ตอนที่ 33 กลับหมู่บ้าน (FREE)

หลังจากนั้นไม่นานข่าวที่ หน่วยล่าสัตว์สามารถล่าหมูป่าเขี้ยวเหล็กได้นั้นก็กระจายไปทั่วหมู่บ้าน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างตื่นเต้นวิ่งออกมาเตรียมต้อนรับการกลับมาของหน่วยล่าสัตว์

หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ ยืนอยู่หน้าสุดของฝูงคน กล้องยาสูบที่อยู่ในมือของเขาสั่นเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้ไม่นานเขาพึ่งคิดที่จะทำข้อตกลงบางอย่างกับหมู่บ้านภูเขาทางเหนืออยู่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะไม่จำเป็นแล้ว

ฉิน ซูเหลียน ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงคน ความคิดของเธอแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ทั้งหมดที่เธอปราถนาก็แค่ให้ ฟาง เจิ้งจือ นั้นกลับมาอย่างปลอดภัย...

 

เวลาเดินไปอย่างช้าๆ หน่วยล่าสัตว์ยังคงไม่ปรากฎตัว ไม่มีใครบ่นและกังวลอะไร

แต่พวกเขาต่างเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง

เป็นเพราะว่าสัตว์ที่ล่าได้มีจำนวนมาก กว่าจะแบกมาได้ทำให้พวกเขานั้นต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน

 

ในที่สุด...

ในส่วนลึกของป่าปรากฎเงาของผู้คนที่กำลังเดินใกล้เข้ามา

“นั่นไง หน่วยล่าสัตว์!”

“พวกเขามาแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็กลับมา!”

ความตื่นเต้นของชาวบ้านนั้นพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับนี่คืองานเฉลิมฉลอง

 

“ฉิงซาน เป็นยังไงบ้าง ล่าสัตว์ได้มากไหม?” หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ ถือกล้องยาสูบเดินเข้าไปหา ติง ฉินซาน เขารีบก้าวเดินราวกับเขาอายุยังน้อย

“หัวหน้าหมู่บ้าน ดูข้างหลังพวกเรา นั่นคือทั้งหมดที่เราล่ามาได้!”

เมื่อเขามองไปด้านหลัง เขาก็ไม่สามารเก็บความยินดีไว้ได้อีกต่อไป เพราะด้านหลังนั้นสมาชิกหน่วยล่าสัตว์ทุกคนนอกเหนือจาก ฟาง เจิ้งจือ มีสัตว์ห้อยอยู่ที่ตัวทุกคน บางคนก็มากถึง 4 ตัว

 

“โอ้ว..”

“นั่นมันตัวอะไรนะ หรือว่าจะเป็น หมูป่าเขี้ยวเหล็ก!”

“เหลือเชื่อ มีสัตว์ที่ล่ามาได้เต็มไปหมด!”

ชาวบ้านนั้นมีความสุขมาก บางคนอาสาที่จะช่วยแบกหมูตัวนั้น บางคานก็เข้าไปช่วยถือสัตว์ที่คล้องคอของสมาชิกหน่วยล่าไว้อยู่

 

ฉิน ซูเหลียน ก็วิ่งออกไปเช่นเดียวกัน แต่เธอกลับวิ่งไปโอบกอด ฟาง เจิ้งจือ ไว้

“ลูกได้รับบาดเจ็บไหม เจ้าได้มีส่วนร่วมตอนที่พวกเขา ล่าหมูป่าเขี้ยวเหล็กไหม?” ฉิน ซูเหลียน นั้นเป็นกังวลอย่างมากว่า ฟาง เจิ้งจือ จะได้รับบาดเจ็บจากหมู่ป่าเขี้ยวเหล็ก

หัวใจของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นเต็มไปด้วยความสุข ความรักจากครอบครัวเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดบนโลกใบนี้..

“ข้าไม่ได้เข้าร่วม!” ฟาง เจิ้งจือ ตอบออกไปทันที มันเป็นความจริงที่เขาไม่ได้เข้าร่วม เพราะคนที่ล่ามันคือหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือต่างหาก ทั้งหมดที่เขาทำก็แค่ไปแย่งมาอีกที่หนึ่งเท่านั้น

“ดีแล้ว ดีแล้ว…” ฉิน ซูเหลียน เบาใจในที่สุดหลังจากได้ยิน ฟาง เจิ้งจือ พูด

 

“แน่นอนอยู่แล้วเจ้าเด็กไร้ประโยชน์นี่ไม่มีทางเข้าร่วมหรอก คงเอาแต่แอบไม่ก็หลับอยู่ละสิท่า เขาไม่มีทางได้รับบาดเจ็บอะไรหรอก!” ฮูหยินหลี่ ที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงคนพูดขึ้นมาด้วยความดูถูกทันทีหลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่าง ฟาง เจิ้งจือ และ แม่ของเขา

ชาวบ้านคนอื่นๆแค่ยิ้มออกมา ฟาง เจิ้งจือ จับสัตว์ไม่ได้แม้แต่ตัวเดียวนั้นเป็นเรื่องจริง นอกจากนี้ร่างกายของเขายังว่างเปล่าไม่มีสัตว์ที่ล่ามาสักตัว

แม้แต่กระต่ายสักตัวก็ไมมี

 

“มันเป็นเพราะเขายังเด็กอยู่ต่างหาก!!”

“ใช่เขายังเด็กมากแค่ 7 ขวบ เจ้าจะให้เขาล่าสัตว์ให้ได้เลยใช่ไหม?”

“เขาอาจจะเด็ก แต่เขาตามหน่วยล่าสัตว์ไปหลายครั้งแล้วนะการที่เขายังจับอะไรกลับมาไม่ได้เลยมันจะเป็นปัญหาในระยะยาว เขาควรจะพยายามให้หนักกว่านี้!”

ชาวบ้านได้แต่พูดคุยและยืนยิ้มเท่านั้น สัตวืที่ล่าได้ครั้งนี้มีจำนวนมาก แต่ไม่มีอะไรที่ถูกแขวนอยู่บนตัวของ ฟาง เจิ้งจือ เลย ทำให้พวกชาวบ้านนั้นค่อนข้างรู้สึกอึดอัดที่จะพูดอะไรออกมา

 

ติง ฉินซาน ที่กำลังคุยกับหัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ อยู่นั้น เมื่อเขาได้ยินเสียงทะเลากันก็เริ่มขุ่นเคืองขึ้นมาทันที

“พวกเจ้าทั้งหมดหุบปากเดี๋ยวนี้! ครั้งนี้ที่หน่วยล่าสัตว์ของพวกเรา สามารถจับสัตว์ได้เป็นจำนวนมากขนาดนี้ เป็นเพราะ ฟาง เจิ้งจือ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาครั้งนี้…เราคงไม่มีอะไรติดมือกลับมา!” น้ำเสียงของ ติง ฉินซาน นั้นเต็มไปด้วยความจริงจัง ในฐานะของรองหัวหน้าหน่วยล่าสัตว์ คำพูดของเขานั้นเป็นที่น่าเชื่อถือสำหรับชาวบ้าน

 

“อะไรนะ?! ทั้งหมดเป็นเพราะ ฟาง เจิ้งจือ?”

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรกันแน่? อย่าบอกนะว่าเขาจับอะไรกลับมาได้?”

เมื่อชาวบ้านได้ยินคูดของ ติง ฉินซาน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ พวกเขาไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นทำอะไรได้ ด้วยขาและแขนสั้นๆของเขา ดาบก็ไม่ได้เอาไป เขาจะมีประโยชนือะไรกับหน่วยล่าสัตว์

ยิ่งไปกว่านั้น ติง ฉินซาน ยังบอกอีกว่าทั้งหมดเป็นเพราะ ฟาง เจิ้งจือ

 

เกิดอะไรขึ้น?

ไม่เพียงแต่ชาวบ้านเท่านั้น แม้แต่หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ บนใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัย ขณะที่มองไปยัง ติง ฉินซาน

“เป็น เจิ้งจือ ที่ไปปล้นหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ นั่นคือสาเหตุที่พวกเราได้สัตว์กลับมาเป็นจำนวนมากในครั้งนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะความพยายามของ เจิ้งจือ เพียงคนเดียว!” ติง ฉินซาน พูดพร้อมกับจ้องมองไปที่ชาวบ้านทุกคน โดยเฉพาะฮูหยินหลี่ เขามองด้วยความโกรธเกรี้ยว

 

“ปล้น?!”

“มันหมายความว่ายังไง? ฟาง เจิ้งจือ ปล้นหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ!”

“มัน..มันเป็นไปได้ยังไง?”

หลังจากได้ยินคำพูดของ ติง ฉินซาน แต่ชาวบ้านก็คงจะยากที่จะเชื่ออยู่ดี

พวกเขาจำได้ว่าครั้งที่ผ่านๆมา ฟาง เจิ้งจือ เข้าไปในภูเขาแต่ไม่สามารจับอะไรกลับมาได้เลย แม้แต่กระต่ายตัวเดียวก็ยังจับกลับมาไม่ได้ แล้วเข้าจะปล้นหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือได้ยังไง?

 

ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามคิดอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้...

มันดูน่าเหลือเชื่อเกินไป!

 

“ฟาง เจิ้งจือ ปล้นหน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ?!” ใบหน้าของฮหยินหลี่ พลัยเขียวคล้ำขึ้นมาทันที ไม่ว่าเธอพยายามจะคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำได้ยังไงกัน?

 

ฉิน ซูเหลียน เมื่อได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเธอหันไปมอง ฟาง เจิ้งจือทันที เธอไม่อยากจะเชื่อว่าลูกชายของเธอจะกล้าปล้นหน่วยล่าสัตว์ของภูเขาทางเหนือ!

“เจิ้งจือ...ทำไมเจ้าถึงทำเรื่องโง่ๆอย่างนี้? เจ้าได้รับบาดเจ็บอะไรไหม?”

“ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ แม่...แม่อย่าจับตัวข้า อย่าถอดเสื้อข้าสิ! ช้าบอกแล้วว่าไม่ได้รับบาดเจ็บ!” ฉิน ซูเหลียน กำลังทำให้ ฟาง เจิ้งจือ อับอาย คิดจะถอดเสื้อเขาต่อหน้าคนจำนวนมากหรือไงกัน!

 

หัวหน้าหมู่บ้านก็สงสัยเช่นเดียวกัน เขามองไปยัง ติง ฉินซาน ที่มีท่าทีจริงจังอยู่

ถึงแม้เขาไม่อยากจะเชื่อ แต่ ติงฉินซาน ไม่มีทางโกหก

ยิ่งไปกว่านั้น...

หน่วยล่าสัตว์คนอื่นๆไม่มีใครคัดค้านคำพูดของ ติง ฉินซาน เลยสักคน

นั่นหมายความว่า ติง ฉินซานพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

 

“ทั้งหมดเป็นฝีมือของ ฟาง เจิ้งจือ จริงๆงั้นหรือ?” หัวหน้าหมู่บ้านเดินเข้าไปใกล้ ติง ฉินซาน และถามออกมาเบาๆ

“แน่นอน! เป็นฝีมือเขาทั้งหมด มั่นน่าประทับใจมาก เขาคุดกับดักขนาดใหญ่ขึ้นบริเวณพื้นที่ที่หน่วยล่าสัตว์ของหมู่บ้านภูเขาทางเหนือใช้ล่าสัตว์เป็นประจำ ไม่เพียงแต่พวกเขานั้นที่ติดกับดัก พวกเราทั้งหมดด้วยเช่นกัน!”

ถึงแม้การที่ ติง ฉินซาน ยอบรับเรื่องนี้จะน่าอายก็ตาม แต่เรื่องจริงยังไงก็เป็นเรื่องจริง มันเป็นเร่องที่ทุกคนควรจะรู้และเขาก็ไม่คิดที่จะปิดบังมัน

 

 

 

เพจหลัก : Gate of god TH