เล่ม 3 ตอนที่ 8 : วีรบุรุษแห่งแจ๊คสัน (1) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
==========
เล่ม 3 ตอนที่ 8 : วีรบุรุษแห่งแจ๊คสัน (1)
“หึหึหึ ในเมื่อเราสำเร็จภารกิจได้ อีกทั้งยังได้รับอันดับหนึ่ง เราย่อมต้องได้โบนัสเป็นกองพะเนินอย่างแน่นอน!”
ที่มุมหนึ่งของห้องอันมืดมิด ฮยอนอูกำลังยกยิ้มขณะรัวนิ้วลงบนคีย์บอร์ดราวกับพวกมันกำลังโบยบินได้ หลังกลับมายังแจ๊คสัน ฮยอนอูก็เร่งร้อนล็อคเอาท์ออกจากเกมโดยทันทีและมานั่งแหมะอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของตน มันก็เพราะผู้เข้าร่วมการทดสอบทุกคนต่างได้รับอีเมลให้รายงานแจ้งผลโดยทันทีที่ภารกิจเสร็จสิ้น ทว่า กระทั่งไม่มีอีเมลฉบับนี้มา ฮยอนอูก็คิดที่จะเขียนรายงานถึงเรื่องนี้อยู่แล้ว
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ลงทะเบียนในหอแห่งเกียรติยศ แต่แน่นอนว่าทางแผนกวางแผนของโกลบอลเอ็กซอร์ทย่อมตระหนักได้ว่าฮยอนอูคืออันดับหนึ่งร่วมที่มีแต้มสะสมสูงที่สุด ถ้าหากเขาส่งรายงานรวมกับรายละเอียดเพิ่มเติมเข้าไป เขาจะสามารถสร้างความประทับใจอย่างแรงกล้าได้ ความคิดที่จะได้เข้าร่วมงานกับโกลบอลเอ็กซอร์ทก็จะยิ่งดูเข้าใกล้ความเป็นจริงมากขึ้น
“แน่นอนว่าเราอยู่แนวหน้าของพวกผู้เข้าร่วม! การได้รับงานจากโกลบอลเอ็กซอร์ทย่อมไม่ใช่เพียงแค่ความฝัน!”
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ฮยอนอูได้เขียนรายงานกว่าสิบหน้าและส่งอีเมลไป
จากนั้น ความเหนื่อยล้าที่ได้สะสมมาตลอดช่วงสามวันจึงถาโถมเข้าใส่เขาในคราเดียว
* * *
“อา รู้สึกอย่างกับตัวเองเป็นไอ้โง่อย่างไรอย่างนั้น” คิมกวอนแทถอนหายใจออกด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
มันเป็นช่วงระยะเวลาสามวันตั้งแต่ที่ภารกิจอีเวนท์เริ่มต้นขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้เล่นที่เข้าไปร่วมภารกิจด้วย แต่เขาก็ต้องคอยดูอยู่ตลอดเวลาทั้งค่ำคืนสู้ศึกร่วมกับคอมพิวเตอร์ในช่วงระหว่างเวลานั้น ทั้งหมดก็เพื่อค้นหาข้อมูลของระบบที่เกี่ยวข้องกับภารกิจ แต่ความพยายามของเขาก็กลับไร้ค่า ด้วยความประหลาดใจ เมื่อสถานการณ์ของภารกิจสิ้นสุดลง ข้อมูลที่เกี่ยวข้องก็จะปิดตัวลงด้วยเช่นเดียวกัน
‘นี่มันบ้าชัด ๆ’
แม้มันจะเป็นไปได้และอยู่ในขอบเขตที่สมควรกระทำได้ แต่มันก็ไม่อาจกระทำ เป็นเพราะภารกิจนี้ถูกจำกัดเอาไว้ในพื้นที่ ผู้ทดสอบที่เข้าร่วมก็มีเพียงแค่หลักร้อยคน ผลลัพธ์ก็คือมันมีความเป็นไปได้นับพันหรือนับหมื่นที่จะเกิดขึ้น สำหรับคอมพิวเตอร์เพียงเครื่องเดียว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้ตรวจสอบสถานการณ์พร้อมกันทั้งหมดนั้นไปพร้อมกันได้ อีกทั้งตอนนี้มันยังปิดตายลงด้วยตัวของมันเองอีก... ได้เห็นข้อมูลที่กำลังอัพเดตอยู่ตรงหน้าจอในตอนนี้ เขารู้สึกกลัวอยู่พอสมควร นี่มันมอนสเตอร์มีชีวิต... คำนี้คงเพียงพอที่จะบอกกล่าวถึงมันได้
‘มีเพียงทางเดียวที่จะทำให้เป็นไปได้คือต้องใช้มาสเตอร์คีย์ที่มีระดับสูงสุดส่งผลต่อระบบทั้งหมด แต่แล้วระบบที่มีความเป็นอิสระอย่างสูงนี้จะมีมาสเตอร์คีย์หรือ? มันอาจจะมี? แต่แล้วมันซ่อนอยู่ที่ไหนกันล่ะ มาสเตอร์คีย์ย่อมต้องถูกออกแบบและสร้างขึ้นโดยผู้กำกับเกมอัจฉริยะอย่างปาร์คอูซอง?’
คิมกวอนแทมีหน้าที่การงานอยู่ภายในแผนกวางแผนของทางโกลบอลเอ็กซอร์ท เขาเป็นทั้งโปรแกรมเมอร์และแฮกเกอร์ นับได้ว่าเป็นพวกแนวหน้าที่สามารถกระทั่งแฮกระบบของตำรวจสากลที่อยู่ในระบบเครือข่ายได้หากคิดอยากจะทำ แน่นอน ข่าวลือดังกล่าวไม่ใช่เรื่องเกินจริง และชื่อเสียงของเขาก็ยังเป็นที่รู้จักในหมู่แฮกเกอร์ชื่อดังระดับสากล
ไม่เพียงแค่เขาไม่อาจจัดการการปิดตายของเกมได้ เขากระทั่งไม่อาจวินิจฉัยถึงตำแหน่งที่ซ่อนโปรแกรมที่จะต่ออายุไม่ให้มันปิดตายได้ด้วยซ้ำ
‘คงมีแค่สองทางแหละนะ’
คอมพิวเตอร์หลักของนิวเวิลด์มีระบบสมองกลที่เหนือล้ำเกินกว่าจะจินตนาการได้ถึง หรือไม่ก็ปาร์คอูซองคอยสังเกตการณ์เกมนี้อยู่อย่างต่อเนื่องและอัพเดตระบบให้ทำการปิดตายข้อมูลจากสถานที่ที่เขาซ่อนตัวอยู่ได้
ถ้าหากเป็นทางแรกยังพอหาคำตอบได้ และยังพอมีความหวังว่าจะยกเลิกการปิดตายระบบได้ในสักวันหนึ่ง แต่หากเป็นทางที่สองแล้ว สถานการณ์มันจะยิ่งตึงเครียดเกินกว่าที่คาดไว้ กระทั่งว่าจัดการยกเลิกระบบปิดตายได้อย่างยากลำบาก แต่ความพยายามของพวกเขาก็จะกลายเป็นสูญเปล่าถ้าหากอีกฝ่ายเข้ามาปิดตายมันด้วยตนเอง นับได้ว่าเป็นการต่อสู้ไม่รู้จบเลยทีเดียว
‘ได้ยินมาว่าปาร์คอูซองจะได้รับหุ้นถ้าหากนิวเวิลด์ถูกวางจำหน่าย แต่ทำไมเขาถึงยอมปล่อยหุ้นพวกนั้นแล้วมาทำเรื่องอะไรแบบนี้กัน? บ้าจริง ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ปาร์คอูซองนี่จะน่าทึ่งเกินไปแล้ว ออกแบบระบบที่บ้าขนาดนี้ออกมาได้ไม่พอ ยังถึงกับปิดตายทุกสิ่งอย่างเอาไว้เพื่อรักษาเอาไว้ซึ่งความอิสระอย่างไร้ที่สิ้นสุด นี่ไม่ใช่อะไรที่มนุษย์คิดอยากจะทำเลยด้วยซ้ำ’
นอกจากความหวาดกลัวแล้ว เขายังคงมีความนับถือต่อปาร์คอูซองด้วยเช่นกัน
‘อา นี่เราต้องมาสู้กับคนแบบนั้นเหรอเนี่ย บางทีเราควรเปลี่ยนงาน...’
มันไม่ใช่ความคิดใหม่อะไร สำหรับช่วงสามวันที่ผ่านมา เขารู้สึกโดนทิ่มแทงราวกับตนนั้นไม่ใช่อัจฉริยะอีกต่อไปแล้วอยู่หลายครั้ง
คิมกวอนแทหันสายตามองไปยังจอมอนิเตอร์ที่อยู่อีกด้าน ในเมื่อมันไม่มีทางเจาะเข้าระบบในฐานะผู้ดูแลระบบได้ ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็มีเพียงแค่ตรวจสอบข้อมูลจากหน้าจอมอนิเตอร์เท่านั้น ตอนนี้ผู้เข้าร่วมหลายคนที่ล็อคเอาท์ออกมาจากศึกสุดท้ายของภารกิจต่างก็เริ่มแบ่งปันข้อมูลในกระดานข่าวกันแล้ว
ขณะที่ดึงเอาบุหรี่ออกมา หัวเขาก็ผงกขึ้นลงขณะเลื่อนอ่านหัวข้อ
หัวข้อที่เขียนขึ้นเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว มีการเข้าไปรับชมกว่าแปดพันครั้งและการตอบโต้มากถึงสองพันข้อความ กระทั่งว่าเป็นหัวข้อที่เขียนขึ้นเมื่อสามหรือสี่ชั่วโมงก่อนยังมีการเข้าไปรับชมไม่ถึงหนึ่งพันเลยด้วยซ้ำ
‘นี่คงได้เรื่องละมั้ง...’
เมื่อเขาคลิกเข้าไปดูข้อมูลจึงได้พบกับวิดีโอที่แนบเอาไว้กำลังเริ่มเล่น มันคือภาพในเกมที่ถูกถ่ายโดยผู้เล่นคนหนึ่งที่เข้าร่วมภารกิจ
“อะ-อะไรกันเนี่ย?”
ขณะเหม่อมองหน้าจอ บุหรี่ที่คิมกวอนแทคาบเอาไว้ถึงกับหล่นลงมา
วิดีโอนี้แสดงถึงการต่อสู้ในช่วงระยะเวลาสามนาทีโดยผู้เล่นไม่ทราบชื่อ และกำลังต่อสู้อยู่กับบอสมอนสเตอร์
การมองเห็นค่อนข้างแย่เพราะหมอก แต่ก็ยังพอเห็นได้ว่ามีใครคนหนึ่งเคลื่อนไหวได้รวดเร็วมากในใต้น้ำนั่น ผู้เล่นส่วนใหญ่ต่างวุ่นอยู่กับการหลบหนี แต่อีกฝ่ายกลับผลักดันศัตรูกลับด้วยความสามารถทางการต่อสู้อันน่าตื่นตะลึง เขาถึงกับหลบเลี่ยงตะบองโลหะที่ฟาดเข้าใส่โดยเฉียดไปแค่เส้นผมได้ด้วยซ้ำ
ภาพฉากที่โจมตีสวนกลับและผลักดันบอสมอนสเตอร์กลับไปได้ด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่องถึงกับเป็นหัวข้อเด่น! ด้วยลูกเตะที่รวดเร็วเหล่านั้นก็มากพอที่จะทำให้ผู้ชมคิดว่าดูหนังศิลปะการต่อสู้ได้แล้ว ในช่วงระยะเวลาสามนาที มันไม่นาน แต่มันมีพลังมากพอที่จะครอบงำผู้รับชม
{ฉันเห็นผู้เล่นคนหนึ่งดวลเดี่ยวกับบอสเลเวล 130 ที่ผู้เล่นกว่าห้าสิบคนร่วมมือกันยังเอาไม่อยู่ด้วยแหละ เป็นเพราะอีกฝ่ายอยู่ในน้ำจึงไม่อยู่ในรัศมีที่จะใช้ม้วนคัมภีร์ [ตรวจสอบ] ได้ เพราะงั้นก็เลยไม่รู้ทั้งชื่อและเลเวล แต่ฉันก็ไม่ได้อยู่ดูหรอกว่าจบยังไงเพราะตายก่อนเลยโดนบังคับให้ออกจากเกมมา แต่มันก็น่าทึ่งมาก อยากรู้จริงว่าเขาเป็นใครกัน}
มันมีความคิดเห็นมากมายถึงหัวข้อที่มีการกล่าวถึงนี้
{ถ้าสู้กับบอสเลเวล 130 ได้ด้วยตัวเองแล้ว งั้นเขาจะเลเวลเท่าไหร่กัน?}
{นั่นเขาไปเรียนทักษะการเตะแบบนั้นจากที่ไหนมากันน่ะ?}
{ไม่เคยเห็นใครจะเคลื่อนไหวแบบนี้ในน้ำได้มาก่อนเลย หรือนี่จะเป็นเอ็นพีซีที่เข้ามาช่วย?}
{หรือบางทีนี่อาจเป็นเรื่องแต่งขึ้น?}
{ก็เหมือนปลอมอยู่... แต่ถ้ามันจริงก็น่าจะทึ่งมากเลยทีเดียว}
{ฉันเองแหละ ฉันเองที่ล้มบอสมอนสเตอร์นั่นได้ ฮ่าฮ่าฮ่า}
{ถึงบุคคลที่แสดงความคิดเห็นด้านบน ถ้าเป็นไปได้ หุบปากแล้วไปดูดนมนอนซะ!}
ส่วนใหญ่แล้วการตอบสนองจะเป็นไปในทางที่ไม่เชื่อ
คิมกวอนแทก็ยากที่จะเชื่อเช่นเดียวกัน สำหรับผู้เล่นในนิวเวิลด์แล้ว เขารู้ดีว่าการจะเคลื่อนไหวใต้น้ำมันยากเย็นเพียงใด ที่จริง ผู้เล่นที่จมอยู่ใต้น้ำในวิดีโออาจจะกำลังดิ้นรนอยู่ก็เป็นได้
แต่ก็นั่นแหละ บางทีก็อาจพูดได้ว่ามันยังคงมีไอเทมที่ยังไม่รู้และสามารถลบล้างผลเสียของการอยู่ใต้น้ำได้ แต่แล้วในกรณีที่เผชิญหน้ากับบอสนี่จะพูดว่ายังไง?
‘วาลเดอลาสเป็นบอสระดับหัวกะทิ นั่นหมายความว่าอย่างน้อยต้องเลเวล 300 ถึงจะเผชิญหน้ากับมันได้... แต่แค่สี่เดือนเนี่ยนะ? นิวเวิลด์ไม่ใช่เกมอื่นนะ นี่มันเป็นไปได้ด้วยหรือ?’
พวกเขาส่วนใหญ่รู้จักดีถึงผู้เล่นที่มีเลเวลสูง แต่ก็ยังไม่เคยมีผู้เล่นคนใดเลเวลสูงถึงเพียงนั้นอยู่ในความทรงจำ
“รองหัวหน้าคิม!” ขณะนั้นเอง ฮามย็องอูได้ตะโกนขึ้นดังลั่นสำนักงาน “นี่เห็นวิดีโอที่ลงเอาไว้ในเว็บหรือเปล่า? ผู้เล่นที่ดวลเดี่ยวกับบอสมอนสเตอร์ได้น่ะ”
“ครับ กำลังดูอยู่ครับ”
“พอจะหาตัวผู้เล่นคนนั้นได้ไหม?”
“คิดว่าไม่ครับ อย่างน้อยยังพอถามไถ่ได้ถ้าหากรู้ว่าหน้าตาอีกฝ่ายเป็นยังไง... แต่นี่มันไม่มีทางเลย ถ้าหากเขาฆ่าบอสได้จริง งั้นก็หมายความว่าเขาจะได้รับแต้มสะสมจำนวนมหาศาล ตามปกติแล้วเขาย่อมต้องขึ้นเป็นอันดับแนวหน้าของการจัดอันดับ และชื่อของเขาย่อมต้องไปโผล่ในหอแห่งเกียรติยศครับ”
“อีเวนท์จะสรุปตอนไหนนะ?”
“อีกสามสิบนาทีครับ”
“ส่งรายงานโดยเร็วที่สุดเมื่อได้ข้อมูล”
“เข้าใจแล้วครับ”
ข้อมูลของภารกิจอีเวนท์ได้จบลงหลังผ่านไปสามสิบนาที ล็อคระบบที่เคยมีเพราะหมอกมืดเข้าปกคลุมอาณาเขตแจ๊คสันได้ถูกปลดปล่อยแล้ว คิมกวอนแทจึงเร่งร้อนเข้าสู่ฐานข้อมูลค้นหาอันดับผู้เล่นที่มีแต้มสะสมสูงสุด แต่แล้วไอดีที่ประกาศแจ้งอยู่บนกระดานข่าวสารต่างก็เป็นคนที่เขารู้จักทั้งนั้น
“งั้นแล้วมันเป็นใครกันล่ะเนี่ย!”
“บ้าจริง ผู้รายงานข่าวจากสื่อหลักกำลังจะมาแล้วด้วย แล้วนี่จะให้ฉันอธิบายว่ายังไงกัน?”
ท้ายที่สุด ฮามย็องอูจึงไปโผล่บนหน้าจอโทรทัศน์ในช่วงเย็นของวันถัดไปและกล่าวไปเรื่อยเปื่อย “สมควรเป็นเอ็นพีซีครับ เพื่อกระตุ้นเหล่าผู้เล่นให้หาข้อมูลเพิ่มเติม พวกเราจะเริ่มเผยข้อมูลรายละเอียดออกมาทีละน้อยครับ”
เมื่อกลับมาจากสถานีรายงานข่าว ฮามย็องอูจึงพูดออกพร้อมเกาหัวด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างถึงที่สุด
“ฉันกลายเป็นไอ้งั่งไปแล้ว รองคิม ค้นหาต่อไปว่าผู้เล่นคนนั้นเป็นใคร ไม่ว่าจะฆ่าบอสได้หรือไม่ก็ตาม ถ้าหากเขามีฝีมือถึงขนาดนี้ย่อมต้องเจาะลึกเข้าสู่ระบบได้แล้ว ไม่มีทางเลยที่เขาจะเลเวลถึง 300 ได้ในระยะเวลาเพียงแค่สี่เดือน ตอนนี้พวกสื่อก็เริ่มสนใจเขากันแล้ว ดังนั้นหาให้มาให้ได้และเพิ่มเขาเข้าเป็นผู้เข้าทดสอบไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ถ้าหากเขาต้องการอะไร ก็บอกไปเลยว่าพวกเขาจะช่วยสนับสนุนอย่างสุดความสามารถ”
“ครับผม ผมจะหาให้ได้ครับ”
ทว่า ข้อมูลที่ฮามย็องอูต้องการนั้นมันก็ไม่ได้อยู่ไกลอะไรนัก มันกลับอยู่ที่ซอกหลืบมุมหนึ่งในสำนักงานแห่งนี้นี่เอง มันคือสิ่งที่โดนปฏิเสธไปแล้ว รายงานของอาร์คได้ถูกวางอย่างทิ้งร้างเอาไว้อยู่ตรงนั้น
* * *
ในช่วงเวลานั้นเอง ตัวละครหลักที่เป็นที่กล่าวถึงอย่างร้อนแรงในอินเตอร์เน็ต อาร์คกำลังจ้องมองกระดานข่าวสารในจัตุรัสของแจ๊คสันด้วยสีหน้าไม่ยินดีนัก
=====
ประกาศถึงประชากรชาวแจ๊คสัน!
กองทัพแห่งความมืดที่ปกคลุมแจ๊คสันให้ตกอยู่ในความหวาดกลัวได้หายไปแล้ว พวกเรายินดีที่จะกล่าวขอบคุณถึงเหล่านักรบจำนวนมากมายที่ต่อสู้เพื่อปกป้องแจ๊คสัน ถ้าหากปราศจากความเสียสละของพวกท่าน พวกเราคงไม่มีวันได้เห็นแสงตะวันอีกครั้งหนึ่ง
เคานต์จวนผู้ซึ่งนำกองกำลังเสริมมาจากแดนไกล ได้ประทานฉายา ‘อัศวินผู้ทรงเกียรติ’ แด่เหล่านักรบที่ได้มีแต้มสะสมสูงสุดที่สุดในฐานะตัวแทนองค์ราชา นอกจากนี้ เซอร์อลันผู้ซึ่งเป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ออกนำกองกำลังจึงถูกยกย่องเป็นวีรบุรุษ ด้วยฉายา ‘อัศวินแห่งเกียรติยศ’ จึงถูกประทานมอบให้
เพื่อเป็นการตอบแทนคุณงามความดี ท่านลอร์ดแห่งแจ๊คสันจึงตัดสินใจก่อสร้าง ‘รูปปั้นทองแดงแห่งสิบนักรบ’ ขึ้นที่จัตุรัสในปราสาท นับจากวันนี้ รูปปั้นทองแดงแห่งสิบนักรบจะกลายเป็นที่เคารพนับถือจากประชากรแห่งแจ๊คสันและผู้สัญจรที่มาเยือนแจ๊คสัน อีกทั้งยังจะเป็นที่จดจำในฐานะนักรบตัวอย่างไปตลอดกาล
=====
หลังภารกิจจบลง กว่าเขาจะล็อคอินเข้าเกมมาอีกครั้งก็หลังการนอนหลับกว่าสิบชั่วโมง พอเข้ามาก็ได้เห็นประกาศนี่ ความรู้สึกมันเหมือนกับโดนอะไรตีเข้าที่หัวตอนนอนก็ไม่ปาน
‘นอกจากรางวัลที่ได้รับจากสามกิลด์ใหญ่แล้ว พวกมันยังได้รับฉายาอีกด้วย!’
ในนิวเวิลด์ ฉายานั้นมีความหมาย อย่างแรกเลย ทุกค่าสถานะอย่างน้อยก็จะเพิ่มขึ้น 1 หากได้รับฉายามา อีกทั้ง บางครั้งจะยังได้รับทักษะหรือความสามารถ และจะยิ่งได้รับมากขึ้นหากเป็นฉายาระดับสูง
ตอนที่อาร์คได้รับฉายาอัศวินแห่งแมวและผู้เยียวยามา มันทำให้เขาได้รับทั้งค่าสถานะ ทักษะ และความสามารถพิเศษที่ส่งผลอย่างมากมาย ทว่าชื่อของอาร์คไม่ได้อยู่ในรายชื่อสิบนักรบที่เขียนเอาไว้ในประกาศ นั่นก็เป็นเพราะเขาปฏิเสธการลงทะเบียนบนกระดานข่าวนั่นเอง กระนั้นแล้วเขาที่ไม่ได้ลงทะเบียนการจัดอันดับแต้มสะสม เขาก็ยังสามารถได้รับรางวัลตอบแทนจากสมาคมเวทมนตร์ได้ ตอนนี้เขากำลังหมกมุ่นกับความคิดถึงการจัดอันดับโดยแต้มสะสมพวกนี้ ถ้าหากเขารู้ว่าจะได้รับฉายาแล้วล่ะก็ สถานการณ์มันคงเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่คิดที่จะดึงดูดความสนใจของผู้เล่น แต่เขาก็อยากที่จะได้รับฉายา
ที่จริง ไม่ได้รับฉายาก็ไม่เป็นไร ผู้เล่นคนอื่นได้รับไปมันก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกโกรธอะไรมากนัก แต่สิ่งที่มันไปกระตุ้นเขาอย่างถึงที่สุดคือ อลันได้รับอันดับหนึ่งไปเพราะอาร์คปฏิเสธการลงทะเบียน จนทำให้ได้รับฉายา ‘อัศวินแห่งเกียรติยศ’ ด้วยเรื่องนี้จึงทำให้ชื่อเสียงของอลันยิ่งมายิ่งมากกว่าครั้งไหน มันจึงทำให้เขารู้สึกย่ำแย่และผิดหวังกับการกระทำของตนพอสมควรเลยทีเดียว
แต่แล้ว อาร์คได้ส่ายศีรษะ ‘พอ อดีตผ่านไปแล้วก็เป็นอดีต ไม่จำเป็นต้องมาคิดมากเพราะยังไงผลกำไรมันก็รออยู่ตรงหน้าเราแล้ว ไม่ว่าอลันจะได้รับอะไร แต่มันก็จะดีกว่าถ้าเราจะได้เล่นเกมต่อไปในเส้นทางนี้เพื่อไล่ตามมัน’
ความยึดติดของอาร์คนับได้ว่าแข็งแกร่งจนเรียกได้ว่าโหดเหี้ยม ทว่า เขาเองก็เป็นคนที่ปล่อยวางอย่างรวดเร็วถ้าหากพยายามแล้วมันไม่น่าจะเป็นไปได้ มันเป็นเพราะเขาได้เรียนรู้มาแล้ว ว่าการยืนโบกมือให้รถประจำทางที่เคลื่อนออกจากป้ายไปแล้วให้หยุดลงมันไร้ซึ่งความหมาย นั่นจึงทำให้เขาได้คิดว่าชีวิตของตนนั้นควรต้องเริ่มให้เร็วกว่าผู้อื่นจึงจะทัน
‘อย่างน้อยก็ดีแหละนะที่เราล็อคอินเข้ามาหลังหลับไป’
ถ้าหากเขาได้เห็นช่วงเวลาที่อลันได้รับฉายาและการพูดคุยถึงเรื่องพวกนี้ มันคงทำเอาเขาแทบอัดอั้นจนอกแตกตายได้เลยทีเดียว
