ตอนที่แล้วChapter 242: การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 244: คำร้องขอ

Chapter 243: อันตรายที่ใกล้ตัว


Chapter 243: อันตรายที่ใกล้ตัว

“เกิดอะไรขึ้น? ซอมบี้นั้นหาทางที่ทำลายการป้องกันของเกาะเชนไฮ่ได้อย่างงั้นเหรอ…”ใครบางคนถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เมื่อพวกเขามองไปยังเกาะเชนไฮ่

ขบวนรถนั้นเข้าไปในเขตแรกของเกาะเชนไฮ่อย่างช้าๆ ตลอดทางนั้น พื้นดินนั้นแทบจะปกคลุมด้วยร่างของซอมบี้ บางส่วนของมันนั้นโดนบดขยี้พร้อมกับมีร่องรอยล้อบนตัวของพวกมัน แม้ว่าใครบางคนต้องการที่จะมองไปทางอื่นก็ตามที พวกเขาก็ยังคงเห็นร่างกายแบบนี้มากขึ้น บางตัวนั้นถูกเจาะทะลุด้วยกระสุนหรือโดนระเบิดใส่

เมื่อพวกเขาเข้าไปด้านในกำแพง พวกเขาก็รู้สึกผ่อนคลายกับฉากที่อยู่ด้านหน้าเขา มันยังคงมีทหารอยู่ด้านบนหอคอย ด้านหลังของพวกเขานั้นก็คือปืนใหญ่หนักและปืนกล

เมื่อทีมของพวกเขานั้นเข้าไปถึงประตู ประตูที่หนาที่ผสมไปด้วยอัลลอยด์นั้นก็ยังคงปิดอย่างแน่นสนิทพร้อมกับมีรอยเลือดที่สาดกระจายไปทั่วมัน

หลินเหยาฉานตะโกนและหลังจนกั้นประตูก็เปิดออกมาอย่างช้าๆ

รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีนั้นพุ่งผ่านประตูเข้าไปและตามด้วยรถของกองทัพ เจียงลู่ฉีมองไปยังทหารที่อยู่ด้านหลังประตู เขานั้นเศร้าหมอง เนื่องจากว่าเขาพบว่าทหารส่วนมากนั้นได้รับบาดเจ็บ พวกเขานั้นกำลังนอนอยู่บนพื้นดินที่เปรอะเปลื้อนไปด้วยเลือด หนึ่งในพวกเขานั้นบาดเจ็บพร้อมกับกำไปที่ต้นขาของเขาด้วยความเจ็บปวดและใบหน้าของเขานั้นซีดขาวไปหมด น่องขาของเขานั้นถูกเจาะทะลุ แม้กระทั่งกระดูกก็สามารถที่จะโผล่ออกมาให้เห็นได้ ซึ่งทำให้คนอื่นนั้น ‘รู้สึก’ ถึงความเจ็บปวดด้วยเช่นกัน เจียงลู่ฉีนั้นยังคงเห็นว่าร่างกายส่วนมากของเขานั้นถูกปกคลุมไปด้วยผ้า

“นี่มันอะไรกัน…”หลี่ยู่ซินนั้นกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

หลินเหยาฉานไม่สามารถที่จะรอได้อีกต่อไป และเขาก็ลงจากรถและไปถามถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากนั้น หลินเหยาฉานนั้นก็ตามเจ้าหน้าที่ไป หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน หลินเหยาฉานก็กลับมา

ภายในช่วงเวลานี้ ทหารและเจ้าหน้าที่บางคนนั้นก็มาถึงและแบกที่ตรวจสอบการติดเชื้อประจำวันออกมา

“ศาสตราจารย์ ผมอยากให้คุณนั้นลงจากรถ ผมจะคุ้มครองคุณกลับไปยังเกาะเชนไฮ่เพื่อการตรวจสุขภาพและการรักษา”หลินเหยาฉานพูด

ซูตงลงจากรถลงมา เธอนั้นค่อนข้างกังวลกับสถานการณ์ ดังนั้นเธอจึงถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”

“ผมรู้เกี่ยวกับมันเพียงแค่เล็กน้อย แต่วางใจได้ครับ มันไม่มีปัญหาในเกาะเชนไฮ่ คุณควรที่จะไปที่นั่นก่อนเพื่อได้รับการตรวจสอบว่าคุณปลอดภัยแล้วครับ”หลินเหยาฉานพูด

“รถยนต์ได้เตรียมพร้อมแล้วและทีมผู้รอดชีวิตคนอื่นที่กลับมาจากพื้นที่รังสีนั้นจำเป็นที่จะต้องได้รับการตรวจสอบด้วยเช่นกัน ดังนั้นได้โปรดไปรับการตรวจสอบให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้”ซูตงพยักหน้าและหลี่ยู่ซินนั้นก็ช่วยปู่ของเธอลงมาจากรถ

“ฉันจะไปพร้อมกับแม่และปู่ของฉันและฉันกลับมาในไม่ช้า” หลี่ยู่ซินพูดกับเจียงลู่ฉีและโบกมือให้พวกเขา เธอนั้นจำเป็นที่จะต้องกลับไปยังบ้านเพื่อเก็บเสื้อผ้าและเก็บของบางอย่างไปด้วย

เจียงลู่ฉีพยักหน้า ในเวลาเดียวกัน เขานั้นก็สังเกตไปที่สถานการณ์ของเกาะเชนไฮ่

ถนนที่ครึกครื้นในอดีตนั้นกลายเป็นถนนยุ่งเหยิงที่เต็มไปด้วยซากศพและผู้คนที่บาดเจ็บไปทั่วทุกแห่ง ผู้คนที่บาดเจ็บและเสียชีวิตนั้นส่วนมากไม่ใช่ทหาร แต่เป็นผู้รอดชีวิต มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่าหลินเหยาฉานนั้นกำลังกุมความจริงที่เกิดขึ้นไว้อยู่ แม้ว่าซอมบี้นั้นจะสามารถปีนกำแพงขึ้นมาได้ พวกมันจะสามารถฆ่าผู้รอดชีวิตได้มากขนาดนี้ได้อย่างไร

“กัปตันเจียง คุณจำเป็นต้องอยู่อีกสักพักหนึ่ง”หลินเหยาฉานพูดขึ้นมาอย่างฉับพลัน

เจียงลู่ฉีตกตะลึงและหลังจากนั้นก็ถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”

“โอ้….นายพลจางต้องการที่จะพบคุณ”หลินเหยาฉานพูดพร้อมกับการแสดงออกที่หม่นหมอง

เจียงลู่ฉีนั้นต้องการที่จะถามเกี่ยวกับสถานการณ์ แต่ผู้บังคับบัญชานั้นก็หันหลังเดินไปแล้ว พวกเขานั้นติดตามรถของกองทัพไปตลอดทางเพื่อไปพบกับนายพลจาง

ฉากที่น่าสลดนั้นสามารถเห็นได้ตลอดทาง ในหลายๆที่ มันเหมือนกับว่ามีลูกระเบิดได้ระเบิดขึ้น แม้กระทั่งบ้านบางหลังนั้นก็ยังถล่มลงมา ผู้คนธรรมดาทั่วไปจำนวนมากที่ไม่ได้มีความสามารถนั้นก็ไม่ที่สามารถจะต้านทานมันได้เลย

บนถนนนั้นเจียงลู่ฉีนั้นก็ยังได้ยินคนบางคนนั้นพูดถึง “สัตว์ประหลาดนั่น” หรืออะไรบางสิ่งที่คล้ายคลึงกัน ซึ่งทำให้เจียงลู่ฉีนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย

[หรือว่ามีสัตว์ประหลาดที่คล้ายคลึงกับสัตว์ประหลาดที่โผล่ขึ้นท่ามกลางฝูงซอมบี้กัน?]

พื้นที่ของเจ้าหน้าที่กองทัพนั้นอยู่ภายในเกาะเชนไฮ่ แต่ไม่ใช่ในพื้นที่คฤหาสน์ เมื่อตามรถของกองทัพไป เจียงลู่ฉีนั้นก็ถึงด้านหน้าของสนามหญ้า สถานที่นี้ได้แตกต่างไปจากเดิม มันเงียบงันมากกว่าทุกแห่งหน

“ที่นี่คือออฟฟิศของCMC”ทหารได้พูดขึ้น

“ขอบคุณ”เจียงลู่ฉีและหลันซิหยู่ลงจากรถ สนามหญ้านี้ใหญ่มาก เมื่อพวกเขาตามทหารและเดินเข้าไปในออฟฟิศ พวกเขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันตึงเครียด

ทหารหลายนายนั้นยืนอยู่ด้านใน จนกระทั่งเจ้าหน้าที่หลายนายจากไป ทหารระดับต่ำนั้นก็ทำความเคารพ “ท่านนายพลครับ! พวกเขามาถึงแล้วครับ!”นายพลจางนั้นกำลังดูไปที่หน้าจอของคอมพิวเตอร์อยู่และเขานั้นดูเหนื่อยล้ามาก

เมื่อได้ยินเสียงของทหาร นายพลจางก็มองขึ้นมาและเหลือบตาไปมองที่เจียงลู่ฉีพร้อมกับรอยยิ้ม “นี่มันท่านวีรบุรุษของภารกิจนี่นา กัปตันจางและคุณหลัน พวกคุณทำให้ผมนั้นประหลาดใจจริงๆ! การทำภารกิจได้สำเร็จนั้นเป็นเพียงข่าวดีที่พวกเราได้ยินมาในช่วงหลายวันนี้!”

เมื่อหลินเหยาฉานนั้นกลับมา ข่าวนั้นก็แพร่กระจายไปทั่วคณะกรรมการกองทัพส่วนกลาง ความปลอดภัยของนักวิทยาศาสตร์นั้นเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับเกาะเชนไฮ่

“ได้โปรดนั่งลงเถอะ คุณต้องการที่จะดื่มชาไหม?”นายพลจางถาม

“ไม่ละครับ ขอบคุณครับ พวกเราต้องการที่จะรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น”เจียงลู่ฉีถามขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

นายพลจางวางแก้วชาลงมาและพูดขึ้น “มันมีเหตุการณ์ที่เลวร้ายได้เกิดขึ้น คุณรู้จักการปะทุของฝูงซอมบี้ใช่ไหม มันใหญ่ขึ้น”

“แม้ว่ามันจะใหญ่ขึ้น มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นปัญหาสักเท่าไหร่อยู่ดี”หลันซิหยู่พูด

“แน่นอน เมื่อพวกเราสร้างเกาะที่ปลอดภัยนี้นั้น พวกเรานั้นพิจารณาถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่ซอมบี้อาจจะทำให้เกิดขึ้นและปัญหาของสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์อีกด้วย และทั่วทั้งเมืองนั้นเต็มไปด้วยการปกคลุมไปด้วยการปกป้องจากปืน มันจึงเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ที่สัตว์ประหลาดพวกนั้นจะพุ่งเข้ามาด้านในจากด้านนอกได้”เมื่อถึงจุดนี้ นายพลจางนั้นก็ทำท่าทางที่มั่นใจอย่างมาก

“แต่....สิ่งที่พวกเราไม่ได้คาคิดในช่วงเช้าตรู่ของเมื่อวานนั้นก็มีสัตว์ประหลาดที่มุดใต้ดินมาและโจมตีใส่เกาะเชนไฮ่ พูดให้ชัดๆแล้วมันก็คือไส้เดือน และหลังจากนั้น ไส้เดือนหลายร้อยตัวที่มีขนาดที่แตกต่างกันก็ปรากฏขึ้น พวกมันทำการโจมตีครั้งยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน…”นายพลจางพูด

เขาหยุดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและหลังจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียด “ผมไม่ต้องการที่จะพูดมันนะ แต่ผมจำเป็นที่จะต้องพูด สถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นถึงขั้นวิกฤตแล้ว! มันยังคงมีพวกมันอีกจำนวนมาก สัตว์ประหลาดจำนวนมาก!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด