ตอนที่ 13 โกง?

“ไอ้หยา! ไม่ว่าไก่ขนไฟย่างตัวไหนของพวกเจ้าก็ใช้ไม่ได้สักตัว ดูตัวนี้สิ ดูตัวนั้น....มันดำปี๋เลย เจ้าไม่รู้หรือไงว่ามันไหม้หมดแล้ว? เจ้าต้องเอาไก่ไปเสียบไม่ไผ่ก่อน ถึงเอาไปย่างได้สิ! แค่นี้พวกเจ้ายังไม่รู้เรื่องเลย คิดว่าจะได้ทองแท่งงั้นรึ?” ฮูหยินหลี่ ร้องตะโกนด้วยความยินดีที่เห็นชาวบ้านคนอื่นทำผิดพลาด ในขณะที่มือของเธอถือไก่ที่มีสีทองอมน้ำตาลอยู่ในมือ

“ข้ามั่นใจเลยว่า ทองคำแท่งต้องเป็นของฮูหยินหลี่แน่นอน!” หัวหน้าหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ พยักหน้าเมื่อเห็นไก่ที่อยู่ในมือของฮูหยินหลี่

 

หลังของ หลี่ เฮ่อ ยังคงปวดอยู่ แต่เข้ายังคงยิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน คอยสนับสนุนแม่ของเขา

หลี่ จ้วงฉือ ที่กำลังอารมณ์ดีก็ยืนยิ้มอยู่ข้างๆเช่นเดียวกัน เขามองเห็นไก่ขนไฟที่อยู่รอบหมู่บ้านและมองมาที่ไก่ขนไฟของตระกูลหลี่ ไก่ของพวกเขานั้นสมบูรณ์แบบที่สุด

 

ในทางตรงกันข้าม ฉิน ซูเหลียน ต้องไปหายืมไก่ เธอจึงมาช้าเล็กน้อย ทำให้เธอไม่สามารถใช้วิธีการย่างไก่แบบช้าๆเช่นเดียวกับ ฮูหยินหลี่ได้ เธอจึงต้องเผามันและเอามีดตัดเนื้อไก่ให้เล็กลง

“น้องหญิงซูเหลียน ไก่ย่างของเจ้าเห็นได้ชัดว่าคงไม่ผ่าน...” ฮูหยินหลี่ ยืนอยู่ด้านข้างของ ซูเหลียน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า น้องหญิงหลี่ ไก่ของเจ้าอาจจะย่างดีกว่าคนอื่น แต่เจ้าลืมเรื่องที่จะได้ทองนั่นไปได้เลย เรื่องที่เจ้าควรจะสนใจตอนนี้คือเจ้าจะหาเงินมาจ่ายค่าไก่ขนไฟตัวนี้ได้ยังไง!” ฮูหยินหลี่ พูดอย่างเหนือกว่า

 

“ช้าๆ ช้าๆ เดินมาทีละคน!” ทหารที่ยืนคุ้มกันเด็กหญิงอยู่สั่งการไปยังฝูงคนที่ตกอยู่ในความวุ่นวาย

ตัวเด็กหญิงเองก็พยายามชะลอการชิมไก่ กัดแค่คำเล็กๆเท่านั้น  แต่ไก่ที่ไหม้และไม่สุกดี ทำให้เธอเริ่มหมดความอยากอาหารไป

แม้แต่ไก่ที่ด้านนอกดูดี แต่สำหรับเธอมันช่างไร้รสชาต

 

“คุณหนูโปรดลองชิมไก่ของข้า ท่านจะไม่ผิดหวังแน่นอน!”

ในที่สุดตาของ ฮูหยินหลี่ ก็มาถึง เธอยกไก่ที่เสียบไม้ไผ่สีเขียวอ่อนขึ้นมา

ทันทีที่หั่นไก่ออกมา กลิ่นใบไผ่ที่อยู่ในตัวไก่ก็ลอยออกมา

“คุณหนู นี่คือไก่ย่างไผ่ ข้าทำขึ้นมาเป็นพิเศษ!” ฮูหยินหลี่ แนะนำด้วยความยินดี

“ว้าว! เธอซ่อนใบไผ่ไว้ในตัวไก่ด้วย!”

“ฮูหยินหลี่ ช่างแยบยลจริงๆ ทำไมเธอไม่บอกพวกเราถึงวิธีการทำนี้!”

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นชาวบ้านก็เริ่มอุทานกันออกมา

 

“ต่อไป!” เด็กหญิงมองไปที่ไก่เพียงแค่ครั้งเดียว ก่อนจะค่อยโบกมือและปิดตาลง

“หา?!” ฮูหยินหลี่ ตัวแข็งค้างทันที

 

ชาวบ้านรอบๆไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น? ไก่ย่างไผ่ที่ธิดาจากกองตรวจการศักดิสิทธิ์ไม่แม่แต่จะกัดชิม และเรียกคนถัดไปขึ้นมาทันที?

“คุณห...คุณหนู โปรดลองกัดสักคำหนึ่ง...” ฮูหยินหลี่ พูดออกมาด้วยความไม่พอใจกับผลลัพธ์ที่ได้

“เจ้าขยะนี่! คุณหนูสั่งให้คนถัดไปขึ้นมา เจ้าควรจะออกไปเร็วๆได้แล้ว! ใบไผ่กับไก่ย่าง? ช่างเป็นเมนูที่ไร้สาระเสียจริง!” ทันใดนั้น ทหารที่ยืนอยู่รอบๆก็พยายามที่จะไล่ ฮูหยิน หลี่ลงจากเวที

“เมนู....ไร้สาระ เจ้า...หมายความว่ายังไงกัน?” ฮูหยินหลี่คิ้วขมวด ก่อนจะค่อยๆเดินกลับไปในฝูงคน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เกิดอะไรขึ้น? ไม่ว่าเธอจะคิดแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าใจได้อยู่ดีว่าทำไม….

 

ไก่ทีละตัวถูกนำขึ้นมาบนเวทีและถูกส่งกลับไปในทันที ในที่สุดก็ถึงตาของ ฉิน ซูเหลียน ที่ตอนแรกยืนอยู่ท้ายสุดของแถว

ฉิน ซูเหลียน ค่อยๆยกไก่ขนไฟอย่างระมัดวังและวางไว้ที่หน้าของเด็กหญิงอย่างเบามือ

เด็กหญิงเปิดตาขึ้น มองไปที่ข้างหลัง ฉิน ซูเหลียน ที่มีแต่ความว่างเปล่า เธอหยิบตะเกียบคีบไก่ชิ้นเล็กๆขึ้นมา

ใส่เข้าไปในปากและเคี้ยวช้าๆก่อนกลืนมันลงไป

 

“ไม่แย่มาก ถึงแม้มันจะไม่ใช่แบบที่ข้าต้องการ แต่ข้าคิดว่ามันดีที่สุดในวันนี้แล้ว ให้เหรียญเงิน 20 เหรียญ เป็นรางวัลแก่เธอซะ!” เด็กหญิงโบกมือ

เมื่อได้รับคำสั่งทหารหยิบเงิน 20 เหรียญวางลงไปในมือของ ฉิน ซูเหลียน

ใบหน้าของ ฉิน ซูเหลียนเต็มไปด้วยความเบิกบาน 20 เหรียญเงินนี่พอซื้อไก่ขนไฟได้ถึง 100 ตัว การแลกเปลี่ยนครั้งนี้ยิ่งกว่าคุ้มค่า!

“เป็นยังไงละ พ่อ นี่มันคุ้มค่าสุดๆไปเลยใช่ไหมละ สามารถหาเงินมากขนาดนี้ได้ในเวลาสั้นๆ!” ฉิน ซูเหลียน ไม่สามารถเก็บความสุขไว้ได้อีกต่อไป วิ่งลงมาจากเวทีและโบกมือไปมาให้กับพ่อของฟางเจ้งจือ ‘ฟาง เฮ่าเตอ’

“เจ้าไม่คิดจะสรรเสริญภรรยาของเจ้าหน่อยหรือไงฮะ!” ฉิน ซูเหลียน ตะโกนออกมา

“ภรรยาของข้าอัจฉริยะที่สุดเลย!” ฟาง เฮ่าเตอ ตะโกนออกมาด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส

 

“ฝีมือ ของฮูหยินฟาง ยอมเยี่ยมจริงๆ!”

“ครอบครัวฟางคงสบายไปอีกนาน!”

“20 เหรียญเงิน! ถ้าใช้อย่างรอบคอบสามารเลี้ยงครอบครัวได้ 2-3 ปีเลย….”

ชาวบ้านต่างมองไปยัง ฉิน ซูเหลียน และ ฟาง เฮ่าเตอ ด้วยความอิจฉา สำหรับหมู่บ้านภูเขาทางใต้ที่ยากจนแล้ว 20 เหรียญเงินเหมือนเป็นโชคลาภก้อนเล็กๆ

 

ฮูหยินหลี่ ขุ่นมัวขึ้นทันที ทำไมไก่ย่างไผ่ ของเธอไม่ได้รางวัล แต่กลับกลายเป็นไก่ของ ฉิน ซูเหลียน ที่ไหม้เล็กน้อยด้วยซ้ำ!

ต้องมีการโกงแน่ๆ!

 

แต่ท้ายที่สุด ดีที่ฮูหยินหลี่ เป็นคนฉลาด พวกเขาเป็นถึงกองตรวจการศักดิสิทธิ์จะโกงได้ยังไง....เธอทำได้แค่โทษตัวเองที่โชคไม่ดีแค่นั้น

 

หลังจากให้รางวัลแล้ว เด็กหญิง ‘ฉือ กูเหยียน’ ก็ขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ความผิดหวังปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธออย่างเห็นได้ชัด

หรือข้าจะเข้าใจผิด?

แม้ว่าโจรขโมยไก่นั่นจะวิ่งมาทางหมู่บ้าน แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาต้องเป็นคนของหมู่บ้านนี้เสียหน่อย

....

 

เห้อ วันนี้มันวันซวยอะไรกัน! นอกจากเธอจะไม่ได้กินไก่ขนไฟที่เธออยากกินแล้ว เธอยังปล่อยเจ้าโง่คนหนึ่งที่ถีบก้นเธอหนีไป!

อ๊าก..... เจ้าชั่วช้า ซักวันข้าต้องจับเจ้าให้ได้!

“คุณหนู ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว....” ทหารกล่าวออกมาด้วยเสียงเบาๆ หลังจากเห็นว่าดวงอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว

“ข้าเห็นแล้ว” เด็กหญิงลุกขึ้นจากเก้าอี้ ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้

 

“เดี๋ยวก่อน!”

ทันใดนั้น เสียงเยาว์วัยก็ตะโกนออกมาจากฝูงคน รูปร่างของเขาถูกห่อด้วยผ้า ทำให้ตอนนี้เขาเหมือนเป็นเกี๊ยวชิ้นใหญ่

หลังจากเห็นรูปร่างของเจ้าของเสียงนั้นแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาอายุประมาณ 5-6 ปีเท่านั้น อย่างไรก็ตามเขาสวมหมวกอยู่และใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยผ้าอยู่ ทำให้ไม่มีใครจำเขาได้

 

“เจ้าคิดจะทำอะไร หยุดอยู่ตรงนั้นซะ!” หนึ่งในทหารตะโกนใส่เด็กที่ใส่ชุดอันแปลกประหลาด

“ไม่เป็นไร ให้เขาเข้ามา” เด็กหญิง ยิ้มให้กับตัวเอง เธอรู้ตั้งแต่ได้เห็นรูปร่างของเขาจากไหลๆแล้ว

เจ้า ‘เกี๊ยว’ ที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอนี้ต้องเป็นเจ้าสารเลวที่ถีบก้นเธอจนหน้าคะมำลงไปในแม่น้ำแน่นอน!

“เหอะ! เจ้าสารเลว ในที่สุดเจ้าก็ปรากฎตัวออกมาเสียที!” เด็กหญิง ยิ้มอย่างเยือกเย็นให้กับตัวเอง แต่ภายนอกเธอยังคงแสดงท่าทีเช่นเดิม ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ เป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือเธอแล้ว

 

 

เพจหลัก : Gate of god TH