ตอนที่97

“อาหารที่สั่งไว้ได้แล้วค่ะ” โคตรดวงดีดีนะที่พี่พนักงานเขามาตัดบทเอาไว้พอดี อาหารที่ทุกคนสั่งมาได้หมดแล้ว แต่ละจานน่ากินทั้งนั้นเลย

“งั้นเริ่มกินกันได้เลยเว้ยหิวแล้ว” ทุกคนต่างพากินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยสำหรับฉันอาหารมื้อนี้อร่อยมากเลย กินไปสักพักหนึ่งก็มีช้อนของใครบางคนตักเนื้อปลาแล้ววางไว้ให้กับจานของฉัน ฉันมองไปก็พบว่าคนๆนั้นคือพี่เต้พี่เต้เห็นฉันมองเขาจึงยิ้มให้กับฉัน ฉันเลยยิ้มกลับไปพร้อมกับก้มหัวลงนิดหน่อยเพื่อขอบคุณ

“กินเยอะๆนะจะได้อิ่มปลานี่ทำให้เราฉลาดขึ้นนะครับ”

ฉันยิ้มให้แล้วก็กำลังจะตักมันใส่ปากเลย ทันใดนั้นพี่เบสก็จับมือของฉันที่ถือช้อนเอาไว้ ก่อนจะลากช้อนที่มีปลาไปใส่ปากของพี่เขาแทน

“อะไรของนายเนี่ย” ฉันพูดขึ้นพี่เบสรีบเคี้ยวแล้วก็กลืนในทันที

“พอดีว่าฉันอยากจะกินเนื้อส่วนนั้นน่ะ งั้นแทนคำขอโทษเอาปลาหมึกไปกินดีกว่าไป”

พี่เบสตักปลาหมึกใส่จานของฉันให้แทน ฉันมองไปแล้วทำหน้างงๆใส่พี่เขาอะไรของเขากันนะ พี่เต้มองไปที่พี่เบสพี่เบสมองไปที่พี่เต้แล้วเหมือนกับทำหน้าใส่กันแบบแปลกๆ อะไรของพวกเขากันทำฉันมึนไปหมดแล้ว

“เล่นใหญ่ขนาดนี้เลยนะเพื่อนนิดๆหน่อยๆเอง” พี่เต้พูดขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาแล้วทำสีหน้าจริงจัง

“หึ นิดๆหน่อยๆอะไรเล่นใหญ่ตรงไหนแค่นี้จิ๊บๆ”

พวกเขาพูดภาษาในกลุ่มของพวกเขากันหรอเนี่ย ทำเอาฉันไม่เข้าใจมากๆเลยแต่ดูเหมือนพวกเพื่อนๆของพี่เขาจะไม่ค่อยสนใจ นั่งกินกันไปแบบไม่ได้ฟังสองคนนี้พูดเลย

“กินดีกว่าอย่าพึ่งทำสงครามเลย” พี่เต้พูดขึ้นก่อนที่พี่เบสจะพยักหน้าให้กับพี่เต้ แล้วทุกๆคนก็เริ่มกินกันต่ออย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใช้เวลาไปพักหนึ่งทุกคนก็กินอาหารกัจนอิ่ม แล้วเตรียมตัวเช็ดบิลค่าอาหารของตัวเอง ฉันควักเงินขึ้นมาเตรียมจะจ่ายตามบิลที่เขียนเอาไว้ แต่พี่เต้ก็จับมือของฉันแล้ววางลง

“เดี๋ยวผมจ่ายให้เองถือว่าเป็นค่าที่ได้รู้จักกันแล้ว”

พี่เต้ควักเงินของตัวเองออกมาก่อนที่จะวางใส่บิลของฉันลงไป

“เอิ่มขอบคุณมากนะคะคุณเต้” ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรแต่เขาจ่ายไปแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไง พี่เบสเดินไปหาพี่เต้ก่อนจะปัดมือของพี่เต้ที่จับมือของฉันออก แล้วก็เอาเงินของพี่เขาคืนให้กับพี่เต้แทน

“ฉันพาเธอมาฉันจะออกให้เธอเอง ขอบใจเว้ยที่เลี้ยงให้แต่ไม่เป็นอะไร หึ หึ ไว้เจอกันนะเพื่อนพาปอยไปเที่ยวก่อนวันหยุดทั้งที”

ทำไมร้ายอย่างนี้มันเกิดอะไรขึ้น