ตอนที่101

ฉันแล้วก็พี่เบสเดินไปต่อไปยังกรงของจิงโจ้ จิงโจ้แต่ละตัวน่ารักมากเลยมีทั้งตัวเล็กแล้วก็ตัวใหญ่ พวกจิงโจ้พากันกระโดดไปกระโดดมาอย่างมีความสุข

 

“นายชอบจิงโจ้หรือเปล่าเบส” ฉันถามพี่เบสไปพี่เบสมองไปที่มันแล้วหันมาหาฉัน

 

“ก็ชอบนะแต่ไม่ได้ชอบมาก” ตามนั้นแหละก็พี่เบสเคยบอกว่าพี่เบสชอบม้าลายมากนี่นา ถ้าจะบอกว่าชอบจิงโจ้มากก็คงจะเปลี่ยนไปชอบจิงโจ้นานแล้วล่ะ แต่ยังไงก็เถอะฉันก็ยังจำว่าพี่เบสชอบอะไรบ้างได้อยู่ดี

 

“เธอชอบมันหรอเธอเลยถามฉันเนี่ย”

 

ทำไมถึงมีคำถามมาถามฉันกลับได้ล่ะเนี่ย ทีฉันยังไม่ถามเขากลับเลยนะเขาดันถามกลับเสียงั้น

 

“ก็ไม่ได้ชอบฉันแค่ถามนายเฉยๆ แล้วนายชอบม้าลายหรอตอนที่เห็นตอนดูม้านายเห็นนายดูไม่ห่างเลยนี่”

 

ฉันถามกลับไปบ้างพี่เบสดูแปลกใจกับคำถามที่ฉันถามไป

 

“ชอบสิอันนี้ฉันชอบมากเลยแล้วเธอเห็นว่าฉันชอบมากขนาดนั้นเลยหรอ”

 

ก็บอกแล้วว่ารู้ตั้งแต่แรกแล้วไงแต่ก็นะพี่เขายังไม่รู้ว่าเราเป็นใครไม่ผิดหรอกที่พี่เขาไม่รู้

 

“มันก็ใช่สิเห็นตลอดแหละเราไปที่ต่อไปเถอะอยากจะดูสัตว์ให้รอบๆ”

 

ฉันบอกพี่เบสก่อนจะพาเดินไปดูสัตว์ต่อไป ครั้งนี้เป็นฮิปโปบ้าง ฮิปโปพอมองแล้วเหมือนไม่ได้แปรงฟันให้มันหรือยังไงเราก็ไม่แน่ใจ เพราะฟันของมันค่อนข้างเหลืองมากเลยทีเดียว

 

“ซื้อเปลือกกล้วยได้นะจ้ะ นี่ถุงละยี่สิบบาทเองซื้อไปให้ฮิปโปกินได้นะ”

 

เดี๋ยวนี้เขาขายเปลือกกล้วยกันแล้วหรอ งั้นดีเลยเราซื้อไปโยนให้มันกินบ้างดีกว่าไหมนะ

 

“เบสเอาอันนี้ไหมฉันอยากจะซื้อไปโยนให้มันกินบ้างอะ”

 

ฉันเดินไปที่ร้านขายเปลือกกล้วย ซึ่งคนขายก็เป็นป้าแก่ๆคนหนึ่งแต่ไม่แก่มาก แกมองมาที่พวกเราก่อนจะหยิบถุงเปลือกกล้วยขึ้นมา

 

“มันจะพอหรอแค่เปลือกกล้วยเองนะ”

 

พอพี่เบสพูดขึ้นเท่านั้นแหละ ป้าแกก็หยิบถุงมาอีกถุงหนึ่งซึ่งในนั้นมีกล้วยที่ยังไม่ได้ปลอกเนื้อออกมา

 

“อันนี้พอใจไหมจ้ะหนุ่ม กินได้ด้วยนะจะให้มันกินหรือจะให้พวกเธอกินก็ได้จ้ะ ของคนกินเนอะ”

 

อ่าวเรากินได้ด้วยหรองี้ก็ของหมูหวานสิซื้อเลยๆ

 

“งั้นซื้อสองถุงค่ะป้ามันราคาเท่าไหร่คะ” ฉันลองถามป้าแกดูอีกที แกก็ชี้ไปทางป้ายให้ฉัน สี่สิบบาทถือว่าไม่แพงเท่าไหร่

 

“เอาเงินจากผมครับทั้งหมดแปดสิบใช่ไหมนี่ครับร้อยไม่ต้องทอน”

 

พอพี่เบสพูดจบพี่เบสก็จับมือฉันพาไปหาฮิปโป

 

“ไม่พอบอกนะจะซื้อให้อีก เอามันคงหิวแล้ว”

 

จ้าพ่อ