาวุธที่สามเท่านั้น
เขาแทนที่กริชที่ปลายเอวของเขาด้วยกริชหยกยกกระเต็น ในเวลาที่สำคัญเขาสามารถปล่อยของกริชโค้งของเขาและคว้ากริชนี้เเทนได้เพื่อโจมตี สิ่งนี้ทำให้เขามีรูปแบบการโจมตีที่หลากหลาย สิ่งที่โชคร้ายคือหีบสมบัติไม่ได้ให้กริชโค้งถ้าเป็นกริซโค้งระดับ Uncommon การต่อสู้ของมาร์วินจะดีขึ้นอันดับหนึ่ง!
'หลังจากจัดการกับปัญหาเกี่ยวกับดินแดนแล้วข้าต้องหากริซโค้งชั้นเลิศให้จงได้' มาร์วินคิด
เรนเจอร์ที่ใช้อาวุธคู่เเต่กลับมีเเค่กริซธรรมดาที่ใช้ในการต่อสู้ เเบบนั้น ... ไม่น่าอับอายหรือ?
...
นอกจากขวดยาและกริชแล้วยังมีซองจดหมายอยู่ภายในหีบ ซองจดหมายถูกปิดด้วยขี้ผึ้ง ดีที่เชปเพิร์ดคนนี้ตายไปแล้ว ... หลังจากตรวจสอบซองจดหมายและยืนยันว่าไม่มีอะไรเหมือนกับกับดักหรือคำสาปเขาก็เปิดมัน มันมีจดหมายที่เขียนขึ้นในรหัสพิเศษของพวกเชปเพิร์ด
มาร์วินมองผ่านการเรียนรู้ภาษาของขุนนาง แต่น่าเสียดายที่เขาค้นพบว่าเขาไม่สามารถอ่านภาษาที่เขียนโดยเชปเพิร์ดได้ นี้ไม่น่าแปลกใจ องค์กรเชปเพิร์ด ลูกศิษย์ของพระเจ้าเเห่งภัยพิบัติและลัทธิงูแฝดเป็นกองกำลังชั่วร้ายที่อยู่ในทวีปเฝยหนานพวกเขามีระบบพิเศษและรหัสลับภายในที่ใช้ในการสื่อสาร และทุกคนที่ไม่ใช่พวกเชปเพิร์ดจะพบว่ามันยากมากที่จะเจาะรหัสภาษาที่เขียน ฝ่ายศัตรูของพวกเขาคือภาคเหนือ [สภานกอพยพ] นี่เป็นกองกำลังที่สร้างขึ้นโดยดรูอิดซึ่งไม่มีดรรูอิดระดับตำนานที่มีพลังมากนัก พวกเชปเพิร์ดกำลังหว่านเมล็ดที่เป็นพิษสูงในทุกหนทุกแห่ง ทำให้ดรูอิดค่อนข้างไม่พอใจ ในฐานะผู้ดูแลรักษาความสงบของธรรมชาติพวกเขาได้ให้ทุกคนทำลายพวกเชปเพิร์ด พวกดรูอิดอาจจะเข้าใจภาษาของเชปเพิร์ด
...
หลังจากการค้นหาหีบสมบัติจบเเล้ว มาร์วินไม่จำเป็นต้องอยู่ในเหมืองอีก หลังจากตรวจสอบสภาพแวดล้อมอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้พลาดอะไรเขาก็เริ่มกลับไปยังทางเข้าเหมือง ตอนนี้เขาไม่พบวิญญาณโลกซักตัว แต่ในไม่ช้าเขาก็พบว่าเมื่อเขามาถึงแล้วทุกคนในค่ายก็ตื่นตัวและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้!
ส่วนใหญ่นักผจญภัยกำลังซ่อนตัวอยู่ในช่องว่างภายในกำแพงโดยทางเข้าเหมืองหรือหลังสิ่งกีดขวางในค่าย เฉพาะสมาชิกกองกำลังหุบเขาริเวอร์ไวท์กำลังยืนอยู่ข้างหลังป้อมปราการพร้อมที่จะสู้รบ ไกลออกไปในความมืดคบไฟถูกยกขึ้น ดวงตาเรืองแสงจางๆปรากฎขึ้น พวกโนลล์ได้มาถึงแล้ว!
...
พวกมันมาเร็วมาก!
'ข้าคิดว่ามันจะใช้เวลาอย่างน้อยจนถึงเที่ยงวันพรุ่งนี้ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าหมอผีโนลล์จะสั่งให้พวกโนลล์มาเร็วขนาดนี้ '
มาร์วินเงียบและเดินลอบเข้ามาข้างแอนนา เขาได้สอบถามข้อมูลบางอย่างเพื่อทำความเข้าใจกับสถานการณ์ กลุ่มของโนลล์นี้ได้วิ่งมาที่นี่และเพิ่งมาถึง โชคดีที่พวกพรานป่าทั้งสองคนกำลังระวังตัวอยู่ในขณะนั้นหนึ่งในนั้นคือพลธนูชื่อโจอี้ โจอี้มีคลาสเดียวกัน อย่างไรก็ตามเขามีลักษณะพิเศษเฉพาะ: [การมองเห็นระยะไกล] ดวงตาของเขาคมมาก เขายังสามารถตรวจสอบพวกโนลล์เเละลอบสังหารในที่มืดได้ ต้องขอบคุณพลังที่น่ากลัวของผู้ชายคนนี้ที่ทำให้พวกเราสามารถหลีกเลี่ยงการถูกโจมตีได้! รายงานว่ามีโนลล์สี่ตัวลอบเข้ามาใกล้ค่ายแต่โจอี้ตอบโต้อย่างเหี้ยมโหดเเละยิงพวกมันลง! สิ่งนี้ทำให้มาร์วินรู้สึกเคารพต่อพวกเขาทั้งหมด คนเหล่านี้มีทักษะบางอย่างแน่นอน
"เขาใช้ลูกธนูหกดอกยิงใส่พวกโนลล์ 4 ตัวอย่างเเม่นยำ" แอนนากระซิบ "นักธนูที่เเม่นยำชนิดนี้มักไม่ค่อยได้เห็นแม้แต่ในหมู่เอลฟ์บริสุทธิ์"
มาร์วินพยักหน้า เขาไม่จำเป็นต้องให้แอนนาพูดมากนักเพราะเขารู้ดีว่าความสามารถนี้มีความโดดเด่นเพียงใด นอกจากนี้นอกเหนือจาก [การมองเห็นระยะไกล] แล้วโจอี้ยังมีอีกหนึ่งความพิเศษที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย
'คนที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ... ' มาร์วินคิด
"เราจะทำอย่างไรตอนนี้? หลังจากการโจมตีของโนลล์ล้มเหลวพวกมันตัดสินใจที่จะระมัดระวังและไม่โจมตีอีกครั้ง "แอนนากระซิบ
เธอให้พวกนักผจญภัยไปหลบซ่อนอยู่ในเหมืองที่พวกโนลล์ไม่สามารถมองเห็นได้ ด้วยวิธีนี้พวกเขาแสดงเฉพาะส่วนหนึ่งของกองกำลังเเละสมาชิกกองพันทหารรักษาการณ์และโจอี้ นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาดมาก
"โนลล์มีประมาณกี่ตัว?"มาร์วินถาม
คืนนี้ไม่มีแสงจันทร์วิสัยทัศน์ของเขาอยู่ที่ประมาณ 0 ทำให้ไม่สามารถมองเห็นจำนวนของศัตรูได้ตามปกติ
"ไม่รู้สิ" แอนนาส่ายหัว
กลุ่มของพวกเขามีเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีวิสัยทัศน์ในที่มืด โจอี้อาศัยการรับรู้ของเขาเพื่อสังเกตโนลล์เท่านั้น เขาไม่สามารถบอกได้ว่ามีกี่ตัวที่กำลังมา
"มันไม่สำคัญหรอกเราสามารถรอได้ อีกสักพักดวงอาทิตย์จะขึ้น ถ้าข้าจำไม่ผิดแพ็คของโนลล์จะโจมตีหลังจากรุ่งสาง! "
"เราจะทำตามแผนเดิม" มาร์วินกล่าวหลังจากคิด
หลังจากนั้นพวกเขาพบที่หลบภัยและพักผ่อนอย่างเหมาะสม
...
ทำไมโนลล์ถึงจะโจมตีหลังจากรุ่งสาง? มันง่าย มากตาของพวกมันคล้ายกับตาของหมาป่ากลางดึกตาของพวกมันจะเรืองแสงด้วยแสงสีเขียวอ่อน และมนุษย์สามารถซ่อนตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ในที่มืด ดังนั้นพวกมันจะกลายเป็นเป้าหมายที่มีชีวิตหากพวกมันล้มเหลวในการแอบโจมตี ส่วนใหญ่เเล้วหมอผีโนลล์ไม่ได้โง่ในทางตรงกันข้ามหมอผีโนลล์ที่ควบคุมเผ่ามักจะฉลาดมากมันจะไม่เสี่ยงชีวิตของผู้ใต้บังคับบัญชาของมันเองพวกมันจะโจมตีหลังจากรุ่งสางนั่นจึง เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด พวกมันจะไม่รู้ว่ามาร์วินได้ตั้งกับดักไว้แล้ว
...
ทุกอย่างเป็นไปตามที่มาร์วินคาดไว้ ความล้มเหลวของการลอบโจมตีของพวกมันทำให้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการโจมตี พวกมันกำลังพักผ่อนและปรับโครงสร้างภายนอกภาคเหนือของเหมือง นอกเหนือจากหมาป่ากลายพันธุ์บางตัวที่กำลังวุ่นวายเมื่อเวลาผ่านไปส่วนที่เหลือของกลุ่มโนลล์กำลังรออยู่สถานการณ์แบบนี้ค่อนข้างหายาก
เนื่องจากไม่ตรงกับลักษณะนิสัยของโนลล์ มาร์วินเป็นคนค่อนข้างมีความสุขกับเรื่องนี้เพราะคนเหล่านี้มักถูกจัดระเบียบแบบนี้อย่างไม่ต้องมีข้อสงสัย ที่หมอผีโนลล์อยู่ในหมู่ของพวกมัน
'หากมันมาอย่าหวังว่าจะได้ออกไปแบบมีชีวิต"
มาร์วินรู้สึกตื่นเต้นมากแม้ว่าเขาจะยังคงหลับอยู่ เรนเจอร์ระดับ 1 ฆ่าหมอผีระดับ 2 เป็นเรื่องที่ค่อนข้างท้าทายมากในสนามรบที่วุ่นวาย การคิดถึงเรื่องนี้ทำให้เลือดของเขาเดือดขึ้น แม้กระทั่งความแข็งแรงและประสบการณ์ของมาร์วินเขาก็ยังต้องการความโชคดี แต่ถ้ามันล้มเหลวจริงมาร์วินยังคงมีทางออก เขามีศรัทธาในทักษะและความแข็งแก่รงของเขา แต่เขามีความเชื่อมั่นในสมองมากกว่า ในความเห็นของมาร์วินผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงจะไม่ลังเลที่จะต่อสู้ เขาจะยกอาวุธของเขาอย่างมั่นคงในขณะที่มีความคิดหลายอย่างล่วงหน้าไปแล้ว ...มาร์วินเป็นคนแบบนั้นจริงๆ
...
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆและรุ่งสางกำลังจะมาถึง สมาชิกกองกำลังหยิบอาวุธของพวกเขาทีละคนและเตรียมการรบ พวกเขาส่วนใหญ่เป็นผู้รับผิดชอบการสู้รบในระยะใกล้ มีเพียงสองพลธนูในหมู่พวกเขาหลังจากที่ทุกการฝึกอบรมธนูมีค่าใช้จ่ายสูงและพวกเขายังคงต้องการที่จะเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ และสำหรับค่าใช้จ่าย ... ธนูค่อนข้างแพง โชคดีที่โจอี้ยังเป็นนักยิงธนู ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีเทคนิคการมองเห็นที่ยอดเยี่ยมเท่านั้นแต่เขาก็สามารถให้การสนับสนุนได้ โนลล์ที่มองเห็รระยะไกลเริ่มหงุดหงิดเเล้วทันใดนั้นหมาป่ากลายพันธุ์ 6 ตัวที่กำลังร้องคำรามและแยกตัวออกจากพวกโนลล์มาที่แนวหน้า!
"พวกมันโจมตีมาเเล้ว!"
"มันต้องการที่จะใช้หมาป่ากลายพันธุ์มาทำลายแนวหน้าของเราเเละทำลายเเนวป้องกันของเราในครั้งเดียว"
ความคิดที่โผล่เข้ามาในหัวของมาร์วินอันที่จริงแล้วพลังการทำลายหมาป่ากลายพันธุ์เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์มาก แต่มาร์วินก็มีวิธีที่จะตอบโต้เเล้ว ทันใดนั้นเขาก็โผล่ขึ้นมาวิ่งและตะโกนใส่โจอี้ว่า "ช่วยข้าหาหมอผีที่ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มโนลล์!"
