ตอนที่แล้วChapter 78: เป็นเพราะนาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 80: บอสเนียน

Chapter 79: ปืนคาบศิลาที่ไม่อาจได้รับ


Chapter 79: ปืนคาบศิลาที่ไม่อาจได้รับ

หลังจากที่ฆ่าเนียนเสร็จแล้ว รัศมีฤดูใบไม้ผลก็สังเกตเห็นปืนคาบศิลาที่แขวนอยู่ตรงเอวของหวังหยู่

“นั่นคืออาวุธรองงั้นเหรอ?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิชี้ไปที่ปืนคาบศิลาแล้วเขาก็ถามขึ้น

อาวุธรองนั้นหาได้ยากมากใน {REBIRTH} และแม้ว่าจะมีพวกมันขายอยู่ในบางร้านในเมือง ร้านพวกนั้นก็ขายเพียงแค่มีดบินที่มีดาเมจ -1-1 และมันเป็นเรื่องยากที่จะเหมาะสมกับผู้เล่นทุกคน มันเป็นเรื่องธรรมชาติทีว่าปืนคาบศิลาระดับสูงที่เอวหวังหยู่นั้นจะทำให้รัศมีฤดูใบไม้ผลิตกตะลึง

“อื้ม!”หวังหยู่พยักหน้า

“ให้ฉันลองมันหน่อยได้ไหม?”รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นถามอย่างลังเล

อุปกรณ์ในเกมนั้นแพงมากและถ้าไม่ใช่ทั้งคู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่พิเศษกันแล้วละก็ คำพูดแบบนี้ก็จะไม่ได้พูดออกมา

“ผมจะให้พี่เลย…”หวังหยู่หัวเราะแล้วเขาก็ขว้างปืนคาบศิลาไปให้รัศมีฤดูใบไม้ผลิ

“อ๊า…”รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นไม่สามารถเชื่อกับสิ่งที่เขาได้ยินได้

มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินว่าอาวุธรองระดับสูงนั้นจะมีค่ามากเท่าไหร่ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามันยากแค่ไหนที่หวังหยู่ได้รับมันมาก แต่ชายคนนี้ก็ยังให้เขาเป็นของขวัญอย่างไม่แยแส

“คนรวยนั้นไม่เหมือนกันจริงๆ นายซื้อไอ้นี่มาเท่าไหร่กัน?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถอนหายใจ

“ผมหามันเจอ! ผมพึ่งจะหยิบมันขึ้นมาเมื่อผมฆ่ามือปืนเร่รอนไป แต่อัตราการดรอปของมันนั้นยากมาก....ผมได้มันมาเพียงแค่หนึ่งกระบอก ในขณะในช่วงอัตราดรอปคูณสามแบบตอนนี้อีกด้วย”หวังหยู่ตอบกลับอย่างผิดหวัง

“เหี้... นายพึ่งจะบอกความลับในการสิ่งนี้กับฉันมางั้นเหรอ?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตกตะลึงกับความใสซื่อและซื่อสัตย์ของหวังหยู่อีกครั้งหนึ่ง

อาวุธรองนั้นถูกปฏิบัติเป็นสมบัติสำหรับผู้เล่นทุกคนและพวกเขาก็จะปกป้องความลับของการหาอาวุธพวกนี้ไว้ด้วยชีวิตของพวกเขา แต่หวังหยู่นั้นก็ให้ข้อมูลเกี่ยวกับมันอย่างสมัครใจโดยไม่ต้องให้เขาถามด้วยซ้ำ เขานั้นช่างใสซื่อกับสิ่งของดีๆของเขาจริงๆ

“ฮ่าๆ สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงแค่เกม สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือทุกคนนั้นมีความสุข! ยิ่งไปกว่านั้น มอนสเตอร์พวกนั้นพิเศษ ดังนั้นทุกคนนั้นจะหามันเจอในภายหลังเอง!”หวังหยู่หัวเราะ

หวังหยู่นั้นไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าเขารู้ค่าของข้อมูลนี้ แต่มันก็เป็นเพียงแค่เกม มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปกปิดความลับนี้ไว้ตลอดชีวิตเของเขา

“นั่นมันก็จริง...นายสามารถพาผมไปที่นั่นได้ไหม?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถาม ตั้งแต่ที่ชิ้นส่วนอุปกรณ์นี้มันมีค่าอย่างมาก เขาก็สามารถที่จะได้เงินอย่างมาก ถ้าเขาหามันได้เพิ่มขึ้น

“แน่นอน! มันไม่ห่างไกลจากที่พวกเราอยู่ซักเท่าไหร่!”

เมื่อทั้งสองคนไปถึง มือปืนเร่ร่อนนั้นก็เกิดขึ้นมาแล้วและก็กำลังเดินไปทั่วพื้นที่

พวกมันมีประมาณยี่สับตัว แต่ละตัวนั้นมีระยะแอคโกรของพวกมันเอง มิฉะนั้นละก็ การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวก็จะทำให้พวกมันทั้งหมดพุ่งเป้ามาหาคุณ ม้กระทั่งหวังหยู่ก็ยากมากที่จะเอาชีวิตรอดออกมาได้

นี่เป็นครั้งแรกที่หวังหยู่ได้เห็นว่ารัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นฟาร์มมอนสเตอร์อย่างไร

เขานั้นเรียกผีออกมาสี่ตัว และสั่งให้ตัวหนึ่งวิ่งไปตรงศูนย์กลางของมือปืนเร่ร่อนและก็สั่งให้มันโจมตีพวกมัน ในชั่วพริบตาก็มีมือปืนเร่ร่อนวิ่งมาทางนี้ห้าตน

รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็ร่าย [บิดเบือน] อย่างใจเย็นใส่กลุ่มของมือปืนเร่ร่อนที่กำลังวิ่งมา และเขาก็ปลดปล่อยควันพิษทำให้พวกมันนั้นช้าลง

มือปืนเร่ร่อนทั้งห้าตนก็โดนสังหารโดยผีทั้งสีตัวอย่างรวดเร็ว ความสมดุลในการควบคุมสกิลและสกิลการโจมตีของรัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นเห็นได้อย่างชัดเจน

วิธีการฆ่ามอนสเตอร์แบบนี้นั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าการสู้กันทีละตัวๆและทุกๆมอนสเตอร์ซะอีก

หวังหยู่ก็เข้าใจว่าทำไมรัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นได้ไล่ตามเขาอย่างใกล้ชิดในกระดานเว็บบอร์ด โดยไม่ได้ฆ่าบอสหลายตัวด้วยซ้ำ

“ว้าวว พี่ช่างโคตรเท่เลย พี่ชายฤดูใบไม้ผลิ!”หวังหยู่ถอนหายใจด้วยความชื่นชม

“นี่คือวิธีการใหม่ที่ฉันพึ่งพัฒนามา มิฉะนั้นละก็ฉันจะมีประสิทธิภาพได้ยังไงกัน? ฉันไม่เหมือนนายที่พึ่งเล่นวิดีโอเกม ดังนั้นมันจึงยากมากสำหรับฉันในการปรับตัวเข้ากับมัน!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิหัวเราะ

“โอ้ มันเป็นแบบนั้นนี่เอง”หวังหยู่พยักหน้า

ตั้งแต่ที่หวังหยู่นั้นไม่เคยเล่นเกมดั้งเดิมที่ใช้เมาส์และคีย์บอร์ดมาก่อน เขานั้นก็ไม่มีนิสัยผิดๆที่เขาจำเป็นที่จะต้องแก้ไขมัน ด้วยเหตุนี้นี่เองมันจึงเป็นเรื่องสำหรับเขาในการเล่น {REBIRTH} และเรียนรู้ทุกอย่างจากก้อนกรวด เมื่อเปรียบเทียบกับผู้เชี่ยวชาญคนอื่นที่เล่นเกมมานับไม่ถ้วน

ทั้งสองคนก็พูดคุยกัน เมื่อพวกเขานั้นฆ่ามือปืนเร่ร่อนไปด้วย แต่แม้ว่าหลังจากที่ฆ่ามันไปสามรอบแล้ว พวกเขาก็ยังคงหาปืนคาบศิลาอีกกระบอกไม่เจอ....มันเหมือนว่าการเล่นเป็นกลุ่มนั้นทำให้อัตราการดรอปของมันลดลงอย่างก้าวกระโดด

“ทำไมพวกเราทั้งคู่ไม่ออกปาร์ตี้และลองใหม่อีกครั้งละ?”หวังหยู่แนะนำ

“ลืมมันไปเถอะ อัตราการดรอปของไอเทมพวกนี้นั้นน้อยมากอยู่แล้ว แต่ฉันคิดว่ามันมีทางที่จะได้รับปืนคาบศิลามา!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิฉีกยิ้ม

“วิธีการอะไร?”

“ขโมยมันมา!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิหัวเราะ

“ขโมยมันมา? ยังไงละ?”หวังหยู่ถามอย่างมืดมนแล้วเขาก็คิดกับตัวเอง “ชายคนนี้เป็นโจรงั้นเหรอ ทำไมเขายังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องขโมยของอยู่อีก?”

“ถ้าฉันจำไม่ผิดละก็นายก็ขโมยอาวุธมาจากผู้เล่นคนอื่นมาก่อน”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบ ด้านในโรงเตี๊ยม รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นเห็นหวังหยู่นั้นขโมยอาวุธจากอสุราอันนองเลือดด้วยตาของเขาเอง

“พี่ต้องการให้ผมไปขโมยจากมือพวกมันมางั้นเหรอ?”หวังหยู่ตกใจเล็กน้อย

“ทำไมผมคิดไม่ออกกัน?”

“เพราะว่านายนั้นซื่อสัตย์มากเกินไปยังไงละ…”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบกลับ

“แล้วมันจะสำเร็จงั้นเหรอ? ทำแบบนี้เนี่ย”

“ทำไมนายไม่ลองมันก่อนละ? มันก็ไม่ได้มีอะไรที่พวกเราจะเสียนี่นา”

ทั้งสองคนก็พักชั่วครู่หนึ่งและรอคอยมือปืนเร่ร่อนเกิดใหม่อีกครั้งก่อนที่หวังหยู่จะพุ่งเข้าหามือปืนเร่ร่อนที่อยู่ใกล้กับเขาที่สุด

มือปืนเร่ร่อนนั้นยกอาวุธของเขาขึ้นและทันใดนั้นหวังหยู่ก็ก้าวเข้าสู่ระยะโจมตีของเขา และเขาก็เตรียมที่จะยกปืนขึ้นยิงหวังหยู่ แต่หวังหยู่นั้นหลบไปด้านข้างและก็ใช้ [หมัดกระแทก] กระแทกไปที่อกมือปืนเร่ร่อนอย่างโหดเหี้ยม

มือปืนเร่ร่อนก็ยกปืนคาบศิลาขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง แต่ปฏิกิริยาของหวังหยู่นั้นเร็วกว่าและเขาก็บิดข้อมือของมือปืนเร่ร่อนทันที และขโมยปืนคาบศิลามาจากมือของเขา

หวังหยู่นั้นก็เก็บปืนคาบศิลาลงกระเป๋าก่อนที่เขาจะฆ่ามือปืนเร่ร่อนทิ้งลง และก็เดินไปหารัศมีฤดูใบไม้ผลิ เมื่อเขาได้รับปืนคาบศิลามาในช่องเก็บของของเขา

{ปืนคาบศิลา (ไอเทมเควส) (ไม่สามารถสวมใส่ได้)}

ปืนคาบศิลานั้นกลายเป็นสูตรการสร้างที่สามารถเปลี่ยนกลายเป็นอาวุธได้ในตอนสุดท้าย

“…”ทั้งคู่จ้องมันอย่างพูดไม่ออกกับปืนคาบศิลา....มันเหมือนกับระบบนั้นได้คาดเดาแล้วว่าผู้เล่นจะลองทำแบบนี้

สูตรการสร้างปืนคาบศิลา…มันจำเป็นต้องที่จะเป็นคนที่มีอาชีพช่างตีเหล็กที่จะใช้มันได้ รัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นเลือกหมอยาเป็นอาชีพรองของเขา ในขณะที่หวังหยู่นั้นยังไม่มีอาชีพรอง ดังนั้นสูตรนี้มันไร้ประโยชน์กับพวกเขาทั้งคู่

“เหี้.... พวกเราก็เก็บระดับอย่างช้าๆ แล้วก็ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ไปละกัน”รัศมีฤดูใบไม้ผลิพูดอย่างผิดหวัง

เพียงแค่นั้น ทั้งคู่ก็ใช้เวลาทั้งกลางวันในการฆ่ามือปืนเร่ร่อนและทารกเนียน

แต่หวังหยู่ก็ยังคงไม่ยอมแพ้ เขานั้นก็พยายามขโมยปืนคาบศิลาจากมือปืนเร่ร่อนเป็นครั้งคราว และหวังไว้ว่าจะเจอสักอันที่สามารถใช้ได้ แต่ความจริงนั้นก็บอกเขาว่าระบบนั้นไม่ได้ใจดี

ความดื้อรั้นของหวังหยู่นั้นทำให้รัศมีฤดูใบไม้ผลิประหลาดใจแล้วเขาก็ถามขึ้น “มันมีประโยชน์อะไรในการพยายามทำแบบนั้น?”

“ผมกำลังฝึกศิลปะการต่อสู้ของผมอยู่! มันค่อนข้างเยี่ยมเลยในการฝึกมัน ใครจะไปรู้ละว่า ถ้ามีใครสักคนนั้นอาจจะเล็งปืนมาที่ผมในอนาคต ผมก็จะได้ทำตัวถูก”หวังหยู่ตอบอย่างไม่แยแส

“…”ฤดูใบไม้ผลิพูดไม่ออก ฉากหลังอะไรกันแน่ที่ชายคนนี้มี ใครกันที่จะเล็งปืนไปที่เขา

“ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่ฉันจะต้องไปแล้ว มันค่อนข้างสายแล้ว”รัศมีฤดูใบไม้ผลิพูดหลังจากที่เขาฆ่ามือปืนเร่ร่อนอีกรอบหนึ่งไป

“แต่มันยังคงเช้าอยู่เลย”หวังหยู่มองไปที่เวลาและเขาก็ตระหนักได้ว่ามันพึ่งจะห้าโมงเย็น ความประทับใจของหวังหยู่กับนิกายซวนเฉินนั้นก็คือพวกเขานั้นแทบจะไม่ออกจากเกมเลย

“ฉันจะไปทำอาหารให้ภรรยาของฉัน”รัศมีฤดูใบไม้ผลิตอบกลับ

“พี่ไม่กลัวที่ทุกคนจะบอกว่าพี่กลัวเมียงั้นเหรอ?”หวังหยู่ถามอย่างสงสัย

“ฟังฉันให้ดีๆนะไอ้หนุ่ม ในโลกใบนี้ มันไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสามีกลัวเมียหรอก มีเพียงแค่ผู้ชายที่เคารพภรรยาของเขาต่างหาก!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิหัวเราะ

“พูดเข้าท่านี่นา ถ้าอย่างงั้นเราออกเกมด้วยกันเถอะ!”หวังหยู่มองไปที่รัศมีฤดูใบไม้ผลิพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความนับถือ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด