ตอนที่แล้วChapter 202: ฝ่ายตรงข้ามที่น่าสะพรึงกลัว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 204: ติดอยู่กับซอมบี้

Chapter 203: เมืองถงหนาน


Chapter 203: เมืองถงหนาน

ก่อนที่จะกลับไปยังรถติดเกราะ รอยยิ้มของฉู่ซงหมิงก็หายไปอย่างฉับพลันและร่องรอยแห่งความซึมเศร้าอยู่ในดวงตาของเขา เจียงลู่ฉีนั้นทั้งกล้าหาญอย่างบ้าคลั่ง! ทำไมเขาถึงกล้าที่จะทำแบบนั้นกัน? ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีหลักฐาน ฉู่ซงหมิงก็เชื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับทีมของฉี่หยิง ที่จริงแล้ว ในตอนแรกนั้นฉู่ซงหมิงตัดสินใจที่จะทำให้มันเป็นเรื่องยากกับทีมของฉี่หยิง หลังจากที่พวกเขากลับไป แต่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเจียงลู่ฉีจะจัดการเรื่องแบบนี้ด้วยวิธีการแบบนี้

“พวกเราสูญเสียทีมของผู้รอดชีวิตไป แต่พวกเราก็ควรที่จะทำภารกิจของพวกเราต่อ พวกเราควรที่จะให้มความสนใจกับมันมากขึ้นและระมัดระวัง”จางจิงพูดขึ้นอย่างฉับพลัน

ฉู่ซงหมิงนั้นด่าอยู่ข้างใน เขารู้อย่างชัดเจนว่าจางจิงนั้นไม่สนใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่จางจิงนั้นระมัดระวังและมีสายตาที่กว้างไกล เขานั้นไม่ได้ถามรายละเอียดเลยแม้แต่น้อย

“ชายคนนั้น ฉู่ซงหมิง”หลันซิหยู่พูดขึ้นอย่างฉับพลัน แต่หลังจากนั้นเธอก็ลังเล “ฉันรู้สึกว่าเขานั้นกำลังอยู่ในสภาวะตื่นตระหนก”

“อะไรนะ? ตื่นตระหนก? ทำไมละ?”เจียงลู่ฉีสับสน

“ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้สังเกตเขา แต่ฉันสังเกตหลังจากที่เขายิ้มให้กับพี่ เขารู้สึกไม่สบายใจ”หลันซิหยู่อธิบาย

เจียงลู่ฉีจ้องไปที่หลันซิหยู่และเขาก็รู้สึกได้ว่าพวกมีพลังเหนือธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับความสามารถทางพลังจิตนั้นน่าหวาดกลัว ถึงแม้ว่าหลันซิหยู่จะไม่มีความสามารถในการต่อสู้ แต่อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยนั้นก็ไม่สามารถที่จะหลบสายตาของเธอไปได้

“ทำไมพี่จ้องมาที่ฉัน?”หลันซิหยู่รู้สึกสับสนและถามขึ้น ในตอนแรกเธอก็จ้องไปที่เจียงลู่ฉีกลับ แต่หลังจากนั้นเธอก็รีบหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว

“พี่นั้นตื่นเต้นมาก ฉันไม่รู้ว่าพี่กำลังคิดอะไรอยู่…”หลันซิหยู่จับไปที่ผมยาวๆของเธอและพูด

“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น…”เจียงลู่ฉีก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความคิดแบบนั้นเลย…

เจียงลู่ฉีนั้นหันกลับไปดูรถติดเกราะ เขานั้นไม่ได้คาดคิดว่าภารกิจนี้จะซับซ้อนแบบนี้ เขาตระหนักว่าเขาควรที่จะให้ความสนใจมากขึ้นกับฉู่ซงหมิง แน่นอนว่ามนุษย์นั้นไม่ได้อันตรายเท่ากับซอมบี้และสัตว์ป่ากลายพันธุ์ แต่ความซับซ้อนของพวกเขานั้นมากเกินกว่าพวกมัน

กองทัพนั้นต้องการที่จะสวนกลับและยึดครองเมืองกลับมา และในขณะกบวนการนี้ ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะมีการต้านทานมากเท่าไหร่ที่พวกเขาจะต้องเผชิญหน้า ปัจจุบันมีหลายทีมที่เปิดถนนและตรวจสอบสถานการณ์ การสวนกลับของกองทัพนั้นกำลังดำเนินการอยู่ แน่นอนว่าเจียงลู่ฉีไม่สนใจกับสิ่งแบบนี้ เขามาที่เขตแรกของเกาะเชนไฮ่เพื่อมาหาทรัพยากรแค่นั้น

ในเวลานี้เอง เขาต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ในการอัพเกรดรถมินิบัส รถบรรทุกขุดเหมืองนั้นธรรมดามากโดยปราศจากแรงกระแทกที่น่าประหลาดใจ ดังนั้นเขาตัดสินใจที่จะอัพเกรดในลักษณะต่างๆ ไม่สำคัญว่าซอมบี้กลายพันธุ์หรือสัตว์น้ำกลายพันธุ์ พวกมันก็ทำให้เจียงลู่ฉีรู้สึกถึงหายนะอันแข็งแกร่ง

เมื่อเปรียบเทียบกับมอนสเตอร์พวกนั้นแล้ว เจียงลู่ฉีเชื่อว่าทีมพายุคลั่งนั้นอันตรายมากกว่า พวกเขาสามารถที่จะโจมตีเขาได้ทุกช่วงเวลา ดังนั้นเขาจึงเริ่มที่จะโจมตีพวกมันก่อน

ในตอนกลางคืน พวกเขานอนหลับในรถกันเป็นกะ ที่จริงแล้ว เมืองนี้ไม่สงบในตอนกลางคืน ซอมบี้จำนวนมากนั้นจับกลุ่มและไปยังซูเปอร์มาเก็ต หลังจากที่กินซากศพพวกนั้นเสร็จแล้ว พวกมันก็ตะลอนไปทั่วถนน เป็นเวลาสักพักหนึ่ง พวกเขาก็สามารถที่จะได้ยินเสียงคำรามของพวกมันได้ อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีรู้ว่าเสียงคำรามนั้นแตกต่างไปจากพวกธรรมดาทั่วไป ดังนั้นเขาจึงตั้งข้อสงสัยกับพวกกลุ่มซอมบี้ว่ามันมีบางตัวที่กำลังอยู่ในกระบวนการวิวัฒนาการ

สำหรับเมืองถงหนานแล้ว เจียงลู่ฉีเคยมาเยือนที่นี่ในอดีตพร้อมกับครอบครัวของเขา เมื่อเขายังเด็กมาก แต่ในตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากมันมีตึกมากมายในชานเมือง ตลอดทางนั้น เจียงลู่ฉีก็เห็นรถหรูมากมาย และมันสามารถที่จะประเมินได้ว่าพวกเขานั้นทิ้งรถไว้ในช่วงเวลาหลบหนี ไม่มีใครสามารถที่จะรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นได้

“มันมีโรงงานระดับสูงหลายโรงงานในเมืองถงหนาน และพวกมันก็ค่อนข้างที่จะใกล้กับเกาะเชนไฮ่ โรงงานทั้งหมดนั้นเป็นรายการลำดับแรก แต่สำหรับครั้งนี้พวกเรานั้นมาตรวจสอบขอบเมืองเพื่อที่จะได้รูปภาพเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดอย่างชัดเจน”จางจิงพูด

ขบวนรถนั้นจอดที่ปั๊มน้ำมันและทหารบางคนก็รีบเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์ในบริเวณนี้ภายใต้การนำของเจ้าหน้าที

“พวกเราต้องการที่จะเข้าไปในพื้นที่ของคฤหาสน์และไปค้นหา”กัปตันทีมของหลงตัวพูด

จางจิงรู้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับความตั้งใจของหวังเฉี่ยนฟู่ เขาคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและหลังจากนั้นก็ตกลง “นายสามารถเข้าไปได้ แต่ระวังตัวด้วย”

“พวกเราตกลงกับการเชิญของเฉินเต๋า”เจียงลู่ฉีตอบ

“ถ้าพวกเราหาไวน์ดีๆละก็พวกเราก็สามารถที่จะกินด้วยกันได้เมื่อพวกเรากลับไป ฉันมั่นใจว่าครอบครัวที่ร่ำรวยพวกนี้จะเหลือสิ่งของดีๆไว้ด้านหลัง”หวังเฉี่ยนฟู่พูดอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องที่ดีอย่างแน่นอน

ก่อนวันโลกาวินาศ คนธรรมดานั้นไม่มีโอกาสที่จะได้รับสิ่งของที่หรูหรา แต่หลังจากวันโลกาวินาศแล้ว ตราบเท่าที่ใครบางคนนั้นเตรียมพร้อมเป็นอย่างดี พวกเขาสามารถที่จะหาสิ่งของดีๆได้มากมาย ในความเป็นจริง คนธรรมดาทั่วไปนั้นไม่เคยเบื่อกับสิ่งพวกนี้เลย

“เยี่ยม”เจียงลู่ฉีก็ยิ้มด้วยเช่นกัน เขารู้สึกว่าหวังเฉี่ยนฟู่นั้นจงใจที่จะทำตัวใจกว้าง เขารู้ว่ามีผู้คนมากมายนั้นสงสัยในตัวเขา อย่างไรก็ตาไม่มีใครกล้าที่จะยุ่งกับเขาโดยปราศจากหลักฐาน พวกเขานั้นนับถือในพลังของเจียงลู่ฉี

เจียงลู่ฉีตามเฉินเต๋าไปสอดส่องรอบข้าง พวกเขานั้นก็มาถึงโรงงานระดับสูงและพวกเขานั้นก็ต้องการที่จะตรวจสอบว่าขอบเขตของความเสียหาย หลังจากไวรัสระบัดออกมา ผู้คนมากมายก็ตายในโรงงาน พวกมันมีก็สถานที่นับไม่ถ้วนที่ระเบิดและมีเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ มิฉะนั้นละก็พวกเขาก็ยังคงมีไฟฟ้าไว้ใช้งานอยู่

“หนูจำได้ว่าหนูเคยมาที่นี่ แต่มันไม่มีโรงงานมากเท่านี้ในอดีต และถ้าหนูจำไม่ผิดละก็ มันเป็นพื้นที่ชนบทมาก่อน”เจียงจู้อิงพูดเมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง

“แล้วเธออายุเท่าไหร่กัน?”เจียงลู่ฉีถาม

“ยังไงก็เถอะ หนูเคยมาที่นี่มาก่อน”เจียงจู้อิงทำหน้ามุ่ย ฉากที่น่าเบื่อนี้เตือนให้เจียงจู้อิงนั้นคิดถึงบ้านเกิดของเธอ

ในตอนกลางคืนเมื่อนอนอยู่บนพรม และฟังเสียงลมหายใจของหลันซิหยู่ เจียงลู่ฉีก็นอนไม่หลับ เขารู้สึกกังวล แต่เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไร อย่างไรก็ตาม หลันซิหยู่นั้นไม่พบอะไรที่แปลกประหลาดเลย ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงไม่ได้คิดเกี่ยวกับมันอีก…

สี่วันต่อมา พวกเขาก็เกือบที่จะตรวจสอบเสร็จ ทหารหกลายคนที่ยืนอยู่ด้านบนตึกก็เตรียมพร้อมที่จะอพยพ แต่หนึ่งในทหารที่ถือกล้องส่องทางไกลนั้นก็ตะโกนขึ้นอย่างฉับพลัน “นั่นคืออะไรกัน?”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด