ค้อนที่มีความคมโดยใช้โลหะหลอมขึ้น มันยากที่จะใช้งานเพราะน้ำหนักที่มหาศาล แต่พลังอำนาจของมันนั้นเหนือล้ำ มันจะช่วยเพิ่มพลังให้มากพอที่จะสามารถทำลายชุดเกราะให้แหลกได้

ออพชั่น : ทำลายเกราะ +10%, เพิ่มความเสียหายต่ออันเดต +150%

=====

แยกวิญญาณ (วิเศษ)

ประเภท : หมวกโลหะ

พลังป้องกัน : 40

ความทนทาน : 11/45

น้ำหนัก : 45

ข้อจำกัดใช้งาน : มีพละกำลังมากกว่า 200 หน่วย

หมวกที่ทำขึ้นจากชั้นเหล็กบางซ้อนทับกัน มันช่วยต้านทานเวทมนตร์ได้เพราะชั้นทองคำที่วางซ้อนเอาไว้ ช่วยเพิ่มพลังป้องกันที่มากขึ้น และสามารถป้องกันจิตใจจากเวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมจิตใจได้

ออพชั่น : ภูมิต้านทานเวทมนตร์ควบคุมจิตใจ +30%

ผลเสีย : ความคล่องตัว -10, ไม่มีผลเสียหากใช้งานโดยอาชีพที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้

=====

ม้วนคัมภีร์เวทมนตร์ ‘ลวง’

ข้อจำกัดใช้งาน : ความฉลาดมากกว่า 60 หน่วย

ม้วนคัมภีร์ที่สร้างขึ้นเมื่อนานมาแล้วโดยนักเวทผู้ฉาวโฉ่คนหนึ่ง เมื่อใช้งาน ผู้ใช้จะสามารถเปลี่ยนแปลงข้อมูลที่คนอื่นจะพบเห็นได้ สามารถลวงได้กระทั่งว่าเป็นเอ็นพีซี เลเวล ค่าสถานะ และอาชีพ ทว่า เลเวลสามารถเพิ่มขึ้นหรือลดลงได้ในช่วง 10 เลเวลจากเลเวลที่แท้จริง

ระยะเวลาส่งผล 1 ชั่วโมง เป็นไอเทมใช้ครั้งเดียว

=====

ม้วนคัมภีร์เวทมนตร์ ‘ปล้น’

ข้อจำกัดการใช้งาน : ความฉลาดมากกว่า 60 หน่วย

ม้วนคัมภีร์ที่ถูกสร้างขึ้นโดยโจรสลัดผู้มากความสามารถเมื่อนานมาแล้ว เมื่อใช้งาน ผู้ใช้สามารถเลือกไอเทมจากกระเป๋าของผู้เล่นอีกฝ่ายได้ ขณะที่ม้วนคัมภีร์ยังส่งผลอยู่ เมื่อสังหารเป้าหมายลงได้จะมีโอกาสดร็อป 100% ต่อไอเทมที่เลือกเอาไว้ รายการที่มีซ้ำกันจะถูกนับเป็นรายการเดียวกัน

หมายเหตุ : ไอเทมที่สวมใส่อยู่ไม่สามารถเลือกเป็นเป้าหมายได้ ผลลัพธ์นี้จะหายไปเมื่อผู้ใช้งานเสียชีวิต

ระยะเวลาส่งผล 1 ชั่วโมง เป็นไอเทมใช้ครั้งเดียว

=====

ไอเทมที่ลีโอและฮาร์เก้นดร็อปเอาไว้มันมีประโยชน์มาก แต่ความสนใจของอาร์คกลับเพ่งเล็งไปยังม้วนคัมภีร์เหล่านั้น

‘มันมีม้วนคัมภีร์แบบนี้อยู่ด้วย?’

สำหรับผู้เล่นที่วางแผนคิดเป็นผู้เล่นฆาตกร นี่ไม่ใช่ไอเทมชั้นเลิศเลยหรือไงกัน?! พอได้รับรู้อาร์คจึงเริ่มปะติดปะต่อสถานการณ์โดยรวมได้

เหตุผลที่ผู้เล่นฆาตกรอย่างลีโอและฮาร์เก้นสามารถเข้าหมู่บ้านได้ และทำไมซิดที่แม้กระทั่งตรวจสอบข้อมูลของพวกมันไปแล้วถึงไม่รู้ตัวตน มันก็เป็นเพราะม้วนคัมภีร์ ‘ลวง’ เช่นกันกับที่ซิดหวาดกลัวเป็นอย่างมากก็เป็นผลมาจากม้วนคัมภีร์ ‘ปล้น’ ในเมื่อลีโอใช้งานม้วนคัมภีร์นี้ไปแล้ว มันจำต้องสังหารซิดก่อนถึงจะสามารถได้รับผ้าไหม ถ้าหากซิดสูญเสียผ้าไหมที่ซึ่งลงทุนลงแรงไปเพราะหวังอนาคต ซิดก็คงอับจนหนทาง เขาคงทำได้เพียงแค่โดนประกาศแจ้งล้มละลาย

‘ถ้าหากเราตาย ไข่มุกทั้งหมดที่มีก็คงโดนฮาร์เก้นเอาไป’

ด้วยความเคร่งเครียด แค่คิดก็ทำเอาเหงื่อเย็นหลั่งออกมาได้แล้ว

“นายเข้าใจแล้วใช่ไหม?”

“ใช่ ขอโทษที่เข้าใจผิดนะ”

“นั่นไม่เป็นไร อย่างไรเสียที่ผมรอดจากการล้มละลายมาได้ก็เพราะอาร์คนิม”

“แต่ว่าไอเทมที่ลีโอกับฮาร์เก้นดร็อปออกมานี่...”

ขณะที่ยังอยู่ในความวุ่นวายนี้ อาร์คเร่งร้อนกล่าวอ้างการเป็นเจ้าของไอเทม ก่อนที่จะพูดคุยอะไรอื่นต่อจากนี้ มันคงดีกว่าที่จะประกาศชี้ชัดเอาไว้ก่อน

ซิดพยักหน้ารับราวกับไม่คิดมากในเรื่องดังกล่าว

“แน่นอนครับ อาร์คนิมสมควรได้รับพวกมัน และเมื่อพวกเราไปถึงกิรัน ผมจะตอบแทนเรื่องนี้ให้อย่างแน่นอน รายรับของผมมีไม่มากนักจึงไม่อาจมอบให้เยอะได้ แต่อย่างน้อยผมจะให้ถึง 15 เหรียญทองแน่นอนครับ”

“นั่นก็เยอะแล้ว... เอาเถอะ จะถือว่านั่นเป็นข้อเสนอของนายก็แล้วกัน”

ไม่เหมือนกับฮยอนอู คำว่าปฏิเสธไม่เคยมีอยู่ในสารระบบของอาร์ค

“ครับ ผมต้องจ่ายให้แน่ อาร์คนิมแทบเจอเรื่องใหญ่เพราะผมเป็นต้นเหตุ พวกมันเหล่านี้สมควรหายไปให้หมดซะ” ซิดกัดฟันขณะโพล่งโทสะออกมาอีกครั้ง

“เอาเถอะ อย่างน้อยเรื่องก็จบไปแล้วด้วยดี”

“ถึงแบบนั้นก็เถอะ...” ซิดยังคงผ่อนลมหายใจออกมาขณะห่อไหล่ลง “ถ้าหากพวกเรากลับไปยังหมู่บ้านและใช้เส้นทางที่ปลอดภัย มันอาจต้องใช้เวลาเพิ่มขึ้นหลายวัน ที่ผมกังวลคือราคาของผ้าไหมอาจลดต่ำลงแล้วเมื่อไปถึง”

“งั้นก็ไปทางนี้ต่อนั่นแหละ ฉันก็อยากไปกิรันด้วยเหมือนกัน เดี๋ยวคุ้มกันนายให้เอง”

“ว่าอะไร? แต่อาร์คนิมตัวคนเดียว...”

“ไม่ต้องห่วงหรอก” อาร์คตอบรับด้วยความมั่นใจ “มันอาจนานกว่าการมีถึงสามคน แต่ด้วยความยากระดับเลเวลเท่านี้ฉันสามารถปกป้องนายได้สบายมาก”

แน่นอนว่าสันเขาสีเทานั้นมีระดับความยากที่ค่อนข้างมาก ดังที่ซิดกล่าวเอาไว้ก่อนหน้า อย่างน้อยต้องใช้ผู้เล่นสามคนที่มีเลเวล 50 ถึง 60 จึงจะผ่านทางไปได้โดยปลอดภัย แต่แล้วพอโดนพวกดวงตามืดบอดอย่างลีโอและฮาร์เก้นแว้งกัด มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่อาร์คต้องทำเรื่องราวสิ้นคิดเช่นนี้

ถ้าหากเขาลากพวกมันออกมาทีละตัวโดยใช้เดดริคแล้วค่อยจัดการพวกมันโดยผสานการโจมตีกับเจ้ากะโหลก พวกมันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ยุ่งยากอะไรนัก อย่างไรเสียอาร์คก็มักจะล่ามอนสเตอร์ที่ยากต่อการล่าเพียงลำพังบ่อยครั้งอยู่แล้ว

เพราะแบบนั้นสถานการณ์ในตอนนี้จึงกลับกลายมาเป็นเช่นนี้ เขาไม่คิดหันกลับไปมองซิด อาร์คได้วางแผนของตัวเองเสร็จสรรพ เมื่อมาแล้วก็ย่อมไม่อาจกลับไปมือเปล่าได้

“อา แต่ว่า...” อาร์คหยุดก้าวเดินออกขณะเอ่ยคำถาม “ถ้าหากว่าฉันรับหน้าที่แทนลีโอกับฮาร์เก้น...”

“หากพวกเราไปถึงกิรันได้ ผมจะจ่ายค่าคุ้มกันในส่วนของสองคนนั้นให้อาร์คนิมครับ ส่วนของสองคนนั้นรวมกันผมตกลงเอาไว้ที่ 25 เหรียญทอง” ซิดตอบกลับอย่างรวดเร็วฉับไว

“แน่นอนว่ารางวัลที่นายพูดก่อนหน้านี้คือแยกกันคนละส่วนใช่ไหม?”

“ครับ? อา ใช่ครับ...” อาร์คที่พูดอยู่ไกลออกไปได้หันกลับมาจ้องตาซิด ทว่าเมื่ออาร์คพูดขึ้นก็คล้ายกับว่าอีกฝ่ายเข้าใจเรื่องราวดี ซิดเพียงแค่พยักหน้ารับ “แน่นอนครับ ผมย่อมต้องจ่ายส่วนนั้นให้”

“งั้นเพื่อความเชื่อใจระหว่างเรา มาเขียนสัญญากันเถอะ” เขาใช้สิ่งที่ได้รู้มาโดยทันที อาร์คเริ่มระแวดระวังมากขึ้น

ท้ายที่สุด ซิดไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเขียนหนังสือสัญญาให้ ทว่านี่ยังไม่ใช่คำขอท้ายสุดของอาร์ค

“อา ใช่แล้ว พื้นที่กระเป๋าของพ่อค้ามีค่อนข้างมากใช่ไหม? แล้วนี่ฉันก็ไม่มีพื้นที่สำหรับเก็บของขยะตามทางแล้วด้วย...”

กล่าวก็คือ เขาหมายความว่าต้องการไอเทมทั้งหมดที่ได้จากการล่าเป็นของตนเอง! อีกทั้งยังจะใช้ฮอบบิทน้อยคนนี้ด้วย อาร์คเริ่มได้คืบจะเอาศอก

ซิดเพียงพยักหน้ารับ “ผะ-ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะเก็บให้นะ ยังไงก็พอมีที่ว่างอยู่บ้าง”

“เรื่องนี้ขอขอบคุณเลย พวกเราไปกันได้แล้วมั้ง?” อาร์คหันกลับด้วยท่าทีมาดมั่นพร้อมออกนำสู่สันเขา

เพียงแค่เรื่องราวเหล่านี้ก็ทำให้ซิดตระหนักได้แล้วว่าอาร์คเป็นคนที่น่ากลัวเช่นไร

ทันทีที่อาร์คได้รับพื้นที่กระเป๋าพิเศษเพิ่มเข้ามา เมื่อพวกเขาพบเจอมอนสเตอร์ อาร์คจึงไม่ลังเลดังเช่นเมื่อครั้งก่อนหน้า ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานขนาดไหน เขาจะฆ่าพวกมันทุกตัวและเก็บไอเทมมาทั้งหมด ยังไม่เท่านั้น เขายังเก็บกระทั่งหญ้าสมุนไพรและผลไม้ที่ต้องตามาทุกสิ่งอย่าง

เพราะต้องการไปถึงกิรันให้เร็วขึ้นแม้สักหนึ่งชั่วโมง ซิดจึงไม่คิดหยุดพักเท้า แต่ว่าอาร์คกลับมีท่าทีคล้ายไม่พบเห็นเรื่องนี้ ซิดแทบอยากก่นด่าสาปแช่งขึ้นมา แต่ว่าอย่างไรแล้วอาร์คก็ยังเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ อีกทั้ง พวกเขายังอยู่ในสันเขาสีเทากันเป็นที่เรียบร้อย เขาอาจโดนมอนสเตอร์สังหารได้หากแยกตัวไปจากอาร์ค ดังนั้นแล้วทั้งหมดที่เขาทำได้คือกล้ำกลืนโทสะกลับเข้าไปภายใน

“เอ้านี่ เก็บนี่ไว้ให้ดีด้วยล่ะ”

‘หวา นี่หมอนี่ไม่เห็นเลยหรือไงว่าเรารีบน่ะ? นี่เห็นเราเป็นที่เก็บของ? ทำเหมือนเราเป็นกระเป๋าเก็บของสินะ? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? บ้าจริง นี่ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่เราต้องมาเสียใจที่เลือกอาชีพพ่อค้าเนี่ย’ ซิดไม่เคยผุดความคิดนี้ขึ้นมาเลยแม้กระทั่งตอนที่โดนลีโอไล่ล่า

ทว่า ไม่ว่าซิดจะคิดเห็นเช่นไร อาร์คกลับชอบเขา เขาชอบที่ซิดมีลักษณะของฮอบบิทที่น่ารักจึงเอ็นดูเป็นพิเศษ อีกทั้ง ซิดยังจะมอบรางวัลให้กับเขาถึง 40 เหรียญทองแทนค่าคุ้มครองเมื่อไปถึงกิรัน ดังนั้นแล้วจึงไม่มีทางเลยที่อาร์คจะปล่อยมือไป อีกทั้งยังมีความจริงที่ว่าซิดยังเป็นแหล่งข้อมูลมหาศาลให้กับเขาได้อีก

‘พอมาคิดว่านิวเวิร์ลด์มีม้วนคัมภีร์แบบนั้นแล้ว ต่อจากนี้เราคงตัดสินคนจากเลเวลไม่ได้’

ถ้าหากม้วนคัมภีร์ ‘ลวง’ สามารถปิดซ่อนเลเวลได้ถึง 15 ระดับ กระทั่งว่าเป็นอาร์คก็อาจไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยอมรับความตาย ส่วนม้วนคัมภีร์ ‘ปล้น’ นับเป็นสิ่งน่ากลัวอย่างแท้จริง แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการสู้รบโดยตรง แต่พวกมันกลับมีพลังอำนาจจากประโยชน์การใช้งาน เหล่าพ่อค้าต่างต้องหวาดกลัวม้วนคัมภีร์ทั้งสองนี้อย่างถึงที่สุด กระนั้นแล้วอาร์คกลับไม่เคยรับรู้เลยว่ามีม้วนคัมภีร์เช่นนี้คงอยู่ในเกม

‘เว็บไซต์กระดานข่าวสมควรต้องจำกัดข้อมูลที่เผยแพร่เอาไว้เป็นแน่’

ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้อาร์คตระหนักได้ว่า วิธีการหาข้อมูลที่ดีที่สุดคือการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้เล่นคนอื่น

แต่อาร์คไม่เชื่อใจเหล่าผู้เล่น ในกรณีของลีโอกับฮาร์เก้นก็ทำเอาความเชื่อมั่นที่มีต่อผู้เล่นดิ่งฮวบลงได้อีก นั่นทำให้ขณะที่มุ่งหน้าไปยังกิรันพร้อมกับซิด เขาจึงพยายามล้วงข้อมูลออกมาให้ได้มากที่สุด ภูมิความรู้สามารถเป็นสิ่งชี้ชะตาความเป็นความตายได้

“ม้วนคัมภีร์สีแดง ผู้เล่นสามารถนำไปใช้ในทางที่ผิดได้ อีกทั้งยังไม่มีขายทั่วไปตามหมู่บ้าน”

“งั้นแล้วพวกมันไปได้มาจากไหนกัน?”

“มันมีหมู่บ้านเฉพาะของผู้เล่นฆาตกรเท่านั้นที่สามารถเข้าได้ ในอาณาจักรชอร์เดนเบิร์ก มีหมู่บ้านฆาตกรที่เรียกขานกันว่าเมืองไร้กฎเกณฑ์ ไคโร้ท ในเมื่อพ่อค้าไม่มีความข้องเกี่ยวกับที่นั่น ผมจึงไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน อย่างไรก็ตาม เคยได้ยินมาว่ามันมีม้วนคัมภีร์และไอเทมที่หลากหลายอยูที่นั่น ทั้ง ‘ลวง’ และ ‘ปล้น’ ต่างก็เป็นสิ่งที่มีชื่อเสียงในหมู่สิ่งของเหล่านั้น ส่วนใหญ่แล้วพวกผู้เล่นฆาตกรที่ต้องการ PK มักใช้พวกมัน”

*PK หมายถึง การฆ่าผู้เล่น*

“แล้วมันยังมีม้วนคัมภีร์อื่นอีกเหรอ?”

“อีกสิ่งหนึ่งที่ควรระมัดระวังคือ ‘ตามรอย’ ที่ลีโอใช้กับผมก่อนหน้านี้ ตราบเท่าที่รู้ชื่อของเป้าหมาย ม้วนคัมภีร์นี้สามารถค้นหาตำแหน่งของอีกฝ่ายได้ในระยะรัศมีหนึ่งกิโลเมตร นอกจากนี้ยังมี ‘ฟื้นฟูไร้ผล’ ถ้าหากโดนม้วนคัมภีร์นี้เข้าไป โพชั่นและเวทมนตร์ฟื้นฟูจะไร้ผล”

และยังมีอีกหลายอย่าง ‘สอดส่อง’ จะทำให้สามารถมองเห็นไอเทมในกระเป๋าของอีกฝ่ายได้ และบ่อยครั้งมันจะใช้ร่วมกับ ‘ปล้น’ โดยพวกผู้เล่นฆาตกรสายปล้นชิงทรัพย์

แน่นอนว่าย่อมต้องมีม้วนคัมภีร์ที่เอาไว้โต้กลับสิ่งเหล่านี้ ยกตัวอย่างก็เช่น ‘ดาบแห่งความเที่ยงธรรม’ ถ้าหากผู้เล่นอื่นใช้งาน ‘ลวง’ ม้วนคัมภีร์ดังกล่าวจะมีพลังอำนาจพอที่จะลบล้างผลลัพธ์ของมันไปได้ ทว่า ‘ดาบแห่งความเที่ยงธรรม’ มีราคาแพงมาก อีกทั้งสถานที่ขายยังมีอย่างจำกัด ดังนั้นแล้วมันจึงค่อนข้างเกินไปที่จะต้องใช้ทุกครั้งกับการจ้างทหารรับจ้าง

“และยังมีอย่างอื่นอีกเยอะครับ แต่ผมรู้เพียงเท่านี้”

“แค่นี้ก็ช่วยได้เยอะแล้ว”

‘จนกระทั่งถึงตอนนี้ เราไม่เคยสนใจม้วนคัมภีร์มาก่อนเลย แต่นี่มันไม่ใช่สิ่งที่จะมองข้ามได้เป็นอันขาด’ อาร์คตระหนักได้ถึงมูลค่าของข้อมูลใหม่ที่เพิ่งได้รับมา

ที่จริงแล้ว ม้วนคัมภีร์เหล่านี้ยังมีส่วนที่เกี่ยวข้องแบ่งแยกตามอาชีพเฉพาะทางอีกมากมาย มันจึงมีม้วนคัมภีร์หลายร้อยชนิดด้วยกัน ในหมู่พวกมันก็ยังมีม้วนคัมภีร์ระดับหายากอยู่ด้วย สิ่งนั้นมันกระทั่งสามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับคู่ต่อสู้ได้ และแม้ว่ามันจะส่งผลทางอ้อม แต่ก็มีอันตรายเช่นเดียวกัน แม้ว่าเขาจะไม่คิดใช้พวกมัน แต่เขาก็ต้องรู้ข้อมูลเอาไว้เพื่อระวังตัวเสียแต่เนิ่น ๆ

‘ไคโร้ทเหรอ...’

หมู่บ้านที่มีเพียงแค่ผู้เล่นฆาตกรที่สามารถเข้าไปได้ ในเมื่อเกมนี้มันมีอิสระอย่างไร้ขีดจำกัด มันก็ย่อมต้องมีหนทางสำหรับผู้เล่นฆาตกรด้วยเช่นเดียวกัน นอกจากนี้ ยังมีม้วนคัมภีร์มากมายนับไม่ถ้วนที่ยังไม่รู้ว่าจะส่งผลอย่างไรและมีขายเพียงแค่ในไคโร้ท ถ้าหากเขาสามารถใช้ม้วนคัมภีร์เหล่านั้นได้อย่างอิสระ มันคงสามารถแสดงผลลัพธ์อันน่าทึ่งออกมาได้อย่างแน่นอน

‘สักวันคงต้องไปดูบ้างแล้ว’

อาร์คยังถามเรื่องราวของพื้นที่แห่งอื่นในอาณาจักรชอร์เดนเบิร์ก ทั้งความพิเศษเฉพาะ และพื้นที่สำหรับการออกล่า ทุกครั้งที่เขาถาม ซิดก็จะตอบเขากลับมาโดยไม่คิดอะไรให้มากความ

สำหรับพ่อค้าแล้ว ข้อมูลสามารถแปรเปลี่ยนเป็นเงินได้ พ่อค้าที่สามารถบุกเบิกเส้นทางใหม่ย่อมไม่คิดบอกข้อมูลออกมาแม้เพียงนิด ไม่สิ กระทั่งอาชีพอื่นก็สมควรเป็นเช่นเดียวกัน เหตุผลที่ข้อมูลภายในเว็บไซต์กระดานข่าวมีจำกัดก็เพราะมันเป็นข้อมูลที่ถูกเก็บงำเอาไว้ ในเมื่ออาร์คเองก็ไม่คิดแบ่งปันข้อมูลเรื่องดันเจี้ยนลับ เขาย่อมไม่มีสิทธิ์ไปว่ากล่าวอะไรเรื่องนี้ได้ แต่เมื่อซิดติดค้างอาร์คเอาไว้อย่างใหญ่หลวง เขาจึงไม่คิดปฏิเสธที่จะแบ่งปันข้อมูลเหล่านี้ พวกมันคือข้อมูลที่มีค่าโดยไม่อาจซื้อหามาได้ด้วยเงิน

“อา ใช่แล้ว นี่นายรู้จักสถานที่ที่เรียกกันว่า โลกบาดาล บ้างไหม?”

“โลกบาดาลเหรอครับ?”

อาร์คถามออกมาเผื่อได้ แต่แล้วซิดก็ต้องเกาศีรษะ “ผมไม่เคยไปนะ แต่ก็เคยได้ยินมาจากหมู่บ้านคนแคระอยู่บ้าง มันเป็นสถานที่ที่อยู่ลึกลงไปใต้ดินน่ะครับ”

“ไม่ ที่ฉันพูดถึงคือหมู่บ้านของสัตว์อสูร”

“ถ้าหากเป็นหมู่บ้านของสัตว์อสูร งั้นผมก็ไม่ทราบครับ ผมยังไม่เคยเห็นพวกสัตว์อสูรด้วยตัวเองเลย ถ้าหากผู้เล่นเลือกเป็นสัตว์อสูรตั้งแต่เริ่มเกม ก็สมควรถูกส่งไปแถวแคว้นซินิอัส”

“ฉันไม่ได้พูดถึงหมู่บ้านของผู้เล่น”

“ครับ? ถ้าผมรู้ในภายหลังจะบอกให้ทางจดหมายแล้วกันครับ”

“ขอบใจ”

“ว่าแต่พวกเราพอที่จะเดินทางเร็วขึ้นอีกหน่อยได้ไหมครับ?”

แน่นอน อาร์คแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำกล่าวสุดท้ายของซิด กระนั้นแล้ว ในเมื่อพวกเขายังคงเดินทาง เป้าหมายก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ หลังผ่านไปอีกยี่สิบชั่วโมงจึงเริ่มออกมานอกสันเขาสีเทา ท้ายที่สุดแล้วสุดปลายสายตาเมืองแห่งการค้ากิรันก็เริ่มเผยให้เห็นจากมุมมองบนเนินเขา

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด