เล่ม 4 ตอนที่ 5 : ผู้ชายสีแดง (3) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
==========
เล่ม 4 ตอนที่ 5 : ผู้ชายสีแดง (3)
ครั้งสุดท้ายที่ทำให้เขาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้มันก็เป็นเพราะหมึกของปลาหมึกที่พ่นเข้าใส่ครั้งอยู่ใต้น้ำ ตอนนั้นเขาเพียงแค่โจมตีอย่างรุนแรงผ่านการสัมผัสถึงกระแสน้ำจึงสามารถกอบกู้สถานการณ์ได้ ทว่า วิธีการดังกล่าวมันไม่อาจใช้เพื่อจัดการเคิร์กได้
ด้วยสภาพที่มีโกเลมกว่ายี่สิบตัววิ่งพล่านไปทั่ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่อาร์คจะรับรู้ได้ถึงร่องรอยของเคิร์ก
ครึก!
สถานการณ์เช่นนี้เป็นอยู่ไม่นานนัก ในไม่ช้า เจ้ากะโหลกจึงเป็นตัวแรกที่โดนจัดการโดยโกเลม จากนั้นไม่นาน เดดริคที่โดนพวกโกเลมล้อมเอาไว้จึงค่อยหายตามไป และขณะนั้นเอง ทุกความสนใจของโกเลมทุกตัวพลันหันเหเข้าอาร์คจนหมดสิ้น ตอนนี้เขาจึงยิ่งได้รับความเสียหายมากยิ่งขึ้น และไม่ช้าจึงต้องตกสู่สภาวะวิกฤต
‘เป็นเราคิดง่ายไป เป็นแบบนี้เอาชนะไม่ได้แน่!’
อาร์คเร่งร้อนหันกลับพร้อมพยายามหลบหนีออกไปจากห้อง
“คึคึคึ นี่แกคิดหรือว่าข้าจะปล่อยให้หลุดรอดไปได้? เหล่าข้าทาสที่ซื่อสัตย์ จงบุกเข้าไป!”
พวกโกเลมต่างเชื่อฟังพร้อมบุกเข้าใส่เขาเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ออกไปจากห้องได้ เคิร์กกำลังหลบซ่อนตัวอยู่ภายในโกเลมเหล่านี้ เป็นเพราะเขาสามารถได้ยินเสียงของมันร่ายคาถาออกมา
อาร์คหันกลับไปพร้อมจ้องมองโดยทันที
‘สวนกลับฉับพลัน!’
เป้าหมายของอาร์คคือต้องการโจมตีโกเลมทุกตัวด้วยการสวนกลับการโจมตี
ด้วยลักษณะของส่วนหน้าของห้องนั้นเป็นทางที่แคบ แถมศัตรูยังเป็นโกเลมที่มีขนาดกลางเสียอีก
โกเลมที่โดนการโจมตีด้วยสวนกลับฉับพลันถึงกับลอยลิ่วกลับเข้าฝูงขณะเข้าปะทะกับโกเลมอีกหลายตัวที่อยู่ด้านหลัง
ตึง!
ฝูงโกเลมฉับพลันกลับกลายเป็นล้มดั่งโดมิโน่
“อั่ก สารเลว...!”
อีกทั้ง เคิร์กที่ซุกซ่อนตัวอยู่ภายในฝูงโกเลมนั้นถึงกับต้องยกเลิกการใช้เวทมนตร์ไป
ขณะเดียวกัน อาร์คที่เห็นโอกาสจึงเร่งร้อนวิ่งออกไป หลังวิ่งหนีมาได้ประมาณหนึ่งนาที สภาวะการต่อสู้จึงค่อยหายไป
โดยทันที อาร์คจึงซ่อนตัวอีกครั้งด้วยการใช้งาน ‘ลอบเร้น’
“บัดซบ...! ไอ้เจ้านั่นมันซ่อนตัวอยู่ที่ไหน? โกเลมทั้งหลาย ออกค้นหาให้ทั่วบริเวณ มันจะต้องซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งแถวนี้แน่!”
หลังจากซ่อนตัวอยู่พักหนึ่ง เขาได้ยินเสียงของเคิร์กดังขึ้นท่ามกลางฝูงโกเลม ทว่า เขาก็ยังไม่อาจหาโอกาสเข้าโจมตีใส่เคิร์กที่อยู่ในสภาพมิมิคได้
อาร์คกลับไปยังเส้นทางลับด้วยการใช้งาน ‘ลอบเร้น’ เมื่อเขาตรวจสอบหน้าต่างข้อมูล ความเสียหายที่ได้รับนับว่าไม่ใช่เล่นเลย
ค่าความทนทานของชุดเกราะทั้งหมดต่างอยู่ในจุดต่ำเกือบสุดเพราะแรงปะทะจากพวกโกเลมเหล่านั้น กระทั่งว่าเขาสามารถใช้งานเวทมนตร์ฟื้นคืนเพื่อซ่อมแซมอุปกรณ์สวมใส่ได้ แต่ค่าความทนทานสูงสุดมันก็จะต้องถูกลดทอนลงไป
ด้วยดวงตาที่แทบหลั่งน้ำตาออก อาร์คจึงต้องนำเอากล่องเครื่องมือซ่อมแซมออกมาใช้งาน ซึ่งตามปกติแล้วเขามักจะหลบเลี่ยงการใช้งานพวกมันมาเสมอเพื่อไม่ให้มันมีน้อยลงอีกทั้งยังเพราะราคาของมัน
ทว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่การซ่อมแซมอุปกรณ์สวมใส่
‘เรายังมีทางเลือกอะไรเหลือให้ใช้อีกบ้าง?’
ก่อนที่เขาจะวิ่งหนีออกมา สถานการณ์ที่พบเจอมันไม่ใช่อะไรที่จะมีทางแก้ได้โดยง่าย อีกฝ่ายถึงกับสามารถใช้มิมิคไคล์พร้อมกับอัญเชิญโกเลมออกมาได้ อีกทางหนึ่ง อาร์คกลับต้องสูญเสียทั้งเดดริคและเจ้ากะโหลกไป ผลลัพธ์เช่นนี้ยังคงอยู่หากเขายังต้องการเข้าไปสู้อีกครั้งหนึ่ง
‘บ้าจริง กระทั่งว่ามันไม่มีโกเลมพวกนั้น แค่มิมิคไคล์ก็เป็นปัญหามากพอแรงแล้ว...’
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือเคิร์กมีทักษะพิเศษอย่างมิมิคไคล์
ถ้าหากเขาต้องต่อสู้กับอีกฝ่ายที่อยู่ในสภาวะล่องหนแล้วล่ะก็ มันไม่มีความเป็นไปได้เลยที่จะโจมตีโดน
‘ถ้าหากสถานการณ์เป็นใต้น้ำ มันก็ยังพอมีหนทางให้โจมตีได้อยู่บ้าง...’
เขากำลังนึกย้อนไปถึงประสบการณ์การต่อสู้ช่วงที่ยังอยู่ใต้น้ำ ฉับพลัน ความคิดหนึ่งจึงผุดวาบขึ้นมาภายในหัว
หมึกดำไงล่ะ!
ทำไมเขาถึงไม่เคยคิดมาก่อนเลยกันนะ?
‘ใช่แล้ว ถ้าหากอีกฝ่ายมันหายตัวได้ งั้นก็ทำให้มันมองเห็นเสียสิ!’
อาร์คลุกขึ้นยืนขณะมุ่งหน้าไปยังทางเข้าของดันเจี้ยน ที่ทางเข้า ซิดกำลังหลับโดยพิงผนังอยู่ ขณะที่ซาร่านั้นกำลังใช้สายตาเป็นกังวลมองไปที่ทางเข้าดันเจี้ยน
ตอนที่คุณใกล้ตาย อีกฝ่ายถึงกับหลับได้อย่างสบายอกสบายใจ...
“หือ หา? อาร์คนิม! สำเร็จไหมครับ?”
“ยัง บอสมันแข็งแกร่งกว่าที่คาดเอาไว้พอควร”
ด้วยการบอกกล่าวของอาร์คพร้อมน้ำเสียงที่ค่อนข้างดัง มันจึงทำให้ซาร่ามองมาทางเขาด้วยสายตาเป็นกังวล
“ไม่เป็นไรนะ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยพ่อของเธอออกมาให้ได้แน่นอน”
อาร์คพูดกล่าวพร้อมรอยยิ้มให้ขณะหันไปมองซิดด้วยความเป็นกังวลแทน
“ซิด ฉันต้องการให้นายไปช่วยล้มบอสตัวนี้หน่อย”
“ครับ? แต่ว่าผม...”
“ไม่ได้ให้นายไปสู้หรอกน่า แค่ช่วยอะไรนิดหน่อยเท่านั้นแหละ”
อาร์คพูดออกมาขณะยิ้มไปด้วย
* * *
“ไอ้พวกโง่ กลับมารนหาที่ตายโดยแท้!”
เมื่ออาร์คผ่านทางเข้าลับมา เสียงของเคิร์กจึงดังขึ้นให้ได้ยิน พร้อมกับโกเลมที่ถาโถมเข้าใส่
ในขณะนั้นเอง อาร์คได้โจมตีเข้าใส่โกเลมด้วยสวนกลับฉับพลันเพื่อให้มันลอยลิ่วกลับไปยังทิศทางที่เสียงนั้นดังขึ้น
“คึคึคึ ไร้ประโยชน์ไอ้พวกไร้มันสมอง การกระทำของเจ้าไม่อาจทำอะไรได้ หากไม่เห็นข้า เช่นนั้นแกก็ไม่อาจจับต้องตัวข้าได้!”
เคิร์กหลบเลี่ยงห่างไปหลายเมตรจากตำแหน่งที่หัวเราะออกเมื่อครู่โดยทันที ขณะนั้นเอง รอยยิ้มเย็นเยียบพลันฉายผ่านใบหน้าของอาร์ค
“งั้นฉันก็ขอดูหน่อยแล้วกันว่าแกอยู่ไหน”
มือของอาร์คขยับเคลื่อนไปอย่างว่องไว
อาร์คนำเอาห่อสิ่งของขนาดใหญ่ออกมาจากกระเป๋า พร้อมกันนั้นจึงโยนมันขึ้นไปกลางอากาศ จากนั้นจึงค่อยเหวี่ยงดาบออก เขาฟาดฟันเข้าใส่ห่อสิ่งของดังกล่าวพร้อมกับของเหลวสีสันสดใสที่กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง
และขณะนั้นเอง เคิร์กจึงกรีดร้องออกมา
“สีย้อมผ้า!”
ไอเทมดังกล่าวถึงกับกระจายไปทั่วทุกที่ด้วยสีน้ำย้อมผ้าสีสันสดใส
สีย้อมผ้าพวกนี้เป็นซิดเก็บรวบรวมเอาไว้สำหรับทักษะเย็บปักถักร้อย และเมื่อมันถูกโยนขึ้นสู่กลางอากาศ สีย้อมผ้าเหล่านี้จึงกระจายไปทั่วทุกทิศทาง
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น ดันเจี้ยนแห่งนี้กลับกลายเป็นคล้ายบ้านที่โดนรื้อทิ้งสร้างใหม่ สีสันสดใสปรากฏขึ้นทุกที่ราวกับเป็นถ้ำสายรุ้งก็ไม่ปาน
“อั่ก นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
ในเมื่อมันกระจายไปทั่วทุกสารทิศ เคิร์กจึงไม่อาจที่จะหลบเลี่ยงสีย้อมผ้าเหล่านี้ทั้งหมดได้ จนตอนนี้ร่างของมันกลับกลายเป็นคล้ายกิ้งก่าสีรุ้งไปแล้วก็ไม่ปาน
อาร์คเงื้อดาบขึ้นขณะฉีกรอยยิ้มกว้างออก
“เป็นไงล่ะ? ตอนนี้... ก็สู้กันอย่างสมน้ำสมเนื้อได้เสียทีจริงไหม?”
“โกเลมทั้งหลาย ฆ่ามันให้ตายซะ!”
“ดูเหมือนไอ้กิ้งก่านี่จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ดีพอนะ”
ด้วยความรวดเร็ว อาร์คมุ่งหน้าไปยังเส้นทางที่ตีบแคบพร้อมกับใช้สวนกลับฉับพลัน
จากนั้น พวกโกเลมที่โดนโจมตีเข้าใส่จึงถูกผลักดันเข้าใส่ผนังไปพร้อมกับเคิร์ก ด้วยการที่มีโกเลมเหล่านี้ เคิร์กเคยเป็นอุปสรรคที่อาร์คยากจัดการ
แต่นั่นก็เป็นเพราะอีกฝ่ายซ่อนตัวในฝูงโกเลมจนไม่อาจพบเจอตัวได้ ทว่า เมื่อมิมิคไคล์กลับกลายเป็นไร้ผลแล้ว สถานการณ์จึงพลิกผันกลับโดยสมบูรณ์
“เจ้างู เอาพิษทำลายประสาทมา!”
อาร์คกวัดแกว่งดาบของตนที่มีพิษเคลือบเอาไว้เข้าใส่ลำคอของเคิร์ก ต้องขอบคุณที่ผลอัมพาตทำให้มันไม่อาจใช้เสียง เคิร์กจึงไม่อาจร่ายคาถาอื่นใดได้อีก นอกจากนี้ มันยังไม่อาจที่จะใช้เสียงเพื่อสั่งการพวกโกเลมให้กระทำตามที่ต้องการได้ ตอนนี้พวกมันจึงไม่มีการรวมตัวกันกระทำอย่างเป็นปึกแผ่น
เคิร์กที่ตั้งการป้องกันถึงกับเร่งร้อนวิ่งหนีไป ทว่า อาร์คที่ใช้งานสวนกลับฉับพลันนั้น เขามีเป้าหมายที่จะให้มันกระเด็นกลับไปโดยเล็งไปที่เคิร์ก
เมื่อเสียงที่โดนพิษอัมพาตกลับกลายเป็นปกติ เคิร์กจึงร้องตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว
“ไอ้พวกโง่เง่า! พวกแกมันโกเลมบัดซบ!”
“เฮ้ย เฮ้ย แกนี่มันเลวชั่วช้าเสียจริง อัญเชิญพวกมันมาให้ใช้ชีวิตเข้าต่อสู้เพื่อแก ยังไงก็ช่วยเห็นค่าพวกมันหน่อยก็ดีนะ”
แม้ว่าอาร์คเองก็อัญเชิญสมุนปีศาจของตนออกมาพร้อมป้อนอาหารที่น่ากลัวให้พวกมันกินก็ตาม เขาก็ยังคงกล้าพูดเช่นนั้นออก
หลังการต่อสู้เช่นนี้ดำเนินไปหลายนาที ท้ายที่สุดเคิร์กจึงตกเข้าสู่สภาวะวิกฤต
“สายฝนจะชำระล้างกายข้า! ถอยหนี! ไอ้มนุษย์แกจงจำเอาไว้! เร่งความเร็ว!”
เคิร์กร่ายคาถาออกขณะเร่งร้อนพุ่งเข้าไปยังพื้นที่ด้านนอก แม้ว่าอาร์คจะเร่งร้อนโดยการตัดผ่านพวกโกเลมไป แต่ความเร็วของเคิร์กที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่านั้นทำให้มันพุ่งออกไปไกลแล้ว
ที่บริเวณด้านนอกของดันเจี้ยนมันมีน้ำตกอยู่
ถึงมันจะชำระกายเอาสีย้อมทั้งหมดออกผ่านทางน้ำตกนั่น สถานการณ์มันก็ไม่อาจมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แม้สักนิด
“ไอ้กิ้งก่าโง่เง่า จะตายอยู่แล้วยังจะสร้างปัญหาอีก”
อาร์คก่นด่าสาปแช่งขณะไล่ตามเคิร์กไป
ขณะเดียวกัน เคิร์กก็กำลังเร่งร้อนมุ่งหน้าไปยังทางเข้าของดันเจี้ยน
“หา นั่นอะไรน่ะ?”
ซิดที่ยืนอยู่ตรงทางเข้ากำลังส่งสายตาไม่สบายใจมองออกไปยังกิ้งก่าสีสันสดใสตัวหนึ่งที่กำลังวิ่งพุ่งมา มันถึงกับผลักเขาเพื่อให้หลีกทางไปให้พ้น
“หลบไปเจ้าฮอบบิท!”
เคิร์กวิ่งไปพลางร่ายเวทอย่างร้อนรนไปพลาง มันพยายามยิงลูกไฟขนาดใหญ่ออกมา แต่แล้วร่างของมันกลับสะดุดล้มพลิกคว่ำไป
“อะไร? นั่นอะไรกัน?”
อาร์คที่ตามติดมาจึงเผยรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นบนใบหน้า
“แกมันโง่งม! คิดหรือว่าฉันจะไม่เตรียมการรับมืออะไรเอาไว้เลย?”
“ไม่ บ้าน่า... กับดัก?”
“ได้เรียนรู้มาจากแกแหละนะ”
แม้จะพูดไปแบบนั้น แต่ที่จริงมันก็ไม่ใช่กับดัก
ด้วยอาชีพที่เป็นอยู่ อาร์คและซิดไม่มีทางที่จะติดตั้งกับดักให้สำเร็จได้
ทว่า ด้วยความที่นิวเวิลด์มีอิสระอย่างสูงส่งที่จะสามารถทำอะไรก็ได้ ดังนั้นแล้วพวกเขาจึงใช้เพียงแค่เข็มเย็บผ้าโดยผ่านทางทักษะตัดเย็บของซิด!
ก่อนที่อาร์คจะเข้าไปในดันเจี้ยน เขาได้ใช้เข็มที่เคลือบยาพิษของเจ้างูน้อยปักเอาไว้บนพื้นจำนวนมาก
มันไม่ใช่กับดักเลเวลสูงส่งอะไร แต่อาร์คก็สามารถมีเปรียบได้หากเคิร์กวิ่งหนีมาที่ปากทางเข้าดันเจี้ยนด้วยเท้าเปล่า
“บัดซบ เป็นไปไม่ได้! ข้าต้องมาตายเพราะเข็มพวกนี้เนี่ยนะ!”
“อย่าขัดขืนไปโดยเปล่าประโยชน์เลย ยอมรับความตายเสียแต่โดยดีเถอะ”
“อย่ามาพูดให้ขำ! ข้าน่ะเป็นถึง...”
แม้ขาทั้งสองจะแข็งเกร็ง เคิร์กก็ยังคงสามารถร่ายคาถาออกมาได้
ทว่า ดาบของอาร์คนั้นรวดเร็วเสียยิ่งกว่าปากของมันหลายเท่า
“รับไป คมดาบแห่งความมืด!”
เสียงบางสิ่งแตกหักได้ดังขึ้นเมื่อดาบเสียดแทงเข้าใส่หน้าอกของเคิร์ก
มิมิคไคล์เริ่มละลายหายจนเผยขึ้นเป็นร่างดั้งเดิมที่มันเคยเป็น จากนั้นไม่นาน ร่างของมันจึงค่อยหายตามไปด้วยเช่นเดียวกัน
=====
เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น
=====
เมื่อเคิร์กหายไป ข้อความแสดงความยินดีจึงผุดขึ้นมาพร้อมกับคำแสดงความยินดีที่เลเวลของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 86
เขายังเห็นเครื่องหมายบวกด้านบนศีรษะของซิดเช่นเดียวกัน นี่หมายความว่าอีกฝ่ายก็เลเวลเพิ่มขึ้นด้วย
ตอนที่อยู่นอกดันเจี้ยน ซิดอยู่ห่างไกลเกินกว่าจะได้รับส่วนแบ่งค่าประสบการณ์จากพวกโจร ด้วยสิ่งนั้นจึงทำให้อาร์คได้รับค่าประสบการณ์ 100% โดยไม่ต้องแบ่งสันปันส่วนให้กับผู้ร่วมปาร์ตี้แต่อย่างใด
ด้วยความมีเปรียบถึงความจริงในข้อนี้จึงทำให้เขาสามารถเพิ่มเลเวลมาถึง 7 ระดับภายในเวลาเก้าวันได้หากนับรวมกับที่สู้กับพวกโจรกลุ่มอื่นเข้าไป ทว่า ความตายของเคิร์กกลับเกิดขึ้นต่อหน้าซิด ค่าประสบการณ์จึงถูกแบ่งสันปันส่วนไปอย่างเท่าเทียม
‘ก็นะ สถานการณ์แบบนี้ก็ช่วยไม่ได้หรอกที่จะได้รับค่าประสบการณ์ไป’
“จบงานเสียที ซิด นายทำได้ดีมากที่หลอกไอ้หมอนั่นได้”
อาร์คพูดกล่าวขณะเข้าไปยื่นมือช่วยซิดให้ลุกขึ้นจากพื้น จากนั้น ซิดจึงยืนขึ้นพร้อมกับใบหน้าปลื้มปลิ่มน้ำตานองขณะตอบกลับมา
“นั่นผมกลัวจริงเลยแหละครับ!”
‘เอาจริงเหรอเนี่ย?’
พ่อค้าที่เพิ่มเลเวลตนเองมาจนถึง 60 ได้แต่กลับเป็นมือใหม่ในด้านหลักของเกมเนี่ยนะ? เขาถึงกับสงสัยค่าสถานะแท้จริงของซิดขึ้นมา ทว่า ที่ช่วยให้กำจัดบอสตัวนี้ได้ก็ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของซิดเลยทีเดียว อาร์คจึงตบไหล่ซิดเป็นการปลอบใจขณะเริ่มคัดแยกไอเทมที่ดร็อปจากบอสออกมา
=====
ชุดคลุมความมืด (วิเศษ)
ประเภท : ชุดคลุม
พลังป้องกัน : 20
ความทนทาน : 4/40
น้ำหนัก : 10
ข้อจำกัดใช้งาน : เลเวล 70 ขึ้นไป
ชุดคลุมลึกลับที่สร้างขึ้นจากผ้าไหม ด้วยพลังเวทมนตร์ที่ปกคลุมผ้าไหมอยู่จะสามารถทำให้จิตใจสงบได้ พร้อมกับช่วยให้สมาธิเพิ่มขึ้นจนทำให้การร่ายเวทมนตร์เป็นไปอย่างไหลลื่น
ออพชั่น : ร่ายเวทมนตร์สำเร็จ +20%, ร่ายเวทมนตร์เร็วขึ้น +20%
=====
กุญแจรังโจร
=====
สร้อยคอแห่งชัยชนะ
ไอเทมสำหรับเริ่มภารกิจเลเวล 70
สร้อยคอนี้ถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่มีพลังเวทมนตร์แฝง ท่านสามารถตรวจสอบการว่าจ้างภารกิจได้จากสมาคมเวทมนตร์
=====
บอสมอนสเตอร์ดร็อปอุปกรณ์สวมใส่ออกมาชิ้นหนึ่ง
มันเป็นไอเทมสำหรับผู้เล่นสายนักเวท ด้วยออพชั่นที่ดีเลิศของมันสมควรขายได้ราคาดีเอาการเลยทีเดียว
‘กุญแจนี่น่าจะเกี่ยวข้องกับภารกิจของซาร่า แต่สร้อยคอนี่...?’
อาร์คจ้องมองไปยังสร้อยคอแห่งชัยชนะ
วัสดุของสร้อยคอสามารถตรวจพบเวทมนตร์ได้ และลูกปัดดวงใจวิญญาณก็มีผนึกที่ถูกป้องกันเอาไว้ด้วยวัสดุเช่นเดียวกันนี้ หรือก็คือ นี่เป็นไอเทมสำหรับเริ่มภารกิจนั่นเอง
อีกทางหนึ่ง หากผู้อื่นสามารถจัดการดันเจี้ยนนี้ลงได้และได้พบกับไอเทมภารกิจนี้ พวกเขาจะสามารถนำมันไปยังสมาคมเวทมนตร์เพื่อใช้รับภารกิจเช่นเดียวกับอาร์คได้
‘ใช่แล้ว ถ้าหากเราเป็นฝ่ายที่มาเจอดันเจี้ยนแห่งนี้ก่อน จากนั้นจึงค่อยทำการกวาดล้างดันเจี้ยนแห่งนี้ มันก็จะนำเราไปสู่ภารกิจเช่นเดียวกัน แต่ด้วยการทำภารกิจอีเวนท์ก่อนหน้า ทำให้เราได้รับค่าความสัมพันธ์กับสมาคมเวทมนตร์ในระดับสูง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ได้รับภารกิจมาอย่างผิดลำดับ’
หรือหากกล่าวอีกอย่าง นี่นับเป็นใจความสำคัญดั้งเดิมของการจัดการโจรกลุ่มนี้ อาร์คที่ครุ่นคิดถึงกับขมวดคิ้วออก
‘เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันไอเทมเริ่มภารกิจ? งั้นในดันเจี้ยนนี่ก็ไม่น่าจะมีที่ไหนมีลูกปัดดวงใจวิญญาณน่ะสิ? เพราะบอสของดันเจี้ยนนี่ดร็อปออกมาเป็นไอเทมสำหรับเริ่มภารกิจลูกปัดดวงใจวิญญาณ มันก็หมายความว่าที่เราเข้าไปในสถานที่แห่งนี้ก็เพื่อเริ่มต้นภารกิจเพียงเท่านั้น...’
บางที ภารกิจของสมาคมเวทมนตร์อาจจะยาวเกินกว่าที่อาร์คคาดคิด
อาร์คที่ได้ข้อสรุปเรื่องดันเจี้ยนแล้วจึงกลับไปห้องของบอสพร้อมกับซิดและซาร่า
