เล่ม 3 ตอนที่ 2 : สู่ปราสาทแจ๊คสัน (2) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
==========
เล่ม 3 ตอนที่ 2 : สู่ปราสาทแจ๊คสัน (2)
ขณะเก็บความคิดของตนกลับคืน ด้วยฝีเท้าที่เงียบงัน เขามุ่งกลับไปยังด้านหลังจึงได้เห็นเอ็นพีซีที่เป็นลูกเรือคนหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บ เขาโดนปิดล้อมเอาไว้ด้วยมอนสเตอร์สีดำถึงสามตัวที่อาร์คเคยเห็นจากบนเรือ
‘นี่ยังมีลูกเรือรอดอยู่ด้วยเหรอเนี่ย?’ อาร์คเริ่มสำรวจมองมอนสเตอร์ตัวนั้นด้วยเนตรแห่งแมว
มันเป็นมอนสเตอร์ไม่สวมใส่อะไรรูปลักษณ์มนุษย์สีดำ ใบหน้าของมันเรียบลื่นจนคล้ายไข่ปีศาจ ดวงตาสีขาวโพลน ริมฝีปากที่ถูกเจาะทะลุ พวกมันคือมอนสเตอร์ที่มักปรากฏอยู่บนโปสเตอร์ภาพยนต์เขย่าขวัญ มันคือมอนสเตอร์เลเวล 80 ชื่อว่า เงา
อีกทางหนึ่ง เลเวลของอาร์คตอนนี้คือ 68 แต่ต้องขอบคุณหมอกมืดนี้ที่ทำให้ทั่วแดนดินเต็มไปด้วยความมืด
ภายในความมืดคือสมรภูมิรบของผู้เดินทางแห่งความมืด!
ธาตุมืดของเขาเป็นโบนัสรวมเข้ากับของขวัญแห่งความมืด มันมอบค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นให้เขาถึง 30% หากแปรเปลี่ยนเป็นเลเวลแล้ว ก็สมควรที่จะเพิ่มขึ้นไปอีก 20 ระดับ ดังนั้นแล้วอาร์คในตอนนี้สมควรมีเลเวลทัดเทียมถึง 88
นี่คือพลังแท้จริงของผู้สังกัดธาตุมืด
ในช่วงเริ่มต้น มันยากที่เขาจะพบเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ ทว่า โบนัสจากธาตุนี้กลับยิ่งเผยความแตกต่างที่มากขึ้นเพื่อเลเวลเพิ่มขึ้น ในตอนที่เลเวล 3 อาจเห็นผลต่างเพียงแค่ 1 เลเวล แต่ถ้าเลเวล 300 ความต่างที่เพิ่มขึ้นคืออีก 100 เลเวล!
“คุ้มค่าที่จะลอง!”
ในทันที อาร์คเรียกใช้ ‘ลอบเร้น’ เข้าไปใกล้มอนสเตอร์เงาจากทางด้านหลัง จากนั้นเขาจึงลั่นการโจมตีเข้าใส่ลำคอของมัน
=====
ท่านสร้างความเสียหายคริติคอล! ผลลัพธ์จากโบนัสโจมตีทางด้านหลังทำให้ความเสียหายเพิ่มขึ้น 200% มอนสเตอร์เงาติดสถานะมึนงงเป็นเวลา 10 วินาที
=====
“เจ้ากะโหลก เดดริค แผน C!”
“ขอรับ ได้ยืดเส้นยืดสายเสียที!”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก
แผน C เจ้ากะโหลกและอาร์คจะร่วมโจมตีเข้าใส่มอนสเตอร์เงา ขณะที่เดดริคจะไปป่วนตัวอื่นให้วุ่นวาย มันเป็นแผนที่มีประสิทธิภาพมากหากใช้ตอนที่โดนศัตรูล้อมเอาไว้ อีกทั้งสมุนปีศาจของเขายังทำได้ดีเป็นอย่างมากเพราะผ่านการฝึกจากศึกนับไม่ถ้วนมาแล้ว
ในช่วงที่อาร์คเก็บตัวอยู่ในสถานที่จัดงานประมูลมืดบอด พวกมันไม่เคยได้สู้เลย ดังนั้นแล้วพวกมันจึงค่อนข้างคันไม้คันมืออยู่พอสมควร ทั้งเดดริคและเจ้ากะโหลกต่างกระตือรือร้นยิ่งกว่าแต่ก่อน กล่าวตามตรง อาร์คที่ห่างเหินการต่อสู้ไปนานก็รู้สึกเช่นเดียวกันนี้
“จัดการพวกมัน!”
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
การระเบิดเป็นชุดโรมรันเข้าใส่ร่างของมอนสเตอร์เงาจนเกิดประกายไฟออกมาเพราะดาบที่โจมตีเข้าใส่ นี่คือความถนัดอย่างหนึ่งของอาร์ค โจมตีคริติคอลอย่างต่อเนื่อง
มอนสเตอร์เงาที่โดนการโจมตีเข้าไปเริ่มก้าวเท้าถอยกลับ
หลังจากที่เหวี่ยงสะบัดดาบจนเบิกบานใจเป็นครั้งแรกในช่วงเวลาหลายเดือน พลังก็ราวกับพลุ่งพล่าน มันถูกกระตุ้นขึ้นมาเพราะความรู้สึกตื่นเต้นที่เขาเป็นอยู่ อาร์คเริ่มกดดันมุ่งเข้าไปทีละก้าวด้วยดาบของเขา
ขณะนั้นเอง มันมีบางสิ่งที่พุ่งออกมาจากหน้าอกของมอนสเตอร์เงา มือ?
‘อะ-อะไรน่ะ? นั่นมันอะไรกัน?’
อาร์คชะงักดาบที่เงื้อขึ้น ด้วยเสียงของโลหะแหลมคมที่ดังขึ้น แขนนั้นได้ถ่างออก
โชคยังดี ต้องขอบคุณสัญชาตญาณการป้องกันตัวของเขาจึงทำให้เคลื่อนหลบการโจมตีคริติคอลนั้นมาได้ แต่เขาก็ยังต้องเสียพลังชีวิตไปถึง 80 หน่วย การโจมตีนี้ไม่อาจปัดป้องด้วยดาบเอาไว้ได้ ทำได้เพียงแต่การลดทอนความเสียหาย ทว่า ปัญหาไม่ใช่อยู่ที่ความเสียหายที่เกิดขึ้น
‘อะไรกัน อะไรของมัน? แขนยื่นออกมาได้ยังไง?’
มันเป็นวิธีการโจมตีที่เขาไม่เคยนึกฝันมาก่อน มันไม่ใช่เพียงแค่หน้าอกธรรมดา แขนนั้นยื่นออกมาจากทางด้านหลัง ก้น และกระทั่งหัวของมอนสเตอร์เงา อีกทั้งดูแล้วมันยังสามารถยืดได้ไม่ต่างกับยาง นอกจากนี้ แม้จะไม่เหมือนอาร์คที่ได้รับโบนัส 30% มา แต่พวกมันก็คล้ายกับได้รับโบนัสอื่นจากธาตุมืด บางทีที่หมอกมืดพวกนี้คงอยู่ก็เพราะมันส่งผลประโยชน์ต่อพวกมัน...
‘พื้นสกปรกนี่ก็เริ่มเน่าเฟะ ลื่นชะมัด’
เป็นเพราะสิ่งนี้ การหลบเลี่ยงจึงเป็นไปได้อย่างจำกัด
“หวา! เจ้านาย นี่มันบ้าเกินไปแล้ว!”
แม้ว่าเดดริคจะได้รับพลังที่เพิ่มมากขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่สามารถรับมือกับแขนที่ยื่นออกมาเหล่านั้นได้
“เจ้ากะโหลก ไปช่วยเดดริค พวกเราจะใช้แผน B!”
อาร์คส่งเจ้ากะโหลกเข้าไปช่วยเดดริค จากนั้น เขาเริ่มกระชับดาบในมือของตน
ศัตรูครั้งนี้มีลูกเล่นเกินคาด อีกทั้งมันยังเป็นลูกเล่นชั้นต่ำ แม้ว่าจะไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่ย่ำแย่ แต่มันก็ไม่อาจนับได้ว่าดีนัก ทว่า ดวงตาของอาร์คก็ยังคงลุกโชนยิ่งกว่าครั้งไหน
‘ดูเหมือนว่าหลังจากนี้เราต้องสู้กับไอ้ตัวพวกนี้สินะ? ดีล่ะ เพื่อความมั่นใจ เอาพวกแกเป็นของทดลองก็แล้วกัน’
หลังจากที่เขาสะบัดข้อมือสั่นร่างกายเล็กน้อย อาร์คก็เริ่มเหวี่ยงดาบของตนอีกครั้งหนึ่ง ขณะเดียวกันนี้เทควันโดที่อาร์คฝึกฝนก็เริ่มเผยประสิทธิภาพอันแท้จริงออกมา
อาร์ค หลังจากที่ตั้งมั่นได้แล้ว ก็กล่าวได้ว่าเขามีความมั่นคงอย่างถึงที่สุด!
ตลอดช่วงเวลามานี้ อาร์คไม่เคยคิดหยุดพักการออกกำลังกายแม้ว่าจะต้องเล่นเกมถึงสิบแปดชั่วโมงต่อวันก็ตาม
นี่คือผลจากการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ถ้าหากพลาดไปแม้สักวัน หนึ่งวันจะเริ่มกลายเป็นสองวัน สามวัน สี่วัน หรืออาจมากกว่านั้น เมื่อตั้งใจตั้งแต่เริ่มแล้ว มันก็ต้องไม่มีการละเว้น กระทั่งว่าไม่อาจกินได้นอนหลับถ้าหากไม่ได้ลงมือทำ มีเพียงแค่การหลั่งเหงื่ออย่างต่อเนื่องเท่านั้นถึงจะได้รับผลตามที่คาดหวัง
“เข้ามาเลย ไอ้ไข่เน่า!”
ดาบของอาร์คเสียดแทงเข้าใส่จุดชีวิตของมอนสเตอร์เงา ขณะที่ร่างของมันบิดเบี้ยว แขนอีกหนึ่งก็พลันผุดขึ้นจากไหล่ของมัน มันเป็นการโจมตีที่เกินคาด แต่ถ้าหากเตรียมรับการโจมตีจากทุกทิศทางเอาไว้อยู่แล้ว มันก็ไม่อาจนับได้ว่าเกินคาดอีกต่อไป
แม้ว่าจะไม่อาจเคลื่อนไหวได้เร็วนักเพราะพื้นที่ลื่น แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
‘ถ้าไม่มีฟัน พวกมันก็เป็นได้แค่เหงือก!’
ตูม!
อาร์คโจมตีเข้าใส่แขนนั้นจนมันสะท้อนกลับไปด้วยลูกเตะต่ำของเขา มันพุ่งเข้าไปที่เข่าของมัน มอนสเตอร์เงาเริ่มสูญเสียการทรงตัวจนล้มลง
แต่มันก็เสียการทรงตัวไปแค่หนึ่งหรือสองวินาทีเพียงเท่านั้น แต่สำหรับคนที่ฝึกฝนเทควันโดยมานั้น สามารถเตะได้ถึงสี่ครั้งในช่วงเวลาอันน้อยนิด เขาใช้ลูกเตะต่ำเตะตามซ้ำเข้าไป
โอกาสที่มอนสเตอร์ขนาดกลางจะได้รับสภาวะผิดปกติโดยลูกเตะคือ 3%! มอนสเตอร์เงาที่โดนเตะเข้าใส่คางของมันถึงกับติดสภาวะมึนงง แขนที่ยื่นออกมาเริ่มเปะปะไปทั่ว มันยากที่จะปัดป้องการโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้าเช่นนี้
อาร์คตัดสินใจรับความเสียหายจากแขนเหล่านั้นที่โจมตีมาทั่วทุกทิศทาง ทว่า อาร์คก็ไม่ใช่เพียงแค่ยืนนิ่งเฉยโดนกระทำ ทันทีที่โดนแขนนั่นกำลังจะโจมตีเข้าใส่หัวไหล่ของเขา เขาจะบิดร่างและเตะหลังสวนกลับไปยังมอนสเตอร์เงาด้วยการโจมตีโต้ตอบและสังหารมันทิ้งไป
‘ดีล่ะ ไม่เลวเลย! มอนสเตอร์เงาพวกนี้ได้รับโบนัสจากธาตุมืดแค่ 10~20% เพียงเท่านั้น!’
ถ้าหากศัตรูมีเลเวลทัดเทียมหรือสูงกว่าเล็กน้อย อัตราความเสี่ยงก็จะสูงมากขึ้น โดยทันที อาร์คพุ่งเข้าใส่มอนสเตอร์เงาอีกสองตัวที่เหลืออยู่
อาร์คใช้โอกาสที่เท้าลื่นเพิ่มความเร็วการสไลด์เท้า จากนั้นเขาจึงเตะเข้าใส่ที่ท้องของมอนสเตอร์เงา ด้วยเสียงร้องอันเจ็บปวด เอวของมันเริ่มบิดเบี้ยว เมื่ออาร์คเริ่มการโจมตีแล้ว เขาก็ไม่เคยคิดปราณี
ถ้าหากเป็นปีศาจไข่ที่ดูเหมือนเงาพวกนี้ มันก็ไม่มีอะไรมากนัก เพียงแค่เตะเข่าของมันให้ล้ม! พอมันชะงักงันถอยกลับ ดาบของอาร์คก็จะเหวี่ยงสะบัดเข้าใส่ลำคอของพวกมันโดยทันที
“อึก กะ-แก ไอ้มนุษย์!”
ดั่งพายุโหม การโจมตีโรมรันเข้าใส่มอนสเตอร์เงาจนพลังชีวิตของมันลดลงไปถึง 50% โดยแทบจะในทันที
‘ดูเหมือนว่ามันจะงอกแขนออกมาอีกไม่ได้เพราะเราไม่เว้นช่วงให้มันพักหายใจ!’
“เจ้ากะโหลก เดดริค ใช้แผน A จัดการมันให้เร็วที่สุด!”
“รับทราบขอรับเจ้านาย!”
เจ้ากะโหลกกัดที่ขา เดดริคพุ่งเข้าชน ด้วยคมดาบความมืดของอาร์ค มอนสเตอร์เงาจึงได้รับความเสียหายอย่างหนัก รวมเข้ากับโบนัสการร่วมโจมตีกับสมุนปีศาจ ปีศาจเงาตอนนี้เหลือพลังชีวิตอีกเพียงแค่น้อยนิดพร้อมจะล้มลงแล้ว
“เหอะ เจ้าแข็งแกร่งนัก!”
หนึ่งในสองของพวกมันล้มลงไปแล้ว มอนสเตอร์เงาที่เหลืออีกตัวจึงเร่งร้อนหันกลับคิดหนี
“นี่แกคิดว่าจะหนีไปไหนพ้น?!”
เดดริคแค่นเสียงขณะที่กระทุ้งเข้าใส่แผ่นหลังของมอนสเตอร์เงาด้วยการพุ่งชน เสียง ‘แอ่ก’ ได้ดังขึ้น
ด้วยหัวที่ปูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่หยดออกจากดวงตา เดดริคโพล่งออกมา “วะ-ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไงล่ะ? ข้าคือเดดริค ชนชั้นสูงแห่งโลกใต้พิภพ!”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก กรั่ก กรั่ก!
ราวกับว่ามันก็ตื่นเต้นเช่นเดียวกัน เจ้ากะโหลกเองก็สวนกลับการโจมตีเข้าใส่ มอนสเตอร์เลเวล 85 ถึงกับโดนโค่นล้มโดยคู่ต่อสู้ที่เลเวลต่ำกว่าถึง 30 ระดับได้ ด้วยการโจมตีจากอาร์คแบบต่อเนื่องทั้งลูกเตะและการโจมตีคริติคอล มอนสเตอร์เงาจึงเข้าสู่สภาวะวิกฤตอย่างรวดเร็ว
“เหอะ! จะ-เจ้าพวกมนุษย์... ข้าแพ้... แต่นี่ยังไม่จบ วันคืนที่เหลือกำลังรอคอยพวกแกอยู่...”
“อา ก็น่าอายอยู่หรอกนะ แต่เป็นมอนสเตอร์ก็ตายไปซะเถอะ!”
เดดริคที่เปลี่ยนกลับคืนสู่ร่างเด็กได้ชักสีหน้าพร้อมกระทืบเข้าใส่มอนสเตอร์เงาโดยไม่เผยสีหน้าอันใดออกมาด้วยซ้ำ
อา เจ้าพวกนี้ก็ไม่เคยมีเมตตาเช่นเดียวกัน...
ในตอนแรก เดดริคยังไม่มีบุคลิกเช่นนี้ ทว่า หลังผ่านไปไม่นานก็เริ่มคุ้นชินกับอาร์ค ทั้งการกระทำและคำพูด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ส่วนที่ไม่ดี...
‘เพราะงี้สินะผู้ใหญ่ถึงชอบพูดว่าเด็กคือผ้าขาว...’
ดูเหมือนว่าบางทีแล้วอาจถึงวันที่ต้องลงโทษทางการประพฤติกันบ้าง แต่นี่ยังไม่ใช่เวลา
“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”
“ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ” ลูกเรือที่ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอกคนนี้คือหัวหน้าลูกเรือ
“เผื่อว่านะ มีลูกเรือคนอื่นรอดอีกบ้างไหมครับ?”
“ไม่ทราบเลยครับ ผมกับกัปตันนึกว่าจะต้องจบชีวิตลงที่นี่แล้วด้วยซ้ำ...”
“แล้วกัปตันล่ะ...?”
ลูกเรือส่ายศีรษะด้วยใบหน้ามืดมน “เขาจากไปแล้วครับ ผมอยู่ในห้องเดินเรือ ถ้าหากผมรอดมาได้ งั้นก็อาจจะมีลูกเรือคนอื่นรอดมาได้ด้วยเช่นกัน ได้โปรด ขอร้องล่ะครับ คุณไปที่จะร่วมกับผมค้นหาลูกเรือคนอื่นที่อาจรอดชีวิตได้ไหมครับ? ผมไม่อาจทิ้งลูกน้องเอาไว้ได้ ถ้าหากผมแข็งแกร่งกว่านี้ล่ะก็...”
ทะ-ทะ-ด๊าม หน้าต่างภารกิจเด้งขึ้นมา
=====
งานชุมนุมผู้กล้า!
*ภารกิจย่อย : ช่วยเหลือลูกเรือของซิลเวอร์แอร์โรว์
เรือเหาะของสมาคมเวทมนตร์ ซิลเวอร์แอร์โรว์เกิดการอับปางอย่างไม่คาดคิดในพื้นที่แจ๊คสัน
เป็นเพราะเกิดอุบัติเหตุครั้งร้ายแรงจึงทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก ด้วยความพยายามของกัปตันและลูกเรือที่เตรียมพร้อมสละชีวิตจึงทำให้ความเสียหายถูกลดทอนลงไปมาก
ท่ามกลางความโชคดีในความโชคร้ายครั้งนี้ จาเบล หัวหน้าลูกเรือเรือเหาะจึงรอดชีวิตมาได้ ถ้าหากเขารอดชีวิตมาได้เพราะอยู่ในห้องเดินเรือ นั่นก็อาจมีความเป็นไปได้ที่ผู้อื่นจะรอดชีวิต จาเบลร้องขอให้ท่านช่วยค้นหาและกู้ชีพเหล่าลูกเรือผู้รอดชีวิต ช่วยเหลือจาเบลและเหล่าลูกเรือนำพาไปให้ถึงยังปราสาทแจ๊คสัน หากท่านสามารถนำพาลูกเรือที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้เหล่านี้กลับสู่ความปลอดภัยได้ ท่านจะได้รับเกียรติอันยิ่งใหญ่
ระดับความยาก : E
=====
‘ภารกิจย่อย!’ อาร์คถึงกับตื่นตัว
‘งานชุมนุมผู้กล้า’ มันคืออีเวนท์ภารกิจที่รวบรวมผู้เล่นหลายร้อยคนมาเพื่อดำเนินภารกิจในช่วงระยะเวลาสามวัน แน่นอนว่ามันต้องมีอีกหลายเหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างนี้ ดังนั้นแล้วมันจึงมีภารกิจย่อยที่แยกออกมาจากงานหลัก ภารกิจย่อยแม้เพียงหนึ่งก็สามารถส่งผลต่อโอกาสความสำเร็จของภารกิจหลักได้
‘มีภารกิจย่อย นี่ก็หมายความว่ามันเป็นอีกวิธีเพิ่มแต้มสะสมให้กับตัวเราเองสินะ’
ความรู้สึกในตอนนี้มันคล้ายกับตอนที่ค้นหาเบาะแสเพื่อทำภารกิจทั้งหลายที่ผ่านมา
“เฮ้ เฮ้ นี่เจ้าไม่ไร้ยางอายเกินไปหรือไร? เจ้าร้องขอหลังได้รับการช่วยเหลือจากการจมน้ำเนี่ยนะ ถ้าหากเจ้าจะถามหาความช่วยเหลือก็ล่ะ เจ้าก็ต้องเสนอสิ่งตอบแทนกลับมา ดูด้วยว่าเจ้านายข้าเป็นใคร”
เดดริคกล่าวขัดคำขึ้นมาอย่างไร้ซึ่งมารยาท
แล้วหมอนี่มันรู้ได้ไงว่าภายในของอาร์คคิดสิ่งใดอยู่?
ทว่า ต่อหน้าเอ็นพีซีแล้วอาร์คจะสวมหน้ากากบุคคลอันชอบธรรมเสมอมา!
อาร์คไม่สนใจสิ่งที่เดดริคกล่าวและรับภารกิจมา “ไม่ต้องสนใจที่ไอ้หนูนั่นพูดหรอกครับ ที่ผมรอดชีวิตมาได้ก็ต้องขอบคุณความพยายามของกัปตันและเหล่าลูกเรือ การช่วยเหลือลูกเรือทั้งหลายเป็นสิ่งที่ผมต้องกระทำอยู่แล้ว เพื่อความมั่นใจว่าจะไม่มีใครต้องสูญสิ้นชีวิตที่นี่ด้วยความน่าเวทนา ผมจะค้นหาให้ละเอียดถี่ถ้วน ดังนั้นแล้วก็โปรดร่วมมือกับผมด้วยนะครับ หัวหน้าลูกเรือ”
“แน่นอน”
ในเมื่อมันเป็นภารกิจย่อย เขาย่อมต้องได้รับแต้มสะสมเป็นการตอบแทน ทว่า อาร์คก็ยังคงมีแรงจูงใจซ่อนเร้นภายใต้ภารกิจย่อยนี้อยู่
“อา! ใช่แล้ว หัวหน้าลูกเรือครับ โปรดระมัดระวังตอนค้นหาร่างผู้เสียชีวิตด้วยนะครับ ถ้าเจออะไรเข้าก็ส่งมอบให้ผมด้วยนะครับ แม้ว่าเจ้าของจะเสียชีวิตไปแล้วก็ตาม พวกเราก็ควรนำสิ่งของเหล่านั้นกลับไปให้ครอบครัวของพวกเขา จริงไหมครับ?”
“อา จริงสินะ เข้าใจแล้ว ผมไปหาทางด้านนั้นนะ”
มันเป็นความจริงที่ว่า ร่างของผู้เล่นได้กระจายตัวออกไปในพื้นที่เป็นวงกว้าง กระทั่งว่ามีสมุนปีศาจคอยช่วยเหลือ ใครจะรู้ว่ามันต้องใช้เวลานานแค่ไหน แต่ได้หัวหน้าลูกเรือมาและลูกเรือที่ถูกพบเจอว่ารอดชีวิต การค้นหาย่อมต้องเร็วกว่าอย่างแน่นอน
‘งั้น ระหว่างที่ทำภารกิจนี้ไป เราก็สามารถเก็บรวบรวมไอเทมต่อไปได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวชัด ๆ’
