บทที่ 1 ผู้กล้ากับคำสาบานว่าจะล้างแค้น

บทที่ 1 ผู้กล้ากับคำสาบานว่าจะล้างแค้น

 

ทั้งกลโกง, สกปรกโสมม, น่ารังเกียจ, มันทำให้ผมรู้สึกสะอิดสะเอียน

เมื่อมองดูไปรอบๆตัวผมอีกครั้ง ผมก็ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนเหล่านี้

รอยยิ้มแห่งความทรยศ เหยียดหยามความปรารถนาดี เสียงหัวเราะราวกับยาพิษ

 

ผมอยากฆ่าตัวตายซะเหลือเกิน ผมต่อสู้อย่างสิ้นหวังเพื่อไอ้คนพวกนี้ โดยที่ไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้

 

ที่นี่ผมเป็นคนเลว เพราะผมถูกหลอก มันก็เลยต้องจบลงแบบนี้

ถ้าคุณลองถามผมว่า ตัวผมนั้นสามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้มั้ย ผมตอบได้เลยว่า ‘ไม่มีวันโว้ย’

 

「……พวกเราทำสำเร็จ」

「ช่างน่ายินดี ในที่สุดเจ้าสัตว์ประหลาด」

「ถึงกระนั้นก็เถอะ มันจบแล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า ปีศาจได้ถูกชำระล้างแล้ว」

 

ในขณะที่ผมรู้สึกว่าชีวิตของผมนั้นกำลังจะสูญสิ้นภายใต้ดาบที่กำลังปักอยู่บนตัวผม รอบกายผมมีเพื่อนเก่ามากมาย ไม่สิ ผมมองไปที่สิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นเพื่อนของผม

 

นี่คือการลงทัณฑ์แน่นอน การลงทัณฑ์สำหรับหลงเชื่อง่ายๆ

 

ถ้าเกิดว่ามีโอกาสครั้งที่สองแล้วล่ะก็ ครั้งนี้แหละ ผมจะไม่ทำผิดซ้ำซากแน่นอน

ถ้ามีโอกาสครั้งที่สอง แน่นอน ผมจะแก้แค้น

 

ผมจะฆ่าเจ้าหญิง, ผมจะฆ่าไอ้พวกอัศวิน, ผมจะฆ่าพวกชาวบ้านให้หมด, ผมจะฆ่าไอ้พวกผู้วิเศษ, ผมจะฆ่าพวกทหารเวร, ผมจะฆ่าไอ้พวกนักบุญ, ผมจะฆ่าไอ้พวกจอมยุทธ์, ผมจะฆ่าไอ้พวกมือสังหาร, ผมจะฆ่าไอ้พวกนักเต้น, ผมจะฆ่าพวกพ่อค้าเลวทราม, ผมจะฆ่าพระราชา, ผมจะฆ่าราชินี, ผมจะฆ่าไอ้พวกขุนนาง ผมจะฆ่าพวกมันให้หมดทุกตัว

 

ผมจะฆ่าพวกมันด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยมที่สุดและทรมานนานที่สุด

เพื่อที่จะไม่ลืม ผมจะสลักฝังมันเอาไว้ข้างในให้ลึกที่สุด เข้าไปในส่วนลึกของจิตใจผม

 

【ข้อความจากระบบ ・ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งความแค้นถูกปลดล๊อคแล้ว】

 

ท่ามกลางสติที่กำลังเลือนหายไป ผมได้ยินเสียง แต่ผมไม่สามารถขยับร่างกายได้อีกแล้ว ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลยสักอย่าง

 

『เฮ้ย เราทำผิดตรงไหน… บอกผมสิว่าผมต้องทำอะไรต่อ… หรืออาจจะ ทุกอย่างตั้งแต่ต้น มันไร้ค่า… ผมสวดภาวนาในทุกรูปแบบ… 』

 

และสิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้คือ เด็กผู้หญิงที่ไม่มีทางต่อต้านหรือขัดขืนได้เลย เธอถูกฆ่า เช่นเดียวกับผม เธอมีดาบปักไปที่ร่างกายของเธอ เธอได้แต่หัวเราะออกมา เธอผู้นั้นคือจอมมาร

 

「ก๊าก ก้าก กาก อ๊า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!」

 

เธอกระอักเลือดไปพร้อมกับเสียงหัวเราะของเธอ มันดูเหมือนเป็นเรื่องตลก, ศัตรูของโลกใบนี้และสิ่งที่เรียกว่าศัตรูคู่อาฆาตของผู้กล้า, จอมมาร, เธอเพียงคนเดียวที่ไม่ได้โกหก

 

「ชิส์! นี่พวกแกยังไม่ตายกันอีกเหรอ!」

 

「ไม่หรอก เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนได้เลยด้วยซ้ำ แต่มันคงใช้เวลาอีกสักพักในการชำระล้างพวกปีศาจที่ยังหลงเหลืออยู่ 」

 

「มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้น เขาคงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ」

ในขณะที่ผมได้ยินเสียงหัวเราะอันไร้ซึ่งความกังวลของพวกเขา มันเป็นเหมือนกับที่พวกเขาพูดมานั่นแหละ ผมเสียเลือดไปเยอะมาก สติก็เลือนรางเต็มที ผมจึงพูดได้แค่คำที่ออกมาจากสัญชาตญาณ

 

「อ้า พวกแก ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดแน่นอน…」

 

* ติ๊ง*, พลังชีวิตหมดแล้ว สติได้จมลงสู่ห้วงลึกแห่งความมืด

 

ผม,อุเคย์ ไคโตะ เสียชีวิตแล้ว

 

✩

 

【ข้อความจากระบบ. โหมดฝึกสอนได้จบลงแล้ว ระยะเวลาที่ใช้ไปทั้งหมด: 4 ปี 112 วัน 17 ชั่วโมง 52 นาที 35 วินาที

 

เลเวลตั้งแต่ตอนเริ่มต้นและแต้มค่าประสบการณ์ย้อนกลับจะคำนวณจากระยะเวลาที่ใช้ไปทั้งหมด

เพราะแต้มค่าประสบการณ์ได้ถูกย้อนกลับเกินกว่าค่าที่ได้มา, รีเซทช่วงเริ่มต้น กลับไปที่เลเวลตั้งต้น พร้อมกับค่าประสบการณ์ติดลบ -20,000

ล๊อคค่าประสบการณ์ จำกัดไว้ทุกๆ 10 เลเวล

กระบวนการย้อนกลับเกินขีดจำกัดสูงสุด

เพราะขีดจำกัดที่เกินมา, ทักษะที่สามารถใช้ได้จะถูกปิดผนึก ทักษะที่สามารถใช้ได้ เข้าสู่กระบวนการย้อนกลับ

เพราะทักษะที่เกินมาจากกระบวนการย้อนกลับ, ทักษะดั้งเดิม [ดาบแห่งวิญญาณ] จะถูกปิดผนึก. เริ่มกระบวนการย้อนกลับ

การทำงานล้มเหลวเนื่องจากผลของดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งความแค้น

กระบวนการย้อนกลับจะหยุดทำงาน, เปลี่ยนไปสู่การปิดผนึกพร้อมกับล๊อคค่าประสบการณ์

การปิดผนึกสำเร็จ 53 รูปแบบ จากทั้งหมด 58 รูปแบบ ของ [ดาบแห่งดวงวิญญาณ] ถูกปิดผนึก

การชดเชยจากกระบวนการย้อนกลับเสร็จเรียบร้อย

ฟื้นฟูค่าต่างๆกลับไปสู่โหมดเริ่มต้น เสร็จเรียบร้อย

การฟื้นฟูโหมดเริ่มต้นเสร็จสิ้นเรียบร้อย 】