ตอนที่แล้วChapter 244: เขารักเธอ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 246: ความตายกำลังไกล้เข้ามา

Chapter 245: ไม่ใช่ สี อีกต่อไป


“เธอไม่มีหัวใจก็เพราะผลประโยชน์คือทุกๆสิ่งที่เธอเห็น! เธอสามารถทำได้กระทั่งขายคุณย่า สี ที่เลี้ยงดูเธอมา เพื่อให้บรรลุผลประโยชน์ส่วนตัวของเธอ แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอไม่มีหัวใจ!”

 

“สงสารคุณย่า สี ที่รักเธอจริงๆ เธอต้องใจสลายแน่ๆเมื่อได้รู้ว่าถูกลูกสาวบุญธรรมของตัวเองหักหลัง...”

 

“พวกเราเลี้ยงหมาป่าเพื่อให้มาแว้งกัดพวกเรา!”

 

ตาทที่ ซิงเหอ คาดไว้ ตระกูล สี ได้เปลี่ยนท่าทีกับ หลั่วปิง อย่างรวดเร็ว

 

การทรยศความเชื่อใจของพวกเขาของ หลั่วปิง ได้จุดประกายความโกรธของพวกเขาราวกับโยนไม้ขีดไฟหนึ่งก้านเข้าไปในบ่อน้ำมัน

 

ความเชื่อใจที่พวกเขามีให้กับ หลั่วปิง ก่อนหน้านี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธในทันที

 

นอกจากนี้ ตระกูล สี ยังเป็นครอบครัวที่หยิ่งในศักดิ์ศรี ดังนั้นพวกเขาจะไม่ทนกับการถูกเล่นเป็นคนโง่

 

และการกระทำของ หลั่วปิง ยังทำให้ผู้เฒ่าหญิงของตระกูลต้องได้รับบาดเจ็บ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้

 

แทบจะทันที ทุกๆคนได้พุ่งเป้าความโกรธของพวกเขาไปที่ หลั่วปิง

 

ผู้เฒ่า สี พูดอย่างเดือดพล่าน “หยุน หลั่วปิง เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะใช้ชื่อของตระกูล สี นับแต่นี้เป็นต้นไป เธอไม่ใช่ส่วนหนึ่งของตระกูล สี อีกต่อไป และฉันขอห้ามเธอจากการเหยียบเข้ามาในพื้นที่ของตระกูล สี!”

 

“ผู้เฒ่า สี พูดถูก เธอไม่สมควรแบกรับชื่อของตระกูล สี!”

 

“ไม่...” หลั่วปิง รู้สึกตกใจ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้

 

ผู้เฒ่า สี ปฏิเสธเธอ

 

“ผู้เฒ่า สี ฉันรู้ว่าฉันทำผิด ช่วยยกโทษให้ฉันในครั้งนี้เถอะนะคะ!” หลั่วปิง ล้มลงไปกับพื้นด้วยความกลัวและคลานไปหาผู้เฒ่า สี เพื่อขอร้องเขา

 

“ผู้เฒ่า สี ฉันไม่ได้ตั้งใต ฉันแค่กลัวที่จะถูกไล่ออกไปจากตระกูล สี ถ้าฉันสร้งแบบได้ไม่สำเร็จ ฉันกลัวว่าฉันจะไม่มีค่าอีกต่อไป นี่เป็นโอกาสเดียวของฉันที่จะทดแทนบุญคุณของคุณย่า สี ฉันรู้ว่าฉันทำผิด ได้โปรดยกโทษให้ฉันสักครั้งนึงเถอะนะคะ ฉันสาบานว่าฉันจะไม่ทำอีก...”

 

เพื่อช่วยตัวเองจากการถูกไล่ออกไป หลั่วปิง ได้ขอร้องแล้วขอร้องอีก แต่ตระกูล สี ก็สามารถเป็นคนที่ไร้หัวใจได้เมื่อพวกเขาอยากจะเป็น

 

ถ้า หลั่วปิง ไม่หลอกลวงพวกเขาตั้งแต่แรก พวกเขาก็คงจะยกโทษให้กับเธอ

 

มันเป็นหน้าที่ของเธอที่จะยอมรับความผิดของตัวเอง ในตอนที่ ซิงเหอ เผชิญหน้ากับเธอเรื่องการขโมยความคิดของเธอ และเตือนเธอถึงความผิดพลาดของสินค้าของเธอ ความจริงที่เธอไม่ได้พูดได้บอกเล่าเกี่ยวกับตัวตนของเธออย่างมาก

 

เธอเป็นคนที่จะสังเวยใครก็ได้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง แม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นคนที่เลี้ยงดูเธอมาจริงๆก็ตาม

 

คนบางคนสมควรที่จะได้รับการให้อภัย แต่แน่นอนว่าไม่ใช่คนแบบเธอ

 

ผู้เฒ่า สี มองผ่านอุบายของเธอ เขาเข้าใจว่าการเก็บเธอไว้รอบๆก็เป็นแค่การให้ที่ซุ่มกับภัยอันตราย

 

ผู้เฒ่า สี เตะมือที่จับไว้ของเธอออกแล้วพูดออกมา “นี่มันก็เป็นความใจดีของฉันแล้วที่ไม่ส่งเธอให้กับตำรวจ! ฉันจะไม่อนุญาติให้เธออาศัยอยู่ในครอบครัวของฉัน การ์ด,โยนเธอออกไป!”

 

การ์ดสองคนได้รีบเข้ามาเพื่อดึง หลั่วปิง ขึ้นจากพื้นแล้วลากเธอออกไป...

 

หลั่วปิง ดิ้นรนด้วยแรงทั้งหมดของเธอ “ฉันไม่ออก ผู้เฒ่า สี ได้โปรดยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ ฉันไม่มีที่อื่นที่จะไปนอกจากที่นี่ ขอร้องเถอะนะคะ ผู้เฒ่า สี อย่าไล่ฉันออกไปเลย! ฉันอยากอยู่ที่นี่!”

 

ผู้เฒ่า สี ยังคงไม่ขยับไปไหน

 

หลังจากที่การ์ดได้ลาก หลั่วปิง ออกไปไกลพอสมควร หลั่วปิง ก็ได้ยอมแพ้ที่จะดิ้นรนในที่สุด

 

เธอถูกลากไปอย่างปวกเปียก ราวกับว่าร่างกายของเธอได้ออฟไลน์ไปแล้ว สมองของเธอไม่สามารถประมวลผลความจริงที่เกิดขึ้นได้

 

เมื่อนาทีก่อน เธอยังอยู่บนจุดสูงสุด ความสำเร็จได้อยู่ในกำมือของเธอ

 

ทุกๆคนต่างยกย่องเธอด้วยความสรรเสริญและความรัก...

 

เธอมีค่าและเป็นที่ต้องการ ในที่สุดเธอได้พบสถานที่ที่เธอไม่เพียงแค่ต้องการแต่อยากได้ด้วย

 

เธอมีความสุขกับมันเป็นอย่างมาก

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด