Chapter 248: ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่พิเศษ
Chapter 248: ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่พิเศษ
“พวกนั้นคือรถของกองทัพงั้นเหรอ?”ผู้คนหลายคนนั้นกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึก
ด้านหลังของพวกเขานั้นเป็นการระบายตัวอักษรขนาดใหญ่ที่เขียนไว้ว่า “SOS”ก่อนที่รถพวกนั้นจะปรากฏตัวขึ้น พวกเขานั้นได้ยินเสียงของเฮลิคอปเตอร์ โชคร้ายที่พวกเขานั้นที่กำลังวิ่งไปอย่างเต็มกำลังเพื่อไปบนดาดฟ้าของตึก เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นก็บินหนีไปไกลแล้ว มันค่อนยากสำหรับพวกเขาในการควบคุมความตื่นเต้นเมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่าพวกเขายังคงมีความหวังอยู่ จากวันนั้นเป็นต้นไป พวกเขานั้นก็ยังคงมองจากด้านบนฟ้าอยู่ทุกวันเรื่อยมา พวกเขานั้นไม่สนใจ ถ้าพวกเขานั้นพบทีมของผู้รอดชีวิตหรือทีมของกองทัพพวกเขาก็ไม่สนใจ พวกเขานั้นกระตือรือร้นในการพบคนที่ยังมีชีวิตอยู่ แทนที่จะเป็นซอมบี้เน่าเละนับไม่ถ้วน
พวกเขานั้นน่าสงสารมากเนื่องจากพวกเขานั้นเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป มีเพียงคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้รอดชีวิต แต่ความสามารถของเธอนั้นไม่ค่อยมีประโยชน์ซักเท่าไหร่ มันสามารถทำได้เพียงเพิ่มโอกาสในการหลบหนี แน่นอนว่าพวกเขานั้นยังคงมีชีวิตรอดอยู่จนกระทั่งในตอนนี้ได้เป็นเพราะการช่วยเหลือของคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติ เมื่อพวกมันมาถึงพวกเขา พวกเขานั้นก็เหมือนกับหนูที่ดิ้นรนอย่างลำบากจากด้านล่างของท่อ
โชคดีที่หลังจากพลาดเฮลิคอปเตอร์แล้ว พวกเขาก็อดทนเพียงพอจนกระทั่งมีกลุ่มกองกำลังมาทางพวกเขา อย่างไรก็ตาม หลังจากที่แพร่กระจายข่าวใหม่กับผู้รอดชีวิตคนอื่นแล้ว พวกเขาก็พบขบวนรถจอดอยู่ด้านนอกเมือง…
“ทำไมพวกเขาไม่เข้ามาในเมืองกัน?”ท่ามกลางผู้รอดชีวิตนั้นก็มีคนมีพลังเหนือธรรมชาติที่อยู่ด้านบนดาดฟ้าด้วย
ในตอนแรก เธอนั้นตื่นเต้นหลังจากที่เห็นขบวนรถ แต่เธอก็ตกตะลึงในภายหลัง ชื่อของหญิงสาวที่มีพลังเหนือธรรมชาตินั้นคือหยานฟางเฟย เธอนั้นยังเด็กมาก มีอายุประมาณยี่สิบปีและเป็นหัวหน้ากลุ่ม เธอนั้นสะอาดมากที่สุดท่ามกลางผู้รอดชีวิต หรือพูดตรงๆแล้ว มีเพียงใบหน้าที่เธอที่สะอาด ในขณะที่ผมของเธอนั้นสกปรก สำหรับคนอื่น ใครก็ตามก็สามารถจินตนาการถึงพวกเขาได้ ถึงแม้ว่าเธอจะสวมชุดที่สะอาด ร่างกายของเธอก็ปล่อยกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ออกมา…
หลังจากวันโลกาวินาศ หยานฟางเฟยนั้นไม่กล้าที่จะใช้น้ำหอม เธอนั้นหวาดกลัวที่จะทำให้ซอมบี้นั้นสนใจเธอ
“น้องหยาน มันเริ่มดึกแล้ว พวกเขาจะกลับมาพรุ่งนี้”ผู้รอดชีวิตหญิงพูดอย่างลังเลใจ เธอนั้นแก่กว่าหยานฟางเฟย
หญิงสาวผู้รอดชีวิตนั้นเข้ามาใกล้กับหยานฟางเฟยและหยานฟางเฟยก็ขมวดคิ้ว [นี่มัน มาตีสนิทนี่นา!] แน่นอนว่าเธอนั้นรู้ว่าหญิงสาวคนนี้นั้นพยายามที่จะทำให้เธอพึงพอใจ
“วันพรุ่งนี้…”หยานฟางเฟยลังเล เธอนั้นเป็นคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ถึงแม้ว่าความสามารถพิเศษของเธอนั้นจะไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ เธอก็รู้สึกว่าเธอนั้นพิเศษ! ตราบเท่าที่เธอสามารถติดต่อกับกองทัพได้ เธอก็จะได้รับความสนใจอย่างไม่ต้องสงสัย เธอนั้นไม่ต้องการที่จะใช้เวลาอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว แต่คนอื่นนั้นต้องการที่จะรอ
“นั่นมันอะไรกัน?”
พวกเขาเห็นรถมินิบัสออกมาจากขบวนรถ
ในตอนแรกพวกเขานั้นไม่เห็นรถมินิบัส เนื่องจากว่าพวกเขานั้นมุ่งความสนใจไปยังรถของกองทัพ ในความคิดของพวกเขา มันเป็นเรื่องที่อันตรายมากเกินไปสำหรับรถมินิบัสที่ออกมาจากรูปขบวนของกองทัพ
มันมุ่งหน้ามายังทิศของผู้รอดชีวิต แต่มันก็ไม่ได้ไปไกลซักเท่าไหร่และก็จอดอยู่ข้างทาง หลังจากนั้น หยานฟางเฟยก็เห็นคนหลายคนลงมาจากรถ เธอนั้นมึนงงไปชั่วขณะ เนื่องจากคนพวกนั้นไม่ได้สวมชุดยูนิฟอร์มของกองทัพ ทันใดนั้น เปลือกตาของเธอก็เปิดกว้างขึ้น
“คนพวกนั้นเป็นผู้หญิงนี่นา!”
พวกเธอนั้นสวมชุดที่สะอาด และผมของพวกเธอนั้นก็ดูนุ่มนวลมาก ถึงแม้ว่าพวกเธอจะอยู่ไกลกันมาก หยานฟางเฟยก็สามารถเห็นพวกเธอได้อย่างชัดเจน เธอนั้นตกตะลึงกับสิ่งที่เธอเห็นและเธอก็นับถือดวงชะตาของพวกเธอ
โดยไม่คาดคิด ก็มีความรู้สึกพิเศษที่พวยพุ่งออกมาจากหัวใจของเธอ
“พวกเธอแม่งเป็นปลิงกันทั้งหมด”หยานฟางเฟยพูด เธอนั้นรู้สึกหงุดหงิดใจเมื่อเปรียบเทียบชีวิตอันน่าสงสารกับพวกเธอ
ตลอดเส้นทาง นักวิทยาศาสตร์ฉินหยู่นั้นอยู่ภายใต้การป้องกันของเจียงจู้อิงและหยิง เมื่อเธอนั้นเก็บเกี่ยวพืชผล
ถึงแม้ว่ามันจะมีซอมบี้บางตัวอยู่ที่นี่ ฉินหยู่นั้นก็ยังคงเดินอย่างไม่ได้สติบนทุ่งนา
“แม่ขิงฉันพูดว่าหลังจากวันโลกาวินาศ มันเป็นเรื่องที่น่าเชื่อถือว่าพวกพืชนั้นจะได้รับการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง และบางทีอาจจะขึ้นอยู่กับปัจจัยของสภาพแวดล้อมอีกด้วย”ฉินเซี่ยวหนานพูดก เธอนั้นอยู่ตรงประตูของรถมินิบัสและเหวี่ยงขาของเธอเล่น
“มันเป็นการเปลี่ยนแปลงทางดีหรือทางร้ายกัน?”เจียงลู่ฉีถาม
ฉินเซี่ยวหนานกุมแก้มของเธอ ในขณะที่คิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบ “หนูไม่รู้ แม่บอกว่า….ถ้ามันเป็นก่อนวันโลกาวินาศ มันจะเป็นเรื่องที่เลวร้าย….แต่ในตอนนี้…มันดีขึ้น…พวกมันสามารถที่จะพัฒนาพลังชีวิตของมนุษย์และระบบภูมิคุ้นกันภายในร่างกายและบางทีอาจจะเป็นของที่กินได้ด้วย ตราบเท่าที่มนุษยชาติยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเราก็สามารถที่จะได้รับประโยชน์จากมันหรือบางที….พี่ก็รู้นี่”
“มันเป็นเรื่องที่พูดกันในฐานของเมืองดวงดาวว่ามันเป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การเพาะปลูก ดังนั้นแม่ของหนูจึงตัดสินใจที่จะไปยังที่นั่น”ฉินเซี่ยวหนานพูด
“เธอต้องการที่จะเรียนเกี่ยวกับพฤกษศาสตร์ด้วยไหมในอนาคต?”หลี่ยู่ซินถามขึ้น
“แน่นอนว่าไม่ หนูต้องการที่จะเรียนรู้วิธีการต่อสู้”ฉินเซี่ยวหนานพูด เด็กหญิงนั้นดูโตกว่าวัยของเธอ
ในเวลานั้นเอง หลันซิหยู่ก็หันกลับไปอย่างฉับพลัน และมองไปยังทิศทางที่พวกเธอมา “มันมีซอมบี้อยู่ในทิศของค่าย รีบกลับไปเถอะ”หลันซิหยู่พูด
“ศาสตราจารย์ฉิน พวกเราควรกลับได้แล้ว!”เจียงลู่ฉีตะโกน
ปัจจุบันในตึกสูง ผู้รอดชีวิตนั้นรู้สึกเศร้าหมอง
“ทำไมพวกเขาถึงกลับไปกัน?”
“พวกเราควรที่จะทำยังไงกันดี?”
“รอพรุ่งนี้กันเถอะ รอจนกระทั่งพรุ่งนี้”
คนพวกนี้มองรถมินิบัสขับจากไป
หยานฟางเฟยนั้นมองไปที่รถมินิบัส และกำมือของเธอแน่น เธอนั้นไม่ต้องการที่จะมีชีวิตที่น่าเศร้าอย่างนี้ต่อไป และเธอต้องการที่จะมีชีวิตที่ดีกว่าผู้หญิงพวกนั้น!
