ตอนที่ 131 เช้าสดใส

//ก๊อก ก๊อก// เสียงอะไรมันดังตั้งแต่เช้าเลยนะฉันรู้สึกว่าฉันสบายมากวันนี้ มันเป็นวันที่ฉันสบายที่สุดตั้งแต่เกิดเรื่องต่างๆขึ้นมา ฉันกำลังจะลุกออกมาจากเตียงของฉัน แต่ก็ลุกไม่ได้เพราะตอนที่ฉันจะลุกเลย์ได้จับตัวของฉันเอาไว้ แล้วดึงฉันลงไปที่เตียงก่อนจะกอดฉันเอาไว้

“เลย์อะไรของนายฉันจะลุกขึ้นเนี่ย เดี๋ยวคนอื่นเขาก็รอหรอกเลย์”

ในความคิดของฉันคือพยายามจะลุกแต่ก็ไม่อยากจะลุกเหมือนกัน ก็แบบว่าได้ความอบอุ่นจากเลย์แบบนี้ทำให้ฉันไม่อยากจะลุกไปไหนเลย แต่ตอนนี้คือมันต้องลุกไม่ลุกไม่ได้

“ไม่อยากให้ลุกไปไหนเลยขอนอนกอดเธออีกสักแป๊บหนึ่งไม่ได้หรอ”

ดูความขี้อ้อนของเลย์สิมันมีความอ้อนที่มากมายเสียเหลือเกิน แต่มันก็ไม่ได้ยังไงก็ต้องลุกแล้วเขามาเคาะประตูขนาดนี้แล้ว

“ลุกได้แล้วเขามาเคาะประตูเราหลายทีแล้วไม่ลุกไม่ได้ ตื่นได้แล้วไม่ต้องนอนต่อเลยเร็วเข้ารีบลุกขึ้นได้แล้ว”

ฉันตีไปที่ก้นของเลย์เบาๆก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วก็แต่งตัวให้มันเรียบร้อยมัดผมให้มันเรียบร้อย จากนั้นฉันก็ลุกไปเปิดประตูแล้วพบกับผู้หญิงที่เป็นข้ารับใช้ของคุณพ่อเลย์

“เชิญค่ะพวกเราจะไปรับประทานอาหารเช้ากันนะคะวันนี้”

ฉันมองไปทางเลย์แล้วก็พบว่าเลย์ตื่นแล้ว เลย์กำลังลุกด้วยความงัวเงียของเขา จากนั้นฉันก็เลยหันไปหาข้ารับใช้ของคุณพ่ออีกครั้งหนึ่ง แต่พอลองมองดูอีกทีก็เห็นว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเหลือบมองไปทางเลย์อยู่ พอเธอเห็นว่าฉันกำลังมองเธอเธอก็ก้มหน้าลง

“เอิ่มเราไปกันเถอะนะคะทุกคนกำลังรออยู่ค่ะ”

ฉันไม่ได้พูดอะไรแต่ว่าทำไมเธอถึงต้องมองเลย์ด้วยท่าทีแบบนั้นด้วยนะ หรือว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่าฉันก็ไม่แน่ใจ ยังไงก็ช่างมันไปก่อนก็แล้วกันตอนนี้ควรเดินตามผู้หญิงคนนี้ไปเพื่อไปยังห้องอาหาร ตอนนี้ฉันก็หิวมากแล้วฉันจะต้องไปดูให้ได้ว่าอาหารมื้อเช้าของเรามันคืออะไร

“นี่มีอาหารเช้าแต่เช้าเลยหรอสงสัยพ่อคงเตรียมไว้ให้กับพวกเราล่ะมั้ง นี่เธอแล้วทุกคนอยู่ไหนกันหมดล่ะ”

เลย์หันไปถามข้ารับใช้คนนั้นก่อนที่เธอจะหันมาแล้วยิ้มให้กับเลย์

“ทุกๆท่านกำลังรอพวกคุณที่ห้องอาหารแล้วค่ะ เหลือเพียงพวกเราไปที่นั่นให้ทันเวลาอาหารเท่านั้นค่ะ”

อ๋อถ้าเราเดินไปถึงเราก็จะเจอพวกเขาเองสินะ ทำไมพวกนั้นถึงตื่นกันไวจังเลยนะแต่ก็เอาเถอะฉันหิวแล้วเรารีบไปกันดีกว่า...พอฉันหันไปมองเธอคนนี้อีกทีสายตาของเธอดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย มันมีอะไรบางอย่างแปลกๆกับข้ารับใช้ของคุณพ่อนะฉันคิดไปเองหรือเปล่านะ