ตอนที่ 38 เปลวเพลิง (FREE)

“เอาละ พวกเราต้องวางแผนกันให้ดี พวกเราห้ามพลาดเด็ดขาด เราปล่อยเจ้าเด็กนี่หนีไปไม่ได้ เมื่อข้านับถึง 3 พวกเราวิ่งออกไปพร้อมกัน จับตัวและทำลายแขนเขาทิ้งซะ แต่ต้องให้แน่ใจว่าพวกเราจะไม่ทำอันตรายถึงชีวิตเขา”

มองไปที่ธนูไม้ที่อยู่ในมือของ จาง หยางปิง ความเยือกเย็นปรากฎขึ้นมาในตาเขา ไม่กี่วันก่อนหน้านี้เขายังใช้ธนูเหล็กอยู่แต่มันกลับถูกหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางใต้ปล้นไป ทั้งหมดมันเป็นเพราะ ฟาง เจิ้งจือ เขาต้องการที่จะแก้แค้น

“เข้าใจแล้ว รองหัวหน้าไม่ต้องเป็นห่วง!” สมาชิกหน่วยล่าสัตว์พยักหน้า เพราะหมู่บ้านภูเขาทางเหนือและทางใต้มีความสัมพันธ์ที่ดีมาต่อกันตลอดพวกเขาจึงไม่อาจจะทำอะไรรุนแรงได้ ถ้าเกิดการฆ่าฟันขึ้นความสัมพันธ์นี้จะจบลงทันที

 

“หนึ่ง!”

“สอง!”

“….”

 

“บรู๋ว!!!!”

ในตอนที่ จาง หยางปิง จะนับสามนั้นเอง เสียงร้องอันดังก้องของสัตว์ป่าขนาดใหญ่ก็ดังขึ้นมา มันสะท้อนดังไปทั่วภูเขาคังหลิง

มันทำให้สมาชิกหน่วยล่าสัตว์ทุกคนตื่นตระหนกทันที...เสียงนั้นมันใกล้มากเหมือนดังอยู่ข้างๆหูเขา

“นี่มัน..” สมาชิกหน่วยล่าสัตว์ไม่อยากจะเชื่อในเสียงที่ได้ยิน

.....

 

ฟาง เจิ้งจือ ก็เช่นกัน ตอนนี้เขาตกอยู่ในความงงงวย เขาแค่อ่านหนังสือเหมือนปกติ แล้วเสียงหอนนี่มาจากไหนกัน? เขาขึ้นมาบนภูเขาคังหลิงสักพักแล้ว ได้เจอสัตว์มานับไม่ถ้วน

แต่...

เสียงที่เกิดขึ้นมันไม่ได้มาจากสัตว์ป่าปกติทั่วๆไป

 

“บรู๋วววว!!!!”

ในขณะที่เขากำลังขบคิด ก็มีเงาหนุ่งพุ่งออกมาด้วยความรวดเร็วจากป่า และหยุดอยู่ห่าง ฟาง เจิ้งจือ ไม่เกิน 100 เมตร

....

“ช เชี่ย.....นั่นมันตัวอะไรวะ!” ครั้วนี้ ฟาง เจิ้งจือ ตกใจอย่างแท้จริง สัตว์ประหลาดที่อยู่หน้าเขานั้นตัวมันใหญ่มาก ใหญ่กว่าหมูป่าเขี้ยวเหล็กถึง 2 เท่า

ขนสีฟ้าของมันเป็นเหมือนเหล็กคลุมไปทั่วร่างกาย กรงเล็บที่คมราวกับใบมีดของมันซ่อนอยู่ในอุ้งเท้าที่แข็งแกร่งราวกับหิน และเขี้ยวสีดำของมัน แผ่บรรยากาศอันเยือกเย็นออกมา เขี้ยวของมันนั้นคมกว่าเขี้ยวของหมูป่าเขี้ยวเหล็กเป็นอย่างมาก

บนหน้าผากของหมาป่ามีขนสีแดงดั่งประกายเพลิงทอดยาวไปตามตัวจนถึงหางของมัน....

 

“หมาป่า....หมาป่าเพลิงฟ้า!”

“รองหัวหน้า น.... นี่มันหมาป่าเพลิงฟ้า!”

เมื่อหน่วยล่าสัตว์เห็นสัตว์ที่พุ่งออกมาจากป่า พวกเขาก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ อาวุธที่อยู่ในมือของพวกเขาเกือบจะหล่นลงมาทันที

จาง หยางปิง เช่นกันเขากำลังตัวสั่น

หมาป่าเพลิงฟ้า มันเป็นราชาที่แท้จริงบนตีนเขาคังหลิง

พวกมันไม่ถูกจัดอยู่ในสัตว์ร้ายทั่วไปด้วยซ้ำ มันคือ สัตว์ประหลาด!

 

“รองหัวหน้า พวกเราควรทำยังไงดี?” ขาของพวกเขาตอนนี้กำลังสั่นเพราะความกลัว เมื่อเจอกับ หมาป่าเพลิงฟ้า มีอยู่วิธีเดียว....นั่นคือ หนี วิ่งหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

หมาป่าเพลิงฟ้านั้นแกร่งเกินไป ต่อให้เพิ่มคนเข้ามาอีก 2-3 คนในหน่วยนักล่า ก็คงจะไรมันไม่ได้ ความแข็งแกร่งของมันอย่างน้อยๆก็มากกว่ากำลังของคน 20 คน

ยิงธนู?

กลัวว่าก่อนที่จะได้ยิงธนูออกไป หมาป่าเพลิงฟ้าก็มาอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้ยิงโดน มันก็ไม่เพียงพอที่จะทำร้ายหมาป่าเพลิงฟ้าอยู่ดีเพราะขนของมันแข็งมาก ลูกศรทั่วๆไปอย่างมากก็แค่ทำให้ขนมันขยับเล็กน้อยเท่านั้น ใครที่คิดจะใช้ธนูในการฆ่ามัน ก็เหมือนกับเรื่องเพ้อฝัน

 

“วิ่ง!” จาง หยางปิงสั่งโดยไม่ลังเล

“แล้วเด็กนั่นละ?”

“ทิ้งเข้าไว้ เร็วเข้าๆวิ่ง!”

….

 

ฟาง เจิ้งจือ เช่นกันเขาก็เตรียมตัวที่จะหนีเขาทิ้งตะกร้าและของอื่นๆไว้ที่นี่หมดเพราะสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเขาตอนนี้น่ากลัวเกินกว่าที่จะมาสนใจเรื่องอื่น แค่หัวของมันก็ใหญ่กว่าสิงโตทั้งตัวที่เขาเคยรู้จักแล้ว

เหตุผลที่เขาขึ้นมาบนเขานี้ก็เพื่อให้อาหารสัตว์เท่านั้น เขาไม่ได้เตรียมใจมาเจอกับอะไรแบบนี้

 

สู้หนึ่งต่อหนึ่ง?

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้โง่

แต่เมื่อเขาหันไปอีกรอบ

หมาป่าเพลิงฟ้าก็เริ่มขยับตัวแล้ว มันงอตัวเล็กน้อย ตัวขนาดมหึมาของมันพุ่งเข้ามาหา ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

 

“ตุบ!” เสียงบางอย่างดังขึ้นพร้อมกับหมาป่าเพลิงฟ้าที่หายตัวไป

“หา?” ฟาง เจิ้งจือ ยืนนิ่งมองไปรอบๆ เพราะความตกใจทำให้เขาลืมไปว่ารอบๆตัวเขานั้นเต็มไปด้วยกับดัก

ต่อให้สัตว์นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ถ้ามันเดินมาเหยีบบนกับดัก มันก็ต้องตกลงไปแน่นอน!

…

 

“รองหัวหน้าดูนั่น! ดูเหมือนหมาป่าเพลิงฟ้าจะตกลงไปในกับดักของเจ้าเด็กนั่น!” สมาชิกหน่วยล่าสัตว์ที่กำลังวิ่งหนีอยู่หันไปมองเรื่องที่เกิดขึ้น

“ตกลงไปในกับดัก?” จาง หยางปิง หันกลับไปมองอย่างหงุดหงิด เขารู้ว่ารอบๆตัวเด็กนั่นเต็มไปด้วยกับดัก แต่หมาป่าเพลิงฟ้านั้นเป็นสัตว์ชั้นสูง แต่มันดันมาตกลงกับดักธรรมดาอย่างนี้เนี่ยนะ?

 

แต่ตอนนี้...

“มันตกลงไปจริงๆข้ามองเห็น!” นักล่าอีกคนตะโกนขึ้นมา

“กับดักของเจ้าเด็กนั่นยอดเยี่ยมจริงๆ แม้แต่หมาป่าเพลิงฟ้ายังมองไม่ออก?” จาง หยางปิง ไม่อยากจะเชื่อ แต่ความจริงเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าของเขา

“รองหัวหน้าดู เจ้าเด็กนั่นเดินเข้าไปแล้ว!”

“รองหัวหน้า ถ้ามันตกลงไปจริงๆ เราก็รวยแล้วละ ข้าได้ยินว่าขนของหมาป่าเพลิงฟ้ามีค่าเกือบเท่าทองเชียวนะ!”

หน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือต่างเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ลืมความอันตรายของหมาป่าเพลิงฟ้าไปในทันที

หมาป่าเพลิงฟ้านั้นตกลงไปในกับดัก เรื่องโชคร้ายของพวกเขาพลันกลายเป็นโชคดี

หมาป่าเพลิงฟ้าสามารถทำเงินได้เป็นจำนวนมาก ยิ่งไปกว่านั้นการที่สามารถกำจัดอันตรายบริเวณตีนเขาคังหลิงนี้ทิ้งได้ก็เป็นเรื่องคุ้มที่จะเสี่ยง

 

“เตรียมตัวเคลื่อนที่ วันนี้พวกเราต้องจับหมาป่าเพลิงฟ้าให้ได้ เพื่อชดใช้ความสูญเสียไม่กี่วันนี้ของพวกเรา!” จาง หยางปิง คิดไม่นาน ก่อนจะกัดฟันและให้คำสั่งออกไป

“ทราบแล้ว!” หนวยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือขานรับเป็นทอดๆ

พวกเขายังวางใจไม่ได้ ไม่ลดการระวังตัวลง ถือธนูขึ้นและค่อยๆเดินออกไปเพื่อจะฆ่าหมาป่าตัวนั้น

....

 

ฟาง เจิ้งจือ เดินอย่างไม่รีบร้อนไปที่หลุมที่มีหมาป่าเพลิงฟ้าอยู่ ทันใดนั้นเสียงตะโกนที่ดังขึ้นรอบๆตัวทำให้เขาพึ่งรู้ตัวว่ามีหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนืออยู่ด้วย

“พวกเจ้าคิดจะขโมยเหยื่อของข้างั้นหรือ? ที่นี่เต็มไปด้วยกับดัก!”

ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้กังวลมากนัก เพราะกับดักที่มีอยู่มันทำให้พวกนั้นไม่มีทางเข้ามาขโมยเหยื่อไปจากเขาได้อย่างง่ายดาย

เป็นความคิดที่สมบูรณ์แบบ แต่ความจริงมักจะโหดร้าย

 

ไม่นาน ฟาง เจิ้งจือ ก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกนั้นเหมือนได้ตาของพระเจ้ามา พวกเขาสามารถวิ่งผ่านหลุมกับดักได้ทั้งหมด

เกิดอะไรขึ้น?

ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าเหตุการณ์นี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้

จากนั้น...

 

“บรู้ว!!!”

หมาป่าเพลิงฟ้า ที่ตกลงไปในกับดัก กระโดดออกมาทันที

“…” ฟาง เจิ้งจือ ตกตะลึง

สมาชิกหน่วยล่าสัตว์ 20 กว่าคนก็ตกตะลึงเช่นกัน

ทุคนจ้องไปที่สัตว์ร้ายที่กระโดดขึ้นมา ความกลัวเริ่มปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าพวกเขา ใบหน้าของหมาป่านั่นเหมือนกับกำลังแสดงอาการบางอย่างอยู่...

โมโห!!

 

“หมาป่าเพลิงฟ้ากระโดดออกมาแล้ว รีบหนีเร็ว!”

“วิ่ง!”

หลังจากพวกเขายืนตัวแข็งค้างไปได้ไม่นาน พวกเขาก้ได้สติก่อนที่จะเริ่มวิ่งหนี

 

“หมาป่าเพลิงฟ้า? นี่คือหมาป่าเพลิงฟ้า?! แต่...ไม่เห็นมีเปลวเพลิงตรงไหนเลย?” เมื่อได้ยินเสียงร้องของหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านทางเหนือ ความสงสัยก็เกิดขึ้นในใจเขา

จากนั้น..เขาพึ่งได้สติ

 

“เชี่ย!! หมาป่าเพลิงฟ้า!!”

ตอนนี้ขาสั้นๆของ ฟาง เจิ้งจือ เหมือนล้อที่ติดไฟ ความเร็วในการวิ่งของ ฟาง เจิ้งจือ ถือว่าไม่ได้ช้าเลย แต่ถ้าเทียบกับ หมาป่าเพลิงฟ้า ยังด้อยกว่าเล็กน้อย

“ฟุบ” หมาป่าเพลิงฟ้า กระโดดขึ้นและปิดบังเส้นทางหลบหนีของ ฟาง เจิ้งจือ

 

สำคัญที่สุด...

ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ หายสงสัยแล้วว่าทำไมมันชื่อหมาป่าเพลิงฟ้า แต่ไม่มีเปลวเพลิง?

ใครบอกละ! ตอนที่ หมาป่าเพลิงฟ้ากระโจนเข้ามา กรงเล็บของมันปรากฎลูกบอลเพลิงสีแดงสดขึ้น ก่อนที่จะหายไปเมื่อมันลงมายืนที่พื้น

“ม มัน...สร้างเปลวเพลิงได้จริงๆด้วย!”

 

 

เพจหลัก : Gate of god TH